|
|
นักสืบพราน - เรื่องที่ 5 ตายซ้อน (ตอนที่ 9)
โดย 4411
นายร้อยตำรวจเอก ผจญ สุรไกร แห่งกองปราบปราม นั่งด้วยท่าทางอันเป็นสง่า อยู่ที่โต๊ะทำงาน เบื้องขวาของเขา ร.ต.อ. พจน์ พิทักษ์พล แห่งกองตรวจนครบาล นั่งอย่างสงบเสงี่ยมอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง พราน เจนเชิง อยู่ทางเบื้องซ้าย ตรงหน้า บุรุษหนุ่มในวัยฉกรรจ์ ท่าทางสงบเสงี่ยมเรียบร้อยคนหนึ่ง นั่งคู่อยู่กับเด็กผู้ชายในวัยรุ่นคนหนึ่ง ซึ่งเป็นเด็กรับใช้ของโรงแรมไทยนคร
พราน เจนเชิง หันไปทาง ร.ต.อ. ผจญ
ผมต้องขอโทษที่รบกวนเวลาของคุณผจญ แต่มันมีความจำเป็นที่ผมที่ผมจะต้องค้นหาความจริงในเรื่องนี้ เพื่อประโยชน์ในทางรูปคดี และประโยชน์ในทางสำนักงานของผมด้วย
ว่าไปเถิด คุณพราน สารวัตร ผจญ แห่งกองปราบปราม พูดอย่างอารมณ์ดี ผมเองก็ต้องการความยุติธรรมสำหรับคดีนี้อยู่ และความจริงผมก็ได้สอบสวนคุณประกอบไว้โดยละเอียดถี่ถ้วน ทุกแง่ทุกมุมแล้ว ถ้าคุณยังมีอะไรสงสัยอยู่อีก ก็เชิญได้ตามสบาย
ผมมีคำถามไม่กี่ข้อสำหรับที่จะถาม เขาหันไปทางบุรุษฉกรรจ์ ผู้มีท่วงทีสงบเสงี่ยมผู้นั้น
คุณประกอบคงจะไม่ขัดข้องที่จะตอบคำถามของผม
ประกอบขยับตัว เขาก้มศีรษะเล็กน้อยอย่างสุภาพขณะพูด
ผมยินดีที่จะให้ความสว่างในเรื่องนี้ทุกประการ บางที มันอาจจะช่วยคุณพิมพ์พรได้บ้าง ผมคิดว่า เป็นคราวเคราะห์ของแก ที่เวลาและเหตุการณ์ช่างมาผสมกันจนทำให้แกต้องตกอยู่ในข่ายแห่งความสงสัย เขาหัวเราะเบา ๆ อีกครั้ง เมื่อพูดจบลง
พรานยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า
ดีละครับ ขอบคุณมาก คุณทราบไหมครับว่า คุณวินัยได้มาพักอยู่ที่โรงแรมไทยนครตั้งแต่เมื่อไร
ไม่ทราบเลยครับ ประกอบตอบ สั่นหน้าช้า ๆ ผมเพิ่งมาพบพี่วินัยเป็นครั้งแรกที่โรงแรมไทยนคร ก็เพราะผมได้รับบัตรสนเท่ห์ แจ้งว่า มีผู้ต้องการพบผมที่นั่น ครั้งแรกที่ผมพบแก ผมยังตกใจ และไม่รู้ตัวล่วงหน้ามาก่อนด้วยซ้ำว่า ผู้ที่ผมจะมาพบคือพี่วินัย
พราน พยักหน้าช้า ๆ อย่างแสดงว่าเข้าใจ เขาพูดต่อไป
คุณวินัยได้มาพักอยู่ที่โรงแรมไทยนครก่อนที่จะถูกฆ่าตาย ประมาณเจ็ดวัน ใช่ไหมนายเชิด พรานหันมาถามเด็กรับใช้ ซึ่งรับคำ เขาจึงพูดต่อไป ลื้อไม่เคยพบคุณประกอบนี่ไปที่โรงแรมไทยนครเลยหรือ
ผมไม่ได้สังเกตุครับ เชิดตอบ และผมไม่ใคร่เอาใจใส่ว่า ใครจะไปจะมาที่โรงแรมบ้าง วันหนึ่ง ๆ ก็มีคนไปมาหาสู่กันมาก
พรานหันมาทางประกอบ เขาถามขึ้นอีก
