|
|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
 |
|
|
ส่วน สัปปุริสบัญญัติ ประการสุดท้าย
ข้อที่สาม ได้แก่ มาตาปิตุอุปัฏฐาน ปฏิบัติมารดาบิดาของตนให้เป็นสุข. ข้อนี้สำคัญ คนดี จะต้องเอาใจใส่ต่อพ่อแม่ เลี้ยงดูท่านให้มีความสุขสบายสมควรแก่ฐานะ การเลี้ยงดูพ่อแม่นั้นเราจะเลี้ยงอย่างไร ? เลี้ยง ๒ อย่าง เลี้ยงกาย กับ เลี้ยงใจ
เลี้ยงกาย หมายความว่า ให้มีอาหารกินสมบูรณ์ ให้มีเครื่องนุ่งห่มสบาย ให้มีที่อยู่อาศัยสะดวก นี่เรียกว่า เลี้ยงกาย ท่านจะไปไหนมาไหนก็ให้ความสะดวก ทางกายต้องเลี้ยงอย่างนั้น ให้ท่านได้รับความสะดวกสบายพอสมควรแก่ฐานะ อย่าให้เดือดร้อนเรื่องกิน อย่าให้เดือดร้อนเรื่องนุ่งห่ม อย่าให้เดือดร้อนเรื่องที่อยู่อาศัย เจ็บไข้ได้ป่วยต้องเอาใจใส่ดูแลรักษา ต้องหมั่นมามาเยี่ยมมาเยือนไต่ถามอาการ นั่งใกล้ คนอื่นนั่งใกล้ร้อยคนไม่ชื่นใจ เพราะฉะนั้น เวลาเจ็บไข้ได้ป่วยต้องอย่าละเลย เลิกงานต้องรีบกลับบ้าน วันนี้ คุณแม่ป่วย ผมมีธุระ ต้องรีบไปละ รีบมาหาท่าน มาถึงก็ถามอาการดู เอาข้าวน้ำป้อนให้ ยาป้อนให้ เรียกว่า อุปัฏฐาก เอาใจใส่ ให้นึกว่า ถ้าเราป่วย คุณแม่ไม่ไปไหนดอก นั่งเฝ้าดูอยู่ตลอดเวลาฉันใด คุณพ่อคุณแม่ป่วยเราก็ต้องเอาใจใส่อย่างนั้น อย่างนี้เรียกว่า เลี้ยงกายให้ท่านสบายทางกาย
ทีนี้ เลี้ยงใจท่านอีก เลี้ยงใจ นี่สำคัญ เรื่องเลี้ยงใจ คือว่าคนแก่ ให้จำไว้ด้วย เหมือนเด็ก เด็กก็ต้องการคน ต้องการพี่เลี้ยง ต้องการคนเอาอกเอาใจฉันใด คนแก่ก็เหมือนกัน ต้องการคนเอาอกเอาใจ ต้องการให้คนมาอยู่ใกล้ๆ ไถ่ถามเรื่องนั้น เรื่องนี้ แล้วคนที่พ่อแม่ต้องการให้อยู่ใกล้คือลูกนี่แหละ ไม่ใช่ใคร คุณพ่อนี่ไม่ค่อยเท่าใด เข้มแข็ง คุณแม่นี่สำคัญ เราต้องรู้ใจท่าน ท่านเป็นผู้หญิง ยิ่งเรามีแต่แม่ด้วยแล้ว ต้องเห็นใจแม่ ท่านว้าเหว่ ท่านรู้สึกว้าเหว่
ทีนี้ ความว้าเหว่เอาอะไรมาปลอบ ? เอาลูกนี่ล่ะมาปลอบโยนจิตใจ ลูกนี่เป็นเครื่องปลอบโยนอย่างดีของแม่ เพราะฉะนั้น ต้องรู้ใจแม่ของเราว่าท่านว้าเหว่ ท่านเหน็ดเหนื่อยในการเลี้ยงลูกเลี้ยงเต้า จนกว่าเราจะเติบโตเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ อันนี้ ถ้าเติบโตแล้วท่านหวังว่าจะพึ่งเรา เราก็ต้องเป็นไม้โพธิ์ไม้ไทรให้ท่านพึ่งทางใจ
