ตอนที่ 3

๒๓.๐๐น. เศษ ของคืนวันนั้น โทรศัพท์ข้างเตียงนอนของนักสืบพรานดังขึ้น เขารีบยกหูโทรศัพท์ขึ้นฟัง มีเสียงพูดมาจากอีกทางหนึ่ง

“ ฮัลโหล – พราน นี่เกรียงพูด ”

“ พรานพูด ว่ายังไง ” เขาตอบ พร้อมกับลุกขึ้นนั่งกับขอบเตียง

“ ทุกอย่างเรียบร้อยตามคำสั่งครับหัวหน้า แต่กว่าผมจะได้ตัวเจ้าเต้กคนนั้นมา ต้องไปคอยดักมันตั้งแต่บ่ายสามโมง ได้ทราบรายละเอียดทั้งหมดจากคุณกัลยาแล้ว ก็เลยรีบไปทำงานตามคำสั่ง กว่าจะคว้าตัวเจ้าเต้กมาได้ ก็เล่นเอาเกือบสองทุ่มกว่า มันแต่งตัวออกมาเดินเล่นคนเดียว ทีแรกผมไม่รู้ว่า ไอ้คนไหนมันชื่อ เต้ก และเป็นลูกเถ้าแก่ เบ็เฮงล้ง คอยอยู่หน้าร้านตั้งนาน จะเข้าไปถามก็กลัวมันจะตื่น ร้านมันปิดสองทุ่ม เจ้านี่แต่งตัวเสียสวย ออกมาเรียกรถแท็กซี่ที่สี่แยกพาหุรัด ไม่ทราบจะไปไหน พอดีมันเรียกรถเจ้าจันของเรา – หัวหน้าจำได้ไหมครับไอ้จันที่เราเคยใช้มันบ่อย ๆ นั่นน่ะ ”

“ จำได้ – ว่าต่อไป”

“ ผมก็เลยโดดขึ้นไปนั่งคู่กับมัน มันขยับจะร้อง เจ้าจันของเราออกรถทันที ผมบังคับให้เจ้าเด็กคนนั้นนั่งนิ่ง ๆ ถามมันว่าจะไปไหน มันไม่บอก – ผมเลยต้องจัดการตามระเบียบ มันจึงบอกว่า จะไปกินข้าวที่ห้อยเทียนเหลา เพราะมีงานแต่งงานเพื่อนของมัน ผมให้เจ้าจันผ่านไปห้อยเทียนเหลา มีรถจอดแยะ และมีการกินเลี้ยงแต่งงานจริง ๆ ผมเลยบอกมันว่าอย่ากินเลย ผมมีธุระจะพูดกับมันเกี่ยวกับเป็งอู๋ มันตกใจ นึกว่าผมเป็นพวกที่เอาเป็งอู๋ไป มันบอกว่า “ จดหมาย อั๊วก็เอาไปให้เตี่ยอีแล้วนี่ ”

พรานหัวเราะกรอกลงไปในสายอย่างขบขัน มีเสียงพูดต่อไป

“ ผมก็เลยบอกว่า ต้องการรู้ว่าพวกไหนจับเป็งอู๋ไป มันปฏิเสธว่าไม่รู้จัก ผมให้รถพาตระเวนไปตามที่ต่าง ๆ ซักถามด้วยวิธีร้อยแปดไม่สำเร็จ ดูถ้ามันจะไม่รู้จริง ๆ มันยืนยันว่า รถที่พวกผู้ร้ายใช้ เป็นรถโอเปิลแน่ๆ และสีดำ ผมลองให้มันชี้รถที่ผ่านมาและบอกยี่ห้อ มันบอกถูกเป็นส่วนมาก เจ้าเด็กคนนี้ดูรถเก่งมาก และชี้้รถโอเปิลได้ถูกต้อง เวลานี้ ให้เจ้าจันคุมตัวเจ้าเด็กคนนั้นไว้ในรถ ผมมาพูดโทรศัพท์สาธารณะที่่คลองเตยนี่ ถึงหัวหน้า จะให้จัดการกับเจ้าเด็กคนนี้อย่างไรต่อไปครับ ”

พรานรับฟังด้วยความพอใจ เขาพูดตอบไป

“ ผมต้องการรู้ว่า รถที่่ผู้ร้ายใช้เป็นรถอะไรเท่านั้น และผมเองก็เชื่อว่า เจ้านี่ไม่มีส่วนรู้เห็นด้วยแน่ เพราะเด็กสองคนนี้มันรักกันมาก สนิทสนมกันมาตั้งแต่ยังเด็ก ๆ นี่เป็นรายงานอีกด้านหนึ่งจากสายของเราด้านคนจีน คุณปล่อยเจ้าเต้กมันไปได้ ระวังอย่าให้มันย้อนรอยพาตำรวจมาเล่นคุณเข้า ให้เจ้าจันแก้ตัวให้ดีเวลาถูกตำรวจเรียกตัวไปเพราะเจ้าเต้กอาจเกิดมีพิษขึ้นมา ไปแจ้งความตำรวจภายหลังก็ได้

“ เข้าใจแล้วครับ – หัวหน้า” มีเสียงตอบมาจากทางโน้น “ ทีนี้ ผมกินเหล้าได้หรือยัง ”

“ ตามใจคุณ ” พรานตอบกรอกลงไป พร้อมด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ “ แต่ต้องภายหลังที่ส่งเจ้าเด็กคนนี้เรียบร้อยและปลอดภัยแล้วนะ– คุณเกรียง เอาละ – ขอบใจมาก – สวัสดี ”

“ สวัสดีครับ - หัวหน้า”

พรานวางโทรศัพท์ ดับไฟที่ใกล้หัวนอน แล้วล้มตัวลงหลับต่อไปอย่างสบาย