บังตากระจกถูกเคาะเบา ๒ - ๓ ครั้ง

ร่างของเกรียงเปิดบังตาเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงพรานร้อง “ เชิญ ”

“ได้อะไรมาบ้าง เกรียง ” พรานพูดขึ้นก่อน พลางสาวเท้าเข้ามายังสหายของเขา

เกรียงหย่อนกายลงนั่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง พร้อม ๆกับที่พรานนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิมของเขา เกรียงพูดขึ้น

“มีรายละเอียดเกี่ยวกับคดีนี้ และประวัติของนายวิกรม กับคุณอรัญญา ตามที่หัวหน้าสั่ง โปรดถามมาเป็นข้อๆ ดีกว่า เพราะมันเยอะ และออกจะสับสน ถ้าผมจะเล่าเอง ”

พูดจบ เขายกกระเป๋าเอกสารซึ่งถืออยู่ ขึ้นวางบนตัก เปิดกระเป๋าอกหยิบหระดาษปึกหนึ่งออกมา ยกกระเป๋าลงวางไว้ที่พื้น แล้ววางกระดาษปึกนั้นลงบนตัก ยกสายตาขึ้นจับที่หัวหน้าของเขาเป็นเชิงรอคำถาม

“เริ่มต้น ” พรานพูดขึ้น “ ผมต้องการทราบประวัติของนายวิกรมก่อน ”

เกรียงพลิกกระดาษบนตักของเขาเปิดไป ๒ – ๓แผ่น ใช้สายตาอ่านข้อความบนกระดาษนั้น พลางพูดไปด้วยว่า

“นายวิกรมผู้ตาย แต่เดิมเป็นคนเกิดจังหวัดพิษณุโลก ลงมาตั้งพื้นเพอยู่ที่อยุธยา เมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๔๗๐ ซึ่งขณะนั้นเขามีอายุเพียง ๒๐ ปี ดำเนินชีวิตเบื้องต้นด้วยการเป็นเสมียนอำเภอ ครั้นแล้วลาออกจากราชการ เมื่อทำงานอยู่ได้ประมาณ ๔ – ๕ ปี ออกมาทำการค้าส่วนตัว และเป็นนักเลงการพนันไปด้วยในตัว ในขณะเดียวกัน เป็นคนใจคอกว้างขวาง เพื่อนฝูงมาก และตั้งตัวได้ด้วยการพนัน จนมีร้านค้าใหญ่โตที่สุดในตลาดหัวรอ เคยมีภรรยามาแล้วคนหนึ่ง ก่อนที่จะได้กับอรัญญา เมียคนสุดท้ายนี้ ภรรยาคนแรกเลิกกันเพราะทนต่อการเที่ยวเตร่ของสามีไม่ได้ ไม่มีบุตรด้วยกัน แต่ในระยะเวลาเหล่านี้ ได้เกี่ยวข้องกับผู้หญิงหลายคน รวมทั้งภรรยาของข้าราชการบางคนในจังหวัดนั้น ด้วยเหตุที่เป็นคนใจคอกว้างขวาง ใช้จ่ายเงินไม่อั้น จึงมีผู้หญิงทั้งสาวและไม่สาวต้องตกเป็นเหยื่อหลายคน ผู้ตายกับอรัญญาเป็นปากเสียงกันก็ด้วยเหตุนี้ โดยอรัญญาจับได้ว่า ผู้ตายเคยพาผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเป็นภรรยาของนักพนันคนหนึ่งในจังหวัด มานอนที่บ้าน ในขณะที่สามีของผู้หญิงคนนั้นลงมากรุงเทพ ฯ ”

“อรัญญาเคยขู่ว่า ถึงกับจะฆ่าเสียทั้งสองคน ถ้าได้รู้ว่า นายวิกรมพาผู้หญิงคนนี้มาอีก ก่อนเกิดเหตุ อรัญญาได้ขนของออกจากบ้านไป เพราะถูกนายวิกรมตบตีเอา เมื่อมีปากเสียงกัน ความสัมพันธ์ระหว่างนายวิกรมกับเมียของนักพนันคนนั้นยังคงมีต่อมา จนถึงวันที่นายวิกรมถูกฆ่า ”

“นักเลงพนันคนนั้นชื่ออะไร ” พรานถามขึ้น

“ประภาส ส่งศรี ”

“เมียล่ะ”

“มยุรี ”

“คุณมีที่อยู่ของทั้งสองคนไว้เรียบร้อยแล้วไม่ใช่หรือ ”

“ครับ ผมจดไว้ในบันทึกเรียบร้อยแล้ว ”

“ดีมาก ” พรานพูด เปิดซองบุหรี่ส่งให้เกรียง ซึ่งหยิบมาถือไว้ม้วนหนึ่ง เขาหยิบของเขาเองขึ้นคาบไว้ที่มุมปาก จุดไม้ขีดส่งให้เกรียง ครั้นแล้วจึงจุดของเขาเอง ก่อนที่จะพูดต่อไป

“เอาไว้แค่นั้นก่อนสำหรับนายวิกรม ต่อไปของอรัญญา มีอะไรบ้าง ”

“เป็นลูกสาวคนเดียวของขุนวนกิจบำรุง – รู้กันอยู่แล้ว ”

