สวัสดีครับคุณผู้อ่านที่รักทุกท่าน ด้วยความยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งกับเรื่องเล่าเรื่อยเปื่อยจากร้านหนังสือในข้าวสาร ร้านหนังสือเล็กๆที่อยู่สุดปลายถนนทางฝั่งโรงพักชนะสงคราม เพียงแค่เดินข้ามถนนมายังฝั่งตรงข้าม ก็จะเห็นหน้าร้านหนังสือที่มีชั้นไม้อัดสีดำ "Black mocca" เรียงซ้อนกัน 3 ชั้นอยู่หน้าร้านหลังกระจกบานใหญ่ บนชั้นวางเรียงไปด้วยโลนลีแพลนเน็ตไกด์บุ๊คหลากหลายประเทศ ไม่ว่าจะเป็น ไทยแลนด์ เมียนมาร์ นิวซีแลนด์ เซาท์อีสต์เอเชีย และอื่นๆอีกรวมทั้ง โคเรีย และ บังกลาเทศ ที่ออกมาใหม่ไม่นานนี้ นอกจากนี้ก็ยังมีเฟรสบุ๊คอีกหลายภาษาวางโชว์ไว้ให้ดูกัน ทั้ง อังกฤษ-ไทย / ฝรั่งเศส-ไทย / เยอรมัน-ไทย และ อื่นๆอีกไม่มากก็น้อย

นอกจากนี้หน้าร้านยังมีกระถางนางกวักอยู่อีก 1 กระถางทางซ้ายมือ ใบสูงเทียมอก (แม้บางช่วงจะแหว่งไปบ้าง เพราะโดนมือไม่ดีมาตัดไปยามดึก ... จนถึงวันนี้ ผมว่าไม่ 5 ก็ 6 ครั้งได้ที่ ตื่นเช้ามารดน้ำต้นไม้แล้วพบพุ่มนางกวักแหว่งวิ่นไป มีเพียงรอยของมีคมฝากไว้ตรงปลายก้านที่เหลืออยู่) ส่วนมุมตรงข้ามเป็นกระถางบอนแดง กับ สาวน้อยประแป้ง ที่ติดอยู่กับตู้ชุมสายโทรศัพท์

ร้านหนังสือยังเปิดอยู่ครับสำหรับบริการ ซื้อ-ขาย-แลก-เปลี่ยน หนังสือไกด์บุ๊คภาษาต่างประเทศ ทั้งมือหนึ่งและมือสอง ไม่ว่าจะเป็น โลนลีแพลนเน็ตภาษาอังกฤษ รุทตาร์ทภาษาฝรั่งเศส สเตฟานโรเซภาษาเยอรมัน หรือภาษาฮีบรูว์ โดยมีเฟรสบุ๊คและแทรเวลลิ่งแม็พ มาร่วมแจมด้วย เป็นพันธมิตรกัน ... ว่าแต่ตอนนี้ร้านแฟรนไชส์ชานมไข่มุกแบรนด์ลิงเขย่าสาขาบางลำพูปิดตัวไปแล้วนะครับ หลังจากปรากฏตัวขึ้นมาช่วงกลางปีที่แล้ว รวมระยะเวลา 6-7 เดือน เรียกว่า มาเร็ว-เคลมเร็ว ประมาณนั้น

เย็นวันก่อนลูกค้าสาวชาวยิว เดินเข้ามาถามหาโลนลีแพลนเน็ตฟิลิปปินส์ปีล่าสุดเล่มใหม่ (ในราคาก็อปฯ) ผมได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับหยิบโลนลีแพลนเน็ตฟิลิปปินส์มาให้เธอดู 2 เล่ม หนึ่งคือปี 2012 ฉบับใหม่ราคามาตรฐานธนบัตรสีเทาเต็มใบ กับอีกเล่มหนึ่งเป็น ปี 2009 มือสองสภาพผ่านสงครามเวียตนามมาอย่างสมบุกสมบันพอสมควร

"ราคานี้เหรอ แพงจัง" เธอหยิบฉบับใหม่ ปี 2012 มาถือพลิกดูในมือ

"ราคามาตรฐาน Authorize dealer เมืองไทย ... แต่ผมซื้อคืนครึ่งราคานะ หรือไม่งั้นก็ลดให้ได้นิดหน่อย" ผมชี้ให้ดูฉลากราคาของบริษัทที่ด้านหลัง

