ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 87 หัวข้อ”ส่วนเกิน”



ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 87 หัวข้อ”ส่วนเกิน"
โจทย์โดยคุณเป็ดสวรรค์









"ส่วนเกิน ส่วนเกิน ส่วนเกิน"


อ่านโจทย์แล้ว ไม่แน่ใจว่าจะเขียนอย่างไรดี เอาประสบการณ์ที่ผ่านมาเล่าให้ฟังก็แล้วกัน อ่านแล้วคงมีสาระบ้างนะคะ


ส่วนเกิน ถ้าคิดในแง่ดี (คิดบวก) ก็มีอะไรๆดีๆหลายอย่าง เช่น เรื่องการเงิน การลงทุน ส่วนเกินจากการลงทุน เป็นส่วนเกินเรียกว่ากำไร ก็เป็นสิ่งที่ดีทีเดียว การซื้อหุ้นราคาเกินกับราคาซื้อก็คือกำไร...

ในวงการสังคมของเพื่อนมนุษย์ คนที่เป็นส่วนเกินในสังคมใด เกิดจากที่สังคมคิดว่าผู้นั้นเป็นส่วนเกิน หรือผู้นั้นรู้สีกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินในที่ใด ย่อมมีความไม่สบายใจ แน่นอน

คนที่มองคนอื่นว่าเป็นส่วนเกิน ก็จะไม่ยอมรับเป็นคนในกลุ่มหรือสังคมนั้นๆ
ส่วนคนที่ถูกมองว่าเป็นส่วนเกิน ก็จะรู้สีกไม่ดี อืดอัด อาจจะออกไปจากสังคมนั้น หรือต้องปรับตัวให้เข้ากับสังคมนั้นๆ เพื่อให้เป็นที่ยอมรับของคนในกลุ่มนั้นๆ ส่วนเกินรวมถึงสิ่งอื่นๆ ด้วยวันนี้ขอเล่าถึงประสบการณ์ของจขบ. เมื่อตอนมาอเมริกาครั้งแรก








เมื่อสี่สิบกว่าปีมาแล้ว วันที่จขบ.เดินทางมานิวยอร์ก ซื้อตั๋วเครื่องบินกับบริษัททัวร์ ซี่งมีตัวแทนมาขายตั่วเครี่องบินถึงที่ทำงาน บอกว่าวันที่จะเดินทาง มีคนไทยมาด้วยกันเกือบสิบคน บอกว่าไม่ต้องกลัว มีคนเดินทางมาด้วยกันหลายคน ไปถึงอังกฤษจะมีคนมารับ ค้างที่นั่นสองคืน แล้วก็จะพาไปถึงสนามบิน JFK นิวยอร์ค


ขณะเดินทางก็คุยกันกับคนในกลุ่มเรา ทำความรู้จักกัน ฟังๆแล้วทุกคนก็มีคนมารับที่จุดหมายปลายทางกันทั้งนั้น จขบ.และคุณสามี มีเพื่อนคุณสามีอยู่ที่นิวยอร์กซิตี้ ติดต่อกันแล้ว เพื่อนไม่อยู่แต่จะฝากกุญแจ เพื่อนข้างห้องไว้ให้ บอกว่าไม่ต้องกลัว เพื่อนคนนั้นคุณมินจะรออยู่ แค่นั่งแทกซี่มาถึงจะมีที่พักแน่นอนก่อนเดินทางก็รู้สีกว่าคงไม่หนักหนาอะไร แค่ถึงสนามบินแล้วก็หาแทกซี่มากันสองคนไม่เห็นจะน่ากลัวอะไร...

ที่จริงเราสองคนก็วางแผนมากับเพื่อนสนิทอีกหนี่งคน ชื่อเอม(ชื่อสมมุติ) เอมมีเพื่อนสนิทชื่อนุช ที่จริงก็เป็นเพื่อนจขบ.ด้วย แต่ตอนเรียนเราก็แค่รู้จักกันไม่สนิทกัน นุชมาเมกาก่อนเกือบปีแล้ว นุชพักกับพี่ชายเป็นหมอ และพี่สะใภ้ ก่อนเดินทาง นุชบอกเอมว่ามาพักกับพี่ชายได้ จะไปรับที่สนามบินแต่ไม่ได้พูดถึงเราเลย เราก็รู้ต้วว่าเขาไม่ได้เชิญ แล้วเราจะไปไหนดี ตัดสินใจคุยกับนุชว่าขอไปพักกับพี่คุณหมอด้วยได้ไหม เราจะยินดีจ่ายค่าใช้จ่ายให้ รอคำตอบนาน ไม่ได้ข่าวเลย นุชก็คงอึดอัด ไม่กล้าบอกพี่ จริงๆแล้วถ้าไปคนเดียว เป็นผู้หญิงด้วยกันคงสะดวกขีัน แต่เราเกิดมีคุณสามีมาด้วยก็ลำบากหน่อย สำหรับการจัดที่พัก แต่แล้วเพื่อนก็ตอบมาว่าพี่เขาบอกว่าได้... (เรารู้ว่าคงไม่ค่อยได้)

เหตุการณ์ก็เปลี่ยนไปตามชะตาชีวิตของคน เอมที่จะเดินทางมากด้วย โทรมาบอกคืนที่่จะเดินทางว่า ไม่ไปแล้วเพราะคุณแม่ ไม่สบายต้องเข้ารพ...
ตกลงเราไม่มีที่ไปแน่นอน ก็ต้องนั่งแท็กซี่ไปพักกับเพื่อนคุณสามีแล้ว เพราะเพื่อนเขาไม่มากับเรา ไม่กล้ารบกวนนุชให้มารับและไปพักกับพี่ชายเขาหรอก

