อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. จิตมีตัณหา เรียกว่าอยู่สองคน
"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !
ด้วยเหตุเพียงเท่าไรหนอ ภิกษุจึงชื่อว่า เป็นผู้มีการอยู่อย่างมีเพื่อนสอง พระเจ้าข้า ?"
มิคชาละ !
- รูป ทั้งหลายอันจะพึงเห็นได้ด้วยจักษุ
- อันเป็นรูปที่น่าปรารถนา น่ารักใคร่น่าพอใจ มีลักษณะน่ารัก
- เป็นที่เข้าไปตั้งอาศัยอยู่แห่งความใคร่ เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดย้อมใจ มีอยู่.
ถ้าหากว่า ..
- ภิกษุย่อมเพลิดเพลิน พร่ำสรรเสริญ สยบมัวเมา ซึ่งรูปนั้นไซร้;
- แก่ภิกษุผู้เพลิดเพลิน พร่ำสรรเสริญ สยบมัวเมา ซึ่งรูป นั้นอยู่นั่นแหละ,
นันทิ (ความเพลิดเพลิน) ย่อมเกิดขึ้น.
- เมื่อนันทิ มีอยู่, สาราคะ (ความกำหนัดเกล้า) ย่อมมี;
- เมื่อสาราคะ มีอยู่, สัญโญคะ (ความผูกจิตติดกับอารมณ์) ย่อมมี :
มิคชาละ !
ภิกษุผู้ประกอบพร้อมแล้ว ด้วยการผูกจิตติดกับอารมณ์ด้วยอำนาจแห่งความเพลิน นั่นแล เราเรียกว่า "ผู้มีการอยู่อย่างมีเพื่อนสอง".
(ในกรณีแห่งเสียงทั้งหลายอันจะพึงได้ยินดีด้วยหูก็ดี,
กลิ่นทั้งหลายอันจะพึงดมด้วยจมูกก็ดี,
รสทั้งหลายอันจะพึงลิ้มด้วยลิ้นก็ดี,
โผฏฐัพพะทั้งหลายอันจะพึงสัมผัสด้วยผิวกายก็ดี,
และธรรมารมณ์ทั้งหลายอันจะพึงรู้แจ้งด้วยใจก็ดี,
พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้มีนัยะอย่างเดียวกันกับในกรณีแห่งรูปทั้งหลายอันจะพึงเห็นด้วยจักษุ).
มิคชาละ !
ภิกษุผู้มีการอยู่ด้วยอาการอย่างนี้ แม้จะ ..
ส้องเสพเสนาสนะอันเป็นป่าและป่าชัฏ ซึ่งเงียบสงัด มีเสียงรบกวนน้อย มีเสียงกึกก้องครึกโครมน้อย ปราศจากลมจากผิวกายคน เป็นที่ทำการลับของมนุษย์ เป็นที่สมควรแก่การหลีกเร้น เช่นนี้แล้วก็ตาม,
ถึงกระนั้น ภิกษุนั้นเราก็ยังคงเรียกว่าผู้มีการอยู่อย่างมีเพื่อนสองอยู่นั่นเอง.
ข้อนั้น เพราะเหตุไรเล่า ?
ข้อนั้นเพราะเหตุว่า ตัณหานั่นแล เป็นเพื่อนสองของภิกษุนั้น;
- ตัณหานั้น อันภิกษุนั้นยังละไม่ได้แล้ว
- เพราะเหตุนั้น ภิกษุนั้นเราจึงเรียกว่า ผู้มีการอยู่อย่างมีเพื่อนสอง ดังนี้.
.
.
.
สฬา. สํ. ๑๘/๔๓/๖๖.
| Create Date : 01 มิถุนายน 2557 |
| Last Update : 1 มิถุนายน 2557 7:10:57 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1093 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [