โจทย์นี้สนุกและท้าทายค่ะ
ได้ทราบเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยของแต่ละบล็อก
ฝากใส่ชื่อ เริงฤดีนะ ในกองมรดกด้วย
หากแบ่งสรรปันส่วนไม่ลงตัว
อิ อิ

พี่น้อยยังแข็งแรง
อาก่าศทางนู้นก็เย็นสบายดี
ลูกหลานสายตรงก็อยู่ NY ใกล้ๆกัน
ค่อยตัดสินใจค่ะ

คุณน้อยอยู่เมกานาน เลยคุ้นเคยการวางแผนชีวิต

...
น้องสาวผมก็วางแผนจากทำราชการ ไปปลูกบ้านตามฝันที่
ต่างอำเภออากาศดี อยู่หลายปี อ้าวเด็กที่อยู่ด้วยไปมี ปั๋ว
ก็จากไปไม่มีคนทำอาหารให้กิน ซักผ้า

อ้าวลูกแต่งงานก็ไปอยู่กับครอบครัว...เลยอยู่บ้านคนเดียว
จะขับรถเข้าเมืองก็สบาย ๆ แต่นานเข้าเวลาไม่สบายยุ่ง
แล้วซิ

ตอนหลังยอมทิ้งบ้านในฝัน ปล่อยให้ฝุ่นจับ ต้นไม้ต้นหญ้า
ไม่มีใครตัดช่าง ไปอยู่กับลูก/หลานดีกว่าในเมือง(ชานเมือง)
ไปหาแพทย์ตามที่รับนัด

เพื่อนผมก็อยู่บ้านพักคน สว.เอกชนเดือนหลายหมื่น หลายปี
ตอนนี้ต้องปล่อยบ้านตนเองให้ เจ้าของบ้านพักรับไป(ขาย)
เวลาไม่สบายก็มี พยาบาลดูแล ถ้าต้องถืงมือแพทย์ก็จะมี
รถพาไปส่ง รพ. ก็ดีครับ

แต่ก็นั่นแหละเราคนไทย อยากอยู่ใกล้ลูกหลานผมเคยไปดู
เพื่อนหงอยเหงามาก เพราะลูก ๆ ไปทำงาน ตจว.หรือไกลๆ
คนไทยยังพอ มีวิถีชีวิตครอบครัวอยู่ เลยไม่เหงามาก

แต่ควรมีหรืออยู่ไม่ไกล รพ.มากนักครับ

หวัดดีค่ะพี่น้อย

สวัสดีค่ะพี่น้อย

พี่น้อยคิดและวางแผนไว้ครอบคลุมมากค่ะ
ทั้งการคิดเรื่องที่อยู่อาศัย เรื่องสุขภาพ
และการจัดการทรัพย์สิน
ซึ่งล้วนสำคัญสำหรับการใช้ชีวิตหรือป้องกันปัญหาที่อาจเกิดขึ้น
ในอนาคตนะคะ

เป็นคำถามและคำตอบที่อ่านแล้วย้อนคิด
ถึงความสำคัญของทั้งสามเรื่องนี้มากขึ้น
ขอบคุณพี่น้อยมากค่ะ

วางแผนเป็นอย่างดีเลย อายุมากขึ้นก็มีเรื่องให้ต้องจัดการกันมากขึ้น

คนสูงอายุถ้าไม่ถึงขั้นจำเป้นต้องผ่าตัด ส่วนมากก็รักษาตามอาการแหละครับ ส่วนหนึ่งเพราะผ่าตัดใหญ่มันฟื้นตัวยากด้วยสำหรับคนสูงอายุ

สวัสดีครับ

อรุณสวัสดิ์ครับ

พี่น้อยจัดการทุกสิ่งไว้อย่างดีเลยครับ
และมีแนวคิดที่ดีมากในเรื่องการจัดการทรัพย์สินต่างๆไว้ให้เรียบร้อย
ลูกๆจะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกันในภายหลังนะครับ

ผมเพิ่งเห็นตัวอย่างคนรู้จักจากไปกระทันหัน
เมียใหม่กับลูกจัดการมรดกไม่ได้ ทะเลาะกันไปเลยครับ

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

สวัสดี จ้ะ คุณน้อย

อ่าน ตะพาบ ทั้ง 3 ข้อของคุณน้อย ให้ข้อคิดดี ๆ ทั้ง 3 ข้อ
เลย จ้ะ ข้อหนึ่ง ครูเชื่อว่าคนที่จากเมืองไทยไปทำงานอยู่ต่าง
ประเทศ น่าจะเป็นเหมือนคุณน้อยนะ คือ เมื่อถึงวัยเกษียณแล้ว ก็
อยากกลับประเทศไทยกันทั้งนั้น เพราะเป็นถิ่นเกิดของเรา ส่วนลูก ๆ
หลาน ๆ ที่เกิดที่เมืองนอก คงน้อยนักที่อยากกลับประเทศของ
พ่อแม่เขาคงชินกับความเป็นอยู่ของเขาที่โน่นแล้ว เนาะ ครูก็เห็นด้วยนะ ว่า คุณน้อยน่าจะกลับมาอยู่เมืองไทยดีกว่า น่าจะอบอุ่นใจ
มากกว่าได้ใกล้ชิดญาติ ๆ ได้ใกล้ชิดเพื่อนฝูง เนาะ
ข้อสอง เป็นเรื่องของสุขภาพยามเจ็บป่วย ซึ่งทุกคนย่อมเจอ
แน่นอน ยังไงเมืองไทย หมอเก่ง ๆ ก็มีมาก ข้อสำคัญ ค่ารักษา
ถูกกว่าต่างประเทศแน่นอน จ้ะ
ข้อสาม เป็นการเตรียมการเรื่องสมบัติของเราให้เรียบร้อยก่อนที่
เราจะกลับไปสู่ที่เดิมของเรา ก็เป็นสิ่งดีค่ะ ไม่ทำให้คนอยู่หลัง
ทะเลาะเบาะแว้งเรื่องสมบัติของเรา อิอิ แต่ครูก็ยังไม่ได้เตรียมการ
เรื่องนี้เลย อิอิ
โหวดหมวด ตะพาบ

สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย

อรุณสวัสดิ์ครับพี่น้อย