Bloggang.com : jettajan : ร้านหนังสือในข้าวสาร ... ตอน Henning's map

ร้านหนังสือในข้าวสาร ... ตอน Henning's map

สวัสดีคุณผู้อ่านที่รักทุกท่าน ด้วยความยินดีที่ยังมีชีวิตอยู่ ยังหายใจ กินได้-นอนหลับและยังมีอวัยวะครบ 32 สามารถมานั่งเขียนบล็อกเล่าเรื่องราวความเป็นไปธรรมดาๆ ในร้านหนังสือเล็กๆ สุดถนนข้าวสารที่มีลูกค้าเป็นนักเดินทางกับไกด์บุ๊คที่เป็นของคู่กัน ให้ได้อ่านเล่นกันอีกในสัปดาห์นี้

หลังจากที่สัปดาห์ก่อน อากาศเปลี่ยนฉับพลันเป็นหนาวขึ้นมา 2-3 วัน ทำเอาสะบัดร้อนสะบัดหนาวกันไปหลายคน ... รวมทั้งตัวผมเองด้วย แล้วพอผ่านไปได้อีก 2 วันก็กลับมาร้อนตับแตกกันอีกเหมือนเดิม นึกปลงอนิจจังกับตัวเองว่าเดี๋ยวนี้สภาพอากาศคุ้มดีคุ้มร้าย ไม่อยู่กับร่องกับรอยเท่าไหร่ ก็ได้แต่ทนๆกันไปจนชินหรือไม่ก็ป่วยตายกันไปให้รู้แล้วรู้รอด ... ( เอ๊ะ คล้ายคนแก่ขี้บ่นเข้าไปทุกทีๆ )

ร้านหนังสือยังคงเปิดอยู่ครับ ให้บริการซื้อ-ขาย-แลก-เปลี่ยน หนังสือไกด์บุ๊คภาษต่างประเทศ ทั้งใหม่มือหนึ่งและเก่ามือสอง เฟรสบุ๊คและแผนที่ สำหรับนักท่องเที่ยวพเนจร เหล่าแบ็คแพ็คเกอร์ทั้งหลายผู้รักการเดินทางท่องโลกด้วยอารมณ์ส่วนตัว ไม่ได้ไปกับทัวร์หรือซื้อแพ็คเกจจากบัตรเครดิต เป้าหมายหลักคือการได้ออกเดินทางอย่างที่ใจปรารถนา อย่างที่เรียกว่า ... ได้ไปสู่ที่ชอบๆ

หัวค่ำวันนั้น ผมนั่งมองโปสการ์ดรุ่นลายคราม 3 แผ่นที่ลูกค้ามาฝากส่งด้วยความรู้สึกแปลกๆ เพราะโปสการ์ด 3 แผ่นนี้ โหงวเฮ้งบอกความเก๋าอย่างถึงขนาด ทั้งภาพย้อนยุค "ตลาดน้ำ" "ละครรำ" และ "ทำนา" ที่ไถนาด้วยควายจริงๆ ไม่ใช่รถไถสมัยนี้ โปสการ์ดสีออกซีดๆ ตัวหนังสือที่พิมพ์อธิบายภาพด้านหลังเป็นตัวอักษรรุ่นเก่า กระดาษขาวออกเหลืองนิดๆ บ่งบอกความโบราณเก่าเก็บ เป็นโปสการ์ดสไตล์วินเทจที่มักจะเจออยู่ในคอลเลคชันโปสการ์ดของนักสะสมชาวไทยมากกว่า ... นับว่าลูกค้าฝรั่งคนนี้มีสไตล์เข้าท่ามิใช่น้อย นับถือ ๆ

โปสการ์ดวินเทจ 3 ใบ ที่ไม่ใช่จะเห็นส่งกันจริงที่ไหนบ่อยๆ โดยเฉพาะจากฝรั่งแบ็คแพ็คเกอร์

เป้าหมายปลายทาง 3 ใบ 3 ประเทศ แถบยุโรป ทั้งโรมาเนีย ฮังการี และเยอรมันนี

หลังจากนั้นผมก็นั่งดูหนังในอินเตอร์เน็ต หนังย้อนยุคสมัยสงครามโลกกับจินตนาการฆ่าล้างแค้นนาซีเยอรมันของทหารยิวอเมริกัน และ การแก้แค้นของสาวน้อยชาวยิวผู้รอดตายจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ โดยฝีมือของผู้กำกับสุดเซลฟ์ เควนติน ทารันติโน ... "Inglourious Basterds"

นอกจากแบรด พิท ที่เล่นได้กวนโอ๊ยมากตามมาตรฐานตลอดทั้งเรื่องแล้ว ผมชอบฉากในห้องใต้ดินที่สายลับพันธมิตร ต้องมาขับเคี่ยวชิงไหวชิงพริบกับผู้พันนาซีที่ระแวงทหารปลอมและตามจับผิด จนนำไปสู่จุดจบที่การดวลปืนกันชนิดเผาขน ... บทพูด เชือดเฉือน ปะทะคารม ฝากลายเซ็น ของทารันติโน ไว้อย่างชัดเจนพอๆกับ "Pulp fiction" เมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน

"สวัสดี" ลูกค้าหนุ่มร่างสูงทักขึ้น หลังจากก้าวเข้ามาในร้านและเดินไปจ้องอยู่ตรงแป้นหมุนที่ใส่แผนที่หน้าร้าน

"สวัสดี ยามดึก" ผมเลื่อนเม๊าส์ไปกดปุ่มแช่ภาพค้างไว้ แล้วละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ก่อนโบกมือทักทายไป "ผมช่วยอะไรคุณได้บ้างครับ"

"ผมมองหาแผนที่โลกน่ะ ที่เขาเอาไว้ติดผนัง ภาษาไทยหรืออังกฤษก็ได้ คุณมีไหม" ลูกค้าถามพร้อมอธิบาย

ผมพยักหน้า "มีสิ" แล้วเดินไปที่แป้นหมุนหน้าร้าน สอดนิ้วลงไปในช่องใส่ดันแผนที่ติดผนังที่พับใส่ซองไว้แยกออกทีละแผ่น ... ออสเตรเลีย ... เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ... ตะวันออกกลาง ... อินเดีย ... เอ๊ะ แผนที่โลกไม่มี ... ได้ไง สัปดาห์ที่แล้ว ผมเพิ่งขายให้ลูกค้าสาวไปแผนหนึ่ง

"เดี๋ยว ขอผมดูในตู้เก็บสต็อกก่อนนะ" ผมขมวดคิ้วบอกลูกค้าก่อนเดินพึมพำมาเปิดตู้เก็บสต็อก ค้นดูอีกที

"คุณโชคร้ายจริง ผมเพิ่งขายไปสัปดาห์ก่อน 1 แผ่น นั่นเป็นแผนสุดท้ายแล้ว" ผมแบมือส่ายหน้าตอบลูกค้าหนุ่ม หลังจากค้นจนแน่ใจว่าไม่มี

"พรุ่งนี้ได้ไหม หรือคุณว่าแถวไหนมีบ้าง พอจะบอกได้หรือเปล่า" ชายหนุ่มถามต่อ แววตากังวลรุ่มร้อน

"ตอนนี้อ่ะนะ" ผมถามกลับพร้อมยกข้อมือซ้ายขึ้นดู เข็มนาฬิกาชี้เวลาใกล้เที่ยงคืนเข้าไปเต็มแก่ "น่าจะปิดหมดแล้วล่ะ ส่วนพรุ่งนี้ก็น่าจะยังไม่ได้หรอก เพราะผมต้องสั่งให้ทางบริษัทมาส่ง กว่าจะได้ก็น่าจะอีกหลายวัน ... ร้านสะดวกซื้อแถวนี้ ผมก็ไม่เคยเห็นมีขายนะ ต้องเป็นร้านหนังสือ ใกล้สุดก็ ... " ผมมองเห็นภาพร้านนายอินทร์สาขาท่าพระจันทร์ขึ้นมารำไรๆ