เวลาที่คุณรับประทานอาหารกับคุณวินัยนั้น เวลาเท่าไรแน่นะครับ
เห็นจะประมาณ ๒๐.๐๐ น.ตรง เพราะผมได้ยินเสียงนาฬิกาตีในขณะที่ผมกับพี่วินัยต่างก็รีบ ๆ กิน เพื่อให้ทันเวลาที่จะไปพบกับผู้ที่จะให้ความช่วยเหลือเราได้ เขาหยุดเล็กน้อย และพูดต่อไป แต่โปรดอย่าถามว่า คนผู้นั้นคือใคร เพราะผมต้องขอสงวนนามของเขาไว้
พรานยิ้มอย่างอารมณ์เย็น เขาโบกมือช้า ๆ
ผมไม่ถามหรอกครับ เพราะมันไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องของเรา ขอถามอีกสักข้อเถอะว่า ขณะที่คุณลงมาจากห้องของคุณวินัย ขณะนั้น คุณวินัยแต่งตัวเสร็จหรือยัง หรือแกกำลังทำอะไรอยู่
ประกอบนั่งคิดอยู่สักครู่ จึงตอบว่า
แต่งตัวเสร็จแล้ว เพราะขณะที่ผมขึ้นไปพบเขานั้น เขาอยู่ในเครื่องแต่งกายที่พร้อมที่จะออกไปข้างนอก แต่ยังไม่ได้ใส่เสื้อนอก เมื่อผมลงมา พี่วินัยดูนาฬิกา บอกว่า จะต้องคอยพบคุณพิมพ์พรก่อน อีกประมาณ ๒๐ นาทีก็จะมาถึง ผมจึงออกจากห้องและกลับลงมา
เอาละครับ ขอบคุณมาก เขาพูด แล้วหันไปทางเชิด
เชิด ลื้อให้การไว้ว่า คุณทั้งสองกินอาหารในจานเสียเกลี้ยงนั้น เกลี้ยงขนาดไหน ขนาดไม่มีเศษอาหารเลยทีเดียวหรือ
เรากำลังหิวกันมากขณะนั้น ประกอบพูดขัดขึ้น และยิ้มเล็กน้อยตามนิสัยของเขา กระดูกไก่ ผมทิ้งลงไปในถังใส่ขยะหน้าห้อง บางทีอาจไม่มีใครได้สังเกตุ
พรานควักบุหรี่ขึ้นจุดสูบ เขาพ่นควันเป็นทางยาว และหัวเราะก่อนที่จะพูดว่า
คุณประกอบ คุณโกหกทั้งนั้น คุณเอาเรื่องเหลวไหลมาเล่าให้ผมฟัง และมาให้พนักงานสอบสวนจดบันทึกเป็นคำให้การ ผมจะชี้แจงความจริงในเรื่องที่เกี่ยวกับคุณทั้งหมดในคดีนี้ให้ทราบ ดีกว่าและตรงกว่าที่คุณได้ให้การมาแล้วทั้งหมด คุณคอยฟังผมบ้าง
คุณหมายความว่าอย่างไร ประกอบผุดลุกขึ้นยืน คุณกำลังดูถูกผมต่อหน้าพนักงานสอบสวนชั้นผู้ใหญ่
โปรดนั่งลงก่อน - คุณประกอบ พรานพูด เขาพ่นบุหรี่ต่อไป
ทำใจเย็น ๆ ไว้ และฟังผมพูด ขออนุญาตผมนะครับ คุณผจญ ประโยคสุดท้าย เขาหันไปพูดกับ ร.ต.อ. ผจญ
ร.ต.อ. ผจญ หันไปมองสารวัตรพจน์ ซึ่งยิ้มและพยักหน้า เขาจึงหันมาทางพราน และพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต
พรานพูดต่อไป
