แค่วันที่สอง ชาวนามรรคก็บ่นกะปอดกะแปด

เริ่มจากตื่นเช้ามา ก็ประกาศชัดเจนว่า วันนี้เธอไม่ไปทำงานที่ฟาร์มนะคะ ไม่ประกาศอย่างเดียว ไม่ยอมเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย เอากะเธอสิ
คุณแม่ก็ค่อยๆ จัดการนู๋อย่างใจเย็น จนขึ้นรถได้ นู๋ก็ยังบ่นๆๆๆๆๆๆๆๆ (ตายแร้น นี่เวรกรรมตามมาทันแม่เร็วงี้เชียวรึ หุหุ) แต่ก็นะ ยิ่งฟัง ก็ชักรู้สึกเข้าเค้าว่า นู๋ไม่ได้บ่นดราม่า คดีชักมีมูลก่ะ คุณน้าคุณอาทั้งหลาย
อย่างเช่น นู๋บ่นว่า ชาวนาเจนให้อาหารสัตว์เอง ไม่ได้ให้เด็กๆ ให้ (เฮ้ย ได้ไงฟระ แม่จ่ายตังค์ให้นู๋เข้าโครงการนี้เพราะอันนี้เลยนะลูก) แล้ววันๆ แม่สังเกตุเห็นนู๋มีศิลปะอาร์ตคราฟท์กลับบ้านมาเยอะแยะ (เฮ้ย แม่ไม่ต้องการเดย์แคร์สักกะหน่อย)
สรุป ปลอบใจชาวนามรรคไปว่า "ทนๆ หน่อยลูก เรียนแค่ 4 วันก็หมดแล้ว แม่จ่ายไปแพง นู๋ก็ไปเหอะนะ" ถือโอกาสสอนนู๋ดูปฏิทินซะเลย... พอนู๋ได้ดู ได้นับวันในปฏิทิน ก็ยิ้มหน้าบาน "โอว์ แค่ 4 วันเอง งั้นนู๋ไปได้คะ"

ตอนเย็นได้สมุดพกมาละ โห มิสวอลลี่นี่ รู้จักนู๋ดีจริงๆ เขียนได้ตรงดีเหลือเกิ๊น
นี่ก็เพิ่งบ่นให้อี๊จิ๋มฟังว่า วิชาเลขของมรรคดีขึ้นมากมาย แต่วิชาภาษาปะกิตไม่มีโปรเกรส สงสัยต้องรีบบอกแกรนด์มาให้ปรับปรุงเนื้อหาด่วน เอิ้กก

แอบสารภาพ แม่ขับรถขึ้นขอบบ่อยมาเลยหมู่นี้ แต่วันนี้ ร้ายแรงสุดๆ ไม่เห็นขอบกั้นหน้าพาร์คกิ้งจริงๆ ก็พยายามขับเข้าเสียบ หูยยย รถหล่นลงมาเสียงน่ากัว แม่ใจเสีย เกือบร้องไห้เลย ดีนะ มีมรรคณิชาอยู่ในรถด้วย ช่วยเรียกขวัญกลับมาให้แม่ นู๋ดีได้อยู่แค่ตรงนี้แป๊บเดียวแหละ สักพัก พอออกจากห้องสมุดได้ ทำมาเป็นอบรมแม่เรื่องขับรถ (แง๊ววว ลูกคนนี้ )

Create Date : 17 มิถุนายน 2552		3 comments
Last Update : 17 มิถุนายน 2552 12:15:53 น.
Counter : 707 Pageviews.
Share Tweet