Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2557
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
17 พฤษภาคม 2557
 
All Blogs
 
อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. อาสวะทำหน้าที่อย่างเดียวกับตัณหา

อัคคิเวสสนะ !
อย่างไรเล่า เรียกว่าเป็นคนหลงใหล ?

อัคคิเวสสนะ !
อาสวะเหล่าใดอัน ..
.. กระทำให้เศร้าหมอง
.. ทำให้เกิดในภพใหม่
.. ให้มีความกระวนกระวาย มีวิบากเป็นทุกข์
.. ให้มีชาติชรามรณะต่อไป
.. เป็นอาสวะที่บุคคลใดละไม่ได้

เรากล่าวบุคคลนั้นว่า เป็นคนหลงใหล.

อัคคิเวสสนะ !
เพราะละอาสวะไม่ได้จึงเป็นคนหลงใหล.

อัคคิเวสสนะ !
อาสวะเหล่าใดอัน ..
.. กระทำให้เศร้าหมอง
.. ทำให้เกิดในภพใหม่
.. ให้มีความกระวนกระวาย มีวิบากเป็นทุกข์
.. ให้มีชาติชรามรณะต่อไป
.. เป็นอาสวะที่บุคคลใดละได้แล้ว

เรากล่าวบุคคลนั้นว่า เป็นคนไม่หลงใหล.

อัคคิเวสสนะ !
เพราะละอาสวะได้จึงเป็นคนไม่หลงใหล.

อัคคิเวสสนะ !
อาสวะเหล่าใดอัน ..
.. กระทำให้เศร้าหมอง
.. ทำให้เกิดในภพใหม่
.. ให้มีความกระวนกระวาย มีวิบากเป็นทุกข์
.. ให้มีชาติชรามรณะต่อไป;
.. อาสวะเหล่านั้น
- - ตถาคตละได้แล้ว
- - ทำให้มีรากขาดแล้ว
- - ทำให้เหมือนตาลไม่มีขั้วยอดแล้ว
- - ถึงความไม่มีไม่เป็น มีอันไม่เกิดขึ้นอีกต่อไปเป็นธรรมดา เปรียบเหมือนต้นตาลมีขั้วยอดขาดแล้ว
- - ไม่อาจงอกงามได้อีกต่อไป

ฉันใดก็ฉันนั้น.
.
.
.
มู. ม. ๑๒/๔๖๑/๔๓๑.


(ผู้ศึกษาพึงสังเกตให้เห็นว่า ตามพระบาลีนี้ อาสวะทำ หน้าที่อย่างเดียวกับตัณหาคือสร้างภพใหม่ หรือเป็นเหตุให้เกิดทุกข์).


Create Date : 17 พฤษภาคม 2557
Last Update : 17 พฤษภาคม 2557 6:23:43 น. 0 comments
Counter : 904 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.