BlogGang.com : : อาจารย์สุวิมล : ในความทรงจำ

คืนกำไรให้ชีวิต เพื่อพิชิตไปในโลกกว้าง

ตุลาคม 2562

		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

10 ตุลาคม 2562

ในความทรงจำ

ในความทรงจำ

.ในความทรงจำ
"ในความทรงจำ" โจทย์ตะพาบ หัวข้อนี้ เป็นโจทย์ลำดับที่ 238
ผู้คิดโจทย์ คือ น้องต่อ 36 ค่ะ

เรื่องของความทรงจำในชีวิตของคนเรา ก็มีทั้งความทรงจำที่ดีและ
ไม่ดีทั้งนั้น ฉันคิดว่า คนเราไม่ควรเก็บความทรงจำ
ที่ไม่ดีเอาไว้ แต่ในบางครั้ง ความทรงจำที่ไม่ดี ไม่น่าจดจำ เรากลับ
จำได้จำดี ฉันคิดว่า เพื่อน ๆ คงมีความเห็น
เช่นเดียวกับฉัน ค่ะ ฉันจะไม่เขียนถึงความทรงจำที่ฉันรู้สึกไม่ดีที่
เกิดขึ้นในชีวิตของฉัน เพราะด้วยวัย ด้วยการผ่าน
ประสบการณ์และด้วยเวลาที่ผ่านไป ย่อมมีส่วนทำให้ความทรงจำที่
ไม่ดีเหล่านั้น ค่อย ๆ มอดไหม้ไป ถึงจะไม่หมดเชื้อ
ไปทั้งหมด แต่เราก็มีสติที่จะดึงความทรงจำที่ไม่ดีเหล่านั้นหลุดออก
จากจิตสำนึกได้รวดเร็วขึ้นเมื่อมีสิ่งมาสะกิดถูก
ในชีวิตของฉัน มีความทรงจำดี ๆ เกิดขึ้นค่อนข้างมากที่อยากจะจำค่ะ
เพราะมันเป็นความประทับใจที่ฉันได้รับ
ซึ่งส่วนใหญ่ ก็เป็นความทรงจำดี ๆ ที่ได้ไปร่วมกิจกรรมกับลูกศิษย์
แต่ละรุ่น การได้รับความช่วยเหลือ
ในยามเจ็บป่วย ในยามที่ฉันเดือดร้อน เป็นสิ่งดี ๆ ที่ฉันได้รับจาก
ลูกศิษย์ที่เคยสอนมา เป็นความสุข ที่น่าจดจำ ค่ะ

ภาพที่เห็นนี้ เป็นกิจกรรมของลูกศิษย์ กลุ่ม ธาตุทอง 2 ส ที่พวกเขา
จัดขึ้นมาหลายปี เพื่อเป็นการแสดงความกตัญญุตา
ต่อครูอาจารย์ที่สอนเขามา และจัดติดต่อกันมาทุกปี น่าจะประมาณ
4-5 ปี แล้ว เขาบอกว่า นอกจากได้แสดง
ความกตัญญุตาต่อครูอาจารย์แล้ว ยังเป็นการได้มีโอกาสขอพรจาก
ครูอาจารย์ เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ชีวิตของพวกเขาด้วย
เป็นกิจกรรมที่ฉันเก็บไว้ในความทรงจำเสมอ รู้สึกปลื้มปิติ และทุกครั้ง
ก็จะต้องนำความทรงจำดี ๆ เหล่านี้มาเขียนถ่ายทอด
ให้เพื่อน ชาวบล็อกได้ปลื้มปิติกับฉันด้วย และถือเป็นการเก็บบันทึก
ความทรงจำดี ๆ เอาไว้อีกด้วย ค่ะ

ในวันคล้ายวันเกิดของฉัน กลุ่มธาตุทองรวมมิตร ก็มีการจัดกิจกรรม
พบปะสังสรรค์กัน ประมาณปลายเดือน กรกฎาคม
และผนวกงานวันคล้ายวันเกิดของเพื่อน ๆ รวมทั้งวันคล้ายวันเกิดของ
ฉันในต้นเดือนสิงหาคมด้วย ก็นับว่าเป็นกิจกรรม
ที่สร้างความปลาบปลื้นปิติใจให้ฉันมากอีกกิจกรรมหนึ่ง ที่ทรงคุณค่า
อยู่ในความทรงจำของฉัน เช่นกัน

