ยินดีต้อนรับความคิดถึง ชื่อภาพ : อาณาจักรที่ถูกลืม สถานที่ : เวียงเก่า เชียงแสน เทคนิค : สีน้ำ+พาสเทล บนกระดาษ ขนาด : ๒๘ x ๓๘ นิ้ว ยินดีต้อนรับความคิดถึง เชียงแสน เวียงเก่า แต่ก่อนกาล โยนกตำนาน หิรัญนครเงินยาง เดือนก่อนมีพรรคพวกจากกรุงเทพฯ มาเยี่ยมเยือนที่บ้าน ผมพูดด้วยความภาคภูมิใจว่า "เดี๋ยวจะพาไปแอ่วอำเภอเวียงเก่า" พวกเขาทำหน้างง-งง แต่ก่อนแต่ไรสมัยปู่ย่าตายายผม เรียก 'เชียงแสน' ว่า เวียงเก่า จนผมติดปาก...นึกขึ้นได้รีบเปลี่ยนคำพูด "อำเภอเวียงเก่า ก็คืออำเภอเชียงแสนไง" เท่านั้นแหละพวกเขาก็ร้องอ๋อพร้อมกัน "ได้ข่าวว่าจีนมาเปิดบ่อนคาสิโนที่สามเหลี่ยมทองคำถึงสองแห่ง" คนหนึ่งพูด "อ้าว เจ้าถิ่นไม่รู้เรื่องหรือ" เขาถามเมื่อเห็นสีหน้าตื่น ๆ ของผม "ไม่รู้เรื่องเลย" ผมตอบตามตรง ไม่รู้สึกขายหน้า เพราะเรื่องแบบนี้ไม่อยู่ในความสนใจของผมเลย "ถ้าพวกคุณอยากไปเที่ยวบ่อน ผมแนะนำให้เปลี่ยนไกด์ ผมไม่พาไปหรอกนะ ผมจะพาพวกคุณไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์เที่ยววัดแล้วก็วัดแล้วก็วัด" ผมพูด "วัดวา " เพื่อน ๆ แสร้างทำสีหน้าผิดหวัง ก่อนจะหัวร่อชอบใจที่แหย่ผมเสียงขึงได้ จริงแล้วเราคบหากันมานาน รู้ซึ้งถึงนิสัยใจคอและรสนิยมของกันและกันดี "ไปเหอะ ๆ เลิกพูดเล่น เราอยากเห็นเวียงเก่าจะแย่แล้ว" พวกเขากรูกันขึ้นไปนั่งในรถ เวียงเชียงแสนแดนตำนาน อำเภอโปรดปรานของผม ไม่ได้ไปยากเย็นอะไร อยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงรายแค่ ๕๙ กิโลเมตร (จะไกลก็ตอนไปจากอำเภอแม่ใจบ้านผมนี่แหละ บวกเข้าไปอีก ๗๕ กิโลเมตร) เชียงแสนกับแม่สายไปทางเดียวกัน ไปแยกกันที่อำเภอแม่จัน จากนั้น ๓o กิโลเมตรก็ถึงเชียงแสน ขับไปสามเหลี่ยมทองคำก็ไม่กี่นาที มีทางตัดใหม่เลาะโขงเลยไปชายแดนแม่สายได้เลย ไม่ต้องย้อนกลับมาแม่จันอีก ถนนหนทางราดยางสะดวกสบาย ต่างจากสมัยผมเป็นเด็ก รถโดยสารสายนี้เป็นรถน้อยตัวถังไม้ (หน้าดิ่งตูดโด่ง) ถนนก็ยังเป็นถนนดินขรุขระและเต็มไปด้วยฝุ่น กว่าจะผ่านด่านกิ่วทัพยั้งเข้าแม่จัน ผู้โดยสารหัวแดงเป็นฝรั่งไปทั้งคันรถ แถมไม่ต้องคันหัวรอบนรถที่จะไปจอดพักตรงท่าข้างวัดกาสา หน้าตลาดแม่จันรอผู้โดยสารเป็นนานสองนาน จากแม่จันไปแม่สายระยะทางพอกันกับไปเชียงแสน แต่ผมได้ไปแม่สายบ่อยกว่าไปเชียงแสน เพราะมีสองป้าหนึ่งลุงอยู่ทางนั้น ตอนหลังน้องสาวแม่อุ้ยผมย้ายจากบ้านเราไปอยู่กับลูกแกที่เชียงแสน ผมก็เลยโชคดีได้ติดตามแม่อุ้ยไปเยี่ยมน้องสาวที่เชียงแสนบ่อยครั้ง ผมชอบเรียก เวียงเก่า-เชียงแสน แต่แรกเห็นก็ว่าได้ ถนนสายเก่านำสายตาพาไปพบกับสีอิฐสีปูนแดงของแนวกำแพงเวียงเก่า ในลำเนาสีน้ำตาลและเขียวขี้ม้าของป่าสักใหญ่หลายร้อยต้น นั่นคือฉากจำที่ตรึงใจ มีตัวหนังสือใหญ่บนกำแพงเมืองเชียงแสน ขึงพาดดูเหมือนการกล่าวยินดีต้อนรับ หรืออีกทีก็คือคำประกาศถึงประวัติศาสตร์อันเก่าแก่และความยิ่งใหญ่ แล้วรถคันจ้อยก็ค่อย ๆ ลับหายเข้าไปในตัวเมืองเวียงเก่า หายไปในร่มเงาไม้ และห้วงลมหายใจแห่งตำนานของลูกหลานพระยาเม็งราย - พระเจ้าแสนภู ผู้สร้างอาณาจักรหิรัญนครเงินยางเชียงแสน ผมพาพวกเขาเดินเข้าไปในดงไม้สักใหญ่แห่งการหลงลืม ชี้ชวนให้ดูกำแพงเวียงโบราณนั้นและบอกเล่าว่า "นี่คือดินแดนแห่งตำนานที่เก่าแก่ที่สุดแห่งล้านนา นี่คือดินแดนแห่งมหาเจดีย์และพระพุทธรูปที่สวยและคลาสสิกที่สุด หัวใจของเวียงเก่าเชียงแสนฝังอยู่ที่นี่ครับ ยินดีต้อนรับ(ทุก)ความคิดถึง เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๓o มิ.ย. ๒๕๕๖ บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100 Free TextEditor   Create Date : 30 มิถุนายน 2556 14 comments Last Update : 30 มิถุนายน 2556 18:47:11 น. Counter : 1935 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ความเป็นเพื่อนถึงอยู่ไกล ติดกาวตรงใจอย่างแน่นหนา ความคิดถึงลึกซึ้งในหัวใจ ซึ้งคุณค่ามิตรภาพตลอดกาล ** มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะจ้า ** เชียงแสน นัทไม่เคยไปเลยอะคุณ ไฮคุ .. จะว่านัทเชยก็ยอม .. คุณไฮคุ สบายดีนะจ้า ..   โดย: จอมแก่นแสนซน 30 มิถุนายน 2556 13:57:52 น.

