Bloggang.com : ธารน้อย : นักสืบพราน - เรื่องที่ 7 นมถ้วยสุดท้าย (ตอนที่ 5)

นักสืบพราน - เรื่องที่ 7 นมถ้วยสุดท้าย (ตอนที่ 5)

โดย 4411

พราน เจนเชิง เปิดบังตาห้องของเขาเข้าไป ถอดหมวกออกโยนไว้บนโต๊ะ และหันไปมองดู เกรียง ซึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้รับแขก พลางเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

เกรียง ศักดา พูดขึ้นว่า
“ ผมได้ประวัติคนขี่รถสามล้อในคืนวันนั้นแล้วโดยละเอียด คุณกัลยา กำลังพิมพ์เสนอหัวหน้าอยู่ ”

พราน พูดขณะที่เขากำลังถอดเสื้อชั้นนอกออกแขวนกับไม้แขวนเสื้อ โดยมิได้หันหลังมามองดูสหายของเขาว่า
“ ดีมาก เกรียง ”

เขาหยิบซองบุหรี่ออกมาเปิดยื่นให้ เกรียง ซึ่งเลือกหยิบขึ้นมามวนหนึ่งคาบไว้ พราน จุดบุหรี่ของ เกรียง ด้วยไม้ขีดไฟเบ็นซินของเขาก่อน แล้วจึงจุดมวนที่เขาคาบอยู่ พูดต่อไปว่า
“ ผมต้องการพบเพื่อนของหมู่อรัญ ที่เช่าบ้านอยู่ด้วยกันด้วย ”

เกรียง พ่นควันบุหรี่ ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู พูดว่า
“ ผมนัดเขามาด้วยแล้วเหมือนกันวันนี้ สิบโมง ยังอยู่อีก ๑๐ นาที ”

พราน ขยับก้นลงนั่งบนมุมโต๊ะ
“ ชื่ออะไร รู้ไหม ”

“ ประจวบ ครับ เป็นนายสิบตำรวจโท ”

พราน พยักหน้าช้า ๆ เขาอัดบุหรี่อย่างแรง พ่นควันออกมาเป็นทางยาว
“คุณลองติดต่อกับสารวัตร พจน์ ดูทีหรือว่า ทางตำรวจได้ตรวจบ้านที่พักของหมู่อรัญแล้วหรือยัง ผมต้องการทราบทรัพย์สมบัติทุกชิ้นที่ หมู่อรัญ มีอยู่ ว่ามีอะไรบ้าง และบรรดาจำพวกบันทึกต่าง ๆ ซึ่งผมเข้าใจว่า หมู่อรัญ คงจะเก็บไว้บ้าง สิ่งสำคัญที่ผมต้องการ คือ สมุดบันทึกประจำตัวของ หมู่อรัญ ”

เกรียง ลุกขึ้นยืน
“ เรื่องของ แม่มณี เมื่อวานนี้ – หัวหน้าได้รับทราบแล้ว เป็นยังไงบ้างครับ ”

พราน หัวเราะเบา ๆ
“ ร่านตัดเสื้อ นันทนา เป็นของพี่สาว หมู่อรัญ จริง ๆ ผมได้ไปเช็คข่าวนี้มาแล้ว ก็เป็นอันไม่มีปัญหาอะไรที่คุณได้ติดตามเขาไป เห็นเข้าไปในร้านนั้น และไม่กลับออกมา ”

“ ผมไม่ต้องทำอะไรเกี่ยวกับ คุณมณี อีก ยังงั้นหรือครับ ”

พราน พยักหน้า เขี่ยขี้บุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ พูดว่า
“ คุณไปติดต่อกับสารวัตร พจน์ ตามที่ผมสั่งได้แล้ว ประเดี๋ยวตาสิบโทประจวบ คงจะมาอยู่แล้ว ”

เกรียง ขยับเดินไปที่บังตา เขาเบี่ยงตัวหลบในขณะที่ กัลยา ผลักบังตาเข้ามา – ยักคิ้วหลิ่วตาให้หล่อนเป็นเชิงล้อเลียนเล็กน้อย ก่อนที่จะก้าวเท้าออกไป

กัลยา ปล่อยบังตาอย่างแรงตามหลัง เกรียง หล่อนได้ยินเขาร้องออกมาเบา ๆ จากข้างนอก ในขณะที่หล่อนยื่นแผ่นกระดาษรายงานให้ พราน และพูดขึ้นโดยไม่ได้เอาใจใส่ต่อเสียงร้องนั้น ว่า

“ นี่เป็นรายงานเกี่ยวกับนายทับ คนขับขี่รถสามล้อ ที่คุณเกรียงนำมาให้ค่ะ และ อรุณี เรียกขึ้นมา บอกว่า มี ส.ต.อ. ประจวบ จะมาพบหัวหน้า – คอยอยู่ข้างล่าง ”

พราน รับกระดาษแผ่นนั้นมาถือไว้
“ พาเข้ามาพบผมได้เลยทีเดียว – กัลยา ”

ส.ต.อ. ประจวบ ซุดกายลงนั่งบนเก้าอี้เบื้องหน้าโต๊ะทำงานของ พราน ตามคำเชิญ และสั่งศีรษะปฏิเสธบุหรี่ที่ พราน เปิดซองยื่นให้ เขาพูดว่า
“ มีธุระอะไรเกี่ยวกับผมหรือครับ คุณพราน – นักสืบสำนักงานของคุณ บอกให้ผมมาพบวันนี้ ”

พราน เดินกลับไปกลับมาอยู่สักครู่หนึ่ง ครั้นแล้วจึงมาหยุดอยู่ตรงหน้าเก้าอี้ที่ ส.ต.อ. ประจวบ นั่งอยู่ เขาลากเก้าอี้อีกตัวหนึ่งมานั่ง และพูดขึ้นว่า
“ หมู่ กับ หมู่อรัญ รู้จักกันมานานหรือยัง ”

ส.ต.อ. ประจวบ ยิ้มละมัย
“ อ๋อ เรื่องหมู่อรัญ หรือครับ – ผมกับแก รู้จักกันมานานประมาญ ๒ ปี เห็นจะได้ ”

“ อยู่กรมเดียวกันหรือ ”

“ ครับ – แต่ หมู่อรัญ ท่านผู้บัญาการ เอาตัวไปขับรถ และประจำอยู่กับท่าน ส่วนผมนั้น เจ้านายไม่มี ก็เลยต้องอยู่ทำงานทางกอง ”

“ หมู่ กับ หมู่อรัญ สนิทสนมกันเพียงไหน ”

“ ก็รักกันมากอยู่ครับ - เงินทอง จับจ่ายใช้สอยร่วมกันได้ แต่ส่วนใหญ่ มักจะเป็นผมใช้ของเขาเสียมากกว่า เพราะเขามีเงินใช้มากกว่าผม - ท่านผู้บัญชาการ ให้เขาเป็นพิเศษเสมอ ”

“ เรื่องอื่น ๆ ล่ะ เช่น เรื่องความลับคับอก เคยระบายอะไรต่ออะไรให้กันฟังบ้างหรือเปล่า ”

“ ไม่มีอะไรที่ระบายสู่กันนี่ครับ - คุณพราน - เราต่างคนต่างเป็นโสด ไม่มีอะไรเดือดร้อน บ้านมีอยู่ – ข้าวมีกิน มีเงินใช้สอย เที่ยวเตร่บ้าง ผมก็พอใจแล้ว อรัญ เขาก็กำลังจะมีเมีย – ท่านผู้บัญชาการ ท่านหาให้ เขาเคยบอกกับผมว่า เป็นหลักเป็นฐานเสียทีก็ดีเหมือนกัน แต่เมื่อเขาแต่งงานไปแล้ว เขาเกรงว่า ผมจะว้าเหว่ โดยอยู่คนเดียวเท่านั้น ผมก็บอกเขาว่า เขาแต่งได้ ผมก็จะหาบ้าง ไม่เห็นแปลกอะไร ”

“ ปกติ หมู่อรัญ กลับบ้านยังไง และเป็นวลาไหน ”

“ เขาก็ใช้สามล้อ ตาทับ นั่นแหละครับ ทั้งไปทั้งกลับ เวลาไปก็ราว ๆ โมงเช้า ตอนกลับซิครับ ไม่แน่ บางทีก็หัวค่ำ บางทีก็ดึก แล้วแต่ท่านจะมีธุระใช้หรือไม่ ”

“ หมู่อรัญ ไม่เที่ยวเตร่บ้างหรือ – ฉันหมายถึง ในทางผู้หญิง ”

“ โอ้ย - หมอไม่ยุ่งเกี่ยวหรอกครับ เรื่องผู้หญิง – หนัง ละคร แกก็ไม่ค่อยเอาใจใส่ ผมยังเที่ยวมากกว่า ปล่อยให้แกเฝ้าบ้าน ก่อนจะตาย เห็นหมกอยู่กับตำรา ว่าจะสมัตรเข้าโรงเรียนนายร้อย หรือโรงเรียนสืบสวน อะไรนี่แหละครับ ผมจำไม่ได้ ”

