สวัสดีค่ะพี่น้อย
ก็จริงนะคะ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนถ้ายังอายุน้อยและสุขภาพแข็งแรง
แต่พออายุมากขึ้น และยิ่งสุขภาพไม่ดีด้วย
อะไรหลายอย่างก็ตามมา มีใครสักคนอยู่เป็นเพื่อนจะได้ช่วยกันปรึกษาเวลามีปัญหา

newyorknurse Klaibann Blog

newyorknurse Klaibann Blog

พี่น้อยคอยอยู่เป็นเพื่อนและให้กำลังใจเพื่อนในทุกขั้นตอน
เพื่อนพี่น้อยคงอบอุ่นใจและมีกำลังใจมากทีเดียวนะคะ
ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะที่การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี
ขอให้เพื่อนพี่น้อยมีสุขภาพปกติแข็งแรงโดยเร็วนะคะ

ก่อนอิ่นขอแสดงความยินดีกับเพื่อนพี่น้อยด้วยค่ะ
ที่การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี และไม่เป็นอะไรมาก
การผ่าตัด ถ้ามีใครสักนคอยอยุ่ใกล้ๆ ทำให้คนป่วยอุ่นใจคลายความกังวลไปได้เยอะเลย
กลุ่มเพื่อนพี่น่ารักมากค่ะ คอยดูแลเพื่อนไม่ห่าง
ชอบใจระบบที่ทันสมัยของรพ.ที่ให้เห็นว่าขณะนั้นคนไข้อยู่ที่ไหนบ้าง
ทำให้คนเฝ้าสบายใจเยอะเลยนะคะ อีกทั้งระบบยาที่ให้แก้ปวดก็ทันสมัยมาก
อยากให้รพ.ในเมืองไทยมีแบบนี้บ้างจังค่ะ

ขอบคุณโหวตที่บล็อกค่ะ

newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
มาส่งกำลังใจให้ค่ะ

โหวตครับพี่น้อย

บล็อกนี้เป็นข้อมูลที่ดีมากๆเลยครับ
เห็นถึงความสำคัญในการให้ความรู้กับผู้ป่วย
และการให้ข้อมูลระหว่างผ่าตัดที่ดีมากๆสำหรับคนที่มาเฝ้าคนไข้

ช่วงก่อน่าตัดก็เต็มไปด้วยความกังวล
ช่วงระหว่างผ่าตัดก็ยิ่งรอด้วยความกระวนกระวาย
ถ้ามีข้อมูลให้รับรู้รับทราบทุกระยะ
ก็จะช่วยคลายกังวลไปได้มากจริงๆ

ผมไม่แน่ใจว่าเมืองไทยเราจะมีแบบนี้รึเปล่านะครับ
ส่วนใหญ่ที่เห็นคือ เป็นพยาบาลที่คอยตอบคำถามมากกว่าครับ

มาส่งกำลังใจคะพี่

การมีเพื่อนอยู่ใกล้ ๆ ช่วยเป็นกำลังใจได้มากจริง ๆ ค่ะ

สวัสดี จ้ะ คุณน้อย

บล็อกนี้ ให้ประโยชน์แก่คนที่ยังไม่เคยผ่าตัดเป็นอย่างดีจ้ะ ครูเคยผจญมาแล้ว ทั้งเป็นคนไข้เข้าผ่าตัดเข่า และไปเป็นเพื่อนที่ผ่าตัดมะเร็งเต้านม จึงเข้าใจความรู้สึกตามที่คุณน้อยเล่าได้เป็นอย่างดี
ตอนที่ครูผ่าตัดเข่า เมื่อปี 38 ความเจริญทางการแพทย์ยังมีไม่มากนัก การอธิบายอย่างละเอียดไม่มีจ้ะ พยาบาลมาเข็นครูเข้าห้องผ่าตัด ครูไปคนเดียว ใหม่ ๆ ก็กลัวบ้าง แต่เนื่องจากครูเป็นคนค่อนข้างใจแข็ง คิดว่า เราตัวคนเดียว ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ความกลัว ก็เลยค่อย ๆ หายไป หมอวิสัญญี เก่งมาก ฉีดยาเข้าไขสันหลัง ใคร ๆ ว่า เจ็บมาก แต่หมอคนนี้ มือเบา ไม่เจ็บเลยไม่ถึงนาทีมั้ง ท่อนล่างไม่รู้สึกเลย แต่โชคร้ายแพ้ยา หายใจไม่ออก พยาบาลก็เก่งนะ รู้ว่าคนไข้แพ้ยา รีบฉีดยาอีกเข็มเข้าที่นิ้วมือ คราวนี้สลบเลย
การอธิบายต่าง ๆ เหมือนอย่างที่คุณน้อยเล่า ยังไม่มี ปัจจุบันจะมีหรือไม่ ไม่รู้จ้ะ