เรื่องเล่าจากคุณพิบูลศักดิ์ เห็นภาพชัดเสมอ...นะคะ ชื่อภาพ : อาณาจักรที่ถูกลืม สะดุดเลยค่ะ ไลค์ค่ะคุณไฮกุ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 30 มิถุนายน 2556 14:58:46 น.

ชื่อบล๊อกดีมากเลยคะ คุณไฮกุ 555 ภาพสวยมักมากกกกกกกกกก บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต haiku Art Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา 30 มิถุนายน 2556 15:08:43 น.

ดูรูปอ่านบรรยายแล้วอยากไปเมืองเก่าจังค่ะ   โดย: sawkitty 30 มิถุนายน 2556 18:39:00 น.

สวยมาก แจ๋วเลย เอนทรี่ปิดโหวตสุดท้าย ให้ผมเดือนนี้ ภาพวาดนี่แปลกนะครับ บางทีดูนานๆ มักได้ เห็นสิ่งที่ประทับใจลึกซึ้ง เนอะ พวกใช้ จินตนาการเยอะ ไลค์และโหวตครับ   โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) 30 มิถุนายน 2556 21:19:08 น.

สวัสดีค่ะคุณไฮกุ แวะมาชมภาพวาดสีน้ำ สวยมากค่ะ   โดย: ข้ามขอบฟ้า 1 กรกฎาคม 2556 1:44:26 น.

ภาพสีน้ำสวยจริงๆคร้าคุณไฮกุทั้งที่กล่องเม้นส์ด้วย เวียงเก่าเชียงแสนเมืองตำนาน ...เคยได้ยินแต่ชื่อเอง ศิลปินมักจะชอบเขียนภาพ เป็นจินตนาการในสิ่งที่ชอบจากธรรมชาติ เราผู้ชมก็ชื่นชอบและทึ่งในฝีมือที่แต่งแต้มเป็นภาพศิลป์ น่าอัศจรรย์ ขอบคุณนะค่ะที่แชร์ ศิลปะสีน้ำสวยๆให้ได้รู้จักกันค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Close To Heaven Food Blog ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog haiku Art Blog   โดย: tui/Laksi 1 กรกฎาคม 2556 7:35:56 น.

ทักทายวันจันทร์ค่ะ คุณไฮกุ ภาพกล่องคอมเมนท์ พอดีเลยนะคะ สวยค่ะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต sirivinit Hobby Blog ดู Blog tui/Laksi Travel Blog ดู Blog haiku Art Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 1 กรกฎาคม 2556 7:41:05 น.

อ่านแล้วอยากตามรอยคุณพิบูลศักดิ์ไปเที่ยวเวียงเก่าเชียงแสนค่ะ ยังไม่เคยไปเชียงรายเลย ทั้งๆที่ไปอยู่เชียงใหม่อยู่หลายปี คิดแล้วเสียดายค่ะ   โดย: ฝากเธอ 1 กรกฎาคม 2556 12:49:00 น.