เอมที่ไม่ได้เดินทาง ชะตาชีวิตก็พาไปในทางที่ดีทีเดียว ไม่ได้เดินทาง ดูแลคุณแม่ป่วยอยู่รพ. คุณหมอที่รักษาคุณแม่ เป็นคุณหมอที่จบจากอเมริกา ทำงานแผนกเดียวกับนุชอยู่แล้ว ก็เลยมีความสนิทสนมกันมากขีัน ตกลงแต่งงานกัน มีลูกที่น่ารักสามคน เดี๋ยวนี้จขบ.กับเพื่อนก็ยังติดต่อกันอยู่ กลับเมืองไทยเราก็ไปเที่ยวด้วยกัน จะกลับมาปลายปีนี้ เพื่อนและคุณหมอสามีก็จะไปทัวร์อีสานด้วยกัน


ขณะเดินทางจากกรุงเทพไปนิวยอร์ก น้องคนหนี่งเป็นพยาบาลเดินทางคนเดียว น้องสม(ชื่อสมมุติ) น้องสมจะมาอยู่กับเราตลอดเวลา ฝากเนื้อฝากตัว พี่หนูไปไหนๆกับพี่ด้วยนะ เราก็ให้ความสนิทสนมกับน้อง ทำให้น้องสบายใจ เราต้องอยู่อังกฤษสองวัน คุณลิซ่าพูดไทยได้มารับที่สนามบิน พาไปโรงแรมและบอกให้ เราเดินเที่ยวๆหาของทานแถวๆโรงแรม อีกสองวันจะมารับไปสนามบิน บินไปนิวยอร์ก ตลอดเวลาที่อยู่ประเทศอังกฤษ เราก็ชวนน้องสมไปทานข้าว เดินเล่นก็ชวนน้องสมไปกับเรา เราทำให้น้องไม่รู้สีกอึดอัดว่า ไปกับเราแล้วเป็นภาระหรือเป็นที่รำคาญเลย


วันที่เดินทางจากประเทศอังกฤษ คุณลิซ่ามาไปส่งสนามรับบิน เดินทางไปนิวยอร์ก ขณะที่เราพักที่อังกฤษ ก็คุยๆกับเพื่อนๆที่เดินทางด้วยกัน ทุกคนถึงนิวยอร์กก็จะมีคนมารับไปต่อ น้องสมบอกว่าสามีจะมารับที่สนามบิน ไปพักที่ตึกไทยคู่ฟ้า (คนที่เคยมานิวยอร์ก จะรู้จักตึกนี้ดี) คนไทยอยู่ที่ตึกไทยคู่ฟ้าหลายสิบคน ผู้จัดการของตึกน่ารัก และใจดี ให้พักกันห้องละกี่คนก็ได้ คนไทย จะอยู่กันห้องละหลายๆคน ผลัดกันนอน คนทำกลางวันก็มานอนกลางคืน ที่คนทำงานกลางคืนก็มานอนกลางวัน ห้องหนี่งอยู่กันหกถึงแปดคน แต่ห้องก็กว้างพอควร นอนพอได้ ไม่ถึงกับแน่นนัก


นักเรียนไทยอีกคน(ผู้ชาย)มากับกลุ่มเราด้วย ก็บอกว่าจะไปพักที่ตึกไทยคู่ฟ้า เหมือนกับน้องสมเลยกลายเป็นเพื่อนกัน ที่จะไปพักตึกเดียวกัน มีคนมารับด้วย จขบ.รู้สีกว่าเราจะไปอย่างไรนะ ไม่มีคนรู้จัก เพื่อนก็ไม่อยู่บอกจะฝากกุญแจเพื่อนข้างห้องไว้ให้ เราต้องนั่งแท็กซี่ไปกันเอง อยากไปพักตึกไทยคู่ฟ้ากับน้องสมจัง เพราะอย่างน้อยเขามีคนมารับ เราไม่มีคนมารับ แถมไปเองก็ไม่แน่ใจเท่าไรว่า คุณมินที่ว่าจะรอ จะรอจริงเปล่า เกิดไม่รอ เราทำไง เป็นเวลากลางคืนด้วย แต่ก็อุ่นใจนิดหน่อยเรามากันสองคน ไม่ที่ทางเลือก เราต้องไปกันเอง ออกไปที่ทางออกสนามบินหาแท๊กซี่ให้พาไปทีอาพารท์เมนต์





ตรวจคนเข้าเมืองที่สนามบิน JFK




หลังจากผ่านการตรวจคนเข้าเมืองของอเมริกา ก็ดึกมากแล้วคงจะสามสี่ทุ่ม ฝนก็ตก ตอนนั้นคนที่มากับเราก็แยกย้ายกันไป ไม่พบกันแล้ว น้องสมก็ไม่เห็นแล้ว เราจะเจอกันอีกหรือเปล่าเนี่ย ... หาแท็กซีบอกที่อยู่ให้ พาเราไป ถามว่าราคาเท่าไร ตอนน้้นปี 2515 (1972) ราคา 75 เหรียญ (เหรียญละ 20 บาท) รู้สีกว่าแพงจัง แต่นั่งแท็กซี่นานมาก ฝนก็ตกแรงบ้าง ไม่แรงบ้าง มองดูรอบๆ เห็นไฟสว่างบางแห่ง บางแห่งก็มืด กลัวเหมือนกันว่าแท็กซี่จะพาไปให้ถึงที่หรือเปล่า เราคิดถูกหรือเปล่าที่มาเมกา ไม่มีคนมารับที่สนามบินเลย

... แต่ก็โชคดี แท็กซี่พาเรามาถึงตึกที่เราจะพัก คุณมินเพื่อนของเพื่อนก็รออยู่จริงๆ ที่ตึกทางเข้าห้องต่างๆ เขาจะมีชื่อคนพักเช่น 1A , 2 A ... เวลาแขกมาก็กดที่ห้อง เรากดห้องคุณมิน คุณมินออกมาต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส บอกว่ารออยู่ พาไปห้องเพื่อนของคุณสามี พาดูห้องครัว ห้องน้ำ บอกให้พักผ่อน นอนให้สบาย มีอะไรเรียกได้ เวลานั้นก็เกินเที่ยงคืนแล้ว บรรยากาศเย็น หนาวๆ คุณมินไปแล้ว เราอยู่ก้นสองคนที่อาพาร์ตเมนท์ เพื่อนคุณสามี รู้สีกเหงา วังเวง คิดถึงบ้านจับใจ คิดว่าเรามากันทำไมเนี่ย ร้องไห้กันโหเลย