"คุณไม่มีที่ถูกกว่านี้เหรอ ฉันเคยเห็นของก็อปฯ ราคาถูกกว่านี้" เธอถามต่อมา

"ขอโทษที ก็นั่นมันของก็อปฯ ฉบับใหม่ที่คุณถืออยู่ในมือนั่น เป็นฉบับจริงที่ผมซื้อมาจากบริษัท" ผมส่ายหน้าพลางยัดฉบับมือสอง ปี 2009 กลับเข้าไปในชั้น แล้วตามด้วยฉบับใหม่ ปี 2012 ที่เธอคืนมาจากมือ ก่อนที่อีก 2 วันถัดมา หนุ่ม-สาวอีกคู่หนึ่งจะเอาฉบับเก่าปี 2009 มาเทรดเป็นฉบับใหม่ ปี 2012 เล่มนั้นไป

"เรามีปีเก่า 2009 แต่เราอยากได้เล่มใหม่อัพเดท ปี 2012" ชายหนุ่มยื่นเล่มเก่าในมือมาให้ผม ก่อนที่แฟนสาวของเขาจะรับเล่มใหม่ไปพลิกดูในมือ

"หลังจากไปฟิลิปปินส์แล้ว คุณไม่กลับมาเมืองไทยใช่ไหม" ผมถามพลางพิจารณาสภาพ ใช้เล็บกรีดกระดาษดูด้านในฉบับมือสอง ปี 2009 เล่มนั้น

"ใช่แล้ว เราไม่กลับมา คุณลดราคาให้เราได้เท่าไหร่" ชายหนุ่มถามต่อราคามา

ผมบอกราคาหลังหักส่วนลดเล่มเก่าที่เอามาเทรด ลูกค้าตกลงและชำระเงินทันที ก่อนที่ผมจะชวนคุยต่อเล็กน้อย

"คุณมีฉบับ 2009 อยู่แล้ว ผมว่าประเทศฟิลิปปินส์เป็นเกาะซะเยอะ ผ่านไป 3 ปี อัพเดทเป็นฉบับ ปี 2012 คุณว่าที่นั่นเปลี่ยนไปเยอะไหม" ผมหยั่งเสียงดูความเห็นของลูกค้า

"เราว่าน่าจะเยอะ และอีกอย่างคือคุณลดราคาให้เราด้วย" ลูกค้าสาวตอบมายิ้มๆ

"ที่นั่นมีอะไรสวยเหรอ ผมเคยรู้จักเมืองบาเกียว นิดหน่อย" ผมถามต่อ ในห้วงคำนึงถึงฟิลิปปินส์นึกออกแต่ สลัมมะนิลา กับ พายุเข้าทำน้ำท่วมทุกปี

"ที่นั่นทะเลสวยนะ ค่าใช้จ่ายก็ไม่แพงด้วย เกาะโบราเคย์ เราว่าเป็นคู่แข่งของไทยแลนด์โดยตรงเลยทีเดียว" หญิงสาวยักคิ้วยิ้มให้

ผมกล่าวขอบคุณพร้อมกับอวยพรให้ทั้งคู่เดินทางโดยสวัสดิภาพ

"Boracay Island" หลายคนบอกว่าหาดสวยมากๆ น้ำใสเป็นกระจก และชื่อนี้มักจะติดอันดับการโหวตชายหาด-ทะเลสวย แห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เสมอๆ

"Outrigger boat" เรือท้องถิ่นของฟิลิปปินส์ที่ต่อคานกันโคลงไว้ 2 ข้าง ต่างจากเรือบ้านเรา

"Outrigger boat" ที่ต่อคานไว้ข้างเดียวพายกันอย่างสนุกสนาน บางประเทศจะใช้แข่งกันเป็นเรื่องเป็นราวเลยก็มี

หลังจากนั้นอีกไม่กี่วัน หนุ่มผิวสีอีกคนหนึ่งผู้บินเดี่ยวไปฟิลิปปินส์ก็กลับมาคืนปกใหม่ล่าสุด ปี 2012 อีกเล่ม ก่อนที่วันรุ่งขึ้นสาวอิตาลีจะเข้ามาจองไว้ตอนดึก เธอบอกว่าข้างนอกมีแต่ปกใหม่มือหนึ่งในราคาเต็ม แต่ไม่มีที่ไหนมีมือสองเลยสักเล่ม ผมยิ้มมุมปากพลางคิดในใจว่า "โชคดีจริงเลยเรา ลูกค้าเก่าเพิ่งเอามาคืนเมื่อวาน ถ้าหนังสือโลนลีแพลนเน็ตเล่มนี้เป็นคนละก็ พนักงานประจำด่านตรวจคนเข้าเมืองชาวตากาล็อกคงสงสัยว่า ... เพิ่งไปเมืองไทยเมื่อสองวันก่อนนี่เอง กลับมาเร็วจัง"

