ร้านหนังสือในข้าวสาร ... ตอน ผ่าน ... Just pass

สวัสดีครับคุณผู้อ่านที่รักทุกท่าน ด้วยความยินดีที่ได้เจอกันอีกสัปดาห์กับร้านหนังสือเล็กๆในถนนข้าวสาร ร้านที่อยู่ตรงสุดถนนฝั่งตรงข้ามโรงพัก และติดกับทางออกของวัดชนะสงคราม ท่ามกลางไอเย็นกับลมหนาวที่พัดผ่านและยังมีฝนหลงฤดูอยู่ประปราย ส่วนที่ท่องเที่ยวภาคเหนือก็หนาวเย็น มีหมอกลงกันบ้างพอเรียกนักท่องเที่ยว ซึ่งข่าวบอกว่าโรงแรมที่พักถูกจับจองกันเกือบเต็มแล้ว ต้อนรับกับไฮซีซันที่เวียนเข้ามา ภาคใต้ก็ทะเลสวย ฟ้าใส เป็นใจให้กับผู้ประกอบการเตรียมตัวรับทรัพย์ ต่างกับถนนข้าวสารที่ข่าวบอกว่าห้องพักมีการจองแค่ 30% เท่านั้น เพราะฝรั่งหนีม็อบกันไป ขึ้นเหนือ ลงใต้ กันหมด

ลูกค้าของร้านหนังสือเองก็หนีหายไปเหมือนกัน ส่วนที่ยังอยู่ก็คงคุ้นเคยกับบรรยากาศม็อบกันพอสมควร บางคนที่เห็นหน้ากันมาหลายปี ก็เริ่มแวะเวียนเข้ามาอีกครั้ง วันก่อนนี้แก๊งค์ 4 สาวจากฮอลแลนด์ที่เข้ามาเปลี่ยนโลนลีแพลนเน็ตเซาท์อีสต์เอเชียปีล่าสุดไป ถามผมว่าหลังปีใหม่ ถ้าพวกเธอจะลงใต้ไปเกาะสมุย โดยไม่จองตั๋วรถบัสไว้ก่อน จะมีสิทธิ์ไหม

"Do you think is it possible for us to take the bus to koh samui from bangkok after we celebrate new year here, without early booking?" ... คุณว่าหลังปีใหม่ พวกเราลงใต้ไปเกาะสมุยโดยไม่ต้องจองตั๋วรถทัวร์ล่วงหน้าได้ไหม ... หนึ่งในสาวสวยผมทองตรงเคลียไหล่ถามมา หุ่นทรงแจกันกับเสื้อสายเดี่ยวในกางเกงยีนส์ฟิตเข้ารูปของพวกเธอ ทำเอาผมหมดสมาธิกับโป๊กเกอร์ที่กำลังเดือดอยู่โดยพลัน

"Hmm ... Possible. But may be 1 week later.  I mean you may can do on 7th or 8th of January." ... ฮืมมม เป็นไปได้ แต่ผมว่าสักอาทิตย์นึงหลังปีใหม่กำลังสวย ราคาตั๋วรถโดยสารน่าจะลงแล้ว และรถก็น่าจะเข้าสู่สภาวะปกติ ... ผมตอบโดยประมาณการ

"Really, to late. I don't think so." ... จริงเหรอ นานไปนะ ฉันไม่คิดว่างั้นนะ ... นางฟ้าผมดำ ตาสีเขียวใสที่ยืนเท้าเอวอยู่ข้างๆส่ายหน้าไม่เห็นด้วย

"Why not?" ... ทำไมล่ะ ... ผมหันไปมองเธอตรงๆ หลังจากพยายามเลี่ยงสายตาจากเสื้อกั๊กยีนส์คอลึกตัวนั้น

"Last year, we came down from Chiangmai by big bus. Just only 250 baht for each one. If I'm not wrong may be 30th or 31st Dec." ... ปีก่อน พวกเราก็นั่งรถทัวร์ลงมาจากเชียงใหม่ แค่ คนละ 250 บาทเอง ถ้าฉันจำไม่ผิดเป็นวันก่อนปีใหม่ สัก 30 หรือ 31 ธันวานี่แหละ ... เธอตอบแล้วหันไปพยักเพยิดกับเพื่อนผมแดงอีกคนที่ดูเหมือนจะหลุดออกมาจากปกฮัสเลอร์เดือนล่าสุด

"No. That cause they, bus driver wanted to came down to bangkok and took tourist back to chiangmai asap. On that day the way go to chiangmai shall be full but the way back to BKK may be empty. So they gave low price ticket to you, better than run free bus." ... ไม่น่ะ มันเป็นเพราะว่าวันนั้นก่อนวันสิ้นปี คนขับต้องทำรอบกลับมารับคนขึ้นไปเชียงใหม่อีกโดยเร็วที่สุด เพราะฉะนั้นขาไปรถจะเต็ม ส่วนขากลับมากรุงเทพรถจะว่าง คุณเลยได้ตั๋วราคาถูกไง ดีกว่าที่เขาจะปล่อยรถเปล่าฟรีๆเที่ยวนึง ... ผมเอียงคอคิดอยู่พักหนึ่งก่อนตอบไปตามความน่าจะเป็น

