|
|
สิ่งที่เกิดขึ้นเพื่อทุกข์ (รากเง้าอกุศล) |
|
|
ธรรมดาอีกอย่างหนึ่ง จิตมันกลับกลอกดิ้นรนไม่อยู่นิ่ง แต่ผู้ฉลาดย่อมห้ามได้ ทำให้ตรงได้พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า “...อุชํุ กโรติ เมธาวี อุสุกาโรว เตชนํ – นายช่างศรตัดลูกศรให้ตรงได้ ฉันใด คนมีปัญญาย่อมทำจิตที่กลับกลอกดิ้นรนให้ตรงได้ ฉันนั้น” ห้ามได้ ถึงยากก็ห้ามได้ ทำให้ตรงได้ จิตของมนุษย์นี้มันกลับกลอกดิ้นรน ห้ามยาก แก้ยาก ทำให้มันหยุดกลับกลอก หยุดดิ้นรนได้ ห้ามได้ ให้มันอยู่กับร่องกับรอยได้ มันไม่ใช่เหลือวิสัย มันเป็นเรื่องทำได้
ถ้าเป็นเรื่องเหลือวิสัย พระพุทธเจ้าท่านก็คงไม่สอนไว้ เพราะพระองค์ได้ทดสอบพระองค์เองแล้ว ลองด้วยตนเองมาจนเพียงพอแล้ว จนเห็นว่าดัดได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ เราก็เชื่อหลักการนี้ รับหลักการนี้ไว้ เป็นเรื่องแก้ได้ก็ต้องแก้ เพราะรู้ว่าจิตของเรานั้น มันไม่เป็นเช่นนั้นตลอดเวลา แต่มันเป็นขึ้นเป็นครั้งเป็นคราว เมื่อมีอะไรมากระทบ เมื่อมีสติ ปัญญา มาไม่ทันอวิชชา ปัญญามันมาไม่ทัน มันก็เกิดโลภ บ้าง หลงบ้าง เป็นไปในรูปกิเลส รบกวนจิตใจ ส่วนอาการมันเป็นอย่างนี้ เราจึงกวนรู้สภาพจิตไว้ก่อน เมื่อเรารู้สภาพจิตของเราแล้ว เราก็รู้ว่าอะไรบ้างที่เกิดในจิตใจของเรา ที่เป็นตัวการใหญ่สร้างความวุ่นวายในชีวิตประจำวัน
ตัวการใหญ่ก็มีอยู่ ๓ ตัว ที่สำคัญคือ โลภะ โทสะ และโมหะ สามตัวนี้เป็นรากเหง้าของความชั่ว. ความชั่วทั้งหลายที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา ฐานมันอยู่ที่ ๓ ตัวนี้ ตัวโลภะ ตัวโลภ ตัวโทสะ ตัวโกรธ ตัวโมหะ ตัวหลง. ขอพูดเป็นเรื่องๆไป
ตัวการใหญ่ก็มีอยู่ ๓ ตัว ที่สำคัญคือ โลภะ โทสะ และโมหะ สามตัวนี้เป็นรากเหง้าของความชั่ว. ความชั่วทั้งหลายที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา ฐานมันอยู่ที่ ๓ ตัวนี้ ตัวโลภะ ตัวโลภ ตัวโทสะ ตัวโกรธ ตัวโมหะ ตัวหลง. ขอพูดเป็นเรื่องๆไป
โลภะ แปลว่า โลภ หมายถึงอะไร ? หมายถึง ความอยากได้ของผู้อื่น ที่ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เลยแม้แต่น้อย หรือว่าเราอยากได้ในสิ่งที่เราจะได้ แต่อยากได้เกินสิทธิ์ที่เราจะได้ไป หรืออยากได้ในสิ่งที่เราจะได้นั้นแหละ แต่ยังไม่ถึงเวลา เกิดอยากขึ้นมาก่อน ถ้าอย่างนี้แล้วเป็นความโลภ อยากได้ของคนอื่น อยากได้สิ่งที่เราไม่มีสิทธิ์ คืออยากได้เกินสิทธิ์ของตนไป และอยากได้สิ่งที่ควรได้แต่ยังไม่ถึงเวลา; เป็น ๓ เรื่อง เรียกว่า โลภ