"คุณเก็บไว้ให้ฉันได้ไหม ตอนนี้ฉันยังไม่มีเงิน แต่พรุ่งนี้เช้าฉันจะมาจ่ายเงินให้ก่อนเที่ยง" สาวเลี่ยนออกปากขอจองไว้ 1 คืน

"ได้ แต่ผมรับประกันการจองไว้ให้แค่ครึ่งวันนะ เพราะช่วงนี้ลูกค้าไปฟิลิปปินส์เยอะมาก ถ้าเลยไปถึงเย็นผมขอขายให้คนอื่นไปแล้วกัน ถ้ามีลูกค้ามาขอซื้อ" ผมกระชับมือกับเธอที่พยักหน้ารับคำ

"ฉันมาก่อนคนอื่นแน่ ไม่ต้องห่วง" เธอเอ่ยยิ้มๆก่อนออกจากร้านไป

วันรุ่งขึ้นเธอมาใกล้เที่ยงและก่อนคนอื่น จึงได้ไกด์บุ๊คเล่มนั้นไป หลังจากชำระเงินเสร็จ เพื่อนชายของเธอที่ตามมาทีหลังเข้ามาทักทายกันในร้านก่อนที่เธอจะปล่อยเขาไว้ ตัวเธอเองออกไปก่อนพร้อมกับกระเป๋าเดินทางติดหลังไป

"คุณมีแผนที่พนมเปญไหม" ชายหนุ่มถามตรงมา

"ไม่อ่ะ เฉพาะพนมเปญไม่มี แต่ใหญ่กว่านั้น ... มี" ผมตอบหลังจากขมวดคิ้วคิดอยู่นิดหนึ่ง

"อะไรบ้างที่คุณมีน่ะ" ลูกค้าถามต่อมา

"ก็ปกติผมมีแผนที่กัมพูชา ... แต่ตอนนี้หมด แล้วก็แผนที่เวียตนาม-กัมพูชา-ลาว แล้วก็อีกฉบับหนึ่งรวม 5 ประเทศเพิ่มไทยกับพม่า เป็น อินโดจีน" ผมแจกแจงให้ฟัง

"ผมขอดูแผนทีอินโดจีนได้ไหม" เสียงถามมาหลังพยักหน้าคิดนิดหนึ่ง

"ได้สิ" ผมเดินไปหยิบแผนที่อินโดจีนมาให้ดู คลี่ออกวางบนโต๊ะ ก่อนที่ลูกค้าจะสอดส่ายตาดูละเอียดแถวกัมพูชา

"ผมขอดูอีกอันหนึ่งได้ไหม ที่มีแค่ เวียตนาม-กัมพูชา-ลาว น่ะ" หลังจากดูอยู่พักใหญ่ ลูกค้าเอ่ยขึ้น

ผมพับแผ่นนั้นเก็บ ก่อนจะวางอีกฉบับคลี่ลงให้ดู ถามชวนคุยไปว่า "คุณไม่ไปพม่าเหรอ ที่นั่นเพิ่งเปิดประเทศ ใครๆก็ไปกัน"

"ไม่ ค่าใช้จ่ายดูแล้วแพงกว่ากัมพูชา" ลูกค้าส่ายหน้าตอบมา

"ถ้างั้นคุณก็สนใจไปเวียตนามกับลาวด้วยสิ" ผมถามชวนคุยต่อ

"ไม่น่าจะไป เพราะที่นั่นสูงเกินไป อุณหภูมิจะต่ำ อากาศเย็นมีปัญหากับสุขภาพของผม" ลูกค้าตอบเบาๆ

"คุณไม่สบายเหรอ" ผมถามงงๆ

ลูกค้าพยักหน้า ละสายตาจากแผนที่ "ใช่ ผมแพ้อากาศเย็น มันจะทำให้ผื่นแดงขึ้นและคันมาก คุณเห็นไหม จากเส้นละติจูดบนแผนที่ แถบภาคเหนือของประเทศไทยจะมีอากาศเย็น มีผลกับอาการของผม ลาวกับเวียตนามอยู่สูงขึ้นไปก็ไม่ได้เหมือนกัน ผมอยู่ได้ไม่สูงเกินกว่าแนวนี้ ... แผนเบื้องต้นคือกัมพูชาก่อนที่ผมจะวกลงภาคใต้ของประเทศไทยอีกครั้ง" ลูกค้าทำมือกวาดแนวละติจูดจากภาคกลางของประเทศไทยลงมา