“ เพื่อนฝูงอื่น ๆ ของ หมู่อรัญ มีไปมาหาสู่ หมู่อรัญ บ้างหรือเปล่า ตลอดจนแขกแปลกหน้า ที่เธอไม่รู้จัก ”

ส.ต.อ. ประจวบ นิ่งคิดอยู่สักครู่ จึงตอบว่า
“ ไม่มีครับ - ตั้งแต่อยู่ด้วยกัน ผมไม่เห็นมีใครมาหา หมู่อรัญ เลย มีแต่บางครั้ง พวกเพื่อนบ้านใกล้เคียงมาคุยด้วย ประเดี๋ยวประด๋าว แล้วก็กลับไป ส่วนมาก เขากลับบ้านค่ำเสมอนี่ครับ นาน ๆ ก็มีดึกบ้าง ผมไม่เคยมีใครมาหาเขาเลย ”

“ หมู่รู้ไหมว่า หมู่อรัญ เป็นคนชอบบันทึกเหตุการณ์อะไรต่ออะไรบ้างหรือเปล่า ”

ส.ต.อ. ประจวบ หยุดคิดสักครู่ พูดว่า
“ เขามีสมุดบันทึกอยู่เล่มหนึ่งครับ กลับมาถึงบ้าน ก็มักจะนั่งบันทึกเหตุการณ์ประจำวันอะไรอยู่คนเดียว เขาบอกว่า ไม่มีเวลาเขียน ขณะอยู่กับท่านบัญชาการ ต้องกลับมาเขียนที่บ้านทุกที วันหนึ่ง ๆ หมอทำอะไร เป็นต้องจดไว้หมด จ่ายเงินอะไรไปบ้างวัน ๆ ก็จดเอาไว้ ถูกท่านดุกี่หน ๆ จดไว้เสียหมด ผมยังเคยอ่าน ”

“ เราไม่เคยมีเรื่องผิดใจอะไรกันมั่งเลยหรือ ”

“ ไม่เคยเลยครับ ”
ส.ต.อ. ประจวบ สั่นหน้าอย่างมั่นใจ

“ สมุดบันทึกของ หมู่อรัญ ยังอยู่ไหม ”

“ ท่านสารวัตร พจน์ ให้นายตำรวจมาค้นที่บ้าน เก็บเอาไปหมดแล้วครับ ตั้งแต่เมื่อวานนี้ ”

พราน ลุกขึ้นยืน
“ เอาละ – ขอบใจมาก หมู่ – กลับได้แล้ว ขอโทษที่ต้องรบกวนเวลาของหมู่ ”

ส.ต.. ประจวบ ลุกขึ้น ยืนชิดเท้า
“ ไม่เป็นไรครับ - คุณก็เคยเป็นนายตำรวจเก่า เปรียบเหมือนเจ้านายของผมเหมือนกัน สวัสดีครับ - มีอะไรก็ใช้ผมได้ ”

พราน กดเครื่องพูด เรียก กัลยา เมื่อ ส.ต.อ. ประจวบ กลับออกไปแล้ว
“ กัลยา - เรียก เกรียง ให้ผมหน่อย ”

“ คุณเกรียง ออกไปข้างนอกแล้วค่ะ ”
เสียงของ กัลยา ดังมาทางเครื่องพูด

“ แกสั่งให้บอกหัวหน้าว่า ได้ติดต่อ สรรวัตร พจน์ แล้ว สมุดบันทึกที่หัวหน้าต้องการอยู่ที่สารวัตร พจน์ แกกำลังออกไปขอรับมา และเมื่อกี้นี้ สารวัตร พจน์ โทรศัพท์มาถึงหัวหน้า ดิฉันเห็นกำลังมีแขกเป็นตำรวจ เลยบอกไปว่า ประเดี๋ยวหัวหน้าจะต่อกลับไป จะให้ต่อเดี๋ยวนี้เลยไหมคะ ”

“ ดีมาก – กัลยา – ต่อกลับไปได้เดี๋ยวนี้ ”

Create Date : 16 ตุลาคม 2555

Last Update : 16 ตุลาคม 2555 4:10:51 น.

1 comments

Counter : 1245 Pageviews.

ขอบคุณมาก..

โดย: ก้นกะลา

วันที่: 16 ตุลาคม 2555 เวลา:21:38:19 น.