เขาปล่อยมือจาก ผกา

หล่อนเซไปพิงพนักที่หัวเตียง และมองดู พราน อย่างอ่อนระโหย

“ ไปเสียซิ ”
พราน โบกมือไปทางประตู

“ ไปหา ธรรมนูญ... ไปขอให้เขาช่วยเหลือคุณ หาทนายความไว้ หรือมิฉะนั้น ก็ไปหาที่สงบสติอารมณ์เสีย ... มัวคิดอะไรอยู่... ไป... ”
พราน โบกมือซ้อนๆ แล้วหัวเราะเหี้ยมๆ

ผกา ไม่พูดอะไร หล่อนโผเผมาคว้ากระเป๋าถือที่วางอยู่บนเตียง แล้วผวาไปที่ประตู กระชากประตูออกซอยเท้าถี่ๆ ไปตามทางเดิน

พราน ผลักประตูปิดตามเดิม เขาเดินไปที่โต๊ะรับแขก ผสมวิสกี้กับโซดาในถ้วยแก้ว ยกขึ้นดื่มอย่างใจเย็น ควักบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ แล้วกลับไปซุดตัวนั่งที่ขอบเตียง

ประตูห้องถูกเปิดผลัวะออกโดยแรง ร่างของสารวัตรพจน์ ยืนจังก้าอยู่ที่หน้าประตู

พราน ยิ้ม
“ เชิญซิครับ ท่านสารวัตร ”

สารวัตรพจน์ สาวเท้ามายัง พราน
“ เกิดอะไรขึ้น พราน ผมสวนกับ ผกา ที่ทางเดิน แกมาที่นี่ทำไม ”

พราน ยกวิสกี้ขึ้นดื่ม แล้วพูดว่า
“ แกมาพบผม ”

“ พบทำไม ”

พรานไม่ตอบ เขายกบุหรี่ขึ้นอัดควัน แล้วหันหน้ามองชำเลืองทางปืน และ หมอนที่พื้นห้อง

สารวัตรพจน์ มองตามสายตาของพราน ไปยังของทั้งสองสิ่งนั้น สาวเท้ายาวๆ ไปที่ปืน ก้มตัวจะหยิบ