สวัสดีครับคุณผู้อ่านทุกท่าน ด้วยความยินดีที่ยังมีชีวิตอยู่ กินได้ นอนหลับ ครบ 32 และสามารถมาเขียนบล็อกเล่าเรื่องราวเรื่อยเปื่อยจากร้านหนังสือในข้าวสารให้ได้ฟังกันอีกสัปดาห์หนึ่ง หลังก้าวออกจากฤดูฝนผ่านพ้นเข้าสู่ฤดูหนาว เดือน 12 บ้านเราแต่เป็นเดือน 11 ของชาวโลก ... ก็ผ่านพ้นกันไปครับกับฮาโลวีนไนท์ของถนนข้าวสาร 2013 ... เห็นว่ามีจัดงานประกวดแต่งกายเป็นภูตผีปีศาจกันหลายที่เหมือนกัน ไม่รวมสถานบริการประเภท "พิเศษ" ที่มักจะมีการเปลี่ยนชุด "เครื่องแบบ" ตามงานเทศกาลต่างๆ เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศเพื่อดึงดูดลูกค้าหนุ่มๆทั้งหลาย ขาประจำคงรู้ดี ... ส่วนผมเคยเห็นแค่ภาพตามฟอร์เวิร์ดเมล์ที่ส่งๆกันมา จำได้คือตอนนั้นมีบอลยุโรปหรือไงนี่แหละ สถานบริการแห่งหนึ่งก็เลยให้สาวๆเปลี่ยนเครื่องแบบเป็นชุดนักบอลไปเพื่อเรียกลูกค้า ... ดูภาพไปก็ขำ เพราะเทศกาลเป็นบอลยุโรป แต่เครื่องแบบนักบอลไม่ได้มีเฉพาะทีมจากยุโรป แต่มาทั้งบราซิล อาร์เจนฯ เกาหลี ญี่ปุ่น มั่วไปหมด ... แต่จะว่าไป ให้เข้ากับธีมก็เป็นอันใช้ได้

พูดแล้วก็ให้นึกถึงหนังวูล์ฟเวอรีนภาคล่าสุดที่ไปตะลุยโตเกียว แล้วพระเอกพานางเอกหนีภัยออกมานอกเมือง ต้องไปพักโรงแรมจิ้งหรีดค้างคืน ห้องพักแต่ละห้องตบแต่งเป็นบรรยากาศต่างๆกัน ไม่แน่ใจว่ามีห้องโรงพยาบาล ห้องใต้ทะเล ด้วยหรือเปล่า แต่คุ้นๆว่าทั้งคู่นอนห้องอวกาศ ... ว่าไปก็พี่ยุ่นนี่หัวคิดสร้างสรรค์บรรเจิดดีจริงๆ ... ไม่รู้เมื่อไหร่ไอเดียแต่งห้องโรงแรมแบบนี้จะเข้าในเมืองไทยบ้านเราบ้าง ใครรู้ช่วยบอกที เผื่อจะได้มีภาพมาให้ดูกันเล่นๆทีหลัง

เข้ามาที่ร้านหนังสือกันครับ ร้านยังเปิดอยู่ รับลมหนาวที่พัดเข้ามาพร้อมกับลูกค้าคนไทย ลูกค้าต่างชาติที่ต้องการไกด์บุ๊คภาษาต่างประเทศ ภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน ฮีบรู ที่หนีหนาวเข้ามาบ้านเรากันบ้างแล้ว โดยหนังสือที่ร้านนั้นมีทั้งหนังสือใหม่และหนังสือมือสอง ทั้งโลนลีแพลนเน็ท ราฟท์ไกด์ อินไซด์ไกด์ ตลอดจนหนังสืออ่านเล่นและแผนที่ เฟรสบุ๊ค โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนังสือไกด์บุ๊คที่ร้านสามารถเอามาขายคืนได้ในอัตราครึ่งราคา เพียงแต่รักษาสภาพให้ดี ไม่ปล่อยให้หน้าใดฉีกขาดออกไปหรือเปียกน้ำจนยับยุ่ยไปเสีย เดือนก่อนก็เพิ่งมีโลนลีแพลนเน็ตจีนฉบับพิมพ์ล่าสุดที่เพิ่งออกใหม่คืนกลับมาจากลูกค้า 2 เล่ม เล่มหนึ่งเป็นฝรั่งสาวผมทองที่ซื้อไป ส่วนอีกเล่มเป็นหนุ่มใหญ่ไทยแลนด์ขาประจำที่เคยซื้ออินเดียไปคราวก่อน คราวนี้ไปเที่ยวแถวซานซี โซนตะวันออกหรือไงนี่แหละ จริงๆลูกค้าไปไม่กี่วัน แต่ตำบลปลายทางที่ไปมันไม่มีรายละเอียดในเล่มดิสโคเวอร์ไชน่ามากพอ พี่แกก็เลยตัดสินใจซื้อเล่มใหญ่ดีกว่าเพราะเช็คดูแล้วมีรายละเอียดที่พักครบตามต้องการ ใช้เสร็จแล้วค่อยมาขายคืน ไม่ต้องเก็บไว้ สะดวกกว่าเพราะใช้นิดเดียว

