ตั้งแต่เด็กเกิดมา ก็เริ่มเรียนรู้ตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาดูโลก
เรียนรู้ที่จะร้องไห้เวลาที่หิว หรือไม่สบายตัว เพราะรู้แค่เพียงว่าถ้าร้อง
ก็จะมีคนเอานมมาให้กิน หรือมาโอ๋เพื่อให้เงียบ และทำให้เขาสบาย
พอโตขึ้นก็ต้องเข้าโรงเรียน เริ่มตั้งแต่เตรียมอนุบาล ขึ้นไปเป็นอนุบาล
ประถม มัธยม และก็เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยในระดับปริญญาตรี
บางคนก็เริ่มเรียนต่อปริญญาโท
และในปัจจุบันนี้ก็เริ่มเรียนต่อในระดับปริญญาเอกกันมากมาย

ที่
กล่าวมานั้นเป็นการเรียนรู้โดยผ่านระบบการศึกษา
ผมเคยได้ยินนักศึกษาที่ผมไปสอนบางคนก็มองว่า เรียนจบปริญญาตรี
ก็ถือว่าสูงแล้ว พอแล้ว ไม่อยากเรียนอะไรอีกต่อไปแล้ว

บางคนก็จบโท
แล้วก็มองตัวเองว่าตัวเองนั้นเก่ง มีความรู้ถึงปริญญาโทแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นบางคนที่จบระดับดอกเตอร์
ก็มองว่านี่แหละสูงสุดของระดับการศึกษาในโลกนี้แล้ว
แปลว่าเราเก่งที่สุดแล้ว

แต่จริงๆ
แล้วเรื่องของการเรียนรู้นั้นไม่มีวันสิ้นสุดจริงๆ นะครับ
หลังจากที่เรียนจบเข้าทำงาน เราก็ต้องเรียนรู้ในเรื่องของการทำงาน
วิธีการทำงาน รวมถึงวัฒนธรรมในการทำงาน
และการปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนร่วมงานให้ได้ พอเราเริ่มมีลูกน้อง
ก็ต้องเรียนรู้วิธีการทำงานให้เข้ากับลูกน้องของเราให้ได้
เรียนรู้วิธีการบังคับบัญชาที่ดี ภาวะผู้นำที่ดี พอเริ่มมีลูกน้องรุ่นใหม่ๆ
เข้ามา ก็ต้องเรียนรู้ที่จะบริหารจัดการกับคนรุ่นใหม่ไฟแรง
ที่มีความมั่นใจในตนเองสูงมาก

เราต้องเรียนรู้ถึงความผิดพลาดที่เราได้ทำลงไป เพื่อใช้ความผิดพลาดนั้นเป็นบทเรียนที่จะบอกเราว่า อนาคตเราจะต้องไม่พลาดแบบนั้นอีก

พอ
เริ่มมีครอบครัวเราก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับครอบครัวของเรา มีลูก
ก็ต้องเรียนรู้วิธีการเลี้ยงดูลูก
ลูกเริ่มโตเป็นวันรุ่นก็ต้องเรียนรู้ที่จะเข้ากับลูกในวัยนี้ให้ได้

พอ
ลูกโตเริ่มมีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น เริ่มมีความรู้มากขึ้น
ก็ต้องเรียนรู้วิธีการปรับตัวให้เข้ากับลูกที่เริ่มไม่ค่อยเชื่อฟังพ่อแม่
และเริ่มที่จะออกเดินทางหาเป้าหมายในชีวิตของตนเอง

พอเริ่มแก่ตัวลง
ก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับความแก่ อยู่กับความเหงา อยู่กับความเจ็บป่วย
และสุดท้ายก็ต้องเรียนรู้ที่จะจากโลกนี้ไปอย่างสงบ

จะเห็นว่าทุก
จังหวะของชีวิตเรานั้น ต้องอยู่กับการเรียนรู้เสมอ
ไม่มีวันที่จะเรียนรู้ได้หมดสิ้น แม้กระทั่งจนถึงวันที่เราจากโลกนี้ไป
เราก็ยังเรียนรู้ได้ไม่หมด

ดังนั้นจงใช้ชีวิตด้วยการเรียนรู้สิ่ง
ใหม่ๆ อยู่เสมอ การเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ นั้นไม่จำเป็นต้องผ่านระบบการศึกษา
หรือการฝึกอบรมเลย เราสามารถเรียนรู้ได้ตลอดเวลา แม้กระทั่งเวลาจะนอน
เราก็เรียนรู้ได้
มีนิทานเซ็นอีกเรื่องหนึ่งที่ผมอ่านเจอในอินเตอร์เน็ตและเอามาถ่ายทอดให้
อ่านกันครับ

วันหนึ่ง ศิษย์ผู้ปฏิบัติธรรมมาหลายปีได้เข้าพบอาจารย์และได้กล่าวว่า

"อาจารย์ครับ ผมร่ำเรียนมากพอแล้ว ลงจากเขาได้หรือยังครับ"

“อะไรคือมากพอแล้ว” อาจารย์ถาม “ก็คือเต็มแล้ว ใส่ไม่ได้แล้วหรือ งั้นเจ้าจงไปเอาชามใบใหญ่แล้วใส่ลูกหินมาดู” ครั้นลูกศิษย์ปฏิบัติตามแล้วยกมาให้ท่านอาจารย์

“เต็มหรือยัง” อาจารย์ถาม

“เต็มแล้ว” ศิษย์ตอบ จากนั้นอาจารย์ก็เอาทรายหนึ่งกำใส่ลงไปในชาม ก็ยังไม่ล้น

“เต็มหรือยัง” อาจารย์ถาม”

"เต็มแล้ว” ศิษย์ตอบ จากนั้นอาจารย์เอาขี้เถ้าหนึ่งกำใส่ลงไปในชาม ก็ยังไม่ล้น

“เต็มหรือยัง” อาจารย์ถาม

“เต็มแล้ว” อาจารย์เอาน้ำเทลงไปหนึ่งถ้วยก็ยังไม่ล้น

“เต็มหรือยัง…??”

Create Date : 04 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 4 พฤศจิกายน 2554 8:03:16 น.		0 comments
Counter : 1093 Pageviews.
Share Tweet