ขััดลำ ตอนที่ ๑๐

นิยายสืบสวนสอบสวนคดีอาชญกรรมไทย โดย 4411 เล่ม 2

เรื่องที่ 1 ขัดลำ

ตอนที่ ๑๐

เกรียง ศักดา เคาะประตูบังตาห้องทำงานของหัวหน้าของเขา เปิดบังตาเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงร้อง “ เชิญ ”

เขาหลิ่วตากับกัลยา ซึ่งนั่งอยู่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของ พราน และ โดยไม่เอาใจใส่กับอาการค้อนของ กัลยา เขาหันไปพูดกับหัวหน้าของเขา

“ ถ้ามันจะยุ่งกันใหญ่เสียแล้วละครับหัวหน้า เรื่อง คุณแลงโสมที่หัวหน้าให้ผมไปสืบ ”

พราน เงยหน้าขี้นมองสหายของเขา

“ เป็นยังไงเล่า เกรียง นั่งลงเสียก่อน ถ้าตื่นเต้นมากนักก็ระงับเสียด้วย บรั่นดี ที่ตู้มุมห้องนั่น ”

เกรียง เดินไปที่ตู้เล็กมุมห้องจัดการริน บรั่นดี ลงในถ้วยใบเล็ก ยกขึ้นดื่มรวดเดียว ยกมือทั้งสองขึ้นปาดริมฝีปาก

“ ผมไปถามเอาต้นตอเข้าปังเบ้อเร่อ แสงโสม ตายเสียแล้วครับ หัวหน้า ”

พราน เอนหลังพิงพนักเก้าอี้

“ เล่าไป... อย่าเอาแต่ตอนจบมาพูดกับผม ”

เกรียง หย่อนตัวลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง

“ คือ มันยังงี้ครับ ผมตรงดิ่งไปเชียงใหม่โดยเครื่องบินทันที ตั้งแต่วันที่ได้รับคำสั่งจากหัวหน้า พอไปถึงก็ไปพบกับเพื่อนของผม ซึ่งเป็นหัวหน้าตำรวจคนหนึ่งที่เชียงใหม่ เขาเป็นคนเกิดที่นั่น เขารู้จักกับ แสงโสม ดี เพราะในตอนที่เขายังไม่ได้เข้าเป็นตำรวจ เขาเป็นครูอยู่ที่เชียงใหม่ และได้รู้จักกับ แสงโสม เมียคนสวยของคุณพงษ์นี่ดี พอผมถามเขาถึงแม่คนนี้ หมอก็บอกว่า สายเสียแล้ว เพื่อนเอ๋ย ลื้อจะพบได้แต่ศพของแสงโสม ช้าไปวันเดียวเท่านั้น ผมซักถามเขาต่อไป ก็ได้ทราบว่า มีผู้ได้พบศพหญิงคนหนึ่งในแม่น้ำปิง ในตอนเช้าของวันที่ผมไปถึงนั่นเอง เขาเป็นผู้ไปชันสูตรพลิกศพ เขาจำได้ทันทีว่า ศพนั้นคือ แสงโสม หล่อนอยู่ในชุดนอน มีรอยถูกยิงที่หน้าผาก ตรงแสกหน้าพอดี นัดเดียวเท่านั้นเอง มันแปลกอยู่ที่ว่า ลักษณะของศพเช่นนั้น ควรจะพบอยู่บนที่นอนภายในบ้าน มากกว่าที่จะพบลอยน้ำอยู่เช่นนั้น ไม่มีใครรู้ว่า แสงโสม มาปรากฏตัวที่ เชียงใหม่ ตั้งแต่เมื่อไรและอยู่กับใคร จู่ ๆ ก็มาพบเป็นศพลอยน้ำอยู่ อาจจะเป็นการกลับมาอย่างประหลาดพิกลอยู่ ผมถามเขา เขาก็อธิบายอะไรให้ฟังไม่ได้ และเป็นคดีฆาตกรรมที่เจ้าหน้าที่ทางเชียงใหม่กำลังปวดหัวไปตาม ๆ กัน เขากลับถามผมว่า แสงโสมมีอะไรเกี่ยวข้องกับคดีทางกรุงเทพ ฯหรือ ผมจึงมุ่งมาหา ข่าวของแกกับเขา และมันเป็นการบังเอิญที่ใกล้ชิดกับเหตุการณ์เหลือเกิน เพราะพอศพของ แสงโสมโผล่ขึ้น ผมก็ไปโผล่ขึ้นอีกในเวลาใกล้ ๆ กัน ผมต้องบอกเขาว่า ไม่มีอะไรมาก ผมเป็นแต่เพียงสนใจในเรื่องของหญิงสาวที่ปราดเปรียวในสังคมคนหนึ่ง และเธอผู้นั้นกำลังคนเดียว เผื่อว่า ผมอาจมีโอกาสได้รู้จักกับเธอบ้างเท่านั้น หมอนั่นหัวเราะก๊าก เพราะเขารู้นิสัยของผมดี จมูกไวเหลือเกินนะ ไอ้เสือ เขาว่าผมอย่างนี้ ”