เกรียงพูด เงยหน้าขึ้นจากกระดาษที่อ่าน พ่นควันบุหรี่เป็นทางยาว

“ มีพี่ชายอยู่คนหนึ่ง ขณะนี้รับราชการเป็นนายทหารอยู่ที่ค่ายลพบุรี มียศเป็นนายร้อยเอก ก่อนที่จะได้กับนายวิกรม เคยมีคู่รักมาก่อน เป็นนายทหารรุ่นเดียวกับพี่ชาย แต่เวลานี้ได้ออกจากราชการโดยถูกปลด ฐานประพฤติตัวเป็นนักเลงการพนันและเสพสุรา แล้วมักจะประพฤติตัวเป็นที่เสื่อมเกียรติ เวลานี้ไม่มีใครทราบว่า หายสาบสูญไปไหน บางครั้งมีคนเห็นในตลาดหัวรอ แต่อยู่ ๆ ก็หายไป มีข่าวว่า มีส่วนเกี่ยวข้องในการค้าฝิ่น แต่ยังยืนยันไม่ได้แน่นอน นอกนั้นไม่เคยเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนอื่นอีกในชีวิต สาเหตุที่ได้กับนายวิกรมก็เพราะการชักจูงของพี่ชาย เมื่อได้ลาพักราชการมาเยี่ยมบ้านที่อยุธยา เนื่องด้วยเป็นนายทหารและชอบความสนุกสนานเฮฮา จึงพบกับนายวิกรม และเกิดถูกใจกัน แม้อายุจะต่างกันหลายปี นายวิกรมเป็นคนมีเสน่ห์ พูดเก่ง อรัญญาจึงตกหลุมได้ง่าย ๆ และได้เสียกันเองก่อนที่จะแต่งงานกัน เท่าที่ดูจากรูปถ่าย จัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมีเสน่ห์คนหนึ่งทีเดียว”

ประโยคสุดท้าย เขาพูดพร้อมกับหันมามองพราน แล้วเหลือบสายตาชำเลืองดูกัลยา ซึ่งพอดีเงยหน้าขึ้นสบสายตาของเขา เกรียงเลิกคิ้วและกรอกนัยน์ตา พร้อมกับยิ้มในขณะที่กัลยาทำนัยน์ตาขึงให้กับเขา เขาดึงเอารูปขนาดเล็กแผ่นหนึ่งออกมาจากที่หนีบกระดาษ ซึ่งสอดอยู่กับปึกเอกสารนั้น ส่งให้พราน

พรานรับรูปนั้นไปพิจารณาอยู่สักครู่ จึงส่งคืนให้เกรียง พลางพูดว่า

“ไม่เลว สวยดีเหมือนกัน ” เขาไม่ได้หันหน้าไปมองดูกัลยาเลย

เกรียงสอดรูปถ่ายแผ่นนั้นเข้าที่ เขาเหลือบสายตาขึ้นมองดูกัลยาอีกครั้งหนึ่ง ครั้นแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับสายตาอันดุดันที่กัลยาส่งมา เขาหันไปมองดูพราน แล้วพูด

“มีอะไรอีกไหมครับ ที่หัวหน้าอยากรู้ ”

“ชื่อของพี่ชายของอรัญญา กับคนรักเก่า ”

“พี่ชายชื่อ ร้อยเอก เถกิง วนกิจบำรุง ส่วนคนรักเก่ามียศเป็น นายร้อยเอกเหมือนกันขณะที่ถูกปลด ชื่อ วิศณุ เดชดำเกิง ”

“รายละเอียดในการพิจารณาของศาลมีอะไรบ้าง – เกรียง ”

พรานพูดขึ้น พ่นควันบุหรี่ครั้งสุดท้าย พร้อมกับขยี้ก้นบุหรี่ลงบนที่เขี่ยบุหรี่

“ ผมหมายถึง พยานสำคัญต่าง ๆ ที่ได้สืบไปแล้ว ”

เกรียงพลิกกระดาษบนตักของเขากลับไปกลับมาอีกหลายครั้ง ก้มหน้าอ่าน พร้อมกับพูด

“พยานที่สำคัญก็มี คนใช้ในบ้าน ซึ่งให้การถึงการเป็นปากสียงกันระหว่างผู้ตายกับอรัญญา และอรัญญาเคยขู่ว่า จะฆ่าครั้งหนึ่ง นอกจากนั้นก็มี่ ผู้จัดการบริษัทประกันชีวิต ซึ่งผู้ตายได้เอาประกันไว้ และผู้ตายได้แจ้งว่า จะเปลี่ยนชื่อผู้รับเงินประกันในกรมธรรม์ จากอรัญญาเป็นคนอื่นเพราะอรัญญากับเขาเลิกกันแล้ว ยังไม่ทันที่บริษัทจะได้ตอบประการใด ก็พอดีนายวิกรมได้ถูกฆ่าตายเสียก่อน อรัญญาได้สอบถามเรื่องนี้กับเขาเหมือนกัน ”

“ผู้ตายตั้งใจจะเปลี่ยนชื่อผู้รับเงินประกันเป็นใคร ”

“ยังไม่ได้บอกชื่อ เป็นแต่เพียงถามไปยังบริษัทว่า เขาจะทำอย่างนั้นได้หรือไม่ ทางบริษัทกำลังจะตอบไม่ขัดข้อง”

พรานพยักหน้าช้าๆ

“ต่อไปมีอะไรอีก ”