เช้าเพื่อนของคุณสามีโทรมา เพราะรู้ว่ามาถึงอเมริกาแล้ว บอกเบอร์เพื่อนอีกคนที่อยู่ไม่ไกลกัน กลายเป็นว่าที่เราพัก ไม่ไกลตึกไทยคู่ฟ้าเลย เพื่อนอีกคนเขาพักที่นั่น บอกว่าจะมาหาแล้วก็พาไปเที่ยวนิวยอร์กซิตี้กัน พานั่งรถไฟใตัดิน และซื้อฮอทดอกให้ทานกัน บอกว่าจะถึงนิวยอร์กต้องกินฮอดดอก ไม่งั้นไม่ถึง... วันแรกเราก็ได้เที่ยว Liberty ค่อยสบายใจหน่อยมีเพื่อนใกล้ๆ

คุยกับเพื่อนคุณสามี เล่าว่าน้องผู้ชายที่มากับกลุ่มเราคนนั้นไปพักตึกไทยคู่ฟ้า มีคนฝากให้รู้จักกับเพื่อนคนนี้ อ้าว ตอนเดินทางที่อังกฤษเราก็ไม่ได้คุยกับน้องว่าไปพักกับใคร แท้จริงไปพักตึกไทยคู่ฟ้า กับเพื่อนของคุณสามีนั้นเอง ถ้าคุยกันรู้เรื่องเราคงได้ไปพักที่ตึกไทยคู่ฟ้าตั้งแต่วันแรกแล้ว คนไทยอยู่กันแยะมาก ขนาดมีคนไทยขายเครื่องกระป๋อง อาหารจากเมืองไทยที่ห้อง เราเดินไปซื้อกันได้เลย ไม่ต้องออกนอกตึก


ส่วนนุช ไม่ได้ไปรับที่สนามบิน แต่เราเป็นเพื่อนเรียนมาด้วยกัน แวะมาหาและพาไปซื้อของ ทำกับข้าวอร่อยๆมาฝากหลายครั้ง ผลที่สุดก็แต่งงานกับเพื่อนของคุณสามี(ที่เราไปพักด้วย) ทำงานพยาบาล มีลูกชายหนี่งคน เราก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกัน ตอนนี้เพื่อนเกษียณเหมือนกัน บ้านอยู่ห่างกันพอสมควร แต่เราก็พบกันปีละหลายครั้ง ชะตาชิวิตคนเราแปลกดีนะคะ





ตึกไทยคู่ฟ้า อยู่ถนน 110 street กับถนน Broadway สะดวกมากมีร้านขายของเปิด 24 ชั่วโมง สถานีรถไฟใต้ดิน อยู่ที่หัวมุมเลย เดี๋ยวนี้ตึกนี้เป็นหอพัก ของนักศีกษามหาวิทยาลัยโคลัมเบีย



ตึกไทยคู่ฟ้า เป็นคล้ายๆโรงแรม มีห้องเล็กห้องใหญ่ ห้องรวม มีให้เช่ารายวัน และประจำด้วย อยู๋ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย ถนน 110 ตัดกับ Broadway มหาวิทยาลัยโคลัมเบียอยู่ถนน 116 ขณะนี่ตึกไทยคุ่ฟ้าเป็นที่พักของนักศึกษามหาวิทยาลัยโคลัมเบีย

วันรุ่งขีันวันจันทร์เพื่อนคุณสามีคนนี้ก็พาไปทำบัตรเรียก Social Security เหมือนบัตรประจำตัว สำหรับไปทำงาน จะต้องมีใบนี้ น้องผู้ชายก็ไปด้วย เลยได้พบกันอีก น้องคนนี้อยู่นิวยอร์กไม่ถึงเดือนกลับเมืองไทย เพราะไปทำงานแรก คนไทยที่ตึกไทยคู่ฟ้าพาไปหางาน เกิดได้งานที่ร้านขายไก่ทอด แต่เขาต้องทำหน้าทีฆ่าไก่ทุกวัน วันละหลายสิบตัว บอกว่าทำไม่ได้ อยู่ไม่ไหว กลับเมืองไทย ไม่ได้ข่าวน้องอีกเลย

สำหรับน้องสมไปพักกับสามีอยู่ตึกไทยคู่ฟ้า เราได้พบกันอีก ติดต่อกันตลอด จนทุกวันนี้ น้องมีลูกชายหนี่ง ลูกสาวหนี่ง มีครอบครัวกันแล้ว มีหลาน
ด้วย น้องและสามีเกษียณ เดินทางมาเมืองไทยเป็นครั้งคราว คุณสามีมาซื้อบ้านที่แม่กลอง กลายเป็นคนบ้านเดียวกันด้วย เวลากลับเมืองไทยก็ได้ไปเที่ยวบ้านด้วย หลังจากพักกับเพื่อนสองสามเดือน จขบ.ก็ย้ายมาพักที่ตึกไทยคู่ฟ้า และพักอยู่เกือบ 8 ปี จากนั้นก็ย้ายไปอยู่บ้านนอกเมือง