นอกจากกลุ่มลูกศิษย์ที่จัดงานเป็นกลุ่มใหญ่แล้ว ก็มีลูกศิษย์กลุ่มเล็ก ๆ
ที่พวกเขาก็มารับไปทานข้าวนอกบ้าน พาไปทำบุญ
วันคล้ายวันเกิดของฉัน เช่น เมี่ยง อ๊อด อี๊ด รุ่ง และอีกหลาย ๆ คน

นี่เป็นลูกศิษย์ประจำชั้น รุ่นแรก เพิ่งรวมกลุ่มได้ จึงจัดงานพบปะ
สังสรรค์และมารับฉันไปร่วมงานด้วย ค่ะ

อีกหนึ่ง ความทรงจำที่ฉัน ต้องตราตรึงไว้ในใจมากที่สุด คือ ยามที่ฉัน
เจ็บป่วยตัวคนเดียว ก็ได้ลูกศิษย์หลายคน
ที่ให้ความช่วยเหลือ เป็นความทรงจำที่ฉันจำได้เสมอและจดจำ
ความดีของลูกศิษย์ไว้ในใจเสมอ มา

ช่วงเดือน ก.ย. ของปี 60 ฉันประสบอุบัติเหตุ กระดูกสันหลังบุบไป
สองข้อ กระดูกนิ้วเท้า หักอีก สองนิ้ว เดินไม่ได้
เดือดร้อนถึงลูกศิษย์ คือก๋วย ซึ่งบ้านไม่ไกลจากบ้านฉันนัก เจ็บป่วย
ก็ได้พึ่งพาเขา ส่วนโอ๊ตซึ่งเป็นตำรวจ ก็ให้เขาช่วย
ติดต่อทำบัตรเพื่อพบหมอกระดูก การป่วยครั้งนี้ ต้องพบหมอหลายครั้ง
ครั้งไหนก๋วยติดงาน แดง วนิดา ก็ขับรถมารับ
ไปโรงพยาบาลแทนก๋วย ค่ะ

โอ๊ต และก๋วยพาไปที่โรงพยาบาลตำรวจ ช่วยกันเข็นรถ ช่วยไปซื้อยา
ติดต่อห้องเอ็กซเรย์ และอีกหลาย ๆ เรื่อง
เป็นความทรงจำที่ฉัน ซาบซึ้งใจในความมีน้ำใจของพวกเขาที่ไม่มีวัน
ลืมพวกเขา เป็นความทรงจำอันดีงาม

ช่วงที่ก๋วยติดธุระ ต้องไปค้าขายส่งน้ำ แดง วนิดา ก็จะมาช่วยรับฉัน
ไปโรงพยาบาลตามที่หมอนัด แดงเป็นลูกศิษย์
รุ่นน้องก๋วยสองปี เป็นคนมีน้ำใจ อาสามาช่วยพาไปหาหมอยามที่
ลูกศิษย์คนอื่นไม่ว่าง บางครั้งมีธุระอื่น แดงก็มาพาไป
ทำธุระ เสมอ ถ้าเขาว่าง ก็ไม่ปฏิเสธ ฉันก็เก็บไว้ในความทรงจำดี ๆ
ในชีวิตฉันอีกคนหนึ่ง เช่นกัน

ความเจ็บป่วยครั้งนี้ ลูกศิษย์อีกคนที่ฉันได้พึ่งพาทั้งยามดีและยามป่วย
ก็คือ ก๊อง (สุรพล) เขาเป็นลูกศิษย์ที่ฉันพึ่งได้มาก
ทีเดียว เมื่อตอนผ่าตัดเข่า ก็มีเขาพาไป ร.พ. ครั้งนี้ ถึงเขาจะย้าย
บ้านไปไกลจากบ้านฉันก็ตาม ป่วยครั้งนี้
หมอกิตติพงษ์ ที่ ร.พ. ตำรวจ ส่งตัวไปทำ MRI ที่รัชโยธิน ซึ่งเป็น
หน่วยงานเอกชน ต้องจ่ายเงินก่อนแล้วไปเบิก
ทีหลัง เครื่องทำ MRI ของ ร.พ. เสีย ยังซ่อมไม่เสร็จ หมอต้องการ
ผลของกระดูกสันหลังที่เอ็กซเรย์ว่าบุบไปสองข้อ
แต่การเอ็กซเรย์ ไม่ชัดเจนเท่ากับการทำ MRI หมอเลยสั่งให้ไป
ทำจาก เอกชน แล้วไปเบิกเงินคืนทีหลัง
การไปเอ็กซเรย์ ก็ต้องจองคิว จองเวลา แพงก็แพง แต่คนป่วยที่
ถูกสั่งให้ไปทำ MRI ก็มากเหลือเกิน
ครั้งนี้ ต้องให้ก๊องพาไป เพราะ รัชโยธินไกลมาก ก๊อง ผู้ซึ่งชำนาญ
ทาง ชำนาญการขับรถ ยังต้องใช้ จี พี เอส
และโทรถามเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลที่ทำ MRI ในที่สุด ก๊องก็
พาฉันมาถึง โรงพยาบาลนี้ และนั่งรอ กว่าจะเสร็จ
ก๊อง ก็คงรอจนเบื่อ และหิวข้าวด้วย เพราะกว่าจะเสร็จก็สองทุ่มแล้ว
นี่ขนาดคิวนัด คือ ห้าโมงเย็นนะเนี่ย เฮ้อ !

