ขัดลำ ตอนที่ี ๑๑

นิยายสืบสวนสอบสวนคดีอาชญกรรมไทย โดย4411   เล่ม 2

เรื่องที่ 1

ขัดลำ ตอนที่ ๑๑

ที่โรงแรมรถไฟ จังหวัดเชียงใหม่

พราน เจนเชิง เอนเขนก อยู่บนเก้าอี้ผ้าใบ ตรงหน้าของเขา ร.ต.อ. พจน์ พิทักษ์พล กำลังอยู่ในอาการอย่างเดียวกันบนเก้าอี้ผ้าใบอีกตัวหนึ่ง ชะโงกตัวขึ้น พูดว่า

“ พราน ...คุณเอาผมมาที่เชียงใหม่กับคุณด้วยเรื่องอะไร? คุณว่า คุณจะบอกผมเมื่อมาถึงเรียบร้อยแล้ว ”

พราน เปิดนัยน์ตาที่หรี่ปรือขึ้น พูดว่า

“ ก็เรื่อง ปืนขัดลำ นั่นแหละครับ ท่านสารวัตร ”

“ อะไรกัน ผมไม่เข้าใจ แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับการมาเชียงใหม่ของเราด้วยเหตุใด ”

“ ศพของ แสงโสม ซีครับ ”

“ บ๊ะ... คุณยิ่งพูด ผมยิ่งงง ศพของ แสงโสม มันเกี่ยวข้องอะไรกับ เรื่องปืนขัดลำ ด้วยเล่า ”

พราน หัวเราะก๊าก

“ ท่านสารวัตรรู้เรื่องศพของแสงโสม ที่ผมเล่าให้ฟังแล้ว ใช้ไหมครับ ”

สารวัตร พจน์ พยักหน้า

“ อื้อฮึ ... ตำรวจพบศพของ แสงโสมนอนตายอยู่ที่ริมฝั่งน้ำแม่ปิง ”

“ ในเครื่องชุดนอน ” พราน ต่อให้ แล้วหรี่ตายิ้ม  “ท่านสารวัตรก็รู้แล้วว่า แสงโสม คือใคร "

“ ก็รู้แต่เพียงว่า เคยเป็นเมียของ คุณพงษ์ มาก่อน ”

“ สงสัยไหมครับว่า ทำไม แสงโสม ซึ่งหายไปนาน จึงมาโผล่ขึ้นที่นี่ ในสภาพที่เป็นศพ มีรอยถูกยิงตรงหน้าผาก คล้ายคลึงกับรอยกระสุนที่ นายพร ได้รับ ”

“ คุณกำลังจะรวบรัดเอาว่า ผู้ที่ฆ่า แสงโสม คือ คนๆ คนเดียวกับผู้ที่ฆ่านายพร ยังงั้นหรือ ”

พราน โบกมือ ส่ายหน้า

“ ไม่ใช่ยังงั้น ... ผมสงสัยในเรื่อง ปืนขัดลำ ที่พบในห้องที่ นายพร ถูกฆ่าต่างหาก ”

“ ผมงงเต็มทีแล้ว คุณพูดวนเวียนยังไงพิกล อธิบายให้เข้าใจหน่อย ”

พราน ยิ้ม

“ ผมยังอธิบายอะไรไม่ได้ จนกว่า หัวหน้าสถานีตำรวจแม่ปิง กับเกรียง จะกลับมา ”

“ คุณให้เขาไปทำอะไร ”

“ ค้นดูทั่วบริเวณที่พบศพ แสงโสมในรัศมี ๓๐ เมตร และโดยเฉพาะ ในน้ำ ”

“ ค้นอะไร ”

“ อะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่สิ่งซึ่งไม่ควรอยู่ในบริเวณรัศมีเท่านั้น และของสิ่งนั้นอาจจะนำไปสู่แสงสว่างของคดีนี้ได้ ”

“ คุณมีความคิดอย่างไร จึงคิดว่า จะพบอะไรสิ่งนั้น ”

