ทุกอย่างอยู่ที่ผู้นำจริงๆ
ผมได้มีโอกาสพูดคุยกับบรรดา HR Manager จากหลากหลายบริษัทในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา ก็ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นในเรื่องของระบบงานต่างๆ ทางด้านการบริหารทรัพยากรบุคคลที่ได้ทำๆ กันไปว่าเป็นอย่างไรกันบ้าง บางท่านก็ตอบมาว่าระบบงานบุคคลที่ได้จัดทำไว้นั้น กำลังไปได้สวยมาก แต่บางท่านกลับบอกว่า ระบบที่ทำไว้นั้น ไม่เดินไปไหนเลย ทำไว้แล้วก็ไม่ได้นำไปใช้ แถมยังกลับมาเป็นแบบเดิมๆ ก่อนที่จะทำระบบด้วยซ้ำ แล้วอะไรคือสาเหตุที่ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้
ผมได้สอบถามบริษัทที่สามารถนำเอาระบบไปใช้ได้อย่างจริงจังว่าเกิดจากอะไร คำตอบก็ชัดเจนมากครับ ก็คือ ผู้บริหารระดับสูงเล่นด้วย และผลักดันให้เกิดขึ้นจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นระบบการบริหารผลงาน ระบบสมรรถนะ (Competency) รวมทั้งระบบบริหารค่าจ้างเงินเดือน ล้วนแต่สำเร็จได้ก็เพราะการที่ผู้บริหารระดับสูงยอมรับ และผลักดันให้ทุกฝ่ายในองค์กรเดินตามระบบที่วางไว้อย่างเคร่งครัด
แม้ว่าจะต้องใช้เวลาในการเปลี่ยนแปลงจากบริษัทที่ไม่มีระบบ มาเป็นมีระบบที่ยุ่งยากมากขึ้นกว่าเดิม จากเดิมที่ผู้จัดการแต่ละคนเคยทำงานกันแบบสบายๆ กันไป แต่ด้วยภาวะผู้นำของผู้บริหารระดับสูง ก็สามารถทำให้องค์กรผ่านพ้นอุปสรรคในช่วงของการเปลี่ยนแปลงนั้นมาได้อย่าง ราบรื่น แม้ว่าอาจจะต้องไปกระทบกับวิธีการทำงานของผู้จัดการหลายคนก็ตาม แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี
ตรงกันข้ามกับบริษัทที่เสียตังจ้างที่ปรึกษาเข้ามาทำระบบต่างๆ มากมาย แต่กลับไม่ได้นำไปใช้ในการพัฒนาบริษัทเลย สาเหตุที่ผมสอบถามมาได้ก็มาจากสาเหตุเดียวกัน ก็คือ ผู้บริหารระดับสูงครับ แต่คราวนี้ตรงข้ามครับ ก็คือ ผู้บริหารระดับสูงไม่เล่นด้วย
สิ่งที่ทำให้ผู้บริหารระดับสูงไม่เล่นด้วยนี่สิครับ น่าสนใจมากเลยทีเดียว มีหลายคนบอกมาว่า การที่ผู้บริหารระดับสูงไม่ให้การสนับสนุน ก็เนื่องมาจากการที่ผู้บริหารระดับสูงยังไม่มีความรู้ในเรื่องนั้นๆ อย่างถ่องแท้ อาจจะเคยได้เคยได้ยินได้ฟังกันมาบ้าง แต่ไม่รู้ว่าลึกๆ แล้วเขาทำกันอย่างไร พอถึงเวลาทำจริงๆ ก็บอกว่าจะสนับสนุน แต่พอลงมือปฏิบัติก็ไม่ได้รับการสนับสนุนใดๆ เลย
ตัวอย่างเช่นระบบบริหารผลงาน ซึ่งทุกระดับในองค์กรจะต้องมีตัวชี้วัดผลงาน ตั้งแต่ระดับองค์กร ลงมาระดับหน่วยงาน และลงมาสู่ระดับตำแหน่งงาน แต่ผู้บริหารระดับสูงกลับมองว่าตนเองเป็นผู้บริหารดังนั้นไม่จำเป็นต้องมา ชี้วัดผลงาน ผลก็คือ ทุกหน่วยงานก็ไม่เล่นด้วยเลยครับคราวนี้ ด้วยเหตุผลเดียวกันทั้งหมดก็คือ “ผู้บริหารยังไม่เห็นต้องมีตัวชี้วัดผลงานเลย แต่ทำไมพวกผมต้องมีด้วย” ระบบนี้ก็เลยพังไม่เป็นท่าเลยครับ
หรืออีกกรณีหนึ่งที่ได้ยินได้ฟังมามากก็คือ ผู้บริหารระดับสูงหูเบาครับ ก็คือ มีผู้จัดการฝ่ายบางคนที่เป็นลูกรัก เป็นคนที่มีอิทธิพลสูงในบริษัท ซึ่งก็คือคนที่อยู่กันมานาน เข้ามากระซิบกับผู้บริหารระดับสูงว่า “KPI กับ Competency หรืออะไรพวกนี้ อย่าทำมันเลย ไม่เห็นจะมีประโยชน์ เราก็อยู่กันมาได้ตั้งนาน โดยที่ไม่มีพวกนี้ ก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรเลย” จากนั้นผู้บริหารก็มาบอกกับฝ่ายบุคคลซึ่งกำลังผลักดันเรื่องนี้ว่า “เลิกเถอะ สิ่งที่คุณทำมันไม่เห็นทำให้บริษัทผมได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาเลย รังแต่จะสร้างปัญหามากกว่า”
ผลก็คือ ผู้จัดการฝ่ายบุคคลคนนั้นก็ลาออกสิครับ จากนั้นบริษัทนั้นๆ ก็เข้าสู่แดนสนทยาดังเดิม ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็พยายามหามือดี เพื่อเข้ามาผลักดันการเปลี่ยนแปลงที่ดี แต่ก็สู้อิทธิพลภายในไม่ได้
แต่ถ้าผู้บริหารระดับสูง หรือผู้นำขององค์กรมีความหนักแน่น รับฟังและพิจารณาเหตุผลอย่างถ่องแท้แล้ว ปัญหาต่างๆ เหล่านี้ก็ไม่เกิดหรอกครับ
อีกอย่างก็คือ ระบบทุกอย่างมันมีข้อดีข้อเสียอยู่ในตัวมันอยู่แล้ว อยู่ที่คนใช้ระบบจะใช้มันอย่างไร เพื่อให้ข้อดีมีมากกว่าข้อเสียครับ ทั้งนี้ก็เพื่อประโยชน์สูงสุดขององค์กรนั่นเองครับ
| Create Date : 28 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 28 กรกฎาคม 2553 6:34:17 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1359 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 72 คน [
ถ้าเมือ่ไร คนในองค์กร มีเป้าหมายเดียวกัน MBO ที่จริงจัง ..
ไม่ใช่มี KPI แล้วเกิดความเห็นแก่ตัว
Key Performance Indicator , ไม่ควร เป็น Key performance I (ตัวเอง)
Management by Objective จริงๆ หรือ .. สังคมไทย
Money by Objective...
สิ่งที่องค์กรต่างๆ กำลัง สร้าง กำลังปลูกฝัง คืออะไรกันแน่????