สวัสดีครับคุณผู้อ่านทุกท่านที่ได้แวะเวียนเข้ามาชม เข้ามาฆ่าเวลากันเล็กๆน้อยๆ กับเรื่องเล่าเรื่อยเปื่อยจากร้านหนังสือในข้าวสาร ร้านเล็กๆที่เปิดอยู่ดูความเป็นมาและเป็นไปของแหล่งท่องเที่ยวกลางกรุงเทพมา 4 ปีกว่าแล้ว ... ในสายตาจากแสงไฟสลัวยามค่ำ พูดกันตามความจริง ถนนข้าวสารนี้ก็ไม่ใช่แหล่งที่มีโบราณสถานสวยงาม หรือมีธรรมชาติสะสวยอะไรพอที่จะดึงดูดให้ใครๆมาแวะกันหรอกครับ เพียงแต่มันมีลักษณะเฉพาะที่ไม่เหมือนที่ไหน ไม่ว่าจะเป็นด้านสว่าง เช่น เป็นแหล่งธุรกิจท่องเที่ยวที่ดึงเม็ดเงินเข้าประเทศมากมาย ที่พักราคาหลากหลายรองรับลูกค้าได้ทุกระดับ ความสะดวกในการเป็นฮับท่องเที่ยวของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ใครจะมาแถวนี้ต้องจับเครื่องบินมาลงที่นี่ก่อน ย่านเศรษฐกิจเก่าที่มีของกินขึ้นชื่อหลายอย่าง และ ...

ไม่ว่าจะเป็นด้านมืด เช่น ความวุ่นวายของฝรั่งนักท่องเที่ยว เสียงดนตรีจากร้านอาหาร ธุรกิจของคนกลางคืน ยาเสพติดและอาชญากรรม ผมจำได้ว่าหลายปีก่อนตอนเดินผ่านกลางซอย ผมเห็นร้านอาหารและเครื่องดื่มกลางคืนบางร้านเคยเอาหญิงสาวนุ่งห่มน้อยชิ้นหลายคน มาโยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะเพลง โชว์เรือนร่างอยู่บนเวทีชั้นสองที่เปิดโล่งท้าทายสายตาและแสงแฟลช ... ผมหยุดดูและก่อเกิดคำถามถึงอนาคตของถนนข้าวสาร ว่าจะไปถึงไหน ซอยคาวบอยเหรอ ? ปิงปองโชว์อย่างพัฒนพงษ์ ? หรือบาร์เบียร์พัทยาดี ?

แต่หลายปีผ่านไป ถนนข้าวสารก็ยังคงทรงตัวอยู่ในที่ทางของมัน อยู่อย่างนั้น ... เราไม่ได้ไปไกลจนหลุดโลก เรายังคงแคแรคเตอร์ของความเป็น "ข้าวสารโร้ด" อยู่เหมือนเดิม โทนสีของถนนข้าวสารยังเป็นอย่างที่มันเป็น ใครอยากจะดูปิงปองโชว์ก็ยังคงต้องเรียกแท็กซี่ไปพัฒนพงษ์อยู่ หรืออยากจะไปไกลกว่านั้นก็ ซอยคาวบอย รัชดา หรือถ้ามีเวลาก็นี่เลยวอล์คกิ้งสตรีทพัทยา ไม่ยาก รถตู้มีออกจากถนนข้าวสาร เช้า-สาย-บ่าย-เย็น แค่ 2 ชั่วโมงเอง ... ส่วนใครอยากจะดู "แกรนด์พาเลซ" ก็แค่เดินไปไม่ไกลจากที่นี่ 10-15 นาที หรือพระนอนวัดโพธิ์ก็เลยวัดพระแก้วไปหน่อยนึง จะดูโชว์สาวประเภทสองก็พอไหว นั่งเรือไปไม่ไกลก็ได้ดูแล้ว แถมช็อปปิ้งได้ด้วยที่เอเชียทีค ไม่ใกล้ไม่ไกลหรือค่ำๆ ใครอยากจะมาหัดพูดภาษาเตรียมความพร้อมรอรับ "AEC" ก็มาเลย เพราะฝรั่ง-คนต่างชาติแถวนี้เยอะมาก ถ้าไม่ปากหนักเกินไปก็น่าจะหาคู่สนทนาด้วยได้แน่ๆ ... แต่หาดูดีๆที่ยังไม่เมาก็แล้วกัน 555

คุยกันไปเรื่อยๆเฉื่อยๆ ... ขออนุญาตออกนอกร้านหนังสือสักวัน ผมนั่งฟังเพลงจาก "USB" ที่เพิ่งโหลดเพลงใส่เข้าไปใหม่ ที่ผสมผสานกันในระหว่างช่วงเพลงหลายสิบปีทั้งไทย-เทศ เพื่อเอาไปฟังในรถน่ะครับ เรียกว่าเป็นไฟต์บังคับหนึ่งในชีวิตกลางคนที่ "จำเป็น" ต้องเรียนรู้เทคโนโลยีใหม่เหล่านี้เข้ามา เพราะอะไร ... เดี๋ยวเล่าให้ฟัง

ช่วงปี-สองปีก่อน คนรู้จัก ณ ที่ทำงานเคยถามผมว่า "พี่ ฟังเพลงไหม เนี่ย เพราะดีโหลดมาจากอินเตอร์เน็ต" พร้อมกับยื่นทัมพ์ไดรฟ์มาให้ ผมรับมาดูแบบงงๆ พร้อมกับพลิกดูไปมาอยู่ในมือ ดูยังไงมันก็เป็นไดรฟ์ที่บันทึกข้อมูลไฟล์งานสำหรับคอมพิวเตอร์ แล้วจะมีเพลงได้ไง ฟังยังไง ... ผมกระพริบตาปริบๆ ยื่นคืนกลับไปพร้อมกับส่ายหน้า

"ไม่เคยฟัง ไม่รู้จัก ... ผมฟังเพลงจากยูทูปในคอมฯ ที่บ้านหรือไม่ก็วิทยุ-เทปคาสเสท ติดในรถ ... อ้อ ที่บ้านมีเครื่องเล่นซีดีด้วย แต่ไม่ได้ฟังนานแล้ว"

"โห ... พี่ ... เชยว่ะ ไอ้เนี่ย ไฟล์เพลงมันถูกแปลงเป็น "MP3" มาแล้ว เสียบเข้ากับพอร์ตแล้วฟังได้เลย" เสียงคะยั้นคะยอมาให้ลองดู

"ไม่เป็นไรร็อก ตอนนี้มีเวลาแค่ตอนขับรถเท่านั้น ฟังเทปเอา ไม่ก็เปิดวิทยุก็ได้ ชื่อเพลงอะไรจดมาแล้วกัน เดี๋ยวผมไปฟังในคอมฯที่บ้านดีกว่า" ผมตอบพร้อมยื่นวัตถุแปลกปลอมในมือคืนกลับไปให้เจ้าของอย่างหยิ่งผยอง หัวเราะอย่างไม่แคร์สื่อ ... เหอะ เหอะ ... ทัมป์ดง ทัมป์ไดรฟ์ อะไรเอาไว้ฟังเพลง ต้องมีซอฟแวร์อะไรมารองรับอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ เดี๋ยว I.E. ไม่อัพเดท ใช้ไม่ได้อีก ... เทป "ในทรรศนะของข้าพเจ้า" ก็อยู่ในรถ ซีดีที่บ้านก็มีสำรองไว้อีกแผ่นนึง ... โลกนี้ข้าก็ไม่ต้องกลัวใครอีกแล้ว 555 ... ผมหัวเราะอยู่ในใจเงียบๆคนเดียว

....... เมื่อเวลาผ่านไป ปลายเดือนกรกฎาคม 2556 วันที่รับพาหนะคันใหม่ ณ ศูนย์จำหน่ายกลางกรุง

"เอ้อ คุณน้องครับ ทุกอย่างที่อธิบายมา ผมเข้าใจหมดแล้ว บางอย่างอาจจะต้องไปดูเพิ่มเติมในคู่มือ ก็โอเค แต่ว่าเครื่องเสียงติดรถยนตร์เนี่ย ฟังวิทยุได้ แล้วช่องใส่แผ่นซีดีมันอยู่ตรงไหนครับ กดให้ดูหน่อยหรือว่ามันเป็นกล่องอยู่ตรงกระโปรงหลังรถ" ผมถามหาข้อมูลที่ขาดหาย ใจเริ่มหายวาบๆ

เซลส์วูแมนสาวยิ้มสวยตอบมา "อ๋อ พี่ ... มันไม่มีค่ะ มีแต่ช่องเสียบ "USB" ค่ะ พี่ต้องเอามาเสียบตรงช่องนี้นะคะ ไฟล์เพลง "MP3" ก็ฟังได้นะคะ" พร้อมกับใช้มือกดที่แป้นหน้าเครื่องเสียง บานพับเปิดอ้าออกพร้อมกับหยิบสายต่อออกมาให้ดู

