พุทธประวัติจากพระโอษฐ์ .. การทรงแสดงความพ้น เพราะสิ้นตัณหา
.
โมคคัลลานะ ! เรายังจำได้อยู่, ที่บุพพารามนี้เอง, ท้าวสักกะจอมเทพได้เข้ามาหาเราถึงที่อยู่ อภิวาทแล้วยืนอยู่ ณ ที่ควร ได้ถามคำนี้กะเราว่า ..
"พระองค์ผู้เจริญ ! ว่าโดยสังเขป, ด้วยข้อปฏิบัติเพียงเท่าใด ภิกษุจึงเป็นผู้ .. - พ้นวิเศษแล้วเพราะความสิ้นไปแห่งตัณหา - ออกไปได้ถึงที่สุดยิ่ง - เกษมจากโยคะถึงที่สุดยิ่ง - มีพรหมจรรย์ถึงที่สุดยิ่ง - จบกิจถึงที่สุดยิ่ง - เป็นผู้ประเสริฐแห่งเทพและมนุษย์ทั้งหลาย ? "
โมคคัลลานะ ! ครั้นท้าวสักกะกล่าวคำนี้แล้ว เราได้ตอบว่า ..
"ท่านผู้เป็นจอมเทพ ! หลักคิดที่ภิกษุในศาสนานี้ได้ฟังแล้ว ย่อมมีอยู่ว่า ..
"สิ่งทั้งปวงไม่ควรเข้าไปยึดถือ" ดังนี้. ..
- เมื่อเธอฟังดังนี้แล้วย่อมรู้ยิ่งซึ่งธรรม (ธรรมดา)ทั้งปวง, - ครั้งรู้ยิ่งแล้ว ก็รอบรู้, - ครั้นรอบรู้แล้ว ได้รู้สึกความรู้สึกอันใดอันหนึ่งจะเป็นสุขหรือทุกข์ หรือไม่ทุกข์ไม่สุขก็ตาม - เธอย่อมมองเห็นความไม่เที่ยงแท้ในความรู้สึก (เวทนา) ทั้งหลายเหล่านั้นอยู่. - เมื่อเธอมองเห็นความไม่เที่ยงในเวทนา ท. เหล่านั้น .. - - มองเห็น (คือรู้สึก) ความคลายกำหนัด - - มองเห็นความดับสนิท - - มองเห็นความสลัดคืน (ของตน) อยู่เนืองนิจ
- ก็ไม่ยึดถือด้วยใจซึ่งอะไร ๆ ในโลกนี้, - เมื่อไม่ยึดถือก็ไม่สะดุ้งใจ, - เมื่อไม่สะดุ้งใจ ชื่อว่าดับสนิทรอบ ในภายในนั้นเทียว, - เธอย่อมรู้สึกตนชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จไปแล้ว กิจอื่นที่จะต้องทำเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มีอีก ดังนี้.
ท่านผู้จอมเทพ ! ว่าโดยสังเขป, ด้วยข้อปฏิบัติเพียงเท่านี้แล ภิกษุชื่อว่า พ้นวิเศษแล้ว เพราะความสิ้นตัณหา, ออกไปได้ถึงที่สุดยิ่ง เกษมจากโยคะถึงที่สุดยิ่ง มีพรหมจรรย์ถึงที่สุดยิ่งจบกิจถึงที่สุดยิ่ง เป็นผู้ประเสริฐแห่งเทพและมนุษย์ทั้งหลาย".
โมคคัลลานะ ! เราย่อมจำภาษิตเรื่องความพ้นวิเศษ เพราะความสิ้นตัณหา โดยย่อๆ แก่ท้าวสักกะผู้จอมเทพได้ ดังนี้แล. . . . บาลี จูฬตัณหาสังขยสูตร มู.ม. ๑๒/๔๗๐/๔๓๙. ตรัสแก่พระมหาโมคคัลลานะ, ที่บุพพารามใกล้กรุงสาวัตถี.
Create Date : 22 พฤศจิกายน 2555 |
|
0 comments |
Last Update : 22 พฤศจิกายน 2555 4:47:03 น. |
Counter : 1284 Pageviews. |
|
|
|