หลังจากออกจาก โรงพยาบาล รัชโยธินแล้ว ก๊องก็พาฉันไปทาน
หูฉลามร้านแถวบางรัก บอกว่า เป็นการเลี้ยงฉลอง
รับขวัญคราวเคราะห์ของฉันในครั้งนี้ด้วย สองคนครูศิษย์กินจนอิ่ม
ท้อง ก๊องอิ่มท้อง อิ่มบุญที่ได้พาฉันไปทำ MRI
และส่งฉันกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ ค่ะ

เมื่อปี 62 วันที่ 11 เมษายน   ก็มีเหตุการณ์สยองขวัญอีกครั้งในชีวิต
ของฉัน นั่นคือ รถข้างบ้านเด็กขับพุ่งชนประตูบ้าน
ของฉัน ประตูเหล็กยุบ ท่อประปาหน้าบ้านแตก น้ำนองบ้าน ต้องรีบ
ปิดวาวส์น้ำ ซับน้ำให้พื้นแห้งกันยกใหญ่
ดีที่ เด็กทรายที่ขับรถชนบ้านฉันประตูพัง รับผิดชอบ ถูกบ้าน ตาม
ประกันมาจัดการและยกรถที่ล้อรถของรถเขา
ตกรางประตูบ้านฉัน ต้องหารถยกมายกรถขึ้นจากรางประตูเหล็ก คืน
นั้นกว่าจะได้นอนก็ตีสองได้ ประตูก็ต้องหาโซ่
มาล่ามไว้ เพราะไม่สามารถล็อกได้ตามปรกติ วาวส์น้ำ ก็ต้องปิด น้ำ
ก็ไม่ไหล แล้วช่วงนี้ ก็เป็นช่วงสงกรานต์
จะไปหาช่างที่ไหน มาซ่อมเรื่องท่อน้ำได้ เป็นทุกข์มาก นึกถึง
ลูกศิษย์ ที่ชื่อ พิเชฐ คนนี้เก่งหลายอย่างเคยช่วย
ฉันต่อชั้นเหล็ก เพื่อไว้ของตอนน้ำท่วม ช่วยทำไฟ ฉันรีบโทรไปหา
เขา เขาก็น่ารักมาก มาดูให้ ตอนนั้น รถที่จะมายก
รถที่ชนประตูบ้านฉันก็ยังไม่มา ก็ต้องเป็นพรุ่งนี้ พิเชฐจึงจะมาซ่อม
ประปาให้ฉันได้ แต่ต้องมาตอนเย็น เพราะเขา
รับงานที่ชลบุรี ก็ยังดี มีความหวังที่จะได้มาคนมาช่วยซ่อม จะได้มี
น้ำใช้ น้ำอาบ เฮ้อ !
แต่แล้ว คงเป็นกรรมดีของฉัน ในยามเคราะห์ร้าย ก็ยังมีความโชคดี
เกิดขึ้นในชีวิตของฉัน นั่นคือ ลูกโต้ง
ลูกศิษย์ประจำชั้น (สันติ) เขาไปอ่านเจอเหตุการณ์สยองขวัญที่เกิดขึ้น
กับฉันเมื่อคืนวันที่ 11 เมษา รุ่งขึ้นตอนเช้า
วันที่ 12 เมษา ประมาณ น่าจะ 9 โมงกว่า เขามาหาฉันที่บ้าน และ
บอกว่าเห็นความเดือดร้อนของฉันจากในเฟส
เลยรีบมาหา เผื่อจะมีอะไรให้ช่วยเหลือได้บ้าง ฟังลูกศิษย์พูดแล้ว
น้ำตารื้นเลย ค่ะ รู้สึกตื้นตันใจมากกับความห่วงใย
ของเขา ฉันกำลังทุกข์ใจเพราะไม่มีน้ำใช้ เหมือนมีพระมาโปรดฉัน
จริง ๆ สันติ โต้ง บอกว่า เรื่องประปา
ไม่มีปัญหา เขาสามารถช่วยซ่อมได้ เขามีเครื่องมือที่บ้าน แต่ต้อง
ขับรถไปเอาเครื่องมือและซื้ออุปกรณ์มาเปลี่ยนใหม่
จากอุปกรณ์ท่อน้ำที่ถูกรถชนแตกไปหมด เขารีบไปหาซื้อของกลัว
ว่าเดี๋ยวร้านขายอุปกรณ์จะปิดช่วงสงกรานต์

โต้ง ซื้ออุปกรณ์มาแล้ว ช่วยซ่อมจนเสร็จเรียบร้อยเลย แถมจะ
ไม่ยอมเอาเงินที่ไปซื้ออุปกรณ์ด้วย
แต่ฉันไม่ยอม มาช่วยซ่อมก็นับเป็นบุญมากอยู่แล้ว ฉันบอกเขาว่า
ต้องรับเงินตามบิลก็ได้ บิล ราคาเพียงสามร้อยเศษ ๆ
แต่ฉันยัดเงินให้ 500 บาทให้โต้ง บอกว่า ต้องรับ ครูไม่ต้องจ่ายเงิน
เอง เดี๋ยวประกันเขาก็จะต้องจ่ายให้ฉันด้วย
โต้งจึงยอม รับเงินไปโดยดี เฮ้อ ! เหตุการณ์ครั้งนี้ ฉันรู่สึกซาบซึ้ง
ในน้ำใจของโต้งมาก ที่เขาเห็นในเฟสว่า
ฉันกำลังเดือดร้อน ซึ่งขณะนั้น เขาพาลูกและเมียไปเที่ยวที่ห้าง
สรรพสินค้าอยู่ พออ่านเจอในเฟส เขาก็บอก
ภรรยาเขาว่า ให้ดูแลลูก ๆ ไปก่อนนะ เขาจะมาหาฉัน เพื่อดูว่า
มีอะไรพอที่เขาจะช่วยเหลือฉันได้
นี่เป็นเหตุการณ์ที่ฉันถือว่า เป็นความทรงจำที่ดีมาก ๆ อีกเหตุการณ์
หนึ่งในชีวิตของฉัน ค่ะ

ฉันก็ขอเล่า "ในความทรงจำ" ตะพาบในครั้งนี้ ที่ฉันถือว่า เป็น
ความทรงจำที่ดีมาก ๆ ที่ฉันไม่อาจลืมได้เลย ค่ะ
และขอบอกว่า ชีวิตของฉัน ฉันมีความทรงจำ ที่ดี ๆ ที่น่าจดจำ
มากมาย ส่วน ความทรงจำที่ไม่พึงปรารถนา
ที่จะจดจำ ก็มีบ้าง ซึ่งฉันขอไม่จดจำ ความทรงจำที่ไม่ดีเอาไว้ ถึง
แม้ว่า ความทรงจำเหล่านั้น ครั้งหนึ่ง
จะเป็นความทรงจำที่ดีมาก่อนก็ตาม ค่ะ

Create Date : 10 ตุลาคม 2562

Last Update : 11 ตุลาคม 2562 22:57:39 น.

38 comments

Counter : 2547 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณtoor36, คุณกะว่าก๋า, คุณtuk-tuk@korat, คุณชีริว, คุณJinnyTent, คุณNior Heavens Five, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณสองแผ่นดิน, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณkae+aoe, คุณhaiku, คุณmariabamboo, คุณThe Kop Civil, คุณอุ้มสี, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ

สวัสดียามเช้าครับ

สิ่งหนึ่งที่รู้สึกมากๆเวลาอ่านบล็อกอาจารย์
ก็คือ ผมรู้สึกว่าอาจารย์เป็นที่รักของลูกศิษย์
และลูกศิษย์ของอาจารย์ก็น่ารักมากๆ
เวียนมารับพาอาจารย์ไปร่วมกิจกรรม ชวนไปเที่ยว
พาไปทานอาหาร ไปทำบุญโดยตลอด

เป็นภาพบรรยากาศที่น่าชื่นชม และน่ายินดีมากๆเลยครับ