พราน ชะโงกตัวขึ้น ยิ้ม แล้วพูดว่า

“มันเป็นความรู้สึกอันหนึ่งของผม ผมเชื่อว่า การตายของ แสงโสม จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีนี้ด้วย และโดยเฉพะ ผ้าเช็ดหน้าผู้หญิง ที่มีรอยปักว่า พ.ส. นั้น"

“ พ.ส. อาจเป็น พงษ์ สถาพร ก็ได้ "

พราน  ยิ้มอีกครั้ง และพูดว่า

“ และมันอาจเป็น เพ็ญทิพย์ สถาพร ก็ได้ ถ้าเราจะแปลกันจริงๆ อย่าลืมว่าผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น เป็นผ้าเช็ดหน้าผู้หญิง "  

สารวัตร พจน์ทิ้งคัวลงบนเก้าอี้ผ้าใบ ทอดแขนทั้งสองข้างขึ้นไปตามยาวของพนักเก้าอี้ทางเบื้องสูง ทำอาการบิดขี้เกียจ

“คุณกำลังพยายามที่จะดึง เพ็ญทิพย์ ให้เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เพราะแกไม่ยอมพูดอะไรกับคุณกระมัง พราน ”

พรานดูดบุหรี่ที่ถืออยู่ในมือเฉยอยู่ เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาเป็นเชิงโต้ดอบคำพูดประโยคนั้น สักครู่ จึงพูดว่า

“ ทางตำรวจ ได้หัวกระสุนที่ยิง นายพร หรือเปล่าครับ ”

สารวัตร พจน์ส่ายหน้า

“ ไม่ได้ ลูกปืนเข้าทางหน้า ทะลุออกทางหลัง ไม่ได้มีรอยอะไรที่ในห้องนั้นอันอาจแลดงให้เห็นว่า กระสุนได้ไปถูกสิ่งอื่นอีก ”

“ ถ้าเช่นนั้น ลูกกระสุนก็คงผ่านหน้าต่างออกไป ”

“ อาจเป็นเช่นนั้น ”

“ ก๊อ...หมายความว่า นายพร ถูกยิงในลักษณะที่หันหลังตรงกับหน้าต่างพอดี ในท่าที่กำลังยืนอยู่ เพราะ ถ้าเป็นท่านั่ง ระดับของศีรษะคงไม่พ้นหน้าต่าง ”

“ ถูกต้อง เราก็พิจารณาไปในรูปนั้น "

“ ปืนกระบอกนั้นมีรอยถูกยิงไปสองนัด ใช่ไหมครับ และนัดที่สาม ขัดลำกล้อง ”

“ เราพบกระสุนเหลือในแม๊กกาซีน๔ นัด ค้างลำกล้องอยู่ หนึ่งนัด ปกติ แม๊กกาซีนบรรจุได้ ๗ นัด และที่ลำกล้องปืน มีรอยถูกยิงไป ใหม่ๆ บอกไม่ได้ว่ากี่นัด ฉะนั้น อาจถูกยิงออกไปนัดเดียว หรือ สองนัดก็ได้ แต่มากกว่านั้นคงไม่ได้ เพราะลูกกระสุนบรรจุเกิน ๗ นัดไม่ได้ ”

พรานหัวเราะในลำคอ ดูดบุหรี่อีกครั้งหนึ่งแล้วขว้างก้นบุหรี่ที่เหลือ ข้ามลูกระเบียงออกไป เขาทำตาปรือ คล้ายจะหลับ

สารวัตร พจน์พูดขึ้นว่า

“คุณยังไม่ได้บอกผมว่า เอาผมมาเชียงใหม่ด้วยทำไม ”