"I see. And do you think can we do that again to koh samui this year after new year?" ... เข้าใจล่ะ แล้วคุณคิดว่าเราจะทำอย่างนั้นอีกทีในขาไปเกาะสมุยหลังปีใหม่ปีนี้ได้ไหม ... นางฟ้าผมบลอนด์ใส่แว่นกันแดดอีกคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกันพยักหน้า ก่อนเอื้อมมือเรียวงามในเสื้อซีทรูสีดำบางเบามาสะกิดแขนผม ถามย้ำมา

"Hmm, possible. Because after new year 1 st. Jan. people shall come back to work. So the way back to BKK shall be full. In otherside, the way go to koh samui may be empty." ... น่าจะเป็นไปได้ เพราะหลังวันที่ 1 พวกคนไทยจะกลับมาทำงานกัน ดังนั้นรถสายใต้ขากลับมากรุงเทพน่าจะเต็ม ในทางกลับกันขาลงไปเกาะสมุยน่าจะว่าง ... ผมตอบ จิตใจเริ่มหวั่นไหวกับภาพนางฟ้าเบื้องหน้า (แต่ในใจเหน็บไปว่า แหม พกเงินมาเที่ยวไม่รู้เท่าไหร่ ยังอุตส่าห์ประหยัดงบ รอเก็บส้มหล่นอีก ... ถ้ามีโอกาส สงสัยนางฟ้าเหล่านี้คงโบกรถบรรทุกลงใต้เหมือนในหนังฝรั่งฮอลลีวู้ดแน่ๆเลย)

"And we can go to koh samui with empty bus & cheap price again." ... และเราก็จะได้นั่งรถทัวร์ว่างๆ ราคาถูกๆ ลงเกาะสมุยอีกทีละสิ ... เธอถอดแว่นแล้วหันหน้าไปพยักเพยิดกันกับเพื่อนๆ แล้วหันมายิ้มสวย เลิกคิ้วถามผมอีกที

"Theoretically, yes. But you may need to take a risk there at southern bus terminal. Cloud and await from time to time." ... โดยทฤษฎี ก็น่าจะเป็นอย่างงั้นแหละ แต่พวกคุณอาจจะต้องไปรอที่ขนส่งสายใต้นะ ... นานด้วย ... คนเยอะอีกต่างหาก วัดดวงเอา ... ผมพยักหน้าตอบยิ้มๆ และทำมือประกอบอาการคนเยอะและรอนาน

"What's up, man. We are on vacation, we have excess time at all." ... จะเป็นไรไปเล่า พวกเรามาเที่ยวกันนี่นา เรามีเวลาเหลือเฟืออยู่แล้ว ... นางฟ้าผมแดงจากปกฮัสเลอร์หัวเราะเสียงใส ผ้าแถบเกาะอก-เอวลอยของเธอเข้ากันกับผมสีแดงเพลิงทรงเสน่ห์ ... บาดจริงๆ

"OK, enjoy your trip." ... ได้เลย เที่ยวให้สนุกละกันครับ ... ผมตอบเบาๆก่อนถอนหายใจด้วยความเสียดายกับแผ่นหลังเนียนสวยใต้โบว์เสื้อที่ผูกเอาไว้หมิ่นๆ หลังจากพวกเธอออกจากร้านไป พร้อมกับเข้าไปที่โต๊ะโป๊กเกอร์ใหม่อีกที

ใช่แล้ว ... พวกเธอแค่ผ่านมาและผ่านไป มองลึกลงไปในชีวิต โลกเกิดมาไม่รู้นานแค่ไหน ชีวิตเราเองผ่านเวลาไม่กี่สิบปีจากเกิดจนตาย ผ่านชีวิตวัยเรียนจากเด็กจนโต ผ่านร้อน ผ่านหนาว ทุกข์ สุข ดีใจ เสียใจ หัวเราะ น้ำตา เราจะเก็บอะไรติดตัวไปด้วยระหว่างการท่องเที่ยวของหัวใจ การเดินทางแห่งชีวิต ความรู้สึกดีๆที่สวยงาม ความสัมพันธ์อันน่ารังเกียจ ... แต่ ... ยังไงเราก็ต้องผ่าน ใครจะรู้ บางที สิ่งที่ผ่านไปอาจเวียนกลับมาอีก บางอย่างอาจเหมือนเดิม แต่บางทีอาจเปลี่ยนไป ดีขึ้นหรือเลวลง

... ใช่ บางทีพรุ่งนี้ผมอาจเจอลูกค้าสาวสวยกว่านี้แวะเข้ามาในร้าน ... (แต่ไม่เจอหนุ่มสวยแน่ๆ อิ อิ หนุ่มฝรั่งไม่มีสวยไปกว่าหนุ่มไทยอยู่แล้ว ... เอ๊ะ ยังไง)