การแสดงออกซึ่งน้ำใจเป็นเรื่องสำคัญ ต้องหมั่นเอาใจใส่ ไต่ถามสารทุกข์สุขดิบ ไปไหนกลับมาก็ต้องเข้าไปใกล้ๆ นั่งลงกราบบนตักของท่าน แล้วก็จับมือจับไม้มาดูมาแล คุณแม่สบายดีหรือครับ อะไรต่ออะไร ออเซาะนั่นแหละ ไม่มีอะไรดอก เรามันทำตนเป็นเด็กๆ เข้าไปออเซาะคุณแม่ คุณแม่ก็สบายใจ ไม่มีเรื่องน้อยใจหรือเสียใจ แต่เราอย่าทำเป็นเฉยๆ อย่างนั้นแหละ ถึงเวลากินก็กิน ถึงเวลาไปก็ไป บางทีไปไหนก็ไม่บอก ให้คุณแม่นั่งคอย ไอ้หนูเมื่อไหร่จะกลับมา หรือบางทีมีฟงมีแฟนก็ไปติดแฟนเสีย แม่ก็นึกว่า เออ มันมีแฟนแล้ว มันไม่นึกถึงแม่ ไม่ได้ จะรักใครก็ต้องเอามาหาคุณแม่ พามาหาให้แม่ดูตัวก่อน แม่ดูซิ ชอบไหม หนูชักจะชอบคนนี้แล้ว สบายใจในแง่ว่า เออ ลูกเรายังรักเรา เคารพเรา จะมีเหย้ามีเรือน มันยังปรึกษา มันเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มันสำคัญเราต้องไปปรึกษาท่าน ดีไหมครับคุณแม่ คนนั้นล่ะ ถ้าท่านเห็นด้วยบอกไม่เป็นไร บางทีท่านอาจจะไม่เห็นด้วยก็ได้ ท่านบอกว่า มันต้องดูให้ดีลูกเอ๊ย ดูให้มันตลอด เขาบอกว่าดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ ถ้าดูให้แน่ต้องดูไปถึงยาย มันต้องดูไปถึงย่าด้วยว่า เป็นคนเผ่าพันธ์ไหน นิสัยใจคอเป็นอย่างไร มีฐานะเป็นมาอย่างไร คนแก่เขารอบคอบ เราคนหนุ่มไม่ค่อยจะรอบคอบเท่าไหร่ดอก พอสวยก็ชอบใจเท่านั้นแหละ เอาแต่รูปร่าง ไม่เอาจิตใจ คนแก่เขาลึกซึ้ง เขาต้องดู ทำไมเขาต้องคิดมาก พันธ์ุจะเสียไม่ใช่อะไรดอก ลูกเสียไม่เป็นไร แต่หลานมันจะเสียอีก พันธ์ุไม่ดีเอามาปลูกไว้มันเปลืองเนื้อที่ นึกไว้อย่างนั้น
เหมือนกับเราไปหาพันธุ์ไม้มาปลูกไว้ เอามะพร้าวไม่ดีมาปลูกเปลืองเนื้อที่ เปลืองเวลา เปลืองปุ๋ย ต้องเอาพันธุ์ลูกใหญ่ ทุเรียนพันธ์ุดี เงาะพันธ์ุดี เงาะโรงเรียน ปลูกแล้วขายราคาดี ลำใยกระโหลกพันธุ์ดี ไอ้นี่พอเห็นลำใยเอาทั้งนั้นมาปลูก ปลูกเสร็จแล้วออกลูกมาไม่มีเนื้อ มีแต่เมล็ดกินไม่ได้ คุณแม่ท่านกลัวอย่างนั้น เพราะฉะนั้น เราต้องปรึกษาหารือ เรื่องอะไรก็ต้องเข้าใกล้ ไต่ถามสารทุกข์สุขดิบ ไปไหนมาผิดเวลาก็ต้องไปรายงานตัว บอกว่าวันนี้มีธุระ กลับบ้านช้าไปหน่อย ขออภัยนะครับ กราบคุณแม่ บางทีมีอะไรติดมือมานิดหน่อย ซื้อขนมมาสักหน่อยหนึ่ง ขนมนี่เขาว่าอร่อย ฉันทานแล้วอร่อย นึกถึงแม่ อย่างนี้เขาเรียกว่าเอาใจ รู้จักเอาใจ ถ้าแม่ชอบไปวัดไปวาวันอาทิตย์ เราอย่าไปคิดว่าจะนัดเพื่อนไปเที่ยวบางแสน บางปู ไปสนุกสนาน นึกว่าแม่จะไปไหนบ้าง ลองไปถามเสียก่อน วันนี้แม่จะไปไหนบ้างครับ จะไปวัดไหน ฉันจะพาไป ถ้าแม่บอกว่าอาทิตย์นี้แม่อยากอยู่บ้าน ดีแล้วผมจะไปเที่ยวหน่อย อย่างนี้ละก็คุณแม่สบายใจ ว่าเรารู้จักเอาใจประจบประแจงท่านหน่อยให้ท่านสบายใจ คนแก่ๆ เป็นอย่างนั้นแหละ เอาใจก็สบาย อย่าห่างเหิน นี่เป็นเรื่องไซโคที่ต้องรู้จิตวิทยาคนแก่ นี้ต้องเรียน คนแก่ก็ต้องเรียนเหมือนกัน จิตวิทยาคนแก่ นี่ต้องรู้นะ ต้องเอาใจใส่.
