อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. เบญจขันธ์เป็นอนัตตา
ภิกษุ ท.! รูป เป็นอนัตตา, บุคคล พึงเห็นรูปนั้น ด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจริงอย่างนี้ว่า "นั่น ไม่ใช่ของเรา, นั่น ไม่ใช่เรา, นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา" ดังนี้;
ภิกษุ ท.! เวทนา เป็นอนัตตา, บุคคล พึงเห็นเวทนานั้น ด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจิรงอย่างนี้ว่า "นั่น ไม่ใช่ของเรา, นั่น ไม่ใช่เรา,นั่น ไม่ใช่ตัวตนของเรา" ดังนี้ ;
ภิกษุ ท.! สัญญา เป็นอนัตตา, บุคคล พึงเห็นสัญญานั้น ด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจริงอย่างนี้ว่า "นั่น ไม่ใช่ของเรา, นั่น ไม่ใช่เรา, นั่น ไม่ใช่ตัวตนของเรา" ดังนี้
ภิกษุ ท.! สังขารทั้งหลาย เป็นอนัตตา, บุคคล พึงเห็นสังขารทั้งหลายเหล่านั้นด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจริงอย่างนี้ ว่า "นั่น ไม่ใช่ของเรา. นั่น ไม่ใช่เรา, นั่น ไม่ใช่ตัวตนของเรา" ดังนี้;
ภิกษุ ท.! วิญญาณ เป็นอนัตตา, บุคคล พึงเห็นวิญญาณนั้นด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจริงอย่างนี้ ว่า "นั่น ไม่ใช่ของเรา, นั่น ไม่ใช่เรา, นั่น ไม่ใช่ตัวตนของเรา" ดังนี้แล. . . . ขนฺธ สํ. ๑๗/๒๘/๔๔.
ภิกษุ ท .! รูป เป็นอนัตตา.
ภิกษุ ท .! ถ้ารูป จักเป็น อัตตาแล้วไซร้ รูปนี้ ก็ไม่พึงเป็นไปเพื่ออาพาธ (ความถูกเบียดเบียนด้วยโรคเป็นต้น);
อนึ่ง สัตว์ จะพึงได้ในรูปตามปรารถนาว่า 'รูปของเรา จงเป็นอย่างนี้เถิด, รูปของเรา อย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย' ดังนี้.
ภิกษุ ท.! แต่เพราะเหตุที่ รูปเป็นอนัตตา รูป จึงเป็นไปเพื่ออาพาธ; อนึ่ง สัตว์ย่อมไม่ได้ในรูปตามปรารถนาว่า 'รูปของเราจงเป็นอย่างนี้เถิด. รูปของเรา อย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย' ดังนี้.
( เวทนา .. สัญญ า .. สังขารทั้งหลาย .. วิญญาณ เป็นข้อความอย่างเดียวกันกับ รูป ทุกประการ )
ภิกษุ ท .! เพราะฉะนั้นในกรณีนี้, รูป ชนิดใดชนิดหนึ่งมีอยู่ จะเป็นอดีตอนาคตหรือปัจจุบันก็ตาม เป็นภายในหรือภายนอกก็ตาม หยาบหรือละเอียดก็ตาม เลวหรือประณีตก็ตาม มีในที่ไกลหรือใกล้ก็ตาม,
รูปทั้งปวงนั้น อันใคร ๆ พึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจริงอย่างนี้ว่า 'นั่นไม่ใช่ของเรา. นั่น ไม่ใช่เรา, นั่น ไม่ใช่ตัวตนของเรา' ดังนี้.
( เวทนา .. สัญญ า .. สังขารทั้งหลาย .. วิญญาณ เป็นข้อความอย่างเดียวกันกับ รูป ทุกประการ ) . . . ขนฺธ. สํ ๑๗/๘๒-๘๔/๑๒๗-๑๒๙
ภิกษุ ท.! เพราะฉะนั้น ในกรณีนี้, สิ่งใดมิใช่ของพวกเธอ, พวกเธอจงละสิ่งนั้นเสีย, สิ่งนั้น อันพวกเธอละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขแก่พวกเธอเองตลอดกาลนาน .
ภิกษุ ท.! ก็สิ่งใด เล่า มิใช่ของพวกเธอ ?
ภิกษุ ท.! รูป มิใช่ของพวกเธอ, พวกเธอจงละรูปนั้นเสีย; รูปนั้น อันพวกเธอละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขแก่พวกเธอเอง ตลอดกาลนาน.
( เวทนา .. สัญญ า .. สังขารทั้งหลาย .. วิญญาณ เป็นข้อความอย่างเดียวกันกับ รูป ทุกประการ )
ภิกษุ ท.! พวกเธอจะสำคัญ ความข้อนี้ว่าอย่างไร ?
คือข้อที่หญ้าไม้ กิ่งไม้และใบไม้ใดๆ มีอยู่ ในเชตวันนี้, เมื่อคนเขาขนเอามันไปก็ตามเผาเสียก็ตาม หรือกระทำตามความต้องการอย่างใดอย่างหนึ่งก็ตาม; พวกเธอเคยเกิดความคิดอย่างนี้บ้างหรือไม่ ว่า
"คนเขาขนเอา'เรา'ไปบ้าง เขาเผา'เรา'บ้าง เขาทำแก่'เรา'ตามความปรารถนาของเขาบ้าง" ดังนี้ ?
"ข้อนั้น หามิได้ พระเจ้าข้า !"
ข้อนั้น เพราะเหตุไรเล่า ?
"เพราะเหตุว่านั่น หาได้เป็นตัวตน หรือของเนื่องด้วยตัวตน ของข้าพระองค์ไม่ พระเจ้าข้า !"
ภิกษุ ท .! ฉันใดก็ฉันนั้น , คือ สิ่งใดมิใช่ของพวกเธอ , พวกเธอจงละสิ่งนั้นเสีย; สิ่งนั้น อันพวกเธอละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขแก่พวกเธอเอง ตลอดกาลนาน แล. . . . มู. ม. ๑๒/๒๗๙/๒๘๗
Create Date : 12 กันยายน 2556 |
Last Update : 12 กันยายน 2556 5:50:38 น. |
|
0 comments
|
Counter : 980 Pageviews. |
|
|
|
|
|