นักสิบพราน - เรื่องที่ 6 พินัยกรรมมรณะ (ตอนที่ 3)
โดย 4411
หญิงสาวที่นั่งตรงหน้าของ พราน เจนเชิง เป็นหญิงสาวที่อยู่ในวัย ๒๑ ปี รูปร่างสมส่วน ใบหน้าที่อ่อนหวานมีริ้วรอยของความหม่นหมองจับอยู่ ผมยาวสลวยของหล่อยช่วยเพิ่มความโศรกเศร้าให้กับใบหน้านั้นยิ่งขึ้น
พราน จับสายตาของเขาอยู่ที่ใบหน้าของหญิงสาวอย่างเอ็นดู มือของเขาหมุนถ้วยแก้วที่มีน้ำสีเหลืองเล่นอยู่ เขาพูดขึ้น
ไม่ต้องวิตกไป นัยนา อาว์จะช่วยเหลือทุกอย่าง เท่าที่อาว์จะทำได้ จนเต็มความสามารถ
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบสายตา พราน พลางพูด
หนูรบกวนคุณอาว์มากเกินไป เพราะมันเป็นเวลาที่คุณอาว์ต้องได้พักผ่อน แต่ คุณอาว์ก็ทราบอยู่แล้วไม่ใช่หรือคะว่า หนูไม่มีที่พึ่งที่ไหนอีก สารวัตรพจน์ ท่านจะว่าอย่างไรก็ไม่รู้ ในการที่หนูขอร้องให้คุณอาว์มาช่วยหนู มันคล้ายกับหนูไม่มีความไว้วางใจในตำรวจเลย
พราน ยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดว่า
สารวัตรพจน์ เป็นคนดีและเข้าใจถึงจิตใจของคนอื่นเสมอ ไม่ต้องเกรงอะไร อีกประการหนึ่ง เขากับอาว์รู้จักกันดีอยู่ คงจะไม่คิดอะไรมากมายไป
คุณอาว์คิดไหมคะว่า ตาเล็กจะเป็นตัวการในเรื่องนี้
นัยนา พูดพร้อมกับเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
พราน ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ก่อนที่จะพูด
เรายังตัดสินอะไรไม่ได้ในขณะนี้ แม้เหตุผลของคดีจะโน้มเอียงไปในทางนั้น ว่าแต่ หนูยังไม่ได้รับข่าวอะไรจากตาปรีชาเลย ไม่ใช่หรือ
ยังเลยค่ะ หนูอยากทราบจะตายไป แต่เดี๋ยวนี้ ชักจะกลัว ๆ เสียแล้ว ตาเล็กไม่น่าจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้เลย... เพราะเพื่อนแท้ ๆ
อาว์ได้ไปพบกับสารวัตร พจน์ มาแล้ว ตำรวจเขากำลังตามตัว ปรีชา อยู่ และคงจะพบตัวได้ไม่ยากนักในเร็ว ๆ วันนี้ อาว์ได้ส่งคนของอาว์ออกช่วยสืบหาอยู่อีกทางหนึ่งเหมือนกัน
ถ้าพบตัว คุณอาว์คิดว่า เขาจะทำอย่างไรคะ
เขาก็คงจะเอาตัวไว้สอบสวนตามเรื่องของเขา
หนูจะประกาศหาตัวเขาทางหนังสือพิมพ์ จะดีไหมคะ คุณอาว์ บางทีอาจจะช่วยได้บ้าง
พราน หัวเราะ
อย่าดีกว่า ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจ กับคนของอาว์เถอะ มันไม่เกิดประโยชน์อะไรขึ้นหรอก เพราะถ้าแกอยากจะมาหา แกก็คงจะมาเสียเองแล้ว ยิ่งถ้าแกเป็นตัวการในเรื่องนี้ ก็ยิ่งจะทำให้แกเตลิดเปิดเปิงไปใหญ่
แล้วคุณอาว์จะทำอย่างไรต่อไป หนูกลัวว่าวันหนึ่ง มันอาจจะมาถึงตัวหนูเข้าก็ได้ คุณอาว์ต้องช่วยหนูจริง ๆ นะคะ
พราน หัวเราะเบา ๆ อย่างอารมณ์เย็น
อันตรายแม้แต่นิดเดียว ถ้าจะมาถึงตัวหนู จะต้องมาถึงอาว์ก่อน - ขอให้มั่นใจเถอะ - นัยนา
หญิงสาวลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก้มตัวลงกราบที่ตักของ พราน ซึ่งยกมือที่ว่างขึ้นลูบศีรษะด้วยความเอ็นดู และพูดต่อไป
คนของอาว์ที่ส่งมาอยู่กับหนูที่นี่ เป็นคนที่อาว์ไว้วางใจที่สุด สิ่งเดียวที่อาว์อยากจะขอร้องให้หนูทำก็คือ อย่าออกไปไหนถ้าใม่จำเป็น และถ้าจะไปไหนก็ควรจะให้อาว์รู้ พินัยกรรมของเจ้าคุณพ่อหนู ให้ เกริก เขาเก็บไว้แล้ว ใช่ไหม
นัยนา เงยหน้าขึ้น
ค่ะ หนูเชิญ คุณเกริก มา และมอบให้แกไปแล้ว เมื่อเช้านี้ ตามคำสั่งของคุณอาว์
ดีแล้ว พราน พูดพร้อม กับลุกขึ้นยืน และดูนาฬิกาที่ข้อมือ
ไปนอนเสีย ดึกมากแล้ว อาว์จะกลับละ
นัยนา ลุกขึ้นเดินตาม พราน ออกมาที่ประตูตึกใหญ่ และมองตามร่างของเขาที่ก้าวออกเดินไปตามถนนที่ทอดไปสู่ประตูบ้าน หล่อนปิดประตู เมื่อร่างของเขาก้าวพ้นประตูบ้านออกไป
ขณะที่ พราน เจนเชิง กำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตูรถยนต์ของเขา เขากลับชะงัก หดมือกลับ ขยับตัวจะก้าวไปทางที่นั่งคนขับ ทันใดนั้นเอง เสียงปืนระเบิดดังปังขึ้นทางเบื้องหลังของเขา เขารู้สึกเสียวปราบที่หัวไหล่ข้างซ้าย ตัวของเขาซุนไปข้างหน้า กระสุนปืนอีกนัดหนึ่งลั่นขึ้นจากทิศทางเดียวซ่อนมา แต่มันเป็นเวลาเดียวกับที่ พราน ซุกกายลงต่ำ พร้อมกับกระชากปืนพกประจำตัวของเขาออกมากระชับในมือของเขาเสียแล้ว
เสียงกระจกรถยนต์แตกดังเปรี๊ยะ พร้อม ๆ กับเสียงปืนในมือของ พราน ลั่นออกไปสองนัดซ้อน ทางประกายไฟที่เขาเห็นแงบขึ้น จากเงาริมรั้วครั้งที่สองนี้
เงาดำ ๆ เงาหนึ่งล้มฮวบลงบนถนน
พราน แนบตัวของเขาเข้าชิดกับตัวถังรถยนต์ จ้องมองร่างซึ่งไม่ไหวติงนิ่งอยู่ชี่วขณะหนึ่ง เมื่อแน่ใจแล้ว เขาจึงวิ่งไปยังร่างนั้น พอดีกับประตูบ้านเปิดออก นัยนา กับชายอีกคนหนี่งวิ่งออกมา
หญิงส่าวโผเข้าไปเกาะร่างของ พราน ซึ่งกำลังนั่งชันเข่าอยู่ข้างร่างของชายลึกลับผู้นั้น พูดขึ้นอย่างระล่ำระลักว่า
เป็นอย่างไรบ้างคะ คุณอาว์
พราน เอื้อมมือไปตบมือที่เกาะไหล่เขาอยู่นั้นเบา ๆ พูดว่า
ไม่เป็นไร มีไฟฉายไหม ขออาว์หน่อย
ชายคนที่วิ่งมากับ นัยนา ส่งไฟฟ้าเดินทางให้กับ พราน เขารับมาถือไว้ เมื่อแสงไฟส่องจับใบหน้าของร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่นั้นเห็นถนัด นัยนา ยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ หล่อนร้องขึ้นว่า
ตาเล็ก
| Create Date : 28 กันยายน 2555 |
| Last Update : 28 กันยายน 2555 3:27:44 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1323 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [