“ เข้าใจค่ะ หัวหน้าเรียกดิฉันว่า คุณหญิง และบอกว่า พูดมาจากกองปราบ ก็พอจะเข้าใจแล้วว่า จะสั่งอะไรสักอย่างหนึ่งที่ไม่อยากจะให้ใครในที่นั้นรู้ ... เรื่องเวลาที่จะต้องตรวจสอบ ก็มีเรื่องที่เกี่ยวกับคุณชาลีคนเดียว และคุณชาลีก็คงจะอยู่ในที่นั้นด้วย ... ฟังดูตามที่หัวหน้าพูดมา ดิฉันจึงได้ให้หัวข้อและแนวทางไปกับคุณพิชิต และให้ไปสอบถามคุณสายพิณ ภรรยาของคุณชาลี ที่เมืองชลว่า ในคืนวันนั้น หลังจากที่ได้ไปส่งคุณยุพดีที่บ้านแล้ว เขาทั้งสองได้ไปที่ไหนบ้าง ก่อนที่จะไปถึงบ้านสารวัตรพจน์... คุณพิชิตได้ออกไปจากสำนักงานในทันทีหลังจากรับโทรศัพท์แล้ว ป่านนี้คงถึงเรียบร้อยแล้ว ดิฉันให้นำข่าวมาในทันทีที่กลับมา ”

พรานยิ้มอย่างพึงพอใจ
“ ดีมาก... กัลยา... จากจุดนี้ เราอาจได้ความรู้อะไรใหม่อีกก็ได้ ”

“ แต่หัวหน้าคิดไหมคะว่า อาจมีใครก็ได้ ที่รู้ว่าหัวหน้ากำลังพูดกับดิฉันอยู่ในขณะนั้น ”

พรานหรี่ตา แล้วเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง
“ อาจจะมีได้ ถ้าเขาดักฟังโทรศัพท์ของเรา และคนที่จะรู้ ก็เห็นจะมีสารวัตรพจน์ ถ้าแกใช้ความสังเกตตอนที่ผมหมุนเลขโทรศัพท์ ”

“ จะเป็นไรไหมคะ ” กัลยาถามอย่างมีกังวล

พรานยิ้ม เขาเลื่อนตัวลงมายืน พูดว่า
“ไม่เป็นไร ผมได้คิดแล้วก่อนที่พูดมา เพราะถึงแม้สารวัตรพจน์จะรู้ ก็คงไม่มีภัยสำหรับเรา ผมได้เปิดทางให้สารวัตรพจน์ รู้อะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับความเกี่ยวพันระหว่างพิชัย คู่หมั้นของยุพดี กับชาลีแล้ว ขณะนี้ สารวัตรพจน์คงกำลังสนใจในแง่นี้อยู่ เราต้องการแต่เพียงทำงานของเราให้เกินหน้าตำรวจไปเพียงก้าวเดียวเท่านั้น สารวัตรพจน์ก็คงจะเรียกตัว สายพิณ มาสอบถึงเรื่องเวลาเหล่านี้เหมือนกัน แต่เมื่อถึงตอนนั้น เราก็คงจะไปไกลกว่านี้อีกก้าวหนึ่ง ผมกำลังรอเหตุการณ์อะไรบางอย่างที่ควรจะเกิดขึ้น เมื่อถึงขั้นนั้น เราก็จะรู้กันว่า อะไรเป็นอะไร... นี่ก็เที่ยงเข้ามาแล้ว เราไปหาอาหารกลางวันกินกันดีกว่า... กัลยา ”

กัลยา ลุกขึ้นจากที่นั่ง
“ ขอตัวดิฉันเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ หัวหน้า ”

พราน มองดูหล่อน แล้วยิ้ม พูดว่า
“ ไม่ต้องตบแต่งให้สวยนักก็ได้ กัลยา... เราจะไปกินที่ร้านเจ๊ก.. ผมให้เวลาคุณสิบนาที ”

“ โอ้โฮ... ” กัลยาอุทานเสียงใส หัวเราะเบาๆ “ ห้านาทีเท่านั้นแหละค่ะ ” 

หล่อนคว้ากระเป๋าถือ แล้ววิ่งเหยาะๆ ไปยังห้องน้ำ