กรรมเก่า

“เหมือนกับการที่ใครคนหนึ่งเดินขึ้นตึก ๓ ชั้น

 ถึงชั้นที่สามแล้ว ก็แน่นอนว่า

 การขึ้นมาถึงที่นั่นของเขา ต้องอาศัยการกระทำ

คือการเดินที่ผ่านมาแล้วนั้น จะปฏิเสธมิได้

 และเมื่อขึ้นมาถึงที่นั่นแล้ว

 การที่เขาจะเหยียดมือไปแตะพื้นดินข้างล่างตึก

 หรือจะนั่งรถเก๋งวิ่งไปมาบนตึกชั้นสามเล็กๆ

 เหมือนอย่างบนถนนหลวง ก็ย่อมเป็นไปไม่ได้

 และข้อนี้ก็เป็นเพราะ

การที่เขาขึ้นมาบนตึกเหมือนกัน ปฏิเสธมิได้

หรือเมื่อเขาขึ้นมาแล้ว

 จะเมื่อยหมดแรง เดินต่อ ขึ้นหรือลงไม่ไหว

 นั่นก็ต้องเกี่ยวกับการที่ได้เดินขึ้นมาแล้ว

ด้วยเหมือนกัน ปฏิเสธมิได้

จะเห็นว่าการมาถึงที่นั่นก็ดี

 การทำอะไรๆ ได้ในวิสัยของที่นั่นก็ดี

 การที่อาจจะต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับอะไร

ต่ออะไรในที่นั้นอีก

 ในฐานะที่ขึ้นมาอยู่กับเขา ณ ที่นั้นด้วยก็ดี

ย่อมสืบเนื่องมาจากกรรมเก่า

 คือการที่ได้เดินมานั้นด้วยแน่นอน

แต่การที่เขาจะทำอะไรบ้าง

 ทำสิ่งที่ต้องเกี่ยวข้องที่นั่นแค่ไหนเพียงไร

 ตลอดจนว่าจะพักเสียก่อนแล้วเดินต่อ

 หรือเดินกลับลงเสียจากตึกนั้น

ย่อมเป็นเรื่องที่เขาจะคิดตกลงทำเอาใหม่

 ทำได้ และได้ผลตามเรื่องนั้นๆ

แม้ว่าการเดินมาเดิม

ยังอาจมีส่วนให้ผลต่อเขาอยู่

 เช่น แรงเขาอาจจะน้อยไป

ทำอะไรใหม่ได้ไม่เต็มที่เพราะเมื่อยเสียแล้ว

 ดังนี้เป็นต้น ถึงอย่างนั้น

 ก็เป็นเรื่องของเขาอีกทีว่า จะยอมแพ้

แก่ความเมื่อย หรือว่าจะคิดแก้ไขอย่างไร

 ทั้งหมดนี้ ก็เป็นเรื่องของกระบวนการ

แห่งเหตุปัจจัยทั้งนั้น

 โดยนัยดังที่ได้กล่าวมา

จึงควรเข้าใจเรื่องกรรมเก่าเพียงเท่าที่

มันเป็นตามกระบวนการของมัน”

......................

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์

 (ประยุทธ์ ปยุตฺโต)

วัดญาณเวศกวัน อ.สามพราน จ.นครปฐม






ขอบคุณที่มา fb. วัดป่า
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