เขาหันมาทางกัลยา เมื่อเกรียงออกไปจากห้องแล้ว

“กัลยา ต่อโทรศัพท์ถึงสารวัตรพจน์ให้ผมหน่อย”

กัลยาส่งหูโทรศัพท์ให้พราน หลังจากที่หล่อนได้จัดการตามคำสั่งแล้ว พรานรับหูโทรศัพท์ พูดลงไป

“ฮัลโหล สวัสดีครับ ท่านสารวัตร ”

“ว่ายังไง – คุณพราน ” เป็นเสียงของสารวัตรพจน์ดังมาจากอีกทางหนึ่ง “ หนังสือพิมพ์ลงข่าวกันครึกโครมว่า คุณเข้าจับเรื่องฆาตกรรมที่อยุธยา ผมกำลังอยากจะพบคุณอยู่พอดีทีเดียว คุณกำลังเล่นตลกอะไรอีกคราวนี้ ”

พรานหัวเราะ

“ไม่ใช่เล่นตลกอะไรหรอกครับ สารวัตร แต่ผมไม่ชอบที่จะให้ผู้บริสุทธิ์ต้องได้รับโทษจากการกระทำของคนอื่น ”

“คุณรู้ได้อย่างไรว่า อรัญญาไม่ได้ฆ่าผัวของแก ”

“เก็บไว้ก่อนเถิดครับ ท่านสารวัตร ผมอยากทราบว่า คุณผจญรู้สึกอย่างไรบ้าง เมื่อพบข่าวหนังสือพิมพ์ ผมไม่อยากรบกวนความรู้สึกของตำรวจเลย ท่านสารวัตร ”

“คุณผจญแกพบกับผมเมื่อเช้านี้ แกบอกว่าคุณออกจะห้าวหาญเกินไปสักหน่อย การให้สัมภาษณ์ของคุณแก่หนังสือพิมพ์ เป็นการท้าทายแกโดยเฉพาะ ผมคิดว่า คุณกำลังจะเล่นกับไฟมากกว่า ”

พรานยิ้มที่มุมปาก

“ช่วยกรุณาเรียนคุณผจญด้วยครับว่า ผมขออภัย ผมจำเป็นที่จะต้องทำเช่นนั้น จะให้กราบสักกี่ทีก็ได้ และผมขอรับรองว่า ถ้าผมได้ความรู้อะไรที่จะนำความสว่างมาสู้คดีนี้เพิ่มขึ้น ผมจะเรียนคุณผจญเป็นคนแรกในทันที ”

เสียงสารวัตรพจน์หัวเราะกลั้วเข้ามา

“ระวังตัวหน่อย – พราน คุณผจญเป็นคนไม่ยอมแพ้ใครง่าย ๆ และแกไม่รู้จักคุณดีเท่ากับผม แกเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครข้ามหัวแกได้ง่ายๆ คราวนี้ คุณจะเล่นอะไรโลดโผนก็ตาม อย่าพลาด ถ้าคุณพลาดก็หมายถึง คอคุณจะหัก ”

“ขอบคุณครับ ท่านสารวัตร ผมเข้าใจครับ ถ้าท่านสารวัตรคอยอ่านหนังสือพิมพ์ที่จะออกบ่ายวันพรุ่งนี้ จะเห็นว่า ผมกำลังหกสูงอยู่ในอากาศด้วยมือข้างเดียวทีเดียว ”

“พราน - - - -”

“สวัสดีครับ ท่านสารวัตร ” พรานพูดขัดขึ้น เขาว่างหูโทรศัพท์ลงทันที ยิ้มให้กับกัลยาซึ่งกำลังมองดูเขาอย่างพิศวงพร้อมกับพูดขึ้น

“กัลยา จดข้อความเหล่านี้ลงไป ”

กัลยาขยับตัวของหล่อนให้อยู่ในท่าที่ถนัดที่จะเขียน กระดาษบันทึกว่างอยู่บนตักของหล่อน และถือดินสออยู่ในท่าพร้อม พรานกล่าวขึ้นช้า ๆ

“หญิงผู้หนึ่งซึ่งไม่ยอมให้เปิดเผยชื่อ ได้สารภาพความจริงบางประการ ที่เกี่ยวกับคดีฆาตกรรม นายวิกรม อนันตพันธ์ แก่นักสืบพราน คดีนี้กำลังจะคลี่คลายไปในทางตรงกันข้าม อรัญญาจำเลยในคดีนี้มีหวังหลุดพ้นจากข้อหาในเร็ววันนี้ นักสืบพรานจะแถลงผลแห่งการสืบสวนของเขาต่อ  ร้อยตำรวจเอก ผจญ สุรไกร ผู้สืบสวนเรื่องนี้มาแต่เดิม โดยเฉพาะ ประชาชนจะได้ทราบว่า คนร้ายที่แท้จริงคือใคร และนักสืบพรานขอประกาศความจริงให้ประชาชนได้ทราบว่า อรัญญา จำเลยในคดีนี้ มิได้ถูกตำรวจจับ ณ ที่เกิดเหตุ ”

เขาหยุดพูดชั่วขณะ แล้วพูดต่อไปว่า

“เท่านั้น – กัลยา พรุ่งนี้เช้า คุณจัดการส่งข้อความนี้ไปให้ บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ประชาไทย ถ้าเขาถามรายละเอียดมา ให้บอกไปว่า ผมไม่ได้สั่งอะไรมากกว่านี้ และมันยังเปิดเผยอะไรไม่ได้ในขณะนี้ ผมจะไม่มาสำนักงานสัก ๒ – ๓ วัน แล้วผมจะติดต่อมาเองว่า อยู่ที่ไหน อย่าลืมว่า ค่ำวันนี้ คุณต้องไปพบกับพิชิตเขาที่โรงแรม ไทยนคร เวลาทุ่มกว่า ๆ แต่งตัวตามสะดวก แต่อย่าลืมเอาผ้าคลุมผมไปด้วยสักผืนหนึ่ง เวลาเข้าไปในโรงแรม พยายามอย่าให้ใครเห็น ควรจะเข้ามาด้านหลัง แล้วตรงขึ้นไปที่ห้อง ๒๐๘ ทันที ผมจะไปถึงที่นั่นเวลาอีก ๕ นาทีสองทุ่ม เข้าใจดี ? ”

กัลยารับคำ หล่อนมองดูเขาอย่างกังวล