สำหรับรถใหม่บางรุ่น ไม่มีที่ทางสำหรับเครื่องเล่นซีดีหรือเทปคาสเสทอีกต่อไป ... ในภาพเป็นบานพับหน้าจอเครื่องเสียงติดรถยนตร์ ที่เปิดได้พร้อมสายต่อ "USB" ที่ซ่อนอยู่ด้านใน

"อ้า ... เหรอครับ ... เอ่อ ... แล้วสมมุติว่า ถ้าผมจะเอาไปต่อเติม พ่วงเครื่องเล่นซีดีหรือเทปเนี่ย มันทำยังไงได้บ้างไหมครับ" ผมถามพร้อมกับอุทานในใจ "Shipหายแล้ว !!!" แว่บเห็นภาพเทปคาสเสทตู้ใหญ่ๆ กับซีดีอีกลังนึง ที่ซื้อมาชั่วชีวิตกองพะเนินเทินทึก ย้ายสำมะโนครัวไปกองรวมกับกล่องวิดีโอเป็นร้อยๆม้วน ซึ่งนำทางไปก่อนพักใหญ่

"อ๋อ ไม่มีที่พ่วงค่ะ พี่ต้องยกเครื่องเสียงชุดนี้ออกทั้งชุดเลย แล้วก็เอาเครื่องเล่นซีดีหรือคาสเสทใส่ลงไปแทน ... แต่นุกนิกว่าอย่าดีกว่านะคะ" เซลส์วูแมนยิ้มใส

"อ้า ... เหรอครับ ... อืมมมม์ ... โอเค ... ขอบคุณครับ ... ขอบคุณ" ผมนำพาหนะใหม่กลับบ้าน พร้อมกับนึกถึง "เฮียฮ้อ" ขึ้นมาตลอดทาง ... ใช่แล้ว มันถึงเวลาแห่งการเปลี่ยนผ่าน เทคโนโลยีก้าวเข้ามาทำให้อัลบั้มเพลงไม่จำเป็นอีกต่อไป โลกไซเบอร์ที่มีการแชร์คอนเทนท์ทุกอย่างแบบให้เปล่า ซีดีตกยุคไป โรงงานปิด เปลี่ยนเป็นดิจิตอลแทน ใครอยากฟังเพลงไหนก็โหลดเอาเฉพาะเพลงนั้น ไม่ต้องเสียเงินซื้อทั้งอัลบั้มเพื่อฟังแค่ 2 เพลง นักร้องออกกันทีละซิงเกิล นักดนตรีฝรั่งถึงได้หาเงินจากการออกทัวร์คอนเสิร์ตมากกว่า

ใช่ ... มันเร็วมาก ... เครื่องเสียงในซีวิคตาโตปี 1999 คันเก่ายังเป็นเทปอยู่เลย รถมาสด้า 2 ปี 2012 ของพี่สาวก็ยังเป็นเครื่องเล่นซีดี ส่วน "USB" เป็นเพียงออพชั่นที่ต้องเสียเงินเพิ่ม แต่รถใหม่ปี 2013 ที่เลือกมานี้มีเพียง "USB" อย่างเดียวแล้ว และผมเองก็ไม่ใช่นักฟังชนิดหูเทพอะไรเลย หุ หุ ... ซีดีมีช่วงชีวิตเพียงประมาณ 10 ปีเท่านั้นเองก่อนจะตายไปจากรถ มันคงต้องถึงเวลาของการเรียนรู้ใหม่อีกครั้ง ... "จำเป็นเสียแล้วว่ะ เพื่อนเอ๋ย" ... เทปกับซีดีของมาโนช ไม่สามารถช่วยให้ข้าต่อสู้กับชีวิตได้อีกต่อไปเสียแล้ว ตราบเท่าที่พระอาทิตย์ยังขึ้นตอนเช้า และข้ายังเหยียบยืนอยู่บนพื้นโลกสีฟ้าใบนี้ ข้าคงไม่อาจต้านทานกับคลื่นของเทคโนโลยีที่หมุนไปตามกาลเวลาได้ ผมหัวเราะกับตัวเอง เหอะ เหอะ ...