พราน หัวเราะเสียงค่อนข้างดัง

“ จังหวะเหมาะดีจริง ๆ เกรียง ความเจ้าชู้ของคุณเป็นทางออกได้ดี ”

เกรียง ชำเลืองไปทาง กัลยา เขายิ้มอย่างหน้าเป็น ในขณะหล่อนถลึงตาให้

“ คุณได้เห็นศพของ แสงโสมหรือเปล่า ” พราน ถามขึ้น

“ ไม่ได้เห็นหรอกครับ แต่ผมขอรูปถ่ายของศพจากเขามาได้” เกรียงล้วงมือหยิบกระเป๋าสตางค์ ของเขาออกมา แล้วค้นเอารูปถ่ายใบหนึ่งส่งให้ พราน

“ เป็นรูปถ่ายที่ชัดเจนพอดู รูปเวลาตาย หน้าตาก็ยังพอใช้ได้ ”

เขาหันไปยักคิ้วกับ กัลยาอีกทีหนึ่ง แล้วรีบหันหน้ากลับมาทันที

พราน พิจารณารูปถ่ายในมือของเขา

“ รอยกระสุนแบบเดียวกับที่ นายพรถูกยิง ปืนขนาดเท่าไร รู้ไหม เกรียง "

“ ๗.๖๕ เหมือนกันครับ "

พรานลูบไล้ริมฝีปากของเขาอยู่ไปมาสักครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า

“ ในตัวผู้ตายมีอะไรบ้างขณะศพ "

“ ไม่มีอะไร นอกจากผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่ง ในมือผู้ตาย ซึ่งกำแน่น เป็นผ้าเช็ดหน้าผู้หญิง ปักอักษร พ.ส."

พรานหลี่ตาข้างหนึ่งอย่างใช้ความคิด ริมฝีปากของเขาเม้มแน่นเข้าหากันอยู่ชั่วขณะ

“ เป็นการตายที่ค่อนข้างประหลาดอยู่สักหน่อย ผู้ร้ายไม่มีโอกาสเลยทีเดียวหรือ ที่จะดึงเอาผ้าเช็ดหน้าออกเสีย ก่อนที่จะเอาศพไปทิ้งน้ำ และทำไมต้องเอาศพไปทิ้งน้ำ และอีกประการหนึ่ง..."

คำพูดของเขาขาดหายไป เขาดีดนิ้วมือ พร้อมกับชะโงกตัวไปข้างหน้า แล้วหัวเราะค่อนข้างดัง หยิบรูปถ่ายแผ่นนั้นขึ้นมาโบกสั่นอยู่ตรงหน้าเกรียง

“คุณเชื่อแน่นะว่า รูปนี้คือรูปของ แสงโสม ”

“เพื่อนของผมคนนี้เขายืนยัน เขารู้จักดี คงจะไม่ผิดตัว ผมน่ะไม่รู้จักหรอกครับ ”

พรานสอดรูปถ่ายเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของเขา เอนหลังลงพิงพนักเก้าอี้ตามเดิม

“ เท่านั้นแหละ เกรียง เตรียมตัวไปเชียงใหม่กับผมอีกครั้งหนึ่ง พรุ่งนี้ ” เขาหันไปทาง กัลยา

“ กัลยา ... จองตั๋วเตรียมที่นั่งไว้สามที่สำหรับพรุ่งนี้ และเตรียมตัว คุณจะต้องไปกับผมด้วย ”

Create Date : 21 สิงหาคม 2557		5 comments
Last Update : 23 สิงหาคม 2557 1:30:40 น.
Counter : 753 Pageviews.
Share Tweet