ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 216"คำแนะนำที่ดีที่สุด"
โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบครั้งต่อไป หลักกิโลเมตรที่ 216 "คำแนะนำที่ดีที่สุด" โจทย์โดยคุณ กะว่าก๋า

******
สิ่งใด... ที่พลาดไปแล้ว "พระพุทธเจ้า" ทรงบอกให้ลืมเสียทุกอย่าง อย่าเฝ้าตามแต่คิดถึงมัน ให้มุ่งทำแต่ความดี เดี๋ยว ก็จะดีเอง....
หลวงพ่อฤษีลิงดำ
******
คนเราทุกคนต้องเคยผ่านเหตุการณ์ต่างๆที่เราเคยทำให้คนอื่น เสียใจ เพราะตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ แต่พอผ่านไปแล้ว เราก็เสียใจ และก็คิดวนไปวนมาไม่สบายใจ เสียใจ ทั้งๆที่แก้ไขไม่ได้แล้ว อาจจะขอโทษ แต่ก็ยังรู้สีกผิดอยู่ดี และไม่สบายใจ หรือที่ตั้งใจ จะทำไม่ดี พอเสร็จอาจจะสะใจ แต่ลึกๆ ก็รู้ว่าเราทำไม่ดีและเสียใจ บ้าง แต่ก็วนเวียนคิดอยู่
จขบ.(เจ้าของบล็อก) สมัยเรียนจบพยาบาลใหม่ๆ เราอยู่หอพักกัน สามคน หอพักสูงสี่ชั้น มีห้องเรียงกันเป็นแถว ห้องละสามคน มีตู้สูงสำหรับ ใส่เสื้อผ้าใต้เตียงเรามีกระป๋องน้ำ สำหรับซักเสื้อผ้า น้ำสบู แปรงสีพัน เวลาไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำก็ยกถังไปด้วย ที่หอแต่ละชั้นมีห้องอาบน้ำเป็น ห้องๆเรียงเป็นแถวหกห้อง ผั่งตรงข้ามเป็นห้องสุขา เรียงกันหกห้อง ทุกชั้น มีพอใช้สำหรับพวกเราทั้งชั้น เพราะเวรไม่ตรงกัน มีเวรเช้า บ่าย ดึก เวลาอาบน้ำก็ไม่ตรงกัน
ส่วนมากเวลาเราไปอาบน้ำก็ไม่ได้ล็อกตู้เสื้อผ้า คิดว่าไปอาบน้ำไม่นาน เดี๋ยวก็กลับมา ห้องเรามีสามคน ไม่คิดว่าจะมีอะไร เราก็คุยกันดี แต่ก็ไม่สนิทกันมาก เพราะเราจบพยาบาล เวลาวันหยุดก็ไม่ตรงกัน เวรไม่ตรงกัน นานๆจะพบกันสามคนสักที
เราไม่รู้กันว่าเงินหายไปนานน เท่าไร จนวันหนี่ง พี่สาวจขบ.แวะ มาค้างหนีงคืน เพราะมาธุระกรุงเทพ ก่อนกลับพี่สาวก็บอกว่ารู้สีก เงินหายไปสามร้อยบาทเราก็บอกไม่ได้เปิดกระเป๋าสตางค์พี่เลยนะ เราเล่าให้เพื่อนอีกคนฟัง
เราสามคน คนหนี่งเขาชอบเที่ยว ตัดเสื้อผ้าบ่อยมาก ไปเที่ยวทุก เสาร์ อาทิตย์ คุยกันแต่ไม่สนิท เพื่อนอีกคนบอกว่าเออ เราก็ไม่เคยนับ เงินในกระเป๋านะ เราต้องมาสังเกตุดูว่าเงินเราอยู่ครบไหม
เงินเดือนออก เพื่อนและเราก็นับเงิน ปรากฎว่าเงินหายไปสองสามร้อย เพื่อนก็หายด้วย เราก็บอกว่ารอเดือนต่อไปก็แล้วกัน เผื่อเรานับเงินผิด เดือนต่อมาเงินเราก็หายกันอีก ไม่มากสามร้อยบาท เพื่อนก็โวย ว่าเอ เงินหายไปไหนเนี่ย เพื่อนอีกคนก็เลยบอกว่า เดี๋ยวนับเงินดูบ้าง เขาก็บอกว่าเงินเขาก็หายเหมือนกัน....ตกลงไม่รู้ใครเอาไป...