ประสบการณ์ของทุกท่าน คงมีความรู้สีกว่าบางครั้งตัวเองเป็นส่วนเกิน หรือเหมือนกับว่าไม่ใช่ที่ของเรา (you not belong here) บ้างเหมือนกัน แต่อยู๋ที่เราจะแก้ไขหรือรับมือ กับเหตุการณ์นั้นๆอย่างไรจขบ.เอง เคยรู้สีกว่าเป็นส่วนเกิน หรือว่าเราไปที่ที่ไม่ใช่ของเราเหมือนกัน ตอนเริ่มเขียนที่บล็อกใหม่ๆ เกือบสามปีมานี้ รู้สีกอึดอัดใจมากพอควร เพราะไม่รู้จักใครเลย แถมพิมพ์ภาษาๆไทยก็ไม่คล่อง พิมพ์ผิดเยอะมาก ที่จริงเพื่อนแนะนำให้รู้จักบล็อกแกงค์มาสองปีแล้ว ชอบเข้าไปอ่านเรื่องต่างๆ ไม่เคยคิดว่าจะเป็นคนมาเขียนในบล็อก พอเกษียณคุยกับเพื่อนว่า อยากเขียนหนังสือเล่าเรื่องต่างๆในชีวิตที่ผ่านมา เพื่อนก็แนะนำว่า ไม่ต้องไปเขียนหนังสือหรอก แค่เขียนลงบล็อกก่อนก็แล้วกัน ว่าจะมีคนอ่านหรือเปล่า ค่อยเขียนหนังสือ


ครั้งแรกเลยทีเดียว พิมพ์ผิดมากเลย คำว่าเกษียณนอกจากจะไม่ค่อยแน่ใจว่าสะกดถูกหรือเปล่า เกิดพิมพ์ผิดอีก พิมพ์คำว่า เกษีณณฯ ส่งออนไลด์ไปมาอ่านเองก็เห็นว่าพิมพ์ผิด เข้าไปแก้ไขไม่เป็นอีก เพราะทำบล็อกไม่เป็นเท่าไร ได้รับคอมเมนต์ของชาวบล็อกท่านหนี่ง เขียนว่า คำว่า"เกีษณณฯ" แปลว่าอะไร และมาจากไหน หาในพจนานุกรมหลายเล่มแล้วหาไม่เจอ จขบ.อ่านแล้ว รู้สีกหมดกำลังใจ รู้สีกว่าเขาคงบอกว่า you not belong here ถึงแม้คนเดียวจะมาคอมเม้นต์ มันก็ทำให้หมดกำลังใจ ได้จริงๆ เพราะเป็นงานแรก เผอิญได้รับคอมเมนท์ของน้องอ้อมแอ้ม - คนผ่านทางมาเจอ รู้สีกเป็นมิตรดี มีกำลังใจขีันหน่อย ทำให้รู้สึกว่า ลองเขียนต่อดูแล้วกัน

การเขียนบล็อกของจขบ. ไม่ใช่เรื่องง่าย กว่าจะทำได้ถึงวันนี้ ต้องใช้เวลานานทีเดียว โชคดีมีเพื่อนๆบล็อกหลายท่านช่วยสอน คุณข้ามขอบฟ้า ให้โค๊ดใส่เพลง คุณ baesian ให้โค๊ต Phostoscape และสอนย่อรูป ใส่รูปในบล็อก และคุณสิน yyswim สละเวลาดูแลสอนให้ทำบล็อก และโค๊ตต่างๆ โค๊ตใส่วีดีโอ ช่วยอ่านแก้ไขตัวสะกดผิดๆ มากมาย เป็นเวลานาน

ขอขอบคุณทุกท่านมาณ.ที่นี้ด้วยค่ะ

ดีใจที่ไม่ได้ตัดสินใจ เลิกเขียน จขบ.ได้รู้จักเพื่อนๆน่ารักหลายท่าน และสนุกกับการเขียนเรื่องต่างๆ จุดมุ่งหมายของจขบ.อยากเขียนเล่าประสบการณ์ต่างๆที่ผ่านมา และบางเรื่องก็อยากเก็บไว้เป็นความทรงจำ อยากนำข่าวสารเกี่ยวกับสุขภาพแบ่งปัน เพื่อทุกท่านจะได้มีสุขภาพที่ดี

จนวันนี้จขบ.ก็ยังไม่ค่อยรู้อะไรหลายอย่าง ไม่นานมานี้เกิดไปก๊อปรูปจาก google search มาใส่บล็อก โดยไม่ทราบว่ามาจากไหน เจ้าของรูปมาบอกหลายครั้ง แต่จขบ.ไม่อยู่ ทำให้เจ้าของรูปไม่สบายใจอย่างมากที่มาทักแล้วไม่ตอบ แต่ที่จริง จขบ. ไม่เคยนิ่งนอนใจ เวลาเพื่อนมาทักหรือหลังไมค์ ก็จะตอบทุกท่าน เผอิญวันนั้นต้องออกไปนอกบ้านกว่าจะกลับก็เย็น เลยตอบช้า กลายเป็นสาเหตุทำให้เจ้าของรูปสงสัยว่าบอกแล้วไม่แก้ไข จขบ.เสียใจมาก ที่ไม่ได้ขออนุญาตินำภาพมาใส่บล็อก เพราะเวลาไปเอารูปมาก็ไม่รู้ที่มาที่ไป ที่จริงถ้ารู้ก็จะไม่เอามาลงเลย ทำให้หมดกำลังใจอีก ...

จขบ. อยากขอให้ท่านผู้รู้ ยิ่งเป็นนักกฏหมายก็ดีค่ะ ช่วยตอบเรือง copy rightรูป, you tube, และข้อความต่างๆด้วยค่ะ เพื่อเป็นประโยชน์ต่อเจ้าของรูปและคนที่ก๊อปรูปมาใช้ด้วยค่ะ


จนวันนี้ จขบ.เขียนมีการผิดพลาดอยู่บ่อยๆ มีเพื่อนๆที่น่ารักและหวังดี หลังไมค์มาแนะนำเสมอ ขอบคุณนะคะ จขบ.ไม่กล้าไปคอมเมนต์เพื่อนบล็อกเท่าไร เพราะไม่แน่ใจว่าที่เขียนไปจะดีหรือเปล่า กลัวเขียนไม่ถูก กลัวจะเชย เลยไม่เขียนอะไรมาก แต่ก็อ่านทุกครั้งที่ค่ะ

จขบ.ดีใจที่มาเขียนบล็อก ทำให้ได้มีโอกาสได้พบมิตรจากหลายภาพที่จริงใจจากหลายๆท่าน ขอบคุณมาณ.ที่นี้ด้วยค่ะ


ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต



newyorknurse




Create Date : 21 สิงหาคม 2556
Last Update : 22 สิงหาคม 2556 19:19:02 น. 31 comments
Counter : 2763 Pageviews.

 
สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย

เข้ามาสวัสดีพี่ก่อนครับ
เดี๋ยวเข้ามาอ่านบล็อกของพี่น้อยโดยละเอียดอีกครั้งครับ










โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:7:04:21 น.  

 
เขียนเล่า"ประสพเกิน"ที่ตื่นเต้นได้อย่างเรียบง่าย
อ่านเพลินเชียวค่ะพี่น้อย
ชอบๆๆๆ
ของอ้อกว่าจะเขียนบล็อคเป็น
ก็หลายปีเอาการอยู่
แปะรูปซะเป็นส่วนใหญ่
กืาวเดินช้ากว่าพี่น้อยเยอะแยะเชียวค่ะ



โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:7:46:02 น.  

 
ผิดที่ผิดทาง
บางครั้งกลับกลายเป็นเรื่อง ถูกที่ถูกทาง

ตอนที่ผมเขียนบล็อกใหม่ๆ
ผมคิดเหมือนพี่น้อยนะครับ

เอ...เราจะเขียนอะไรดี
จะมีคนอ่านมั้ยน้อ

แต่สุดท้ายพอเขียนไปเรื่อยๆ
ผมพบว่าผมได้เจอเพื่อนดีดีมากมายในบล็อก
(คนที่ป่วน นิสัยแย่ก็มีบ้างแต่น้อยมากครับเมื่อเทียบกับจำนวนเพื่อนที่น่ารัก)

ทุกวันนี้คนเล่นบล้อกน้อยลงมาก
หนีไปอยู่เฟซบุ๊คกันหมด
แต่ผมก็ยังรักที่จะเขียนบล้อกที่นี่
เพราะมิตรภาพที่ผมได้รับมันงดงามมากจริงๆครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:8:37:45 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่น้อย ...

จริงค่ะ บางทีการที่เรารู้สึกว่า เราเองไม่เหมาะกับที่นั่น
ที่นั่นมันไม่ใช่ที่ของเรา มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นใหม่ๆ และยังไม่คุ้นชิน
แต่ว่าถึงเวลาผ่านไป ถ้าหากว่ายังรู้สึกอย่างเดิมอยู่ ก็แสดงว่า
มันคงไม่เหมาะกับเราจริงๆ เป็นแน่แท้ล่ะค่ะ อย่างของพู่
ก็รู้สึกอย่างนี้กับ เมืองหลวง บางกอกล่ะค่ะ เพราะว่าไปบ่อยมาก
ทีไรต่อทีไรก็ยังคิดเหมือนเดิมว่า เอาน่าแป็ปๆ ก็กลับล่ะ
ให้ไปบ้างอยู่ไม่นานพอไหว แต่ว่าอยู่นานๆ ล่ะเห็นทีจะไม่ได้ล่ะค่ะ
เพราะรู้สึกว่า มันไม่ใช่ที่ของเรา ...





โดย: JewNid วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:9:45:55 น.  

 
มาอ่านเรื่องเล่าส่วนเกินของพี่น้อยค่ะ
อ่านเพลินดีค่ะ ชอบฟังเรื่องประสบการณ์ของชีวิตคน
อ่านแล้วได้อะไรหลายๆอย่างเลยนะคะ

เพราะตัวเองก็เป็นคนชอบเล่า ชอบอ่านและชอบเขียนเหมือนกัน
มาเล่นบล๊อกใหม่ๆ ทุกคนคงเป็นเหมือนกันหมดค่ะ
คืองง กับวิธีทำบล๊อก กว่าจะได้กว่าจะเป็น ก็นานโขอยู่นะคะ
ปล้ำกันจนแทบอยากจะเลิกไปเลยค่ะ เพราะทำไม่ได้ดังใจซักที

แต่ว่าที่นี่ดีอยู่อย่างนึงค่ะ คือเพื่อนๆบล๊อกมีการแบ่งปันกันค่ะ
มีคนสอนแต่งบล๊อก แจกโค๊ช แจกรูป มากมายเลย
สงสัยถามได้ตลอด จนพอจะทำออกมาได้หน่อย
เลยทำให้มีกำลังใจที่จะทำบล๊อกเพิ่มขึ้นนะคะ

แต่ตอนนี้ที่บ้านปิดคอมเม้นท์ชั่วคราวนะคะพี่น้อย
จากหลายๆสาเหตุ ความไม่พร้อม
ไว้พร้อมเมื่อไหร่ ค่อยกลับมาเปิดบ้านใหม่นะคะ

มีเวลาจะพยายามแวะเวียนมาอ่านเรื่องราวดีๆที่พี่น้อยเล่าให้ฟังค่ะ


โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:9:46:52 น.  

 
สวัสดีค่า ^^
มาอ่านเรื่องดีๆค่ะ
ประสบการณืตรงชอบจังเลยค่ะ
ได้รู้อะไรเยอะเลย

แต่อยู่ต่างที่ ต่างภาษา
ใหม่ๆก้คงมีบ้างนะคะที่รู้สึกว่าเป็นส่วนเกินหรือแบบไม่เข้าพวก
แต่อาศัยปรับตัวก็อยู่ได้ ชินไปเอง

ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดีๆค่า



โดย: lovereason วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:12:43:39 น.  

 
สวัสดีคะ
มาอ่านงานตะพาบ อ่านเพลินเลยคะ
คิดเหมือนคุณก๋านะคะ

ผมพบว่าผมได้เจอเพื่อนดีดีมากมายในบล็อก
(คนที่ป่วน นิสัยแย่ก็มีบ้างแต่น้อยมากครับเมื่อเทียบกับจำนวนเพื่อนที่น่ารัก)

ขอบคุณคะแนนโหวต ดอกไม้ 5 ชนิด พิชิตโรค นะคะ

รักษาสุขภาพนะคะ
คุณพระคุ้มครองนะคะ


โดย: ลงสะพาน+++เลี้ยวซ้าย2013 วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:15:25:21 น.  

 
แวะมาอ่านงานตะพาบค่ะ
เป็นกำลังใจให้เขียนบล็อกต่อไปนะคะ ^^


โดย: ugly princess วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:16:25:15 น.  

 
สวัสดีค่าคุณ newyorknurse ดีใจจังที่วันนี้คุณยังเขียนบล็อกอยู่ ไม่งั้นเราคงไม่ได้คุยกันผ่านบล็อกนี้

ลิ้มเองก็ไม่ค่อยแวะมา แต่บล็อกจะเป็นอีก 1 เว็บที่จะไม่ทิ้งไปไหน ลิ้มชอบพิมพ์ค่ะ มีความสุขที่จะพิมพ์ มีความสุขที่ได้แชร์ความคิด ประสบการณ์ต่างๆ ยิ่งเป็นประโยชน์กับใคร หรือทำให้ใครมีความสุขและเพลิดเพลินก็ยิ่งมีความสุขค่ะ

หวังว่าไม่คิดมากเรื่องการเขียนที่ลิ้มบอกน้า ถึงเป็นคนสมัยใหม่แต่ก็หัวโบราณนะเอ้อ


โดย: น้อยหน่ากะสาลี่ วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:20:27:59 น.  

 
ผมเองก็ได้พบเจอเพื่อนบล้อกหลายท่าน
ที่เจอกันมามีแต่คนที่น่ารักมากๆเลยครับ
พอพบเจอกันเหมือนสนิทกันมานานมาก 555
พูดอะไรก็คุยต่อกันได้หมด

สำหรับคนที่ไม่น่ารัก
ผมตัดเลยนะครับพี่น้อย
ถ้าถือว่าคุยกันดีดีแล้วคุยไม่รู้เรื่อง
ก็ไม่ต้องคุยกันเลย
เพื่อความสบายใจและจะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกันครับ

ต่างคนต่างอยู่
ผมก็ดูแลความรู้สึกเฉพาะคนที่ให้คุณค่าและเห็นความสำคัญกับผม
เพราะผมเองก็ดูแลให้เกียรติเพื่อนบล้อกเต็มที่เช่นกัน

แบบนี้เล่นบล็อกแล้วสบายใจ
ได้รับแต่ประโยชน์และความรู้สึกดีดีต่อกันครับ


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:20:49:30 น.  

 
สวัสดีค่ะน้าน้อย . .

โหวตให้งานตะพาบในหมวดไกลบ้านนะคะ . . .

พร้อมชวนน้าน้อยทานไอศกรีมด้วยกันค่ะ




มีความสุขในวันสบายๆนะคะ


โดย: กาปอมซ่า วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:21:00:44 น.  

 

Like ให้เป็นคนที่ 3
เจ้าของรูปบางคน
เขาจะซีเรียสเรื่องการ COPPY รูป
อุ้มไม่รู้อะไรมากมายดอกค่ะ
ปล.พี่น้อยเขียนส่วนเกินได้ดี



โดย: อุ้มสี วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:21:29:29 น.  

 
มาอ่านเรื่องของพี่น้อยครับผม ^^

เขียนเล่าได้ดีนะครับ มีคนอยากรู้ว่าใช้ชีวิตเมืองนอกเป็นอย่างไรบ้าง ส่วนใหญ่คงกลัวกันนะครับผมคนหนึ่งเลยครับ อิอิ ^^

บล็อกนี่ก็เหมือนกันนะครับ คนแย่ๆก็พาเราแย่ไปด้วย

คนดีๆก็ทำให้เรามีกำลังใจ คนแย่ๆเขาก็จะไป

เหลือแต่คนดีๆที่คบกันอยู่ได้ครับผม

ผมเองมานานแล้วสี่ปีแล้ว แต่ว่ามาเล่นจริงๆสองปี

สองปีแรกไม่มีเพื่อน ไม่รู้เขาเล่นกันอย่างไร

ไปขอแอ๊ดเขา ไปคุยกับเขา เขาไม่คุยด้วย

ก็เสียความมั่นใจไปเลย

หลังๆไปหาน้องก๋า มีกำลังใจที่มาคุยด้วยทุกวัน

ก็เลยต้องเขามาทุกวัน 555++ แล้วก็ได้น้องริน

ขานี้ก็คุยเก่งครับ ตอนนี้ไม่เหงาแล้วเพราะมีเพื่อนที่มาคุยด้วยบ่อยๆครับ อิอิ

มีความสุขนะครับพี่น้อย ^^






โดย: วนารักษ์ วันที่: 21 สิงหาคม 2556 เวลา:21:49:36 น.  

 
สวัสดียามเช้ากับวันพฤหัสบดีที่ 22 สิงหาคม 2556
ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะคะ
- Have a Nice Day - คะ. (•.•*)




โดย: ลงสะพาน+++เลี้ยวซ้าย2013 วันที่: 22 สิงหาคม 2556 เวลา:4:44:16 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 สิงหาคม 2556 เวลา:6:55:03 น.  

 
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
อุ้มสี Food Blog ดู Blog
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog

สวัสดีค่ะพี่น้อย

ถ้าพี่น้อยเลิกเขียนบล็อก แล้วตาลเหลืองจะอ่านเรื่องราวจากต่างแดนได้ที่ไหนค่ะ เขียนต่อนะค่ะ





โดย: ตาลเหลือง วันที่: 22 สิงหาคม 2556 เวลา:10:03:00 น.  

 
ไม่มีคำว่า"ส่วนเกิน" สำหรับ "มิตรภาพ" ใช่ไหมคะคุณน้อย
โดยเฉพาะที่บล๊อกแก๊งค์นี่ เพื่อนๆ พี่ๆ สุภาพ อ่อนโยน และใจดีกันมากๆ เลยค่ะ
^ ^


โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 22 สิงหาคม 2556 เวลา:10:08:29 น.  

 
โหวตให้อย่างเต็มใจ ในสาขา Klaibann คุณน้อยเขียนเก่งครับ อ่านเพลิน ทำบล็อกต่อไปเรื่อยๆนะครับ ไม่มีคำว่า ส่วนเกิน ตรงไหนๆ เลยครับ


โดย: yyswim วันที่: 22 สิงหาคม 2556 เวลา:11:06:45 น.  

 

มาอ่านงานตะพาบเขียนได้ดีค่ะลำดับเรื่องราวเขียนได้

ละเอียดเห็นภาพตามไปด้วยเลย โหวตให้เลยค่ะ

newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น


โดย: พรไม้หอม วันที่: 22 สิงหาคม 2556 เวลา:19:55:56 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่น้อยกิ่งแวะมาอ่านงานตะพาบพี่น้อยค่ะ ส่วนเกินพี่น้อยเป็นประสบการณ์ชีวิตที่อ่านเพลินเลยค่ะ
การเขียนบล็อกครั้งแรกกิ่งก็ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกค่ะ มีเพื่อนๆบล็อกช่วยแนะนำจนเดี๋ยวนี้กิ่งพอเขียนได้บ้างแล้วแต่บางอย่างกิ่งก็ยังไม่เป็นค่ะ พี่น้อยยังลงรูปเก่งกว่ากิ่งอีกค่ะกิ่งทำรูปใหญ่ไม่เป็นเลยค่ะ

มิตรภาพในบล็อกมีอยู่มากมายนะคะกิ่งถึงเลิกเล่นบล็อกไม่ได้ซะทีค่ะ อิอิ

กิ่งไลท์ให้ก่อนนะคะ

หลับฝันดีค่ะ



โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 22 สิงหาคม 2556 เวลา:20:55:13 น.  

 
ขอบคุณพี่น้อยที่แวะไปเยี่ยมและโหวตให้ด้วยนะครับ ^^

เรื่องที่บ้านค่อนข้างหนักไปนิดครับผม คนเข้ามาอ่านกันน้อย

สงสัยอ่านไม่จบก็ปวดหัวกลับไปหมดแล้ว 555+++

ขออนุญาตโหวตชีวิตในต่างแดนให้พี่น้อยด้วยนะครับ









โดย: วนารักษ์ วันที่: 22 สิงหาคม 2556 เวลา:22:27:27 น.  

 
ภาพก็อบมา ให้เครดิตต่อท้ายรูป สรา้งลิ้งค์ไปก็พอกล้อมแกล้มครับ ^^


โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 23 สิงหาคม 2556 เวลา:1:44:23 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย










โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 สิงหาคม 2556 เวลา:6:27:30 น.  

 

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

มาตามอ่านเรื่องราวในความรู้สึกของพี่น้อยครับ เรื่องราวของความยากลำบากในความรู้สึกเมื่อครั้งอดีตที่ผ่านมานั้น เมื่อได้ระบายและถ่ายทอดของมาเป็นตัวหนังสือจนเป็นเรื่องราวให้อ่านแล้ว ผมถึงว่าเป็นประสบการณ์ที่ทรงคุณค่านะครับ เป็นเรื่องราวที่ดี ที่อ่านแล้วนอกจากจะได้ความรู้สึกร่วมแล้วยังได้ความรู้เพิ่มเติมอีกด้วยครับ ผมขอสนับสนุนให้พี่น้อยเขียนเรื่องราวประสบการณ์ไปเรื่อย ๆ ครับ ผมเชื่อว่ามันมีประโยชน์แก่ผู้อ่านแน่ ๆ ครับ

ว่าแล้วก็โหวตเป็นกำลังใจให้แก่พี่น้อยครับ

+++++

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ




บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต

newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

+++++

อิอิ


โดย: อาคุงกล่อง วันที่: 23 สิงหาคม 2556 เวลา:12:58:00 น.  

 
น่าจะเป็นตะพาบตัวที่ยาวที่สุดของหลักกิโลนี้เลบครับ
แต่ก็อ่านเพลินมากจนไม่ได้รู้สึกว่ายาวขณะที่อ่าน
อยากให้จัดบรรทัดให้สั้นลงจังจะได้อ่านง่ายขึ้น พออ่าน
ไปจบแล้วบางทีไม่แน่ใจว่าขึ้นบรรทัดไหนใหม่ ผมอาจ
เป็นอย่างนี้คนเดียวก็ได้เพราะตาไม่สมประกอบเหมือน
เขาอื่น ไม่ได้บ่นนะครับ แค่บอก อิอิ

ไลค์และโหวต
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
**mp5** Dharma Blog ดู Blog
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog

ผมเขียนบล็อกตามสบาย ใครมาบ้านผมก็อยากให้มา
แบบสบายๆ บล็อกน่าจะเป็นที่คลายเครียด แต่ถ้าใคร
เค้าไม่สบายเพราะผม ผมก็ทิ้งเค้าเลยครับ จบ



โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) วันที่: 23 สิงหาคม 2556 เวลา:14:23:24 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่น้อยขอบคุณนะคะที่ไปอ่านงานตะพาบกิ่ง เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงเพียงแต่กิ่งเปลี่ยนชื่อเท่านั้นค่ะ และตอนนี้ก็ลุ้นๆอยู่ค่ะว่าเด็กจะตัดสินใจอย่างไร เธอไม่มาเรียนเกือยอาทิตย์แล้วค่ะพี่น้อย กิ่งกำลังจะไปตามอีกรอบแล้วค่ะ

อ่านที่พี่น้อยเล่าเรื่องที่เมกาให้ดีจังเลยนะคะพี่น้อยแบบนี้ผู้หญิงก็จะได้มีที่พึ่งทั้งเด็กและแม่เด็กนะคะ

ขอให้พี่น้อยมีความสุขยามพักผ่อนค่ะ



โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 23 สิงหาคม 2556 เวลา:19:58:00 น.  

