ถุงมือประหลาด ตอนที่ ๓
นวนิยายสืบสวน สอบสวน ของนักสืบพราน เล่มที่ ๒ โดย ๔๔๑๑
เรื่องที่ ๕
เรื่อง ถุงมือประหลาด
ตอนที่ ๓
พราน เจนเชิง เดินขึ้นสู่สถานีตำรวจนครบาลสามแยก เขาตรงไปหานายสิบเวร ถามหานายร้อยเวร
นายสิบเวร ชี้เข้าไปในห้องสอบสวน แล้วมองดู กัลยา ซึ่งเดินตามหลัง พราน เข้าไปอย่างพิศวง
พราน เคาะบังตาห้องสอบสวน แล้วเปิดเข้าไป
นายร้อยตำรวจโท ในเครื่องแบบ ซึ่งนั่งคุยอยู่กับชายหนุ่มอีกคนหนึ่งในชุดสีกากี และเสื้อเชิร์ตสีขาว หันมามอง
พราน กล่าวขึ้นว่า
ขอโทษ... ผมขออนุญาตพบนายร้อยเวรสักหน่อย
ชายนอกเครื่องแบบพยักหน้าไปทางนายตำรวจในเครื่องแบบ พูดว่า
นั่นครับ... ผมออกเวรแล้ว
พราน พูดขึ้น
ดีทีเดียว... ผมกำลังต้องการพบ นายร้อยเวร ที่ออกเวรเวลา ๒๔.๐๐น. อยู่ทีเดียว... ผมชื่อ พราน เจนเชิง และนี่คือ กัลยา ชาญวิทยา เลขานุการของผม เขาหันไปทาง กัลยา เป็นเชิงแนะนำ
นายตำรวจนอกเครื่องแบบ ผายมือไปที่เก้าอี้
เชิญนั่งซิครับ... ยินดีที่ได้รู้จัก ผมเคยแต่ได้ยินชื่อของคุณ ผม.. นายร้อยตำรวจโท ดำรง ฤทธิรงค์ มีอะไรหรือครับ
พราน นั่งลงตามคำเชิญ พูดว่า
ผมมาขอทราบอะไรนิดหน่อย คือ เมื่อตอนประมาณ สี่ทุ่มเศษ มีผู้หญิงกับผู้ชายคนหนึ่งมาที่สถานีตำรวจนี้ ผมอยากทราบว่า เขามาด้วยเรื่องอะไร
ร.ต.ท. ดำรง ก้มหน้าคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า
ผู้หญิงที่ชื่อ สายสุนี ใช่ไหมครับ
ผมไม่ทราบชื่อ เธอใส่เสื้อสีขาว นุ่งกระโปรงสีคล้ำๆ
เห็นจะใช่ สายสุนี เขาทำงานอยู่ที่ ลิโด้
นั่นแหละครับ พราน พูดด้วยความดีใจ
เขามาแจ้งความของหาย มากับสามีของเขาครับ เขาบอกว่า เขาออกจากบ้าน ไปดูหนังรอบค่ำกับสามีที่ เฉลิมกรุง กลับมาจากดูหนัง ไปแวะหาอะไรกินกันนิดหน่อย มาถึงบ้านก็พบว่า ประตูบ้านเปิด และหน้าต่างมีรอยถูกงัด มีทรัพย์สิ่งของถูกขโมยไปหลายอย่าง เขาจึงรีบพากันมาแจ้งความ
อะไรหายบ้างครับ
หลายอย่างครับ... มีเสื้อผ้า แล้วก็มีเงิน พวกแหวน และอะไรต่ออะไร ... ผมก็จำไม่ได้ แต่จดไว้ในบันทึกคำให้การแล้ว
ใครเป็นคนแจ้งความ
สามีของเขาครับ
ชื่ออะไรครับ
ชื่อโรจน์
เขาอยู่ด้วยกันขณะที่คุณสอบสวนหรือเปล่าครับ
สายสุนี เขาขอออกไปซื้ออะไรข้างนอก ขณะที่ผมกำลังสอบสวนนายโรจน์อยู่
บ้านเขาอยู่ที่ไหนครับ
ตรอกหลังโรงหนังโอเดี่ยนนี่เองครับ เลขที่ ๒๙ ทางที่จะเลี้ยวไปทางทรงวาด แล้วเข้าตรอกเล็กๆ ผมเพิ่งกลับจากไปตรวจสถานที่เกิดเหตุมาเมื่อกี้นี้เอง
พบอะไรบ้างไหมครับ
นายตำรวจยิ้มละไม
ขอโทษครับ ผมเห็นจะบอกอะไรไม่ได้ เพราะมันเกี่ยวกับประโยชน์ในทางสืบสวน เท่าที่ผมบอกคุณไปนี่ก็มากพออยู่แล้ว เขาไปขอให้คุณสืบสวนด้วยหรือครับ เรื่องเล็กแค่นี้ ไม่น่าเลย
พราน สั่นศีรษะ
เปล่า... เพื่อนของผมคนหนึ่ง เขาไปชอบแม่คนนี้อยู่ เขาเป็นขาประจำกันที่ลิโด้ มาเล่าให้ผมฟัง ดูเหมือนของของเขาที่ฝากกับแม่สายสุนีคนนี้ก็หายไปด้วย เขากลัวว่า แกจะมาโกหกเขาเล่น ก็เลยให้ผมมาถามดูว่า สายสุนีมาแจ้งความจริงหรือเปล่า