"จริงอ่ะ ... ผมเพิ่งเคยได้ยินโรคแบบนี้ คุณเป็นมานานหรือยังนี่" ผมเบิกตาโตถามไป

"ก็ไม่นานนะ เพิ่งจะไม่กี่ปีใกล้ๆ 30 นี่เอง ผมต้องเดินทางตลอด ก่อนนี้ผมไปๆมาๆอยู่ที่อเมริกาใต้พักใหญ่ หลายประเทศจนเริ่มเบื่อก็เลยมาที่เอเชียนี่บ้าง ... เออ ผมเอาแผนที่บาหลีด้วย คุณมีใช่ไหม ผมเห็นแว๊บๆ" ลูกค้าพับแผนที่แผ่นนั้นทับไว้ด้วยกระเป๋าเงินก่อนถามหาแผนที่บาหลีอีกแผ่น

"โฮ่โฮ่ ... โรคคนรวย" ผมแซวลูกค้ายิ้มๆก่อนเดินไปหยิบแผนที่บาหลีมาวางแบให้ดู ลูกค้าพยักหน้าตกลง ก่อนจะจ่ายเงิน เสร็จเรียบร้อยแล้วคุยกันอีกพักใหญ่

"คุณรู้จัก "บังสามราน" ไหม" ลูกค้าถามสำเนียงแปร่งๆ

"No, what is it?" ผมส่ายหน้า ... แขกที่ไหนกัน "บึง ... มั๊ง"

"Fishing park ... ที่นั่นดีมากเลย ใหญ่มาก มีที่พักด้วย เหมาะสำหรับทำกิจกรรมวันหยุดพักผ่อนสุดสัปดาห์" ลูกค้าพูดช้าๆ แล้วควักกล้องดิจิตอลออกมาให้ดู

"I see ... บ่อตกปลา ไกลไหมนี่" ผมถาม

"นั่งรถไม่ถึงชั่วโมงนะ ไม่น่าจะไกล" ลูกค้าตอบมาแล้วเลื่อนภาพจากกล้องในมือ 

ผมเลยเปิดหาในกูเกิล ... จนเจอ "Bungsamran" อยู่แถวถนน นวมินทร์นี่เอง ... มิน่าล่ะ หุหุ ... บัง ... บังไหนวะ

"นี่ไง ผมเพิ่งไปตกปลามา มันส์จริงๆ" ลูกค้ามือเบ็ดเอารูปมาอวดให้ดู ผมเห็นแล้วตาเหลือก ... ปลายักษ์ ... เลยเข้าไปดูในรูปภาพในเว็บอีกที ... เฮ้ย จริงเว้ย

"วันไหนว่างๆ ลองไปดูนะ ตกไม่เป็นก็ไปได้ มีที่พัก มีร้านอาหาร" ลูกค้ารวบแผนที่ทั้ง 2 แผ่น ถือไว้แล้วโบกมือให้ผมก่อนจากไป ปล่อยให้ผมตาโตอยู่กับภาพปลายักษ์ของ "บึงสำราญ" อยู่คนเดียว

"Bungsamran" ... บังสามราน จากสำเนียงแปร่งๆของลูกค้าต่างชาติ

อ้อ .... บึงสำราญ นี่เอง อยู่ไม่ไกลครับ ในกรุงเทพใกล้ๆ นั่งรถไปไม่ถึงชั่วโมงแถว นวมินทร์

ข้อมูลในเว็บบอกว่าบ่อลึก 4-10 เมตร ฝรั่งนักตกปลาเกมส์ก็ไปกันเป็นล่ำเป็นสัน

ต้องขออนุญาตภาพปลาขนาดยักษ์จากบึงสำราญ ที่ถูกโพสต์ไว้ตั้งแต่ ปี 2553 จากลิงค์ด้านล่าง

//bungforbattle.blogspot.com/2010/06/blog-post.html#comment-form

ไปสำราญกันวันไหนดีน้อ .....

เจตตจัน

085-8035412

087-0719858

jettajan227@yahoo.com

Create Date : 30 มีนาคม 2556
Last Update : 30 มีนาคม 2556 10:40:47 น.		1 comments
Counter : 4160 Pageviews.
Share Tweet