“ความพยายามอยู่ที่ไหน

ความสำเร็จอยู่ที่นั่น”

เวลาเราปฏิบัติธรรมวันไหนไม่สงบก็อย่าไปเสียใจ

 คิดว่าอย่างน้อยเราก็ได้ทำ

 เราได้พยายาม ก็ยังได้อยู่

ถ้าไม่ทำเลยนี้ถึงจะเรียกว่าไม่ได้เลย

 ดังนั้นอย่ายอมแพ้ อย่ายอม อย่าถอย

ทำไป จะได้มากได้น้อยก็ทำไป ทำบ่อยๆ

 แล้วมันจะได้มากขึ้นไปเอง

เพราะความชำนาญมันจะมีมากขึ้น

การฝึกหัดทำอะไรใหม่ๆ

 มันก็ล้มลุกคลุกคลานไปก่อน

เขียนหนังสือใหม่ๆ ก็เขียนผิดเขียนถูก

พอเขียนบ่อยๆ เข้าเดี๋ยวก็เขียนถูก

 ตัวอักษรก็สวย เพราะความชำนาญ

 ดังนั้นการฝึกฝนอบรม

จึงเป็นสิ่งที่เราต้องทำกันบ่อยๆ

 ทำอยู่เรื่อยๆ อย่าท้อแท้อย่าไปมองที่ผล

 ให้ดูที่เหตุคือการฝึกฝนนี่แหละ

เป็นการสร้างผลขึ้นมาแล้ว ได้ผลขึ้นมาแล้ว

เพียงแต่การที่เรามาฝึกหัดมาฝึกฝนอบรมนี้

เราได้ผลแล้ว ได้ผลจากการได้มาฝึกฝนอบรม

ดีกว่า ปล่อยให้เวลาไปทำสิ่งที่ไร้สาระ

หรือสิ่งที่เป็นโทษกัน

มานั่งสมาธิดีกว่าไปนั่งกินเหล้ากัน

พูดง่ายๆ ถึงแม้ว่านั่งสมาธิแล้วจิตยังไม่สงบ

 ก็ดีกว่าไปนั่งกินเหล้ากัน

 เพราะนั่งสมาธิวันนี้ไม่สงบแต่นั่งไปเรื่อยๆ

ทั้งวันมันต้องสงบจนได้ เพราะมันจะจับประเด็นได้

 รู้เคล็ด ทำไปบ่อยๆ มันจะรู้ว่าผิดตรงไหน

 ถูกตรงไหน แล้วมันก็จะไปเสริมความถูก

แล้วมันก็จะไปตัดความผิดให้น้อยลงไป

 ต่อไปมันก็จะมีแต่ความถูก นั่งปุ๊บก็สงบได้เลย

 เหมือนขับรถใหม่ๆ ก็ขับแบบตะกุกตะกัก

 เหยียบเบรคเหยียบน้ำมันผิดบ้าง หัวทิ่มบ้าง

 แต่ต่อไปก็รู้ว่าต้องเหยียบแบบนี้

ต้องเหยียบอย่างนั้น

 แล้วต่อไปก็ชำนาญเอง

พอขึ้นรถปั๊บนี้พอสตาร์ทปั๊บก็วิ่งฉลุยเลย

อันนี้ก็เหมือนกันทุกสิ่งทุกอย่าง

อาศัยการฝึกฝนอบรม

 ความเพียรพยายามจะนำไปสู่ความสำเร็จ

 ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น

 หลุดพ้นจากความทุกข์ได้ด้วยความเพียร

 ฟังเทศน์ฟังธรรมเพียงอย่างเดียวยังไม่หลุด

 อย่างวันนี้มาฟังแล้วไม่เอาไปปฏิบัติ

ก็ยังไม่เห็นผลอะไร ถ้าไปปฏิบัติแล้ว

ผลอาจจะช้าบ้าง เร็วบ้าง มากบ้าง

 น้อยบ้างเดี๋ยวมันก็ได้เอง.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.....................

สนทนาธรรมะบนเขา

 วันที่ ๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๙








ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