รูปสวยจังเลยค่ะ   โดย: chinging 1 กรกฎาคม 2556 19:13:48 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ ผมยังไม่เคยไปเที่ยวเหนือเลยครับ เชียงแสนหรือเชียงรายก็ยังไม่เคยไปเลยอ่ะ พออ่านเรื่องราวในบล็อกนี้แล้วก็นึกอยากจะไปเชียงแสนดูสักครั้งนะครับ อิอิ ปล. จะมาตามไปชมเรื่องราวเกี่ยวกับศิลปะที่บล็อกของผมด้วยครับ   โดย: อาคุงกล่อง 1 กรกฎาคม 2556 22:30:58 น.

อยากไปเที่ยวด้วยค่ะ รูปวาดสวยงามมาก ๆ   โดย: schnuggy 1 กรกฎาคม 2556 22:41:15 น.

สวัสดีค่ะ ระยะนี้ปอป้าเจอมรสุมชีวิตหลายอย่าง เสร็จจากงานศพลูกได้หนึ่งเดือน คิดว่าจะได้พักผ่อนเสียที แต่คุณแม่ก็ต้องมาผ่าตัดตาด่วน ไม่อย่างนั้นตาจะบอด เหนื่อยแค่ไหนก็ยังสู้ได้อยู่ค่ะ เพราะกำลังใจมากมายจากเพื่อนทุกคน ที่สำคัญอาศัยพระธรรมคอยประคับประคองจิตใจตลอดมา โชคดีที่ได้เห็นได้รู้พระธรรมมาก่อนที่จะเห็นทุกข์ พอทุกข์จริงทั้งหลายประดังเข้ามาก็เลยรับมือไหว ขอให้ทุกท่านหาโอกาสศึกษาพระธรรมไว้บ้าง เพราะเมื่อถึงเวลาที่ทุกข์มาเยือน เราจะได้มีสติรับมือกับทุกข์นั้นได้ ทุกสิ่งผ่านมา แล้วก็ผ่านไป ไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน คิดได้เช่นนี้ ชีวิตก็มีความสุขแล้วค่ะ ขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้ปอป้าเสมอมา...นะคะ ป.ล. ไลค์ไว้ก่อนนะคะ   โดย: พรหมญาณี 2 กรกฎาคม 2556 14:01:25 น.

นัท ขอบคุณที่แวะมาเจิมบล็อกให้ค่า เราก็เชย ยังไม่เคยไปเชียงแสนเหมือนกันจ๊ะ เมืองเหนือนี่คยไปแต่เชียงใหม่กับแม่ฮ่องสอนสองจว.เท่านั้นเอง คุณหนู...มีทั้งเรื่องเล่าและภาพวาดด้วย ยิ่งเห็นภาพชัดใหญ่เลยค่ะ ขอบคุณมากที่โหวตและกดไลค์ให้ค่า คุณเค็ง...ขอบคุณมากที่โหวตให้นะคะ คุณสาว & คิดเหมือนกันเลยค่ะ อ่านคอลัมน์ของคุณปอนแล้วอยากตามไปเที่ยวทุกที่เลย แต่คงทำไม่ได้ ก็เลยได้แต่อ่านแล้วอาฆาตไว้ก่อน พี่หนูหล่อ..ขอบคุณมาก ๆ สำหรับไลค์และโหวตนะคะ คุณเค็ง...ขอบคุณที่แวะมาชมภาพวาดงาม ๆ ของคุณปอนจ้า คุณตุ้ย...ชอบทั้งงานเขียนและภาพวาดของคุณปอนมาก ๆ ค่ะ เลยถูกใจคอลัมน์นี้มาก ๆ ตามอ่านมาเป็นปี ๆ แล้ว อยากจะเอามาลงบล็อกนานแล้ว เพิ่งจะได้ฤกษ์อัพ ดีใจมากที่คุณตุ้ยและเพื่อน ๆ อ่านแล้วชอบเหมือนเรา ขอบคุณมากที่โวหตให้นะคะ คุณเค็น...ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันนะคะ คุณกล่อง & คุณไก่...แอบดีใจแทนคุณปอนที่เพื่อน ๆ ออกปากชมว่่าภาพสวยแล้วอยากตามรอยไปเที่ยวด้วย พูดแล้วก็อายจัง เพิ่งรู้ว่ามีเมืองเชียงแสนด้วยนะเนี่ย ขอบคุณคุณกล่องที่บอกให้ไปอ่านบล็อกศิลปะนะคะ แล้วจะตามไปค่ะ คุณปอป้า...ขอแสดงความเสียใจอีกรอบนะคะ คุณป้าเจอเรื่องหนัก ๆ หลายเรื่อง ดีที่คุณปอป้าศึกษาธรรมะเยอะ รู้เท่าทันความทุกข์และเศร้าหมอง ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณมากสำหรับไลค์ค่ะ   โดย: haiku 3 กรกฎาคม 2556 22:30:03 น.