๑) อยากได้ของคนอื่น เขามีนาฬิกาสวยๆ มีสายสร้อย มีแหวนเพชร มีรถยนต์ มีโทรทัศน์ มีวิทยุ อะไรต่างๆ เราเห็นแล้ว น้ำลายไหลออกมา อยากได้ อยากได้ของเขา เมื่อใจมันอยากได้ เรียกว่าโลภะเกิดขึ้นแล้วในใจ
ถ้าเราห้ามมันไม่อยู่หรือว่าไม่มีวิธีที่จะเหนี่ยวรั้งบังคับมัน ก็อาจจะต้องไปลักขโมยหรือทำทุกอย่าง เพื่อจะให้ได้มาซึ่งสิ่งนั้น ก็ทำให้เกิดความทุกข์ความเดือดร้อน
คนโลภ อาจจะไปฆ่าเขาก็ได้ ขโมยเขาก็ได้ ผิดลูกผิดเมียเขาก็ได้ พูดโกหกหลอกลวงเขาก็ได้ ไปกินเหล้าย้อมใจให้เกิดความกล้าแล้วก็ไปเอาของเขาก็ได้. เมื่อเช้าฟังวิทยุรายการหนึ่ง เด็กหนุ่ม ๒ คน ปลอมตัวเป็นคนแก้เครื่องทำความเย็น เคาะประตูบ้าน บอกว่า นายประเสริฐซึ่งเป็นสามีเจ้าของบ้าน บอกให้มาแก้เครื่องทำความเย็น แม่บ้านก็ตายใจเปิดให้เข้า เพราะมีเครื่องไม้เครื่องมือ พอเข้าไปได้ถึงตัวเอาเหล็กแหลมจี้เจ้าของบ้าน
คนในบ้านกำลังกินขนมเพลินอยู่ จับเข้าไปในห้องมัดมือมัดตีนเสีย เอาข้าวของตั้งหลายแสนขึ้นรถยนต์ของเจ้าของบ้าน รถดีเสียด้วย บีเอ็มขับออกไปเลย เจ้าของบ้านดิ้นจนเชือกที่ผูกหลุด โทรศัพท์แจ้งตำรวจ ตำรวจสกัดจับได้ที่หัวหมาก วิ่งหนี ตำรวจวิ่งไล่จับเอาเหล็กขูดชาร์พแทงตำรวจ ตำรวจยิ่งโป้งเข้าให้ เข้าพุงเลย เลือดไหลไม่หยุดเลย และ
อีกคนที่จับได้ ปรากฏว่าเป็นนักศึกษาราม และรับสารภาพว่า ปล้นเขามาวิธีนี้หลายรายแล้ว เพราะไม่มีสตางค์จะเรียนหนังสือ ความโลภเข้าครองงำจิตใจ ก็เลยไปทำอย่างนั้น อย่างนี้ เกิดขึ้นจากความโลภโดยแท้ อยู่ในคุกไม่ใช่น้อย ฉะนั้น เมื่อความโลภเกิดขึ้นในใจแล้ว มองอะไรไม่ค่อยเห็น ทำความผิดได้ง่าย อยู่ในคุกไม่ใช่น้อย ถามดูแล้ว โลภะนี้ตัวใหญ่เป็นบ่อเกิด ไม่ได้ดังใจ ก็เกิดตัวอื่นตามมาหลายเรื่องหลายประการ เป็นรากเหง้าของความชั่ว
แต่คนเราบางที ก็เข้าใจผิดไปติบางคน เช่น เห็นคนทำงานด้วยความขยันขันแข็ง ตื่นแต่เช้าไปทำงานทำการ ทำงานทำไม่หยุด แม้อายุมากแล้ว ก็ยังทำงานอยู่ ความจริงไม่น่าติอะไร เขารู้จักหน้าที่ เขาปฏิบัติตามเรื่องของเขา แต่คนยังไปว่า ไอ้นี่มันโลภจริง จะทำไปถึงไหน แก่ปานนั้นแล้ว ยังทำอยู่ ตายก็เอาไปไม่ได้ คนนั้นไปติเขาไม่ถูก ไม่ใช่เขาโลภ คนที่ทำเช่นนั้นไม่ใช่คนโลภ คนตื่นแต่เช้าก้าวไปข้างหน้า ทำตามหน้าที่นี่ไม่ใช่คนโลภ คนที่ทำงานสุจริตตามหน้าที่ของตัว เช่น พ่อค้า ชาวนา ชาวสวน ทำงานทำจริงทำจัง ไม่เสียหาย
พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้ติเตียนเลยแม้แต่น้อย แต่กลับสรรเสริญว่า เป็นคนรักงาน เป็นคนขยันขันแข็ง เป็นคนรู้จักใช้ชีวิตให้เป็นประโยชน์ ไม่ได้ติ ไม่ได้ว่า ไม่ได้เป็นความโลภ แต่เป็นคนที่รู้จักคุณค่าของชีวิต รู้จักใช้ชีวิตให้เป็นประโยชน์
แต่คนโลภนั้น เป็นคนไม่ทำงาน แต่ไปเอาของคนอื่นเขามากินมาใช้ คนที่คอยจ้องแต่จะเอารัดเอาเปรียบ คอยล้วงอยู่ตลอดเวลา เป็นคนโลภ คนขยันไม่ใช่คนโลภ อย่าไปติไปว่าเขา แต่ถ้ามุ่งจะเอาของคนอื่นแล้วละก็ ว่าได้ว่าเป็นคนโลภ
๒) หรือของตัวจะได้เพียงหนึ่ง เอามาสอง นี่โลภเหมือนกัน เกินไป คอยเป็นอยู่เสมอพวกคอรัปชั่นในวงราชการ นี่เกิดจากโลภะทั้งนั้น อยากได้ อยากมี อยากจะเป็น อยากจะได้ไวๆ เลยหาวิธีการทุจริต เป็นเหตุทำให้เกิดความเสียหาย นี่แหละเป็นโลภะที่เกิดขึ้นในตัวบุคคล
๓) หรือเรามีสิทธิ์ที่จะได้ ครบเดือนก็จะได้ แต่ยังไม่ครบเดือนไปแอบเบิกเอาก่อน เช่น พวกที่อยู่กับการเงินการทอง ทำบัญชีรักษาเงิน หยิบเงินไปใช้ก่อน คิดว่าตอนสิ้นเดือนค่อยเอาคืน อย่างนี้ ก็โลภเหมือนกัน พอเจ้าหน้าที่ ส.ต.ง. เขามาตรวจเจอ เสียหาย ติดคุกติดตะราง
ในคุกมีหลายคน ถามว่าติดเรื่องอะไร ตอบว่า เอาเงินหลวงมาใช้ มีคนหนึ่ง ติดคุก ๕ ปี เป็นสมุห์บัญชี ทำไมมันมากจริง เงินเท่าไหร่ล่ะ เงินสี่แสนครับ แต่มันหลายปีไม่ใช่ปีเดียว
บอกว่า เธอได้ใช้เต็มสี่แสนหรือเปล่า เปล่าครับ ผมใช้แค่สองหมื่นเท่านั้นเอง ที่เหลือนายอำเภอเอาไป แต่ผมเป็นคนรับผิดชอบเต็มอัตราศึกเลย
นายอำเภอ ยังเป็นนายอำเภออยู่เปล่า เขาปลดนานแล้ว ติดคุกหรือเปล่า ไม่ครับ สมุห์บัญชียังติดคุกอยู่ ครั้งที่เขาพระราชทานอภัยโทษครั้งใหญ่ก็ยังไม่หลุด ยังติดอยู่ทุกวันนี้ แต่ได้ลดลงไปเหลืออยู่อีก ๒๐ ปี พอยังได้อยู่ นี่แหละเป็นเรื่องของความโลภ ซึ่งเราไม่มีสิทธิ์ที่จะได้ ไปเอามาใช้ก่อนไม่ได้ ต้องใช้ตามกำหนดตามสิทธิของเรา ความเสียหายมันยิ่งใหญ่ โลกที่วุ่นวายอยู่เดี๋ยวนี้ก็เกิดจากความโลภ
ความโลภของนักการเมืองที่จะฮุบเอาประเทศหนึ่งประเทศใด จะเอาวัตถุดิบ เอาเป็นเมืองขึ้น เอาเป็นบริวาร เรื่องโลภทั้งนั้น ถ้าเขาไม่ยอมร่วมพรรคร่วมพวก ก็ต้องใช้กำลังซ่องสุมผู้คน ยุแหย่ให้แตกกัน เกิดเป็นปัญหาขึ้นในสังคม นี่แหละโลภะอยากได้เมืองขึ้น อยากได้อำนาจวาสนายิ่งใหญ่.