พรานเปิดนัยน์ตาขึ้น ครั้นแล้วกลับปิดลง พูดว่า

“ เผื่อว่า เขาพบอะไรตามที่ผมคิดว่าจะพบ  ท่านสารวัตรจะได้เป็นพยานว่า ผมไม่ได้เล่นตลกอะไรกับตำรวจ โดยสร้างหลักฐานขึ้นมาเอง และอีกอย่างหนึ่ง ผมไม่ใคร่ชอบคำพูดของท่านสารวัตรที่ว่า ผมพยายามจะดึง คุณเพ็ญทิพย์ให้เข้ามาเกี่ยวข้องกับคดีนี้ ด้วยเหตุที่แกไม่ชอบพูดอะไรกับผม ”

สารวัตร พจน์หัวเราะก๊ากใหญ่

“คุณก็เลยเอาผมเป็นกันชน แต่ถ้าหากเขาไม่พบอะไรเลยล่ะ คุณจะต้องชดใช้ค่าเสียเวลาของผมนะ จะบอกให้ ”

พราน หัวเราะเบาๆ

“แต่ถ้าเขาพบล่ะครับ ผมเอาวิสกี้ขวดเดียวเท่านั้นเอง ตกลงไหม ”

สารวัตร พจน์พูดตามเสียงหัวเราะออกมาว่า

“ คุณยังไม่ได้บอกว่าจะให้อะไร ผมบอกว่า ถ้าเหลว ”

“ อะไรก็ได้ ตามแต่สารวัตร ต้องการ ”

“ โอ.เค. ผมจะเรียกให้แพงที่สุด และยังไม่บอกเวลานี้ ”

สารวัตร พจน์ พูดและทิ้งตัวลงตามเดิม หัวเราะอย่างครื้นเครง

มีฝีเท้าคนย่ำบันไดขี้นมา ประตูห้องเปิดออก เกรียง ศักดา เดินนำหน้าชายผู้หนึ่งซึ่งแต่งเครื่องแบบนายร้อยตำรวจโท ทั้งคู่เดินมาที่ระเบียงที่คนทั้งสองเอนกายอยู่

นายร้อยตำรวจโทผู้นั้น ชิดเท้าโค้งให้กับสารวัตร พจน์ ซี่งชะโงกตัวขึ้นพูดว่า

“เชิญนั่งซีครับ คุณจิตต์ เป็นยังไงบ้าง ”

ร.ต.ท. จิตต์ลากเก้าอี้มา ล้วงมือลงในกระเป๋ากางเกง หยิบเอาปืนพกกระบอกหนึ่ง ค่อนข้างจะเก่าขึ้นมาถือไว้ ซุดตัวลงนั่ง พูดว่า

“ ผมได้ไอ้นี่มาครับ อยู่ในน้ำ ห่างจากที่พบศพประมาณ ๑๐ เมตร ”

สารวัตร พจน์เอื้อมมือไปรับปืนกระบอกนั้นมา หันกลับไปมองดู พราน ซึ่งกำลังมองเขาอยู่แล้วยิ้ม พูดว่า

“ คุณพบเอง หรือใครพบ ”

“ ผมพบเองครับ ”

“ คุณเกรียง อยู่ตรงไหน เวลาคุณค้น ”

“แกเดินตามผมตลอดเวลา ไม่ได้ช่วยอะไรผมเลย ให้ช่วยกันแยกค้น แกก็ไม่ทำ ”

“หัวหน้าสั่งผมยังงั้นครับ ” เกรียงพูดขึ้น “ หัวหน้าสั่งผมไว้ว่า ไม่ให้ผมทำอะไรทั้งนั้น เพียงแต่ขอให้ จิตต์เขาไปค้นที่บริเวณนั้น และให้ผมคอยตามเขาไป อย่าให้ห่างได้”

สารวัตร พจน์ หันไปดูพราน ยกมือขึ้นเกาศีรษะ ๒-๓ ครั้ง

พราน ไม่พูดอะไร เขาเอนหลังลงกับเก้าอี้และใช้มือทั้งสองข้างประสานกันรองศีรษะอย่างสบาย