เรื่องของคุณ กับคุณวินัยที่แม่สาย อยู่ในแฟ้มบันทึกของผมเรียบร้อยหมดสิ้นแล้วละ คุณประกอบ การที่คุณเดินทางไปที่แม่สาย พร้อมด้วยคุณวินัยและคนของคุณอีกคนหนึ่งนั้น ก็เพื่อที่จะหาหนทางหลบหนีจากพวกพ่อค้าฝิ่นชาวฮ่อ ซึ่งคุณวินัยไปหักหลังเขาไว้ และมันเป็นความคิดของคุณ ที่ให้ฆ่าคนของคุณที่ร่วมเดินทางไปด้วยนั้นเสีย และสวมเครื่องแต่งกายของคุณวินัยไว้ให้กับคน ๆ นั้น พร้อมทั้งตัดศีรษะศพไปเสียด้วย เพื่อแสดงให้เห็นว่า เป็นการกระทำของพวกฮ่อ คุณมีอิทธิพลและพรรคพวกมากพอที่จะเป่าข่าวของคุณวินัยให้กระพือไป และเป่าข่าวให้คนเชื่อว่า ผู้ที่ถูกฆ่าตายคือ คุณวินัย ผลที่ได้ก็คือ พวกฮ่อเข้าใจกันไปจริง ๆ ว่า คุณวินัยตายเสียแล้ว การตามพยาบาทก็เลิกรากันไป เป็นอันว่าได้ผลไปตอนหนึ่ง
เขาหยุดพูดชั่วขณะ แล้วจึงพูดต่อไป
ผลต่อไปก็คือ เงินค่าประกันชีวิตของคุณวินัย ซึ่งจำนวนถึงสองแสนบาท ซึ่งคุณมาทราบภายหลังว่า คุณวินัยให้ทำไว้ให้กับคุณพิมพ์พรนั้น คุณพยายามที่จะหาหนทางทำให้เปลี่ยนมือมาเป็นของคุณผกามาศ ผู้ซึ่งคุณหวังที่จะครองต่อไป ในเมื่อคุณได้จัดการให้คุณวินัยตายไปเสียแล้วโดยปริยาย การที่คุณเดินทางจากเมืองเหนือ มาอยู่กับคุณผกามาศนั้น คุณตั้งใจที่จะมาตามหาคุณวินัย ซึ่งหลบหนีจากคุณมาต่างหาก คุณกล้วว่า คุณวินัยจะกลับคิดได้และปรากฏกายขึ้น แผนการณ์ของคุณก็จะเสีย คุณเป็นผู้แนะนำให้คุณผกามาศยื่นคำร้องคัดค้านในเรื่องเงินประกันชีวิตต่อบริษัทไทยพันธะ โดยคุณบอกกับแกว่า คุณได้พบคุณพิมพ์พรที่แม่สาย ก่อนที่คุณวินัยจะถูกฆ่าตาย ซึ่งไม่เป็นความจริง คุณเป็นผู้ส่งหนังสือขู่ไม่ให้คุณพิมพ์พรไปเกี่ยวข้องกับเงินค่าประกันชีวิตนั้น และคุณเป็นผู้คอยติดตามรังควานคุณพิมพ์พรด้วยประการต่าง ๆ เพื่อย้ำความสำคัญแห่งหนังสือขู่ของคุณ
เขาหยุดมองหน้าประกอบ ซึ่งนั่งจ้องหน้าเขานิ่งอยู่ สักครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดต่อไป
การที่คุณทำเช่นนั้นก็เพื่อประวิงเวลาไว้สำหรับคุณคิดหาแผนการณ์ที่จะจัดการกับคุณวินัยอย่างใดอย่างหนึ่ง เพราะขณะนั้น คุณทราบแล้วว่า คุณวินัยหลบตัวอยู่ที่ใด คุณได้มาพบกับคุณวินัยที่โรงแรมไทยนคร สองสามครั้งเวลากลางวัน ซึ่งมีผู้คนกำลังสับสน คุณคงจะได้ทำความตกลง หรือขู่เข็ญอะไรแกบางประการ ซึ่งผมไม่อาจจะรู้ได้ ส่วนผมนั้น เมื่อทราบว่า คุณคือน้องชายของคุณวินัยที่ชื่อประกอบ ได้ลงมากรุงเทพ ฯ แล้ว ผมคาดการณ์ไม่ผิดเลยว่า คุณวินัยไม่ได้ตายที่แม่สายจริง ๆ และอยู่ในกรุงเทพ ฯ นี่เอง แต่ผมรู้ที่อยู่ของแกช้าไปวันเดียว เพราะโอกาสเป็นของคุณเสียก่อน
ตุณเล่าเรื่องได้ปะติดปะต่อกันและสนุกมาก ประกอบพูด และหัวเราะอย่างเย้ยหยัน
เรื่องของผมต่อไปจะสนุกยิ่งกว่าที่เล่ามาแล้ว คุณโปรดคอยฟัง