"คุณต้องใช้ด่วนขนาดนั้นเลยเหรอ" ผมถามย้อนไป ดูสถานการณ์แล้วลำเค็ญเกินเหตุ

"ไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้เช้า ผมจะลองมาดูอีกที แปดโมงไหวไหม" ชายหนุ่มตอบ ท่าทางใจจดจ่ออยู่กับแผนที่

"ไม่ใช่ ... คือพรุ่งนี้สำหรับผมไม่ทันแน่ ส่วนร้านอื่นก็ นายอินทร์บุ๊คสโตร์ตรงท่าพระจันทร์ คุณรู้จักไหม คุณพักอยู่แถวไหนนี่" ผมอธิบายแล้วถามต่อไป

"ผมไม่รู้จักท่าพระจันทร์ ผมพักอยู่ที่เกสท์เฮาส์ชื่อ "บ้านโบราณ" ไม่ไกลจากนี่หรอก ผมเดินมา" ชายหนุ่มเล่ายาว "คือยังงี้นะ ที่ผมพักอยู่น่ะ มีเกิร์ลอยู่หลายคนทำงานที่นั่น พวกเธอทำงานบริการลูกค้าที่มาพักดีมากเลย แล้วพวกเธอก็พูดภาษาอังกฤษได้ดีมากด้วย แต่ท่าทางจะไม่ใช่คนไทยน่ะ ... พอดีเราได้คุยกัน ผมบอกว่าผมมาจากประเทศเยอรมันนี แต่พวกเธอทำท่าไม่รู้จัก"

"แล้วไงต่อ" ผมถามยิ้มๆ

"ผมก็เลยเดินมานี่ไง กะว่าจะเดินหาแผนที่ไปชี้ให้ดู ... พอดีพรุ่งนี้เช้าผมต้องไปแล้วประมาณ 10 โมง ผมมีเที่ยวบินกลับเยอรมัน" ชายหนุ่มเล่าแล้วถอนใจ

"ต้องเป็นพรุ่งนี้ด้วยเหรอ คุณจำเป็นต้องมอบแผนที่ให้ด้วยตัวเองเลยหรือเปล่า" ผมถามไล่ประเด็น พยายามหาทางช่วยลูกค้า และช่วยธุรกิจของตัวเอง พร้อมกับที่หัวสมองหาช่องทางที่ดีที่สุดเท่าที่จะได้

"ไม่อ่ะ ... หลังจากพรุ่งนี้ก็ได้ เพียงแต่ว่าผมก็กลับไปแล้วนี่สิ"

"เอางี้ ... ถ้าคุณเชื่อใจผม ... ก็ ... จ่ายเงินไว้ แล้วผมจัดการให้เอง คุณบินกลับบ้านได้อย่างสบายใจพรุ่งนี้เช้า แต่ผมต้องขอถ่ายรูปคุณกับขอ อี-เมล์แอดเดรส ของคุณไว้" ผมยิ้มกว้าง ยักคิ้วอธิบายให้ฟัง

"คุณจะทำยังไง" ชายหนุ่มขมวดคิ้วสนใจ

"ก็ไม่มีอะไร ผมแค่สั่งแผนที่ไปที่บริษัท พอได้มาแล้ว ผมก็แค่เอาไปส่งให้ผู้รับที่ "บ้านโบราณ" เท่านั้นเอง เพียงแต่ว่ามันไม่ใช่พรุ่งนี้น่ะ น่าจะอีก 3-4 วัน" ผมอธิบาย