สารวัตร พจน์พิจารณาดูปืนกระบอกนั้น ซึ่งเป็นปืนเมาเซอร์ ขนาด ๖.๓๕ เขาปลดแหนบ ดึงเอาแม๊กกาซีนออกมา พบลูกกระสุนอยู่ในนั้น ๖ นัด ยกลำกล้องขึ้นดม แล้วเคาะปืนเล่นในมือ พึมพำว่า

“ ประหลาดเอาการ ”

ครั้นแล้วจึงหันไปทางพราน พูดว่า

“ผมเห็นจะต้องโยนเรื่องนี้ให้คุณเสียแล้ว พราน มันสับสนสิ้นดีสำหรับผม ทำไมคุณไม่ได้ค้นที่บริเวณนั้นกันมาก่อนเลยทีเดียวหรือ ” ประโยคหลัง เขาหันไปพูดกับนายตำรวจหัวหน้าสถานี

“ ผมนึกไม่ถึงครับ... ท่านสารวัตร ” ร.ต.ท. จิตต์ ตอบ 

“และอีกประการหนึ่ง ขณะที่พบศพ เป็นเวลาน้ำขึ้น ”

“ร่องรอยนอกจากนี้ มีอะไรบ้าง ผมหมายถึง รอยเท้าคน หรือรอยอะไรในที่เกิดเหตุ”

“มีแต่รอยเท้าของบุคคลผู้หนึ่ง ย่ำเป็นทางมาจนถึงตัวผู้ตาย และโดยราง ๆ ก็เป็นรอยเท้าของผู้มามุงดูศพ และรอยของพวกตำรวจ เปรอะไปหมด ”

สารวัตร พจน์ก้มหน้า ส่ายศีรษะช้าๆ แล้วเงยหน้าขึ้นพูดกับ พราน ว่า

“คุณจะดึงเอาปืนกระบอกนี้ มาเกี่ยวพันกับคดี นายพร อย่างไร? ”

พราน ชะโงกตัวขึ้นมาอีก

“ผมไม่ได้บอกว่า จะดึงปืนกระบอกนี้มาเกี่ยวพันกับคดีนายพร แต่ผมจะดึงให้การตายของ แสงโสมมาเกี่ยวพันด้วยต่างหาก ผมเชื่อว่า มันมีอะไรเบื้องหลังที่แอบแฝงอยู่ และอะไรสิ่งนั้น น่าจะเกี่ยวพันกับเรื่อง นายพร”

“ แล้วยังไง ”

พราน ยักไหล่

“ สารวัตร ก็ต้องเก็บปืนกระบอกนี้ไว้พิสูจน์ตามวิธีการของท่านสารวัตร ข้อสำคัญ ผมต้องการให้ท่านสารวัตรเห็นว่า เราได้พบปืนกระบอกนี้ในน้ำจริง ๆ โดยผมไม่ได้สร้างสรรค์อะไรขึ้นมาเท่านั้น เรื่องต่อไปจะเป็นหน้าที่ของผมเอง ผมกลัวว่า คุณผจญ แกจะเห็นว่าผมเล่นตลก คราวนี้ ท่านสารวัตรเห็นจะทราบแล้วซินะครับว่า ผมขอให้ท่านสารวัตรมากับผมทำไม ”

สารวัตร พจน์มองดูปืนที่เขาเคาะเล่นอยู่ในมืออย่างพิศวง

พรานลุกขึ้นไปกดกริ่งที่ข้างฝาห้อง

สารวัตร พจน์เงยหน้าขึ้นมอง

เด็กรับใช้โรงแรม เปิดบังตาห้องเข้ามา

พราน พูดขึ้น พร้อมชำเลืองตามาที่ สารวัตร พจน์ ว่า

“ วิสกี้ตราขาว หนึ่งขวด น้องชาย บัญชีท่านสารวัตร พจน์ ”

Create Date : 26 สิงหาคม 2557		3 comments
Last Update : 26 สิงหาคม 2557 3:33:45 น.
Counter : 660 Pageviews.
Share Tweet