พรานพูดต่อไป หัวเราะเบา ๆ เขาขยี้กันบุหรี่ดับกับที่เชี่ยบุหรี่
ในคืนวันเกิดเหตุ โอกาสเหมาะ - โชคเป็นของคุณ คุณได้มาพบคุณวินัย และได้ทราบว่า คุณวินัยได้นัดให้คุณพิมพ์พรมาพบที่โรงแรมเวลา ๒๐.๓๐ น. เพราะคืนนั้น มันเป็นการตัดสินใจครั้งสุดท้ายของคุณวินัยที่จะเปิดเผยความจริง หรืออาจจะเป็นการพบ เพื่อที่จะพูดจาต่อรองในเรื่องเงินประกันกับคุณพิมพ์พรก็ได้ คุณมองเห็นช่องทางที่จะป้ายความผิดไปให้กับคุณพิมพ์พรในทันที และถ้าหากมันเกิดการฆาตกรรมนายวินัยจริง ๆ ในเวลาใกล้เคียงกับที่คุณพิมพ์พรได้มาพบกับคุณวินัย ใคร ๆ ก็จะต้องพากันลงความเห็นว่า คุณพิมพ์พรมีส่วนรู้เห็นในการฆาตกรรมรายนี้ด้วย บริษัทประกันชีวิตย่อมงดที่จะจ่ายเงินค่าประกันชีวิตนั้น ให้แก่ผู้กระทำการฆาตกรรมเพื่อหวังเงินประกัน และคุณก็จะแคลมเอาทางคุณผกามาศ ภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายของผู้ตาย คุณเชื่อฝีมือของคุณว่า ผู้หญิงเสน่ห์พราวอย่างคุณผกามาศและกำลังว้าเหว่ขณะขาดสามี จะหลุดพ้นมือคุณไปไม่ได้เลย
คุณออกอุบายให้นายวินัยสั่งอาหารขึ้นมา โดยอ้างว่าคุณหิว และยังไม่ได้รับประทานอาหาร เพื่อให้มีพยานรู้เห็นว่า ขณะที่คุณอยู่กับนายวินัยนั้น คุณวินัยยังมีชีวิตอยู่เรียบร้อยดี คุณถือโอกาสฆ่าคุณวินัย ใขณะที่เด็กรับใช้วางอาหารไว้ให้เรียบร้อยแล้ว และกลับลงไป คุณกวาดเจ้าพวกอาหารทั้งหมดลงในถังรับขยะ เพราะเหตุนี้ จึงไม่มีเศษอาหารเหลือให้เห็นอยู่ในจานแต่ละใบเลย คุณต้องรีบทำสิ่งเหล่านี้ให้เรียบร้อย เพราะอีกไม่กี่นาที คุณพิมพ์พรก็จะมาถึงแล้ว มันดูคล้ายกับว่า คุณทั้งสองได้รีบกินอาหารอย่างหิวโหย ครั้นแล้ว คุณก็เข้าไปไขก๊อกในห้องน้ำ ทำเป็นทีว่าคุณเข้าไปล้างหน้า เรียกเด็กคนใช้ขึ้นมาเก็บจานอาหาร และตัวคุณเองก็เข้าไปอยู่ในห้องนอนของคุณวินัย พร้อมกับศพของคุณวินัย และตะโกนสั่งเป็นเสียงของคุณวินัย ให้เด็กรีบเก็บจานอาหารลงไป และลงบัญชีค่าอาหารไว้ เมื่อเด็กคล้อยหลังลงมา คุณก็ตามหลังมันลงมา โดยเปิดประตูทิ้งไว้ รอรับคุณพิมพ์พร ซึ่งจะเป็นผู้เข้ามาต่อจากคุณ
เขาหยุดมองหน้านายประกอบ และยิ้มเล็กน้อย
ประกอบนั่งนิ่ง มือทั้งสองข้างของเขาสั่นอย่างเห็นได้ชัด
พรานพูดต่อไป
อาหารที่คุณสั่งขึ้นไปนั้น คุณไม่ได้กิน และไม่จำเป็นต้องกิน เพราะคุณได้กินอาหารมาก่อนแล้ว ก่อนหน้าที่จะไปพบคุณวินัย คุณเป็นคนกินอาหารก่อนเวลา ๑๘.๐๐ น. คุณไม่เคยกินอาหารเย็นหลังเวลานั้น และไม่มีความจำเป็นอะไรเลย ที่คนเราจะต้องกินอาหารเย็นถึงสองหนในเวลาใกล้เคียงกัน ผมไม่เชื่อคุณมาตั้งแต่แรกเริ่มให้การแล้ว ที่ว่า คุณรับประทานอาหารกับคุณวินัยเวลา ๒๐.๐๐ น. และคนอะไรจะกินอาหารได้รวดเร็วและเกลี้ยงเกลาเหมือนแมวเลียเช่นนั้น