คนเฒ่าคนแก่ต้องเอาใจใส่ให้ท่านสบายใจ ทำอะไรให้ท่านสบายใจ แล้วก็ว่างๆ พาท่านไปเที่ยวเสียบ้าง บอกว่าวันอาทิตย์จะพาแม่ไปเที่ยวเมืองโบราณ แม่ยังไม่เคยไปดู ถ้าเรามีใครหมั้นหมายไว้ก็ชวนไปด้วย กระซิบแม่ไว้ แม่ท่านชวนพูดชวนคุย ล้วงดูนิสัยใจคอคนที่เราหมายนั้นไปตามเรื่องของท่าน ท่านเก่งกว่าเราละ ไอ้เรื่องอย่างนี้คุณแม่ท่านเก่งกว่า ท่านก็จะได้ชวนพูดชวนคุย ได้ดูอัธยาศัยแล้วถ้าเราเอาจริงเอาจัง ก็เข้ากันได้กับคุณแม่ เพราะว่าได้คุ้นเคยกันแล้ว แล้วก็หนูคนนั้นเหมือนกัน เราต้องบอกว่าไปกับคุณแม่นะ ถ้าเด็กฉลาดก็ต้องอ่อนน้อมถ่อมตัวกับผู้ใหญ่ ถ้าแข็งกระด้างคุณแม่ไม่ชอบ คนแก่น่ะเขาชอบคนอ่อน ถ้าอ่อนน้อมถ่อมตนแล้วชนะใจคนแก่ ถ้าแข็งกระด้างเอาชนะไม่ได้ เรื่องสำคัญ
เรื่องแม่นี่สำคัญ ให้ถือว่า คุณแม่เป็นเทพเจ้าที่เราต้องเคารพกราบไหว้ เป็นพระภูมิประจำบ้านเรือน พระภูมิในศาลถ้าไม่ไหว้ เขาไม่ว่าอะไรดอก แกไม่ว่าอะไรเรา แต่ว่าพระภูมิคือพ่อแม่นี้ต้องไหว้บ่อยๆ ต้องเอาใจใส่ ต้องเซ่นวักตั๊กแตนตามเรื่องตามราว จึงได้ชื่อว่ารักแม่ รักพ่อ เอาใจใส่ ยิ่งเวลาเจ็บไข้ได้ป่วยต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษ อย่าละเลยเป็นอันขาด เรื่องนี้สำคัญสำหรับมารดาบิดา ถ้าบิดาอยู่ก็เอาใจบิดา ถ้ามารดาอยู่ก็เอาใจใส่มารดา เอาใจใส่อยู่ตลอดเวลา อุปัฏฐาก เขาเรียกว่า อุปัฏฐากทั้งกายทั้งใจ ให้ท่านสบายทุกวิถีทาง เราก็เกิดความสุขในครอบครัว ถ้าเราเป็นครอบครัว ไม่มีครอบครัวก็เรียกว่าอยู่กันเรียบร้อย ไม่มีปัญหายุ่งยาก
| Create Date : 07 ตุลาคม 2565 |
| Last Update : 8 ตุลาคม 2565 18:37:51 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 353 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
