การตรงต่อเวลา เรื่องของวินัย ผมไม่แน่ใจว่าเรื่องราวที่จะเขียนนี้นั้นจะไปตรงกับใครบ้างหรือเปล่านะครับ แต่ก็นำเอามาเล่าให้ฟังเพื่อจะได้นำไปคิดต่อกันครับ ปกติผมจะต้องไปบรรยาย และให้คำปรึกษาแก่ลูกค้าตามบริษัทต่างๆ รวมทั้งบรรยายในหลักสูตรสัมมนาทั่วๆไป ในตลาด สิ่งที่ผมสังเกตเห็นก็คือ วัฒนธรรมแบบไทยๆ ปกติจะมาสายกันคนเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ผมไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องที่ดีนะครับ เพียงแต่เรายอมรับมันไปแล้วหรือเปล่า สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นการประชุม การสัมมนา การนัดหมายเพื่อพูดคุยต่างๆ ส่วนใหญ่ถ้านัดเวลาแล้ว จะต้องสายออกไปอีกหน่อย ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเป็นแบบนั้นด้วย เช่น นัดสัมมนา 9.00 น. เมื่อถึงเวลา 9.00 จริงๆ ก็ยังไม่สามารถเริ่มการสัมมนาได้ เพราะว่าคนสายกัน กว่าจะเริ่มได้ ก็ต้องไปถึง 9.15 – 9.30 ประมาณนั้น และยิ่งหลังๆ ยิ่งเห็นชัดเจนขึ้นอย่างมากทีเดียว เวลาผมไปทำงานกับบริษัทลูกค้า ก็จะมีทั้งสองประเภท ก็คือ ที่มาตรงเวลาเป๊ะๆ กับประเภทสายกันเป็นว่าเล่น ส่วนใหญ่บริษัทที่พนักงานมาตรงเวลานัดหมาย หรือมาก่อนเวลาเล็กน้อยนั้น ผู้บริหารระดับสูงๆ จะเป็นตัวอย่างที่ดี โดยการมาก่อนเวลาทุกครั้งที่มีการนัดหมาย และจะมานั่งรอพนักงาน เพื่อให้พนักงานรู้ตัวว่าตนเองกำลังสายอยู่ ไม่อีกครั้งหรอกครับ พนักงานก็เริ่มเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของตนเอง เพราะเห็นหัวหน้าของตน เห็นนายของตนมาก่อนเวลาด้วยซ้ำ ส่วนบริษัทที่พนักงานมักจะมาสายนั้น ก็เกิดจากในทางตรงกันข้าม ก็คือ ผู้บริหารจะมาทีหลังพนักงาน ก็คือ ผู้บริหารจะคิดว่า ให้พนักงานเข้าไปก่อน แล้วตนจะตามไปทีหลัง พนักงานเองก็มองว่า ผู้บริหารยังไม่มาเลย ตนก็ยังไม่เข้าดีกว่า ต่างคนต่างคิดกันไปแบบนี้ ก็เลยสายกันหมดเลย ผมเห็นผู้บริหารระดับสูงมากๆ หลายบริษัทที่ใช้มาตรการการปิดห้องประชุม เมื่อถึงเวลาตามที่นัดหมายไว้ คนที่มาทีหลังก็ไม่ต้องเข้ามาประชุม และก็จะดูว่าเป็นใคร คราวหน้าก็ต้องพัฒนาผลงานกันไป แบบนี้ก็เป็นการบังคับพนักงานไปในตัว และวิธีนี้เองก็ใช้ได้ผลมาหลายบริษัทแล้ว ผมเองเคยนัดหมายกับผู้บริหารที่เป็นลูกค้าต่างชาติ ทั้งชาติตะวันตก และตะวันออก เขาจะมีวินัยอย่างมากในเรื่องของเวลา เรียกได้ว่าตรงเวลาเป๊ะ จริงๆ นะครับ ถึงเวลาก็เดินกันเข้ามาเป็นทิวแถวเลย เคยถามผู้บริหารกลุ่มนี้เหมือนกันว่า ทำไมทำได้แบบนี้ เขาตอบแบบงงๆ ว่า ก็ไม่เห็นแปลก เพราะเป็นสิ่งที่เขาถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กๆ เขาเองต่างหากที่งง กับพฤติกรรมเรื่องเวลาของคนไทย ที่สายได้ทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ซึ่งเขาเองก็บอกว่าไม่ค่อยชอบมากนัก ถ้าต้องทำงานกับคนที่ไม่ตรงเวลา ผมเองคิดเอาเองว่า บ้านเรามีปัญหาเรื่องของวินัยในตนเองมาก เราไม่ค่อยจะเน้นเรื่องนี้เท่าไร ก็เลยใช้ชีวิตกันแบบไร้วินัย ชิวๆ ไปวันๆ ถ้าไม่บังคับก็ไม่ทำ เช่นเรื่องของเวลาซึ่งไม่ค่อยจะตรงเวลากันสักเท่าไร เรื่องของการขับรถในท้องถนน การข้ามถนนของคนไทย ซึ่งชาวต่างประเทศมาแล้วก็งงกันเป็นไก่ตาแตกว่า คนไทยข้ามถนนกันตรงไหนก็ได้หรือนี่ เรื่องของรถเมล์จอดรับผู้โดยสารกันกลางถนน หรือแม้แต่การบีบแตรไล่คนข้ามถนนตรงทางม้าลาย ฯลฯ สิ่งเหล่านี้จะต้องถูกปลูกฝังกันตั้งแต่เด็กๆ เลย เหมือนกับในหลายๆ ประเทศที่เขาพยายามปลูกฝังเรื่องของวินัยในการใช้ชีวิตร่วมกัน การให้เกียรติซึ่งกันและกัน การรู้ระเบียบวินัยในการใช้รถใช้ถนน เขาเน้นสิ่งเหล่านี้มากกว่าวิชาการต่างๆ เสียอีก ไม่เหมือนบ้านเราที่เรียนฟิสิกส์ เคมี ชีวะ กันตั้งแต่เด็กๆ เรียนเลขพิธากอรัส ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเอาไปทำอะไรในชีวิต แต่ลืมเรื่องของวินัย และจิตสำนึกของการอยู่ร่วมกันในสังคม ก็อยากให้ HR ของแต่ละบริษัทช่วยกันรณรงค์เรื่องเหล่านี้กันบ้างเล็กๆ น้อยๆ ก็ยังดีครับ เพื่อทำให้สังคมของเราดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ อย่างน้อยเราก็ยังได้ช่วยเหลือให้คนของเรามีคุณภาพชีวิต มีจิตสำนึกที่ดี เพื่อที่จะออกไปเป็นตัวอย่างที่ดีต่อสังคมต่อไปครับ Create Date : 15 ธันวาคม 2553 Last Update : 15 ธันวาคม 2553 6:01:56 น. 0 comments Counter : 2132 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet