Bloggang.com : newyorknurse : ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 329 "สัตว์เลี้ยงของฉันหายไป"

ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 329 "สัตว์เลี้ยงของฉันหายไป"

ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 329
"สัตว์เลี้ยงของฉันหายไป"
โจทย์โดยคุณ เริงฤดีนะ

cr:photo from google search

"สัตว์เลี้ยงของฉันหายไป"
โจทย์โดยคุณ เริงฤดีนะ

สัตว์เลี้ยงของเราไม่ได้หาย แต่ก็เหมือนหาย
เพราะเลี้ยงไม่ได้ต้องยกให้เพื่อนที่ทำงาน
เมื่อเกือบสี่สิบกว่าปีมานี้ ตอนลูกชายอายุประมาณ 5-6 ปี เพื่อนสนิทมีลูกชายอายุ
ไล่เลี่ยกัน เขามีเพื่อนที่ทำงานเอาลูกสุนัขมาให้ เป็นพันธ์อัลเซเซียน อายุคงสอง
สามเดือน น่ารักมาก หน้าตาเหมือนในรูป เขาเอามาให้ตอนหน้าใบไม้ผลิ หาย
หนาวพอดี เราเลยได้เลีัยงนอกบ้าน ตั้งชื่อว่า โกโก้ เวลาเย็นๆลูกชายก็จะวิ่ง
เล่นกับเจ้าโกโก้ ทุกวัน เจ้าโกโก้ ก็โตวันโตคืน ไม่กี่เดือนก็ตัวโตมาก แต่นิสัย
ก็ยังเหมือนสุนัขเด็กๆ ชอบเล่น ชอบวิ่งเล่น เวลาเด็กๆมาก็จะกระโดด วิ่งใส่เด็กๆ

หน้าบ้านเรามีเด็กๆ ขี่จักรยานผ่านหน้าบ้านเล่นกัน เจ้าโกโก้ ก็วิ่งไปแข่งกับเด็กๆ
วิ่งอยู่ไม่กี่วัน เด็กก็เกิดหกล้มกับจักรยาน บาดเจ็บนิดหน่อย คุณแม่ของเด็กก็มาบอกว่า
ให้ดูแลเจ้าโกโก้ ให้ดีๆ เพราะถ้าลูกเขาหกล้มอีกเขาจะฟ้องศาล ...

เราเพิ่งมาอยู่สี่ห้าปี ไม่รู้จักกฎหมายทางอเมริกา พอได้ยินก็กลัว มากๆ เราเองก็
เพิ่งทำงานไม่กี่ปี เกิดเขาฟ้อง เราจะมีเงินจ่ายเขาไหมเนี่ย

ลูกและเราก็รักเจ้าโกโก้ แต่เราก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเข้าโกโก้ หน้าหนาวก็ใกล้
เข้ามา นีกว่าอากาศก็จะหนาวจะเอาเจ้าโกโก้ ไปไว้ตรงไหน หรือต้องซื้อกรง
ที่มีไฟ เด็กก็ชอบขี่จักรยานผ่านหน้าบ้าน เจ้าโกโก้ก็วิ่งไล่อีก

โชคดี ไปทำงานเล่าบอกเพื่อนที่ทำงานว่ามีเจ้าโกโก้น่ารักมาก ไม่รู้จะทำไง เพราะ
เจ้าโกโก้ ขี้เล่นและวิ่งไล่ลูกเพื่อนบ้าน เพื่อนบ้านก็ขุ่จะฟ้องอีกด้วย..
เพื่อนเป็นคนรักน้องหมา บอกที่บ้านมีสองตัว เลยถามว่าจะยกน้องโกโก้ให้จะเอาไหม
เขาบอกเอา

กลับบ้านก็ต้องมาบอกลูกชายอีกว่าต้องเอาโกโก้ไปให้เพื่อนแล้ว เพราะอยู่นี่โกโก้
วิ่งไล่ เด็กที่ขี่จักรยานมาเล่นหน้าบ้าน และเกิดเด็กเขาล้มอีก พ่อแม่เขาจะเอาเรื่อง
เราแล้ว

ตกลงลูกก็ยอม เราคุยกัน ไม่รู้เจ้าโกโก้ จะเข้าใจได้อย่างไร เรานัดเพื่อนว่าวันเสาร์
ที่จะถึงจะเอาไปให้ เจ้าโกโก้เหมือนจะรู้ เช้าวันเสาร์เราก็เอาเจ้าโกโก้ขี้นรถ
เจ้าโกโก้ ไม่ยอมขี้นรถ แถมเหมือนจะมีน้ำตาไหลด้วย เรารู้สีกไม่ดีเลย สงสารมาก
เราพาเจ้าโกโก้ ไปบ้านเพื่อน พอถึงบ้านเพื่อน เจ้าโกโก้ ก็ไม่ยอมลงจากรถ เราต้องดีง
ให้ลงจากรถ และลงไปหาเพื่อนที่ทำงาน เจ้าของใหม่

เราสงสารและอาลัยเจ้าโกโก้มาก ตอนเราขี้นรถจะกลับบ้านเจ้าโกโก้เห่าน่าสงสารมาก

ประสบการณ์นี้ทำให้บ้านเราเข็ดมากๆ ไม่กล้าเลีั้ยงน้องหมาอีกเลย
แต่จริงๆก็สบายใจที่เจ้าโกโก้ ไม่ได้ไปไหน ไปอยู่กับเพื่อนที่ทำงาน
ได้ถามถึงเจ้าโกโก้ บ่อยๆ และรู้สีกว่าเขารักและเอ็นดูเจ้้าโกโก้มาก
ค่อยสบายใจ

แต่เราใจหาย ที่ต้องให้เจ้าโกโก้ไปอยู่กับคนอื่น เขากำลังน่ารัก
รูปร่างหน้าตาดีมากๆ และจนเดี๋ยวนี้เราก็ไม่มีน้องหมาอีกเลย
สงสารมากถ้าเราเลี้ยงเขาไม่ได้
Friendship Blog /Klaibann Blog newyorknurse

Create Date : 04 มิถุนายน 2566

Last Update : 17 มิถุนายน 2566 2:51:49 น.

9 comments

Counter : 524 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณเริงฤดีนะ, คุณtoor36, คุณหอมกร, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณtanjira, คุณปรศุราม, คุณSweet_pills, คุณปัญญา Dh, คุณทนายอ้วน, คุณดอยสะเก็ด, คุณJohnV, คุณmariabamboo, คุณEmmy Journey พากิน พาเที่ยว, คุณ**mp5**

้เจิมๆๆ
เข้าใจๆฟิลนี้ค่ะ

อ้อก็เคยเลี้ยงหมาไทยหลังอาน
เวลาน้องๆวิ่งหลบออกไปนอกบ้าน
ไปฉี่ใส่กระถางข้างบ้าน แอบเห็นเขาเอาไม้ตีน้องๆสุดตัว
2-3 หน..เจ็บเหมือนเขาตีเรา

ต้องยกให้คนที่นักน้องหมา เหมือนกันนน..
อ้อก็ไม่เลี้ยงน้องหมาอีกเลย