เริ่มจับได้ก็เมื่อเราไปเที่ยวกับเพื่อนที่เที่ยวเก่ง กับเพื่อนสนิท เช้านั้น เราออกไปซื้อของที่ตลาด เพื่อนเขาพาไปบ้านคุณยายที่อยุธยา)เพื่อน ที่เที่ยวเก่ง ยังไม่ตื่น เราก็คิดว่าไปซื้อของมากินกันที่บ้าน เพื่อนเปิดกระเป๋าจะซื้อขนม บอกว่าเอ เงินเราขาดไปสามร้อยบาท แต่เพื่อนก็บอกว่าบางที่เรานับผิดมั้ง
เพื่อนคนนี้สนิทกับจขบ.เราไปเที่ยวกันแต่ไม่ได้นอนหอ ห้องเดียวกัน เราก็เล่าให้เพื่อนฟังว่า ห้องเราสามคน ตอนนี้มีปัญหาเรื่องเงินหาย แทบทุกเดือนตอนเงินเดือนออก สงสัยเพื่อนคนที่มากับเราวันนี้จะเป็น คนเอาไป แต่พออีกคนบ่น ก็บอกว่าของเขาก็หายเหมือนกัน ระยะหลังๆเราเริ่มระวังมากขี้น นับเงินเสมอว่าเหลือเท่าไร และไปอาบน้ำ ก็ล็อกตู้เสื้อผ้า เอากุญแจไปอาบน้ำด้วย
สรุป เงินก็ไม่หาย หลังจากที่เราระวัง แต่ก็จับไม่ได้แน่ว่าใครเอาไปจนป่านนี้ และก็ไม่กล้าถามเพื่อนตรงๆ เวลาผ่านมากค่อนอายุ ไม่คิดมากแล้ว
แต่เรื่องที่จะเล่าคือความดีของเพื่อนอีกคน ที่เราอยู้ด้วยกัน เพื่อนคนนี้ เขามีน้ำใจดีมากกับเรา เราสามคนพักหอพยาบาลอยู่ชั้นสี่ บางที่ลิฟเสีย ต้องเดินขี้นบันใดสี่ชั้น
เราเวรดึก นอนอยู่ ตอนเที่ยงเพือนคนนี้ก็จะซื้อข้าวขี้นมาฝากเราบ่อยๆ เพราะเห็นเราเวรดึก จะได้ไม่ต้องลงไปซื้ออาหารมาทาน เราก็ไม่ได้สนใจ โมโหด้วยว่าเราจะนอนมาปลุกให้กินข้าวอีก บางที่เพื่อนต้องเดินถือข้าวสองจานขี้นมาสี่ชั้น เอาข้าวเที่ยงมาฝากเรา เราก็ไม่เคยเห็นความดีของเพื่อนเลย เพื่อนทำอยู่พักหนี่ง ก็คงเบื่อนิสัย ไม่ดีของเรา เลยหยุดเอาข้าวมาให้ ตอนนั้นเราก็ดีใจ เพื่อนไม่มากวนใจ เราอีก
แต่พอมานิวยอร์กได้สักพัก มีเวลาคิดถึงเพื่อนๆ ก็คิดได้ว่าทำไมเราทำนิสัยแย่ๆ กับเพื่อนคนนี้นะ เขาเอาข้าวมาให้เรากินตอนเที่ยง บ่อยมาก บางที่ต้องเดิน ขี้นมาตั้งสี่ชั้น เรากลับไม่เห็นความดีของเพื่อน รู้สีกเสียใจมากกับนิสัยไม่ดีของ เรา พอเริ่มระยะใกล้เกษียณ มีเวลากลับเมืองไทยบ่อยขี้นได้พบเพื่อนๆ ได้เจอเพื่อนคนนี้ก็พยายามทักทายและอยากให้เรากลับไปเหมือนเดิม เพื่อนก็ดี เราทักทายกัน แต่ก็ยังรู้สีกห่างๆ มาตอนนั้นเราเสียดายมิตรภาพ และความจริงใจที่เพื่อนมีต่อเรา แต่เรากลับไม่สนใจและกลับโมโหอีกด้วย
สามสี่ปีที่ผ่านมาได้กลับเมืองไทยทุกปี ได้เจอเพื่อนคนนี้ทุกครั้ง เราเร่ิมคุยกันดีขี้น แต่ก็ยังไม่เหมือนเดิม รู้สีกเสียดายมิตรภาพดีๆที่เราเคยมีกันจริงๆ จะมีทางเป็นเหมือนเดิมไหมหนอ