ส่วนการไปเป็นเพื่อน ที่ผ่าตัดมะเร็งเต้านม เหมือนอย่างคุณน้อยไปเป็นเพื่อน ครูก็รู้สึกกังวล เพื่อนยิ่งอาการหนัก มือเย็นเฉียบ ครูได้แต่ปลอบใจว่า การแพทย์สมัยใหม่ หมอเก่ง ไม่ต้องกลัว จะรออยู่หน้าห้องผ่าตัด จนกว่าเขาจะผ่าตัดเสร็จ
แต่ คนรออยู่ข้างนอก กังวลมาก เพราะเข้าไปนานเกินสองชั่วโมง ทำไมไม่ออกมา ไม่มีแผงป้ายบอกเรื่องการผ่าตัดอย่างที่คุณน้อยเล่าหรอก ครูต้องเข้าไปถามเจ้าหน้าที่ที่อยู่ข้างห้องผ่าตัด จึงรู้ว่า มีเคสฉุกเฉิน ต้องผ่าก่อน อย่างที่คุณน้อยเล่านั่นแหละ จ้ะ เข้าไปตอนบ่ายโมงกว่า กว่าจะออกจากห้องผ่าตัดเข็นขึ้นห้อง ทุ่มกว่า เฮ้อ! คนรอก็ต้องกระวนกระวายอย่างคุณน้อยเล่านั่นแหละ
คุณน้อยและเพื่อนอีกสองคน เป็นเพื่อนที่น่ารักมาก ที่ให้กำลังใจเพื่อนที่ผ่าตัดตลอดเวลาทั้งก่อนผ่าตัด ตอนผ่าตัด และหลังผ่าตัด ขอชื่นชมอย่างจริงใจจ้ะ
โหวดหมวด ชีวิตต่างแดน

เรื่องบ้านที่คุณน้อยใฝ่ฝัน ก็จะเริ่มสร้างได้แล้วจ้ะ บ้านครูเป็นบ้าน 3 ชั้น เป็นตึกแถว ของที่ย้ายขึ้นไป เป็นของที่ไม่จำเป็นต้องใช้เท่าไหร่ จ้ะ ส่วนหนังสือ ครูก็ยังคงอยู่ชั้นล่าง แต่ชั้นสุดท้าย ก็จะไม่วางหนังสือเลย จ้ะ
และต้องย้ายเครื่องซักบ้านไว้ชั้นสอง เพราะเวลาซักเสร็จจะได้ตากที่ชั้นสองเลย หมอสั่งห้ามเด็ดขาด ห้ามยกของหนัก จ้ะ
ขอบใจคุณน้อยที่ห่วงใยครูเสมอ จ้ะ

ติ๋วมานั่งอ่านจนครบเนื้อหา
เคยเห็นวิธีการเช่นที่เล่าในซีรีส์เรื่องหนึ่ง
ญาติมองเห็นหมดทำให้เบาใจหรือตกใจ
ขึ้นอยู่กับบางเคส

แต่ตอนที่ตุ๊ผ่าตัดที่โรงพยาบาลเอกชน
ไม่มีให้ดูแต่หมออธิบายอย่างละเอียด
เวลาไปตรวจร่างกายแต่ละครั้งจะไปด้วยกันเสมอ
ถ้าลูกสาวอยู่ด้วยจะเข้าไปฟังพร้อมกันทั้งสามคน
ช่วยกันจำรายละเอียดที่หมอบอก
คุณหมออนุญาตตั้งแต่วันแรกที่ไปพบ
เพราะวับของคนไข้อาจทำให้ลืมได้

ตั้งแต่เกษียณไม่เคยใช้บริการของการเบิกตรงเลย
เพราะติ๋วคิดว่าเราไปเที่ยวบางครั้งจ่ายเป็นแสนได้
ค่ารักษาชีวิตเราก็ควรได้เช่นกัน

พี่น้อยได้ทำกุศลให้เพื่อนที่ดีมาก
และเขียนได้ตรงกับโจทย์
เราควรมีใครสักคน จริงๆค่ะ

สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย

ผมเห็นคุณค่าของการฝึกสติ
และการฝึกมรณานุสติตอนที่พี่ชายเสียชีวิตเมื่อสองปีก่อนครับ

ธรรมะทั้งหมดที่เรียนรู้มา
ถูกใช้ในวันนี้
และเป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่สำหรับผมมากจริงๆ


ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่

สวัสดีค่ะพี่น้อย
ตอนเรียนดมยาเคยเข้าห้องผ่าตัดค่ะ
บอกไม่ถูก
คนไข้คงฝ่อมาก ... ยกเว้นคนทำซีซ่าร์
และทุกวันนี้ก็ยังกลัวถูกผ่าตัดค่ะ ... กลัวไว้ก่อน

สวัสดีค่ะพี่น้อย

ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ

ชอบโรงพยาบาลแบบนี้ค่ะ ทันสมัย หมอพยาบาลใส่ใจคนไข้ดี
ทำให้คนไข้และญาติรู้สึกอบอุ่นดีนะคะ
อยากให้เมืองไทยเป็นแบบนี้บ้าง ปัจจุบันโรงพยาบาลรัฐบาล
ในเมืองไทยทุกวันนี้ คนไข้ล้นมาก หมอมีไม่พอ
จะมาดูแลคนไข้ดีขนาดนี้คงไม่ได้ ก็เข้าใจนะคะ
จะเอาแบบนี้ ก็ต้องไปเอกชน แต่เข้าที่นึง ก็หลายเงินอยู่
เรียกว่าคนจนเข้าไม่ได้อ่ะคะ

การที่เราเจ็บไข้ได้ป่วย แล้วมีใครซักคนเป็นเรื่องที่ดีมากๆนะคะ

สวัสดี จ้ะ คุณน้อย

แวะมาเยี่ยม ทักทาย และขอบใจคุณน้อยจ้ะ ที่ห่วงใยครูเสมอ ครูขึ้นบันไดก็จับราวบันได ทั้งขึ้นและลง ระมัดระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิม อุบัติเหตุครั้งนี้ ทำให้ครูทำอะไรเชื่องช้าลง และต้องท่องอยู่ในใจเสมอ อย่าประมาท แก่แล้ว ห้าห้า

คิดถึงนะจ๊ะ มีโอกาส มีวาสนา เราจะได้เจอกันเนาะ เหมือนน้องติ๋วกับครู เรียนภาษาจีนมา 1 เดือน แยกย้าย กันไปเป็น 10 ปี มาเจอกันในบล็อกแกงค์ อิอิ

สวัสดีค่ะพี่น้อย
อ่านเรื่องราวของพี่น้อย อดยิ้มไม่ได้ค่ะ
อบอุ่น น่ารัก ชื่นใจ หลากหลายความรู้สึก
การที่อยู่ไกลบ้าน แล้วมีเพื่อนที่แสนดี น่ารัก
ดูแลและเอาใจใส่กันและกันขนาดนี้
มันเป็นอะไรที่โชคดีมาก ๆ นะคะ

อย่าว่าแต่ไกลบ้านเลย อยู่เมืองไทยก็ใช่ว่าจะเจอเพื่อนที่ดี
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน การมีเพื่อนดี ๆ เพียงแค่สักคนเดียว
ก็ถือว่าเราโชคดีแล้วค่ะ

ถ้าเจอเพื่อนแบบกลุ่มเพื่อนพี่น้อย
ถ้าเป็นจินจะรักษาให้ดีที่สุดเลยค่ะ
คนเราจะเห็นใจกันก็ตอนที่ไม่สบายเนี่ยแหละเนอะ
มันเป็นการแสดงออกที่ชัดเจนที่สุด

ิจินเองเป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่น้อง
มีลูกชายสองคน นี่ก็ยังไม่รู้ว่าแก่เฒ่ามาจะเลี้ยงดูแม่มั้ย
ยอมรับว่า ไม่กล้าคาดหวัง 555
แค่เค้าเอาตัวรอดก็ดีใจแล้วละค่ะ
ส่วนจะกลับมาดูแลเรามั้ย นั้นก็แล้วแต่เวรกรรมละ
ตอนนี้ ก็เลี้ยงเค้าให้ดีที่สุดเป็นพอ อนาคตจะยังไง
ก็ปล่อยให้มันเป็นไป^^

เหมือนมาเฝ้าไข้ เอ๊ย เยี่ยมเพื่อนพี่น้อยด้วยเลย

อธิบาย+ภาพประกอบฃัดเจนมาก

Vote ค่ะ

ขอบคุณที่แบ่งปัน

สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย


เล่มนี้เป็นงานเขียนของจิตแแพทย์อเมริกันครับ
เค้าเขียนได้สนุกดี
อาชีพจิตแพทย์เป็นอาชีพที่ผมเองก็เคยสนใจมาก
หนังสือจิตวิทยาอ่านสนุกดีครับ


ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่

สุขภาพนั้นสำคัญจริง ๆ ครับ พออายุเริ่มเยอะขึ้นโรคภัยก็ถามหา ผมชักจะกลัวเหมือนกันครับ 55

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
มาส่งกำลังใจให้พี่น้อยค่ะ

สวัสดีค่ะพี่น้อย
อ่านเม้นส์พี่น้อยแล้วรู้สึกทึ่ง ในการวางแผนชีวิตค่ะ
จินก็วางแผนของตัวเองไปเรื่อย ๆ
พอสำหรับตัวเองและครอบครัว และก็ส่งให้พ่อแม่

กับอนาคตสิ่งที่ตั้งความหวัง กับการเดินไปตามแผนของจิน
มักจะมีต้องแวะนู๊นนี่นั่น ตั้งเป้าจะเก็บเท่านี้
ก็อาจมีอันตั้งจ่ายอย่างอื่น บางปีก็ตามที่ตั้งใจ

ส่วนการลงทุน จินเคยทำแบบทดสอบก่อนเลือกกองทุนที่ธนาคาร
ผลออกมาคือ จินรับความเสี่ยงได้ระดับต่ำ ซึ่งมันก็จริง
เลยเลือกกองทุนที่มีผลตอบแทนแน่นอน น้อยแต่ทุนไม่หาย

เคยทดลองซื้อกองทุนแบบผลตอบแทนดี แต่บางไตรมาส
เงินต้นหาย ใจไม่ดี ผจก.เค้าบอกต้องใช้เวลา แต่จินไม่รอ ขายเลยค่ะ
ซื้อตัวที่ได้น้อยช่างมัน แต่ได้และต้นไม่หาย
ดอกเบี้ยงดีกว่าเงินฝากออมทรัพย์ ก็พอแระ สบายใจกว่า

ลักษณะการวางแผนชีวิตของงานที่เมืองไทยกับเมืองนอก
ต่างกันเยอะนะคะ ที่เมืองไทย
ถ้าไม่ใช่องค์กรมหาชน องค์กรใหญ่ ๆ หรือบริษัทร่วมทุนกับต่างชาติ
การหักเงินเกษียณอายุนั้น ไม่ค่อยมีค่ะ
มีแต่หักเงินประกันสังคมแค่นั้น อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวจากที่เห็นนะคะ

บริษัทพี่น้อยดีมากเลย เงินที่หักไปเอาไปลงทุนให้แล้วเราเลือกกองทุนได้อีกต่างหาก

มาสะดุดใจตรงเนิสซิ่งโฮมค่ะ เมืองไทยมีหลายที่เลยเหรอคะ
จินไม่เคยรู้ เป็นความรู้ใหม่จินจริง ๆ ค่ะ พี่น้อยรอบคอบจังที่ดู ๆ ไว้

ที่เชียงใหม่จินไม่รู้ว่ามีเนิสซิ่งโฮมมั้ย
แต่จินเคยไปแต่บริจาคพวกเงินซื้อข้าวสารกับซื้อเวชภัณฑ์ไปให้
ที่บ้านพักคนชรา บ้านบูรณูปกรณ์ ใกล้ ๆ แถวร้านจิน
ในความรู้สึกจิน ชีวิตความเป็นอยู่ในบ้าน จินก็ว่ามันค่อนข้างเงียบเหงา
แอบสงสารที่คนเฒ่าคนแก่ต้องมาอยู่ที่นี่ค่ะ

อ่านแล้วได้ความรู้มาก ๆ ค่ะ ขอบคุณนะคะ

ได้ความรู้เรื่องธรรมเนียมการฏิบัติตัวทั้งคนไข้และเพื่อน
ถือเป็นแนวทางที่เอามาปรับใช้ในบ้านเราได้อย่างดีเลยครับ

มีใครสักคนอย่างน้อย ก็เป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ
ขอให้สุขภาพดีค่่า


บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ชีริว Travel Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
สาวไกด์ใจซื่อ Beauty Blog ดู Blog
haiku Art Blog ดู Blog
หอมกร Movie Blog ดู Blog
zungzaa Photo Blog ดู Blog
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog

คุณแม่ของมี้เก๋เคยผ่านตัดหลังค่ะ ท่านกลัวมาก แต่วันที่ผ่าตัดได้คุณพ่อเพื่อนมี้ท่านเป็นผู้ช่วยหมอ จริงๆ เรียกว่าผู้ช่วยคนแม่มี้ดีกว่า ท่านเข้าไปเป็นเพื่อนคุณแม่ของมี้ ทำให้ท่านหายกังวลมากๆ ค่ะ ดีมากๆ ที่มีใครสักคนในตอนนั้น