เอ... แต่เขารู้ได้อย่างไรว่า สายสุนีมาแจ้งความ เรื่องมันเพิ่งเกิดขึ้นได้ไม่กี่ชั่วโมงนี่เอง
นายตำรวจหนุ่มถามด้วยความสงสัย
พราน คิดเร็วและตอบไป
เขาคงจะพบกันก่อนที่สายสุนีจะมาแจ้งความ หรือมิฉะนั้น ตอนที่คุณกำลังสอบสวนโรจน์อยู่ เขาอาจแอบออกไปโทรศัพท์ บอกเจ้าเพื่อนผมคนนี้ก็ได้
นายตำรวจหนุ่มนั่งคิดอยู่สักครู่ จึงพูดว่า
อาจเป็นได้ เพราะผมดูนายโรจน์แกเป็นห่วงสายสุนีอยู่ ขณะที่ผมสอบสวน แกขยับจะลุกขึ้นไปตามหลายครั้ง และแม่สายสุนีก็ออกไปข้างนอกเกือบสิบนาที... ของอะไรของเขาละครับ เพื่อนของคุณคนนั้น บางทีผมจะนึกออกบ้าง
พราน ลุกขึ้นยืน
ช่างเถอะครับ... มีการแจ้งความจริงก็พอแล้ว ไว้ให้เจ้าเพื่อนผมคนนั้น มันสอบสวนทวนความกันเอาเองดีกว่า... ขอนคุณครับ... สวัสดีครับ
พราน หันไปพยักหน้าทาง กัลยา และชวนเดินออกมาจากห้อง ก่อนที่นายตำรวจทั้งสองคนจะทันได้พูดอะไร
พราน เปิดประตูรถให้ กัลยา แล้วก้าวขึ้นนั่งในที่คนขับ ออกรถมุ่งหน้าไปทางโรงภาพยนต์โอเดี่ยน เลี้ยวไปทางถนนข้างโรงภาพยนต์ เลี้ยวขวาไปทางจะไปทรงวาด เขาหยุดรถดับเครื่อง หมุนกระจกขึ้นหมดทุกด้าน ก้าวลงจากรถ
กัลยา เปิดประตู ตามลงมา
พราน ล๊อกกุญแจ แล้วเดินนำหน้าเข้าไปในตรอกเล็กๆ ข้างถนนนั้น ล้วงไฟฉายจากกระเป๋ากางเกง ส่องทางไป
เขาใช้ไฟฉายส่องดูเลขบ้านตลอดไปตามทาง และหยุดอยู่ที่หน้าประตูบ้านเล็กๆ ซึ่งมีลักษณะคล้ายห้องแถว แต่มีรั้วไม้โปร่งๆ อยู่ตรงหน้า หมายเลขของบ้านหลังนี้ ๒๙ ตรงกับที่เขาได้ความรู้จากนายตำรวจที่สามแยก
พราน ลองใช้มือขยับประตูรั้วดู มันเปิดออกได้ง่ายๆ เขาก้าวเท้าเข้าไปที่ชานประตูบ้าน มีแสงไฟฟ้าสว่างอยู่ห้องนั้น ลอดออกมาตามช่องลูกกรงเบื้องบนประตูห้อง
พราน เคาะที่ประตู ๒ ๓ ครั้งเบาๆ
เงียบ ไม่มีเสียงตอบ
พราน เคาะแรงขึ้นอีกเล็กน้อย และแนบหูกับช่องบานประตู เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
พราน ถอยห่างออกมา เมื่อบานประตูที่ถูกกดดันด้วยแรงศีรษะที่แนบหูไว้นั้น ขยับตามออกมา และเปิดอ้าเองช้าๆ เห็นดวงไฟฟ้าที่แขวนอยู่กลางห้อง มีทางเดิน และมีช่องประตูอยู่ทางด้านซ้ายมือ
พราน มองดูนิ่งเฉยอยู่ เขาขยับเท้าจะก้าวเข้าไป
กัลยา ฉุดข้อมือเขาไว้
หัวหน้า... จะเป็นบุกรุกนะคะ
หล่อนพูดกระซิบเบาๆ
พราน ชะงัก เขาดับไฟฉายที่ถืออยู่ในมือ และพูดเบาๆ
ผมได้กลิ่นอะไรดีเสียแล้ว กัลยา... เราเห็นจะต้องเข้าไปดูข้างใน งับประตูไว้ แล้วคุณคอยอยู่ข้างนอก ถ้าได้ยินเสียงใครเดินเข้ามาในตรอก เคาะประตูขึ้น ๓ ครั้ง
เขาส่งไฟฉายให้ กัลยา ก้าวเท้าเข้าประตู แล้วงับไว้
| Create Date : 11 มกราคม 2558 |
| Last Update : 11 มกราคม 2558 21:30:52 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 559 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
เริงฤดีนะ Movie Blog ดู Blog
ธารน้อย Literature Blog ดู Blog