สองปีที่แล้วเจอเพื่อนอีก รู้สีกดีมากๆ เพื่อนๆไปเที่ยวบ้านเพื่อนคนนี้กัน เพื่อน (เป็นคนสิงห์บุรี)พาเพื่อนๆไปเที่ยว แวะบ้านเพื่อนและพาไปกราบ หลวงพ่อจรัล แต่เพื่อนทั้งกลุ่มเข้าไปกราบหลวงพ่อได้แค่สิบคน เพื่อนคนนี้ ก็ลุ้นบอกว่าต้องใหัจขบ.เข้าไปคนหนี่ง ดีใจมาก ดีใจที่เพื่อนก็ยังมีความรู้สีกดีๆ กับเราอยู่บ้าง คิดว่าเราจะกลับมาได้เกือบเหมือนเดิมแล้ว ถ้ามีโอกาส พบเพื่อนคนนี้ก็ใส่ใจกับเพื่อนคนนี้มากขี้น ให้เหมือนที่เพื่อนดีต่อเราจริงๆ
พอได้อ่านธรรมะของท่านหลวงพ่อฤษีลิงดำ ก็ช่วยให้สบายใจขี้นหน่อย
ที่พลาดไปแล้ว "พระพุทธเจ้า" ทรงบอกให้ลืมเสียทุกอย่าง อย่าเฝ้าตามแต่คิดถึงมัน ให้มุ่งทำแต่ความดี เดี๋ยว ก็จะดีเอง...
สาขา Klaibannn Blog
newyorknurse 
Create Date : 07 พฤศจิกายน 2561 |
Last Update : 22 พฤศจิกายน 2561 8:58:31 น. |
|
15 comments
|
Counter : 1007 Pageviews. |
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณmariabamboo, คุณตะลีกีปัส, คุณเกศสุริยง, คุณInsignia_Museum, คุณRananrin, คุณALDI, คุณSweet_pills, คุณKavanich96, คุณหอมกร, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณhaiku, คุณเริงฤดีนะ, คุณกะว่าก๋า, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณRinsa Yoyolive |
โดย: mariabamboo วันที่: 22 พฤศจิกายน 2561 เวลา:9:37:01 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 22 พฤศจิกายน 2561 เวลา:11:54:48 น. |
|
|
|
โดย: เกศสุริยง วันที่: 22 พฤศจิกายน 2561 เวลา:12:14:14 น. |
|
|
|
โดย: ALDI วันที่: 22 พฤศจิกายน 2561 เวลา:23:04:17 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 22 พฤศจิกายน 2561 เวลา:23:46:30 น. |
|
|
|
โดย: Kavanich96 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2561 เวลา:3:58:18 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 23 พฤศจิกายน 2561 เวลา:7:32:00 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 24 พฤศจิกายน 2561 เวลา:5:58:53 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 พฤศจิกายน 2561 เวลา:6:34:37 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 พฤศจิกายน 2561 เวลา:10:03:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
ส่ิงที่พลาดไปแล้ว ขอบคุณที่ได้มีโอกาสเริ่มต้นใหม่เนาะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