|
|
ประการที่ ๕ กาลัญญุตา ความเป็นผู้รักจักเวลาอันสมควรในอันประกอบกิจนั้นๆ คือ รู้จักเวลา. ที่ว่าให้รู้จักเวลาน่ะให้รู้อย่างนี้ ประการแรก ต้องรู้ว่าเวลาเป็นของมีค่า ผ่านไปแล้วดึงกลับมาไม่ได้ เราต้องใช้เวลาทุกวินาทีให้เกิดประโยชน์ ในการสร้างสรรค์ นี่เป็นข้อแรก. พระพุทธเจ้าท่านสอนอย่างไร ในเรื่องให้รู้จักเวลา ? สอนให้คิดว่า “วันคืนล่วงไปๆ บัดนี้เราทำอะไร วันคืนล่วงไปๆ บัดนี้เราทำอะไรอยู่” ให้คิดบ่อยๆ ให้พูดกับตัวเองบ่อยๆ บอกกับตัวเองบ่อยๆ วันคืนล่วงไปๆ เราทำอะไรอยู่ อันนี้ มันต้องคิด
คนที่ไม่คิดถึงกาลเวลาน่ะมักไถล เที่ยวไปจนไม่ได้นึกถึงเวลา เล่นจนไม่ได้นึกเวลา คุยกันจนไม่ได้นึกเวลา มันไถล นอนจนไม่รู้เวล่ำเวลา นอนเสียจนขนขึ้น นี่เรียกว่า ไม่รู้จักเวลาแล้ว เลอะแล้วนอนแบบนั้น ทำอะไรมันไม่รู้จักเวลา นี่อันหนึ่ง เราจึงต้องนึกไว้ว่าเวลาเป็นของมีค่า ผ่านไปแล้วเอากลับมาไม่ได้ ต้องใช้มันให้เป็นประโยชน์
เวลาน่ะมันเคี้ยวกินตัวมันเอง และสรรพสัตว์ทั้งหลาย เวลานี้มันเคี้ยวกินตัวมันเอง คือ มันหมดไป แล้วมันเคี้ยวกินตัวเราด้วยนะ เขาจึงเขียนภาพไว้ เป็นภาพเป็นรูปยักษ์ เขาเรียกว่า พระกาล พระกาลนั้นก็คือเวลา ไม่ใช่อะไร ศาลเจ้าพ่อพระกาล คือเจ้าพ่อเวลา ที่คนไปไหว้กันอยู่นั่น เขาเรียกเจ้าพ่อเวลา เจ้าพ่อเวลานี่รูปร่างอย่างไร ? เขาทำเป็นรูปยักษ์ มีตาสองข้าง ตาข้างหนึ่งสว่าง ข้างหนึ่งริบหรี่ มีปากสิบสองปาก แหม ยักษ์นี้ใหญ่มาก มีปากสืบสองปาก มีฟันไม่มาก ปากละสามสิบซี่ กินสัตว์ทั่วปฐพี ยักษ์ตนนี้ชื่ออะไร ?
เขาตั้งเป็นปัญหาไว้ ว่า มียักษ์ตนหนึ่งหนา มีตาสองข้าง ตาข้างหนึ่งสว่าง ข้างหนึ่งริบหรี่ มีปากสิบสองปาก มีฟันไม่มาก ปากละสามสิบซี่ กินสัตว์ทั่วปฐพี ยักษ์ตนนี้ชื่ออะไร เป็นปริศนา ยักษ์ตนนี้ชื่ออะไร ? ชื่อพระกาล มีตาสองข้าง ข้างหนึ่งสว่าง คือข้างขึ้น ข้างหนึ่งริบหรี่ คือข้างแรม
มีปากสิบสองปาก คือสิบสองเดือน
มีฟันไม่มาก ปากละสามสิบซี่ สามสิบเอ็ดมั่ง แล้วก็คือวันนั่นเอง ฟันสามสิบซี่ ก็คือสามสิบวัน
สิบสองปากก็คือสิบสองเดือน
มันเคี้ยวกินหมดเลย เคี้ยวคน เคี้ยวสัตว์ เคี้ยววัตถุ เคี้ยวหมดเลย เขาเรียกว่ากินทุกอย่าง เวลานี้กินทุกอย่าง ถ้าเราไม่รู้จักใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ ขาดทุน เพราะฉะนั้น ใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ ให้เราสังเกตว่า คนที่มีเกียรติ มีชื่อเสียง ท่านทำอะไรได้มาก
เพราะฉะนั้น หาความเพลิดเพลินด้วยการทำงาน อ่านหนังสือหาความรู้ ชั่วโมงนี้อ่านเรื่องนี้ ชั่วโมงนั้นอ่านเรื่องนั้น หยุดจากการอ่านหนังสือก็ไปนั่งคิดทบทวน หรือไปนั่งสงบจิตสงบใจ อย่างนั้นเขาเรียกว่าแบ่งเวลาทำงาน คนที่ไม่รู้จักแบ่งเวลามันก็วุ่นวาย มันเป็นอย่างนั้น กาลัญญุตา เป็นผู้รู้จักเวลา.
| Create Date : 10 กันยายน 2565 |
| Last Update : 11 กันยายน 2565 6:45:10 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 272 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