... เอ๊ะ แต่ถ้าไม่สวยล่ะ ... หรือแก่ ... หุ หุ

... เอาเป็นว่ายังไงก็ต้อนรับละกัน เพราะเราขายหนังสือนี่นา เราไม่ใช่ออฟฟิศโมเดลลิ่งซะหน่อย ถึงจะเป็นผู้ชาย เราก็ต้อนรับอย่างยินดีอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นลูกค้าใหม่หรือเก่า เหมือนกับลูกค้าลุงที่เดินเดี่ยวเที่ยวพม่าคนนี้ หลังจากเอารุทตาร์ทไทยแลนด์ 2012 มาแลกเป็นโลนลีแพลนเน็ตเมียนมาร์ 2005 เวอร์ชันภาษาฝรั่งเศสไปเดือนก่อน พร้อมกับแผนที่พม่าแผ่นใหญ่อีก 1 แผ่น แกกลับมาเล่าเรื่องทริปให้ฟังว่าไปเที่ยวมาสนุกดี อะไรๆก็ประทับใจ โดยเฉพาะถนนขนาดใหญ่ 18 เลนที่สร้างใหม่เตรียมตัวสำหรับซีเกมส์ครั้งที่ 27 ในเดือนหน้า ที่จะแข่งกัน 3 เมือง คือเนปิดอว์ มัณฑะเลย์และย่างกุ้ง แกบอกว่าไปเห็นมาแว๊บๆ ถนน 18 เลนเส้นนั้น เหมือนภาพข่าวจากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น ก็ดูว่าใหญ่โตอลังการ หวังว่าจบซีเกมส์แล้วคงได้ใช้จริงในชีวิตประจำวันด้วยก็คงจะดี ไม่ใช่สร้างใช้งานเดียวเสียเปล่า ... ผมฟังๆไปก็ให้นึกถึง อนุสรณ์สถานอะไรสักอย่างแถวๆหนองจอกน่ะครับ หึ หึ

ภาพลูกค้าเฟรนช์แมนที่มาแลกไกด์บุ๊คเมียนมาร์มือสองภาษาฝรั่งเศส และซื้อแผนที่พม่าไปเดือนที่แล้ว ก่อนจะผ่านกลับมาเล่าทริปให้ฟัง

โปสการ์ดสวยๆจาก "Bagan / Myanmar" ที่ลูกค้ากลับมาฝากส่ง แน่นอนโปสการ์ดเมียนมาร์แต่แสตมป์ไทย ... เป็นเมืองปิด ปกครองด้วยทหารที่วัดเยอะจริงๆ

สำหรับวันนี้ ก็ขอเอาใจช่วยทุกคน ทุกผู้ (ไม่เว้นแม้แต่คนเขียนเองก็ด้วย) ที่กำลังผ่านเหตุการณ์อะไรๆในชีวิต จะม็อบ จะไม่ม็อบ ก็เข้าปลายปีแล้ว ... ที่ดีๆก็อย่านอนใจอะไรมากนัก ส่วนที่ร้ายๆก็เอาสติเข้าหา เอาปัญญาเข้าข่ม แถมให้อุเบกขาอีกหนึ่งกองหนุน ... ไม่มีอะไรมาก ชีวิตเราทุกคนล้วน "ผ่าน" ทั้งนั้น ปลายทางก็เชิงตะกอนเหมือนกัน

... คิดถึงเพลงหนึ่งของวงดนตรีวงหนึ่งเมื่อไม่กี่ปีก่อน ฟังเพลงครั้งแรกแค่ 2 วรรค ก็ทำเอาติดใจมาถึงทุกวันนี้ ประทับใจกับคนเขียนเนื้อร้องจริงๆ ... "ผ่าน / สล็อตแมชีน" ที่เนื้อเพลงเพราะๆกินใจ ไม่ต่างจากเพลงระดับตำนาน "อย่าหยุดยั้ง" ของดิโอฬารโปรเจ็คท์

"ไม่ว่าจะสิ่งใด เนิ่นนานไปก็แปรเปลี่ยนสักวัน

เคยวิ่งตามความฝัน แต่บางครั้งก็ต้องหยุดแค่นั้น

เมื่อก่อนเคยรัก เคยผูกพัน

แต่มาวันนี้มันเป็นเพียง คนเคยได้รู้จักกัน

วันนี้มีสุขใจ แต่ต่อไปสักวันคง วุ่นวาย

หากความทุกข์ทนจางหาย อาจจะมองเห็นความสุขอีกครั้ง

จีงทำให้ฉันได้เข้าใจ ทุกสิ่งเปลี่ยนผันสักเท่าไร ฉันจะก้าวเดินต่อไป ..."

ปิดท้ายด้วยโปสการ์ดสวยๆอีกชุดจากพม่า ที่มาดร็อปลงโพสต์บ็อกซ์ที่เมืองไทย เป็นวิวสวยของทะเลสาปอินเลกับ ... น่าจะเป็นวัดพระบัวเข็ม (วัดเยอะจริงๆ)

Create Date : 30 พฤศจิกายน 2556		1 comments
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2556 14:21:18 น.
Counter : 1514 Pageviews.
Share Tweet