อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. อาการเกิดขึ้นแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยอารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งภพใหม่)
ภิกษุ ท. ! ถ้าบุคคล .. .. ย่อม คิด (เจเตติ) ถึงสิ่งใดอยู่. .. ย่อมดำริ (ปกปฺเปติ) ถึงสิ่งใดอยู่, .. และย่อมมีจิตฝังลงไป (อนุเสติ) ในสิ่งใดอยู่;
- สิ่งนั้นย่อมเป็นอารมณ์ เพื่อการตั้งอยู่แห่งวิญญาณ. - เมื่ออารมณ์มีอยู่, ความตั้งขึ้นเฉพาะแห่งวิญญาณ ย่อมมี; - เมื่อวิญญาณนั้น ตั้งขึ้นเฉพาะ เจริญงอกงามแล้ว, ความเกิดขึ้นแห่งภพใหม่ต่อไป ย่อมมี; - เมื่อความเกิดขึ้นแห่งภพใหม่ต่อไป มี, ชาติชรามรณะ โสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสทั้งหลาย จึงเกิดขึ้นครบถ้วนต่อไป :
ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้.
ภิกษุ ท.! .. ถ้าบุคคลย่อมไม่คิด (โน เจเตติ) ถึงสิ่งใด, .. ย่อมไม่ดำริ (โน ปกปฺเปติ) ถึงสิ่งใด, .. แต่เขายังมีใจฝังลงไป (อนุเสติ) ในสิ่งใดอยู่;
- สิ่งนั้นย่อมเป็นอารมณ์ เพื่อการตั้งอยู่แห่งวิญญาณ. - เมื่ออารมณ์มีอยู่, ความตั้งขึ้นเฉพาะแห่งวิญญาณ ย่อมมี; - เมื่อวิญญาณนั้น ตั้งขึ้นเฉพาะ เจริญงอกงามแล้ว, ความเกิดขึ้นแห่งภพใหม่ต่อไป ย่อมมี; - เมื่อความเกิดขึ้นแห่งภพใหม่ต่อไป มี, ชาติชรามรณะ โสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสทั้งหลาย ย่อมเกิดขึ้นครบถ้วนต่อไป :
ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้. . . . นิทาน. สํ. ๑๖/๗๘/๑๔๕.
หมายเหตุ จขบ. " .. เมื่ออารมณ์มีอยู่, ความตั้งขึ้นเฉพาะแห่งวิญญาณ ย่อมมี .. เมื่อวิญญาณนั้น ตั้งขึ้นเฉพาะ เจริญงอกงามแล้ว, ความเกิดขึ้นแห่งภพใหม่ต่อไป ย่อมมี; .. เมื่อความเกิดขึ้นแห่งภพใหม่ต่อไป มี, ชาติชรามรณะ โสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสทั้งหลาย จึงเกิดขึ้นครบถ้วนต่อไป .."
จาก .. ความคิด -> อารมณ์ -> วิญญาณ -> ภพ -> ชาติ ชรา มรณะ อีกครั้งที่ต้องเน้นว่า พุทธธรรมเป็นเรื่องจิตใจล้วนๆ (โลกในกาย) ดังนั้นจึงไม่ควรมีข้อสงสัยว่า "ตายแล้วไปไหน"
วิญญาณ ภพ ชาติ ชรา มรณะ เกิดจากอารมณ์ .. มิได้เกิดจาก ลมหายใจหยุดลงแต่อย่างใดทั้งสิ้น .. จึงไม่มีเรื่องชาติหน้า ชาติที่แล้ว ทางเนื้อหนังอย่างที่เชื่อกันมา
ไม่มีวิญญาณออกจากร่างหลังการตาย ไม่มีวิญญาณล่องลอยไปมุดท้องหญิงท้องแก่ใกล้คลอด ไม่มีผีสาง เทวดา นางไม้
มีแต่จิตใจที่เข้าใจโลกแวดล้อมได้มากน้อยเท่าใด เพียงประการเดียว การเกิดของความคิด ความดำริ ความฝังใจที่ระลึกขึ้นมา ทำให้เกิดภาวะของอารมณ์ (เวทนา) ขึ้นมา และเป็นปัจจัยให้เกิดวิญญาณทางใจ ที่เรียกว่า มโนวิญญาณ ตัวนี้เกิดดับตลอดเวลาสำหรับคนช่างคิด และมันคือ ภพ ชาติ ชรา มรณะที่วนเวียนเป็นหนูถีบจักร ที่เรียกว่า วัฎฎะสงสาร
การสัมผัส (ผัสสะ) ก่อให้เกิดอารมณ์ทางทวารทั้ง 6 (สำหรับคนตาบอดและหูหนวก อย่างน้อยผัสสะของเขาหายไป 1 เหลือ 5 แปลว่าทางแห่งทุกข์น้อยลงกว่าคนทั่วไป )
การควบคุมตรงนี้คือการควบคุมเหตุ การจดจ่อจัดการตรงนี้ คือการจัดการกับเหตุ คือการฝึกสมาธิ วิปัสสนา
การฝึกจนจิตใจรวดเร็วพอที่จะเคลื่อนมาควบคุมผัสสะนี้ .. หากทำได้เป็นครั้งเป็นคราว เราเรียกว่า ผู้กำลังเดินทาง หากทำได้ถาวรตลอดไปจนไม่มีทางเผลออีก เราเรียกว่า ผู้สำเร็จกิจที่ควรทำ
มันยาก เพราะต้องทำให้ได้ทั้ง 6 ทาง แต่มันไม่ยากเกินกว่ามนุษย์จะทำได้ เพราะมีมนุษย์ทำได้มาแล้วเป็นพันคน
Create Date : 09 เมษายน 2557 |
Last Update : 9 เมษายน 2557 10:22:59 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1007 Pageviews. |
|
|
|
|
|