เขาหยุดหัวเราะ และหันไปทางนายเชิด ซึ่งกำลังจ้องมองหน้านายประกอบอยู่อย่างสงสัย
คนของผม พบคุณที่ร้านอาหารผ่านฟ้า เวลาก่อน ๑๘.๐๐ น. พรานพูดต่อไป ในวันนั้น คุณสั่งอาหารมากินอย่างเอร็ดอร่อย และรู้สึกว่าอิ่มดีทีเดียว เขาเป็นคนเมืองเหนือ และเขารู้จักตัวคุณได้ดี เพราะเขานั่งอยู่ในร้านอาหารร้านเดียวกับคุณ ห่างจากคุณเพียงไม่กี่วา คุณมีเหตุผลอย่างไรที่จะมาอ้างว่า คุณจำเป็นจะต้องกินอาหารกับคุณวินัยอีกครั้งเมื่อ ๒๐.๐๐ น. คืนวันนั้น
ประกอบยังคงนั่งนิ่ง ใบหน้าของเขามีเมล็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มไปหมด
พราน ชะโงกหน้าข้ามโต๊ะไปใกล้ ๆ
คุณไม่มีเหตุผลใช่ไหม ผมจะตอบแทนก็ได้ เพราะมันเป็นแผนการณ์หาพยานอันหนึ่งของคุณ เพื่อให้เห็นว่า คุณเป็นคนบริสุทธิ์ ตุณต้มนายเชิดเขาต่างหากเล่า เพื่อจะเอาเขาไว้เป็นพยานข้างคุณ คนของผมที่ได้พบคุณที่ร้านอาหารในเย็นวันนั้น ผมจะเรียกเขามาเดี๋ยวนี้ เพราะเขาได้มาที่นี่ด้วยเหมือนกัน
พูดจบ พรานลุกขึ้นเดินไปที่ประตูห้อง เขาชะโงกศีรษะออกไปพยักหน้ากับใครคนหนี่งข้างนอก แล้วเดินกลับเข้ามา
นายจอน คนเฝ้าสำนักงานของพราน เดินอย่างอ่อนน้อมเข้ามาในห้อง และหยุดยืนอยู่กลางห้องอย่างสงบเสงี่ยม พรานหันไปพูดด้วย และชี้มือมาที่นายประกอบ
คนนี้ใช้ไหม นายจอน
ประกอบหันหน้าขวับมาทางนายจอน ซึ่งได้พูดขึ้นอย่างหน้าตาเฉยว่า
ใช่แล้วครับ คุณคนนี้เอง
ประกอบเผ่นลุกขึ้นจากที่นั่ง เขาหันหลังออก ขยับจะวิ่งไปทางประตู กระแทกนายจอนไปทางหนึ่ง
ในชั่วขณะนั้นเอง ร่างของพรานก็โผนเข้าคว้าคอเขาไว้ได้ และล๊อคไว้ด้วยกำลังแรง ประกอบพยายามที่จะดิ้นรนเพื่ออิสรภาพ แต่สารวัตรพจน์ และ ร.ต.อ. ผจญ ได้ปราดเข้ามาช่วยอีกสองแรง เขาจึงหมดหนทางที่จะดิ้นรน
| Create Date : 22 กันยายน 2555 |
| Last Update : 22 กันยายน 2555 23:57:37 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 829 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: โอวหมวย IP: 125.26.210.232 วันที่: 23 กันยายน 2555 เวลา:7:14:40 น. |
|
|
|
โดย: ก้นกะลา  วันที่: 23 กันยายน 2555 เวลา:17:57:17 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [