Group Blog
 
<<
กันยายน 2556
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
12 กันยายน 2556
 
All Blogs
 
อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. เบญจขันธ์เป็นอนัตตา

ภิกษุ ท.!
รูป เป็นอนัตตา,
บุคคล พึงเห็นรูปนั้น ด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจริงอย่างนี้ว่า "นั่น ไม่ใช่ของเรา, นั่น ไม่ใช่เรา, นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา" ดังนี้;

ภิกษุ ท.!
เวทนา เป็นอนัตตา, บุคคล พึงเห็นเวทนานั้น ด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจิรงอย่างนี้ว่า "นั่น ไม่ใช่ของเรา, นั่น ไม่ใช่เรา,นั่น ไม่ใช่ตัวตนของเรา" ดังนี้ ;

ภิกษุ ท.!
สัญญา เป็นอนัตตา,
บุคคล พึงเห็นสัญญานั้น ด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจริงอย่างนี้ว่า "นั่น ไม่ใช่ของเรา, นั่น ไม่ใช่เรา, นั่น ไม่ใช่ตัวตนของเรา" ดังนี้

ภิกษุ ท.!
สังขารทั้งหลาย เป็นอนัตตา,
บุคคล พึงเห็นสังขารทั้งหลายเหล่านั้นด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจริงอย่างนี้ ว่า "นั่น ไม่ใช่ของเรา. นั่น ไม่ใช่เรา, นั่น ไม่ใช่ตัวตนของเรา" ดังนี้;

ภิกษุ ท.!
วิญญาณ เป็นอนัตตา,
บุคคล พึงเห็นวิญญาณนั้นด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจริงอย่างนี้ ว่า "นั่น ไม่ใช่ของเรา, นั่น ไม่ใช่เรา, นั่น ไม่ใช่ตัวตนของเรา" ดังนี้แล.
.
.
.
ขนฺธ สํ. ๑๗/๒๘/๔๔.



ภิกษุ ท .!
รูป เป็นอนัตตา.

ภิกษุ ท .!
ถ้ารูป จักเป็น อัตตาแล้วไซร้ รูปนี้ ก็ไม่พึงเป็นไปเพื่ออาพาธ (ความถูกเบียดเบียนด้วยโรคเป็นต้น);

อนึ่ง สัตว์ จะพึงได้ในรูปตามปรารถนาว่า 'รูปของเรา จงเป็นอย่างนี้เถิด,
รูปของเรา อย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย' ดังนี้.

ภิกษุ ท.!
แต่เพราะเหตุที่ รูปเป็นอนัตตา รูป จึงเป็นไปเพื่ออาพาธ; อนึ่ง สัตว์ย่อมไม่ได้ในรูปตามปรารถนาว่า 'รูปของเราจงเป็นอย่างนี้เถิด. รูปของเรา อย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย' ดังนี้.


( เวทนา .. สัญญ า .. สังขารทั้งหลาย .. วิญญาณ เป็นข้อความอย่างเดียวกันกับ รูป ทุกประการ )


ภิกษุ ท .!
เพราะฉะนั้นในกรณีนี้,
รูป ชนิดใดชนิดหนึ่งมีอยู่ จะเป็นอดีตอนาคตหรือปัจจุบันก็ตาม เป็นภายในหรือภายนอกก็ตาม หยาบหรือละเอียดก็ตาม เลวหรือประณีตก็ตาม มีในที่ไกลหรือใกล้ก็ตาม,

รูปทั้งปวงนั้น อันใคร ๆ พึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบ ตามที่เป็นจริงอย่างนี้ว่า 'นั่นไม่ใช่ของเรา. นั่น ไม่ใช่เรา, นั่น ไม่ใช่ตัวตนของเรา' ดังนี้.

( เวทนา .. สัญญ า .. สังขารทั้งหลาย .. วิญญาณ เป็นข้อความอย่างเดียวกันกับ รูป ทุกประการ )
.
.
.
ขนฺธ. สํ ๑๗/๘๒-๘๔/๑๒๗-๑๒๙



ภิกษุ ท.!
เพราะฉะนั้น ในกรณีนี้, สิ่งใดมิใช่ของพวกเธอ, พวกเธอจงละสิ่งนั้นเสีย, สิ่งนั้น อันพวกเธอละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขแก่พวกเธอเองตลอดกาลนาน .

ภิกษุ ท.!
ก็สิ่งใด เล่า มิใช่ของพวกเธอ ?

ภิกษุ ท.!
รูป มิใช่ของพวกเธอ, พวกเธอจงละรูปนั้นเสีย;
รูปนั้น อันพวกเธอละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขแก่พวกเธอเอง ตลอดกาลนาน.

( เวทนา .. สัญญ า .. สังขารทั้งหลาย .. วิญญาณ เป็นข้อความอย่างเดียวกันกับ รูป ทุกประการ )


ภิกษุ ท.!
พวกเธอจะสำคัญ ความข้อนี้ว่าอย่างไร ?

คือข้อที่หญ้าไม้ กิ่งไม้และใบไม้ใดๆ มีอยู่ ในเชตวันนี้, เมื่อคนเขาขนเอามันไปก็ตามเผาเสียก็ตาม หรือกระทำตามความต้องการอย่างใดอย่างหนึ่งก็ตาม; พวกเธอเคยเกิดความคิดอย่างนี้บ้างหรือไม่ ว่า

"คนเขาขนเอา'เรา'ไปบ้าง เขาเผา'เรา'บ้าง เขาทำแก่'เรา'ตามความปรารถนาของเขาบ้าง" ดังนี้ ?

"ข้อนั้น หามิได้ พระเจ้าข้า !"

ข้อนั้น เพราะเหตุไรเล่า ?

"เพราะเหตุว่านั่น หาได้เป็นตัวตน หรือของเนื่องด้วยตัวตน ของข้าพระองค์ไม่ พระเจ้าข้า !"

ภิกษุ ท .!
ฉันใดก็ฉันนั้น , คือ สิ่งใดมิใช่ของพวกเธอ , พวกเธอจงละสิ่งนั้นเสีย; สิ่งนั้น อันพวกเธอละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขแก่พวกเธอเอง ตลอดกาลนาน แล.
.
.
.
มู. ม. ๑๒/๒๗๙/๒๘๗


Create Date : 12 กันยายน 2556
Last Update : 12 กันยายน 2556 5:50:38 น. 0 comments
Counter : 980 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.