นักสืบพราน - เรื่องที่ 6 พินัยกรรมมรณะ (ตอนที่ 4)
โดย 4411
พราน เจนเชิง ในชุดเครื่องนอน กำลังนั่งครึ่งนอนอยู่บนเก้าอี้โซฟาตัวหนึ่ง แขนข้างซ้ายของเขา พักอยู่บนผ้าซึ่งทำเป็นห่วงคล้องจากคอลงมา
กัลยา ชาญวิทยา เลขานุการของเขา นั่งอยู่บนเก้าอี้อีกตัวหนึ่งทางด้านซ้าย ทางขวาของเขา นายร้อยตำรวจเอก พจน์ พิทักษ์พล กำลังพ่นควันบุหรี่ขึ้นสู่เพดานอย่างใช้ความคิดอยู่บนเก้าอี้อีกตัวหนึ่ง พลางพูดว่า
ผมไม่นึกว่า เรื่องนี้จะเข้าขั้นรุนแรงถึงขนาดนี้ นายปรีชา แกตั้งใจจะมาฆ่าคุณ เรื่องอะไรกัน
พราน ยิ้มที่มุมปาก เขาก้มลงมองทางไหล่ซ้ายของเขาพักหนึ่ง ก่อนที่จะพูดว่า
เหตุผลมีหลายประการ ที่เขาควรจะฆ่าผม มันอาจจะเป็นเรื่องเดิมที่ผมทำให้แกต้องเข้าตะรางก็ได้ หรือมันอาจจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับมรดกรายนี้ก็ได้ ถ้าผมรู้ว่า แกมาดักยิงผม ผมจะไม่ยิงแกเลย ... แต่...
เขาหยุดพูดชั่วขณะ กลืนความรู้สึกอย่างหนึ่งลงไป
ในเหตุการณ์เช่นนั้น มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริง ๆ ผมก็ต้องป้องกันตัวผมก่อน
เป็นกรรมของแกเอง แต่คุณก็ไม่เป็นอะไรมากนัก ไม่ใช่หรือ เห็นหมอว่า กระสุนฝังใน
ครับ ท่านสารวัตร เฉียดกระดูกไหปลาร้าไปนิดเดียว หมอเขาผ่าเอาออกแล้ว ตำรวจท้องที่เขาเอาหัวกระสุนไปประกอบการสอบสวน และพิสูจน์กับปืนของกลางที่ ตาปรีชา เขาใช้ยิงผม
คุณคิดว่า เรื่องนี้จะสิ้นสุดลงเพียงแค่นี้หรือเปล่า คุณพราน
สารวัตร พจน์ พูดขึ้นช้า ๆ ยกขาขึ้นไขว้ห้าง
ถ้าเราจะลงความเห็นคาดการณ์เอาว่า นายปรีชา เป็นตัวการในเรื่องนั้น เรื่องมันก็น่าจะยุติเพียงแค่นี้ แต่เราก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะคาดการณ์ช่นนั้น ยิ่งคุณมาเจ็บเสียด้วยเช่นนี้ ผมเห็นจะต้องทำงานหนักขึ้นอีก
พราน หันไปทางเลขานุการของเขา และพูดขึ้นว่า
มีข่าวอะไรคืบหน้ามาจาก เกรียง บ้างไหม กัลยา
กัลยา มองตาหัวหน้าของหล่อนครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดว่า
ยังไม่มีอะไรค่ะ แต่วันนี้ เกรียง โทรศัพท์มาบอกว่า ให้เรียนให้หัวหน้าทราบว่า แกกำลังติดตามคนที่หัวหน้าได้สั่งการไปอยู่แล้ว อย่างช้า พรุ่งนี้ จะมาส่งข่าวด้วยตัวเอง
คุณควรจะไปพักผ่อนได้แล้ว พราน พูดยิ้ม
อย่าเป็นห่วงผมให้มากนักเลย อีก ๒ ๓ วันก็คงจะหายเป็นปกติดี
แต่ดิฉันมีหน้าที่ ที่จะต้องมา ไมใช่หรือคะ หัวหน้า เราไม่ได้ปิดสำนักงานตามคำสั่งของหัวหน้า
ถูกแล้ว เป็นเสียงของสารวัตร พจน์ พูดขึ้น
เลขานุการที่ดี ต้องทำเช่นนั้น
พราน หัวเราะ หันไปทางสารวัตร พจน์
กัลยา เป็นเลขานุการชั้นหนึ่ง ซึ่งหาได้ยาก ตั้งแต่ร่วมงานกันมา ไม่เคยทำอะไรให้ผมผิดหวังเลย นอกจากนั้นแล้ว ยังเป็นพยาบาลชั้นดีอีกด้วย ถ้าไม่ได้ กัลยา ช่วยดูแลพยาบาลผมครั้งนี้ น่ากลัวจะดีขึ้นเช่นนี้ คงอีกนาน
พูดจบ เขายิ้ม และหันไปมองทาง กัลยา ซึ่งยิ้มเล็กน้อยขึ้นในทันทีนั้น ก่อนที่หล่อนจะหันหน้าไปทางสารวัตร พจน์ และพูดขึ้นว่า
เห็นไหมคะ ท่านสารวัตร หัวหน้าของดิฉันก็ยอคนใช่เล่นเสียเมื่อไหร่
ทั้งสามคนหัวเราะขึ้นพร้อม ๆ กัน เมื่อ กัลยา พูดจบ
| Create Date : 30 กันยายน 2555 |
| Last Update : 30 กันยายน 2555 3:13:32 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 706 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [