ผมเงยหน้าขึ้นดูนายตำรวจคนที่ไปที่บ้านผมนั่นเอง เป็นคนพูด แล้วเขาก็ผลักจานข้าวใบหนึ่งมาตรงหน้าผม

“เอ้า... กินข้าวเซียะ เย็นแล้ว ”

ผมมองดูจานข้าวที่เขาผลักมาให้ตรงหน้า  แล้วผมก็ถีบมันกระเด็นไป ลุกขึ้นวิ่งไปจากที่นั่น

มีมือหลายมือมาจับตัวผมไว้

ผมดิ้น สะบัดจะให้หลุดจากมือเหล่านั้น มันกลับรัดตัวผมแน่นจนหายใจจะไม่ออก ผมต้องหยุดดิ้น

“ฤทธิ์แยะ ไอ้นี่ ”

เจ้าของมือคนหนึ่งพูด

“ยัดมันเข้าห้องขังดีกว่า ”

มีคนอุ้มผมตัวลอยจากพื้น

ผมดิ้นเตะอากาศ แต่มันก็ไม่หลุด แล้วผมก็ถูกอุ้มรัดเดินไป

ผมได้ยินเสียงกุญแจดังกริ๊ก  เสียงประตูเหล็กเปิดออก แล้วผมก็ถูกโยนลงบนพื้นกระดาน เสียงประตูเหล็กปิด เสียงกุญแจลั่น เสียงฝีเท้าคนเดินห่างออกไป

ผมยันตัวลุกขึ้นอย่างลำบาก มันเจ็บระบมไปทั้งตัว มองไปข้างหน้า เป็นลูกกรงเหล็กขวางอยู่ 

ผมอยู่ในห้องนั้นคนเดียว 

ผมร้องไห้โฮออกมาดังๆ

ผมคิดถึงยาย

เขาเอายายของผมไปไหน

ผมกลัว กลัวจนใจสั่น แล้วก็หมดสติไปอีก

ผมรู้สึกตัวมาเมื่อมันมืดสนิทแล้ว

ผมหิว

ข้างนอกมีตะเกียงแสงสลัวๆ จุดอยู่ดวงเดียว

ผมลุกขึ้นไปเกาะซี่ลูกกรงห้องขัง มันเงียบ ไม่มีเสียงอะไรเลย

มีเสียงคนกระแอมไอมาจากฝาห้องทางข้างแล้วก็มีเสียงคนบ่นพึมพำ

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจึงเอาผมมาขัง

หรือว่าเขาจะตัดคอผมในห้องนี้ ฐานที่ผมแทงไอ้แกละตาย

แล้วยายผมล่ะ ยายหายไปไหน

ผมร้องไห้อีก แล้วผมก็ลงนอนร้องไห้

ผมไม่อยากให้มันถึงเวลาเช้า

ยายเล่าให้ฟังว่าคนที่จะถูกตัดคอ เขาจะเอาไปตัดตอนเช้ามืด

แล้วใครจะช่วยผม

ผมไม่ได้หลับ กลัวว่าหลับแล้วเดี๋ยวเวลาเช้ามันจะมาถึงเร็ว แต่มันก็มาถึงจนได้

เขาไม่ได้เอาผมไปตัดคอตอนเช้า

                   เขาเอาจานใส่ข้าวมาให้ผมอีก  วางไว้ตรงหน้าผมที่ติดลูกกรง

ผมหิว ผมเอื้อมมือออกไปลากจานมาใกล้ๆตัวชิดกับลูกกรง แล้วผมก็กินข้าวในจานนั้นจนหมดเกลี้ยง

ผมหิวน้ำ

มีตำรวจแต่งเครื่องแบบนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างโต๊ะตัวหนึ่ง เขาเพิ่งจะก้าวขึ้นมาบนโรงพัก มานั่งที่ตรงนั้น

ผมร้องขอน้ำเขา

เขาหันมามองดูผมดูจานข้าวที่เกลี้ยงนั้น แล้วเขาก็หันกลับ ไม่ได้เอาใจใส่กับผมอีก หันไปเขียนอะไรของเขาอยู่ที่โต๊ะนั่น

ผมต้องกลืนน้ำลายแทนน้ำ

ผมเริ่มคิดถึงยายอีก  คิดถึงแล้วก็ต้องร้องไห้

ผมอยู่ตัวคนเดียวเสียแล้ว

Create Date : 10 มกราคม 2560
Last Update : 17 มกราคม 2560 1:56:04 น.		2 comments
Counter : 652 Pageviews.
Share Tweet