2 วันหลังจากนั้น ด้วยความช่วยเหลือของหนุ่มแจ็ค พ่อค้าเสื้อยืดข้างบ้านกับเด็กหลง 10 กว่าขวบแถวนี้ เพลงเก่า-ใหม่-ไทย-เทศ เริ่มทยอยกันเข้ามาจับจองพื้นที่อยู่ในทัมป์ไดรฟ์อันนั้น ประมาณ เฉียด 200 เพลง ... (พร้อมกับคุณชายรณพีร์จากห้าสิงห์จุฑาเทพ) ... กว่าจะฟังจบ 1 รอบต้องใช้เวลาฟังระหว่างขับรถไป-กลับทำงานเกือบ 1 สัปดาห์ ... จากที่ก่อนนี้ฟังคาสเสทประมาณ 1 ม้วนสำหรับการเดินทาง 1 เที่ยว ตั้งแต่ล้อเริ่มหมุนจนกระทั่งลงจากรถก็มักจะวนมาเจอเพลงเดิม ตอนนี้กลายเป็นเกือบๆสัปดาห์ ก็ไม่เบื่อดีเหมือนกัน

หยุดยาวตอนต้นเดือนที่ผ่านมาเลยได้ไปลองเครื่องเสียง ถึงสวนนงนุช พัทยา ... ความกว้างของสวนกว่า 1500 ไร่กับระยะเวลา 30 กว่าปี ที่ทำให้สวนนงนุชค่อยๆเปลี่ยนไปๆ จากเมื่อก่อนที่มีแต่คนไทยไปเที่ยวกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวข้ามชาติ ที่วันนั้นไปเจอแต่นักท่องเที่ยวรัสเซียกับทัวร์จีนเต็มไปหมด ... เอาครับ วันนี้ ไหนๆก็ไหนๆ ไม่ได้แวะเข้าร้านหนังสือแล้ว ก็ขอจบที่ภาพสวยๆของสวนนงนุช ในเดือนวันแม่ ปี 2556 ก็แล้วกันครับ ไทยเที่ยวไทย เงินตราไม่รั่วไหลออกต่างประเทศ สวัสดีครับ

ณ ทางเข้า สวนนงนุช พัทยา มีทั้งรถส่วนตัวและรถทัวร์จากกลุ่มนักท่องเที่ยวต่างชาติ

"ตึกมด" ประกอบด้วยกองทัพมด หลายขนาดและหลากสีสัน

สวนไม้ประดับ ตบแต่งสวยงามเรียกเหล่านักท่องเที่ยวเข้ามาวันละ 2000 คนโดยเฉลี่ย

นักท่องเที่ยวหลายเชื้อชาติ ทั้งไทย-เทศ เข้ามาเที่ยวเต็มทั้งวัน

ภาพมุมสูงจากทางเดินลอยฟ้าที่แยกออกไปหลายเส้นทาง สูงประมาณ Skywalk ใต้รถไฟฟ้าในกรุงเทพ ... แยกไปศาลาเทวดา แยกไปสระน้ำ และ ....

บริเวณบ่อเลี้ยงและให้อาหาร ปลาช่อนอะเมซอนหลายสิบตัว ในสระน้ำขนาดใหญ่

หนึ่งในสาวหมวย ที่แยกจากขบวนมานั่งพักเหนื่อยในสวนหิน-ถ่ายรูปจากสมาร์ทโฟนในมือ

แม่ลูกชาวรัสเซียน ที่เดินลัดเลาะถ่ายภาพกันในบริเวณสวนหินใกล้ๆตึกมด

แ๊ก๊งนางฟ้า ... เอ๊ย ... แก๊งรัสเซียที่เข้ามาเที่ยวสวนนงนุช เดินไปไหนก็เห็นแต่ป้ายภาษารัสเซียนเต็มไปหมด

สวนสวยด้านล่างลอกแบบมาจากพระราชวังแวซายร์ ฝรั่งเศส ... ติดกันกับเนินสูงด้านข้าง ที่ทำให้นึกถึงทะเลเจดีย์ ในพม่า

ฝรั่งหนุ่มที่ทำท่าแบกหินอยู่บริเวณ สโตนเฮนจ์ จำลอง

ตัวประหลาดที่โผล่มาในสวนแว๊บนึง ก่อนจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย 

สวัสดีครับ

Create Date : 31 สิงหาคม 2556
Last Update : 31 สิงหาคม 2556 14:35:09 น.		6 comments
Counter : 2048 Pageviews.
Share Tweet