ชายหนุ่มตาเป็นประกาย ยิ้มอย่างดีใจก่อนตอบ "เอาสิ ตกลง ผมเชื่อใจคุณ" ก่อนจะจ่ายเงินพร้อมกับหยิบปากกามาเขียน อี-เมล์ แอดเดรส ส่งให้ผม ... ชายหนุ่มชื่อ เฮนนิ่ง

"มา ผมขอถ่ายรูปคุณไว้ด้วย แล้วก็คุณควรจะเขียนข้อความอะไรสักอย่างส่งให้ผู้รับด้วยนะ" ผมถ่ายรูปพร้อมกับกล่าวแนะนำไปด้วย

"เอ้อ ... จะดีเหรอ ไม่ต้องก็ได้มั้ง" ลูกค้าเอ่ยพึมพำ ท่าทางขัดเขินเล็กน้อย

"เขียนดีกว่า ... พวกเธอจะได้รู้ว่าคุณมอบแผนที่แผ่นนี้ให้เพื่ออะไร ผมส่งแผนที่ให้เฉยๆ ไม่ดีแน่ บางทีพรุ่งนี้เช้าคุณอาจจะออกไปเร็ว ไม่เจอกันก็ได้ ใครจะรู้" ผมย้ำพร้อมพยักหน้า

"ก็ได้" เฮนนิ่งเดินไปเลือกได้โปสการ์ดมาใบหนึ่ง แล้วนั่งลงเขียนข้อความฝากส่งให้ผู้รับ

เฮนนิ่ง ลูกค้าหนุ่มยามดึกจากเยอรมัน กับข้อความที่ฝากไว้ในโปสการ์ด ... "Girl of Baan Boran. Hej Girls, as promised, here is a map of the world for you so you have it easier to see where Germany and the rest of the world is. Take care and all the best."

""บ้านโบราณ" อยู่ตรงไหน คุณมาดูหน่อยสิ" ผมกวักมือเรียกเฮนนิ่ง มาดูที่หน้าจอแล้วเปิดกูเกิลแมพให้ดู

"ถนนบุญศิริ ฮ่า ... คุณดู "Inglourious Basterds" อยู่ ... หนังสนุกดี" เฮนนิ่งหัวเราะ

ผมหัวเราะ "ผมก็ว่างั้น" ... คำว่า "บ้านโบราณ" อย่างเดียวใช้ไม่ได้ ผมหาไม่เจอ เลยลองเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษ "Baan Boran" ปรากฏว่าใช้ได้เลย ภาพแผนที่ปรากฏขึ้น เป้าหมายอยู่เลยสี่แยกคอกวัวไปนิดเดียว ก่อนถึงศาลเจ้าพ่อเสือตรง 3 แพร่ง

"ที่นี่ใช่ไหม" ผมกดเม๊าส์ลงไปตรงปุ่มที่โชว์ภาพจริง เฮนนิ่งขอให้เลื่อนหมุน 1 รอบก่อนจะพบป้ายสีเหลืองหน้าร้านอาหาร

"ใช่ นี่ไง" เฮนนิ่งตอบมา

"โอเค ผมรู้จักแล้ว เดี๋ยวผมจัดการให้ไม่เกิน 2 สัปดาห์" ผมกล่าวพร้อมรวบโปสการ์ดและกระดาษเขียน อี-เมล์ แอดเดรส ของเฮนนิ่งเข้าด้วยกันถือไว้

"ขอบคุณมาก และลาก่อน" เฮนนิ่งกล่าวพร้อมกับสัมผัสมือกับผมก่อนออกจากร้านไป

สัปดาห์ถัดมา ตอนหัวค่ำ ผมม้วนแผนที่โลกติดมือไปพร้อมกับโปสการ์ดแผ่นนั้นแล้วเดินทะลุถนนข้าวสารไปออกสี่แยกคอกวัว เดินข้ามถนนตรงเข้าไปในซอยข้างธนาคารออมสิน ตรงไป 3 ซอยแล้วเลี้ยวขวาเข้าถนนบุญศิริ มองหาป้าย "บ้านโบราณ" ...