 
สวัสดียามค่ำค่ะน้าน้อย . . .

ปอมมีมื้อเช้า ตามเวลาที่ NY มาฝากนะคะ



มีความสุขในวันศุกร์ค่ะ


โดย: กาปอมซ่า วันที่: 23 สิงหาคม 2556 เวลา:20:10:02 น.  

 
บางครั้งรู้สึกเป็นส่วนเกิน หรือเหมือนกับว่าไม่ใช่ที่ของเรา
(you not belong here) อยู่ที่เราจะแก้ไข
หรือรับมือกับเหตุการณ์นั้นๆอย่างไร
เป็นส่ิงที่โดนใจค่ะพี่น้อย

เรื่องราวที่พี่น้อยถ่ายทอดในแต่ละบล๊อก
ล้วนน่าอ่านและมีประโยชน์นะคะ
ยินดีเช่นกันค่ะที่พี่น้อยบอกว่า
ดีใจที่ไม่ได้ตัดสินใจ เลิกเขียน
ขอให้พี่น้อยมีควา่มสุขในการเขียนค่ะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
.................
ขอบคุณพี่น้อยสำหรับกำลังใจที่บล๊อกต๋าด้วยค่ะ


โดย: Sweet_pills วันที่: 23 สิงหาคม 2556 เวลา:22:42:27 น.  

 
เป็นประสพการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตเลย
พลิกผันชีวิตให้เดินไปอีกแบบ
แม่ซองฯก็เกือบจะได้ไปเมกา
เพราะญาติติดต่อให้ไป แต่คุณพ่อคุณแม่ไม่ยอมให้ไป
เราก็ไม่อยากขัดใจคนแก่
ก็ถือว่าโชคดีเพราะคุณพ่อเสียตอนอายุไม่เท่าไหร่ เราก็เลยได้อยู่เป็นเพื่อนคุณแม่
ถ้าไปเมกาไม่รู้ว่าเราจะเสียใจขนาดไหนน่ะ


โดย: ซองขาวเบอร์ 9 วันที่: 24 สิงหาคม 2556 เวลา:1:51:22 น.  

 
ตามอ่านตะพาบครับ พี่น้อย
ส่วนเกินที่เป็นประสบการณ์ต่างบ้านต่างเมืองล้วนเป็นประโยชน์ต่อคนที่ยังไม่เคยไปครับ


โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 24 สิงหาคม 2556 เวลา:2:03:06 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 สิงหาคม 2556 เวลา:6:36:02 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

newyorknurse
Location :
ราชบุรี .. New York ... United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 164 คน [?]






เริ่มเขียนBlog
เมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน 2553

ยินดีต้อนรับค่ะ

จขบ.บันทึกประสบการณ์ต่างๆ
ระยะเวลาทำงานและระยะเกษียณ
เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ

จขบ.พยายามใช้ชีวิตเกษียณให้มีคุณค่า
รักษาสุขภาพใจและกาย ท่องเที่ยวกับเพื่อนๆ
ทำสวนดอกไม้ ออกกำลังกาย
สมัครเป็นสมาชิก 24 Hrs Fitness
เพื่อให้ชีวิตที่เหลืออยู่มีคุณภาพ
จะได้ไม่เป็นภาระกับคนที่รักและห่วงใย

จขบ.เพิ่มบล็อกสุขภาพ
เพื่อจะได้นำสาระที่มีประโยชน์
เกี่ยวกับสุขภาพทั่วๆไป

จขบ.หวังว่าข้อมูลต่างๆช่วยให้
ทุกท่านที่มาอ่าน รักษาสุขภาพ
ไปตรวจเพื่อเป็นการป้องกัน
และได้รับการรักษาเนิ่นๆ เพื่อ
ชีวิตที่แข็งแรงและมีคุณภาพ

"A time to enjoy,
a time to spend time with your family
and a time to be with your friends
all comes with retirement"


*****


"Live The Moment"

อยู่กับปัจจุบันขณะ หยุดเสียใจกับสิ่งที่เกิดขี้น
ในอดีตและกลัวหรือกังวล
สิ่งทีเกิดขี้นในอนาคต "วันนี้" และ "ขณะนี้"
คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดของคุณ !!
ใช้มันให้ดีที่สุดให้เป็นช่วงเวลาทีมีคุณค่า
น่าจดจำเพราะว่าเวลาเป็นสิ่งที่ผ่านมา
และผ่านเลยไป เอาคืนไม่ได้และ
หาเพิ่มก็ไม่ได้เช่นกัน

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาค่ะ


*********


ขอบคุณ Bloggang ทำให้เราได้เขียนบล็อกต่างๆ
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวด
ทุกๆคะแนน นะคะ

BG Popular Award # 19


BG Popular Award # 18


BG Popular Award # 17


BG Popular Award # 16


BG Popular Award # 15


BG Popular Award # 14


BG Popular Award # 13


BG Popular Award # 12


BG Popular Award # 11


BG Popular Award # 10


BG Popular Award # 9


BG Popular Award # 8

**********



ขอบคุณทุกหัวใจวาเลนไทน์ 2561
ที่เพื่อนๆมอบให้ค่ะ


ขอบคุณทุกหัวใจวาเลนไทน์ 2560
ที่เพื่อนๆมอบให้ค่ะ
Flag Counter
New Comments
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2556
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
21 สิงหาคม 2556
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add newyorknurse's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.