ความโลภอย่างนี้ มีอยู่โดยทั่วไป เป็นภัยใหญ่หลวงของชีวิต เป็นเรื่องที่เราจะต้องแก้ไข กำจัดไม่ให้มีขึ้นในจิตใจ เราอยู่ได้ในโลกนี้โดยไม่ต้องมีความโลภ เพราะความโลภเป็นตัวกิเลส ไม่ได้เป็นตัวช่วยเหลือชีวิตเรา แต่มันจ้องจะทำลายเรา มันจะจูงเราให้ออกนอกเส้นทางชีวิต คือออกไปในทางผิด ลองมันเกิดขึ้นในจิตใจแล้ว ไม่รู้เผลอไปง่ายๆ นะ มันมีวิธีการยั่วให้อยากเป็นในเรื่องนี้ ทิ้งไม่ได้ เพราะสติมันน้อย ปัญญามันน้อย เลยผลุนผลันตกกระไดพลอยโจนไปกับความโลภ เราทำเข้า พอเขาจับได้ไล่ทัน เสียผู้เสียคน อันตรายอย่างนี้ จึงเป็นรากเหง้าของความชั่ว
นักการพนันนี้ ก็เรียกว่าโลภะ เพราะเล่นพนันเพื่ออยากรวยเร็วๆ รวยทางลัด ซื้อหวย ซื้อเบอร์ ไปเสี่ยงโชคในการพนันในบ่อน ไปเล่นม้า โลภทั้งนั้น ไม่อยากเหน็ดเหนื่อย รวยทางลัดจนกลายเป็นโรคติดไปตามๆกัน เดี๋ยวนี้ พระห่มจีวรคร่ำๆ สักหน่อย เดินไปที่ไหนคนมักจะเข้ามาหา เข้ามากระมิดกระเมี้ยนถามไปถามมา ใต้เต้ามีอะไรบ้าง
คราวหนึ่งผมไปที่สีคิ้ว จอดรถที่ตลาดสีคิ้ว ไปเทศน์ แต่มันลึกเข้าไปในป่า คนรถเข้าไปกินข้าว ตอน ๕ โมงเย็น มีคนหนึ่ง เข้ามากระมิดกระเมี้ยนกระมิดกระเมี้ยนยกมือไหว้ ไหว้เสร็จแล้วถามว่า หลวงพ่ออยู่ที่ไหนครับ บอกว่าอยู่นนทบุรี จะไปไหน ก็บอกมาอำเภอสีคิ้ว แต่มันลึกเข้าไปในป่าโน้น จะไปเทศน์ หลวงพ่ออยู่กรุงเทพฯ ไม่ฝันบ้างดอกหรือ เฮ้อ จะไปฝันทำไม นอนหลับสนิทก็ไม่ฝัน ปีหนึ่ง ฉันไม่เคยฝันเรื่องอะไรเลย นอนสบาย หลวงพ่อไม่ฝันบ้างเลย แล้วจะให้ฉันฝันเรื่องอะไรเล่า ก็เรื่องเบอร์นะซิ ถ้าฝันแล้วมาบอกผมบ้างสิครับ
ไม่เป็น ไม่เคยเล่น คนไม่เคยเล่นจะไปฝันได้อย่างไร มันต้องเล่นจึงจะฝันได้ หลวงพ่อช่วยฝันให้ผมหน่อยก็แล้วกัน แย่แล้ว พูดเซ้าซี้อยู่นั่นแหละ เลยก็ต้องเทศน์ให้ฟัง โทษของการพนัน พูดอยู่ครึ่งชั่วโมง คนกินข้าวเสร็จกลับมา มันก็ลาไป
นี่ตัวอย่าง อยากรวยทางลัด เลยไปเล่นหวย ไปเล่นเบอร์ต่างๆ คนทำผิดระเบียบ ผิดกฎหมาย มันเนื่องจากโลภนี่แหละ เผื่อถ้ามันมาเกิดขึ้นในใจเรา ก็ต้องตะเพิดมันออกไป ว่าเอ็งจะมาทำให้ข้าเสียคนอีกแล้ว ตะเพิดออกไป
| Create Date : 25 มิถุนายน 2565 |
|
0 comments |
| Last Update : 21 มกราคม 2567 17:40:19 น. |
| Counter : 235 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