บ่ายวันนั้นลูกค้าสาวเจ้าเนื้อ ผมทองเดินดิ่งตรงมาจากฝั่งตรงข้ามเข้ามาที่หน้าร้าน ขณะที่ผมยืนมองเล็งเข้าไปที่ฝั่งตรงข้าม เธอยิ้มสวยและเอ่ยถามอย่างเร่งรีบ "Do you have card?" ... มีการ์ดไหมคะ

ผมขมวดคิ้วทำหน้างง แล้วถามกลับไป "What do you mean "Card", playing card / postcard or greeting card?" ... การ์ดอะไรละคะ โปสการ์ดหรือบัตรอวยพร ... ถ้าเป็นไพ่ละก็ เซเว่นเลย หรือจะเอาการ์ดม็อบละจ๊ะ

"Greeting card." เธอตอบ หลังจากทำท่านึกอยู่ครู่หนึ่ง

ลูกค้าสาวผมทอง ผู้หาโปสการ์ดจนเจอในนาทีวิกฤติ

ผมเลยพยักหน้าเรียกเธอเข้ามาแล้วชี้เข้าไปที่แป้นหมุนด้านใน ใส่ไว้ให้เลือกหลายช่อง เป็นการ์ดแฮนด์เมดบ้าง แสตมป์สะสมบ้าง ไม่ก็เหรียญ เธอเดินเข้าไปดูก่อนเอามือจับอกเสื้อ ถอนใจและนั่งเลือกอย่างยิ้ม ท่าทางคงจะลืมวาระสำคัญของใครสักคน ก่อนจะมารู้อีกทีในนาทีฉุกละหุก หลังจากเลือกอยู่ไม่นานนักก็ได้ครบตามที่ต้องการ หลังจ่ายเงินเสร็จ เพื่อนของเธอที่ตามเข้ามาทีหลังสอบถามถึง "Temple of dawn" ... วัดอรุณ หนึ่งในวัดที่สร้างชื่อเสียงให้กับกรุงเทพไม่น้อย นอกเหนือไปจาก "Grand palace" ... วัดพระแก้ว และ "Reclining buddha" ... พระนอนที่วัดโพธิ์

พระปรางค์วัดอรุณ ภาพวัดไทยที่ไปไกลทั่วโลก เป้าหมายหนึ่งที่นักท่องเที่ยวถามหา

ผมอธิบายให้ฟังไปว่า มีท่าเรือข้ามไปใกล้ๆนี่เอง เพียงแค่ผ่านท่าพระจันทร์ วัดพระแก้ว ไปยังท่าช้าง ก็น่าจะหาเรือข้ามฟากไปได้ไม่ยาก เธอว่าเธอชอบวัดไทยมากๆ ประทับใจ ไปมาหลายที่แล้ว พระพุทธรูปของไทยดูอบอุ่น สถาปัตยกรรมของไทยเราดูมีโค้ง มีความงาม รวมถึงเต้นรำหน้ากากสมัยก่อน (เธอหมายถึง "โขน") แต่เสื้อผ้าที่รำบางชุดก็ดูเซ็กซี่ด้วย (เธอหมายถึง นางรำท้องถิ่นที่บางชุดคาดผ้าแถบรัดหน้าอก เปิดพื้นที่ช่วงไหล่ลงมาลึกและเปิดช่วงท้องเหนือขอบผ้าถุง - ไม่รู้เธอไปดูเขารำที่ไหนกันมา ผมเองก็ไม่ถนัดว่าเป็นการแสดง-แต่งกายของภาคไหน โมเดิร์นแดนซ์หรือเปล่า) ... เธอว่าเธอเคยไปดูรำของอินโดนีเซีย เครื่องแต่งกายบางส่วนอาจจะคล้ายกัน มีเครื่องประดับ แตท่ารำจะไม่เหมือนกัน บางทีจะกางแขน โยกคอ เหลือกตา ก็เป็นคนละแบบกัน แต่เธอว่ารำไทย "ตีวง" ดูสวย เธอชอบมากกว่า (คนอินโดเป็นชาวเกาะซะเยอะ การแสดงอาจจะดูดิบมากกว่าไม่ได้ประดิดประดอยอ่อนช้อยมากเหมือนบ้านเรา)

ผมฟังๆไปก็ได้แต่อมยิ้มพร้อมๆกับนึกถึง "วิชานาฏศิลป์" ที่มีวิวาทะกันในวงการบันเทิงช่วงเดือนก่อน ไพล่นึกไปถึงสมัยเรียนโรงเรียนวัดมัธยมของสมเด็จพระสังฆราช ไม่ได้เรียนนาฏศิลป์ตรงแต่ก็เรียนกระบี่กระบองกับเขาด้วย ต้องถือดาบหวายไปเรียนอย่างที่เขาแซวกันในเดี่ยวฯ ... ชิด-ยก-จ้วง-ก้าว-ชิด-ยก-รำ ... ยังจำได้อยู่ รู้สึกเท่ห์ดี ได้จับดาบไว้พาดบ่า ปลายด้านหลังจะไปแกว่งแหย่หน้าใครบ้างก็ไม่รู้ ... แต่ที่รู้สึกเท่ห์ที่สุด ดูเหมือนจะเป็นตอนเรียนเขียนแบบ ตอน ม.3 หรือ ม.4 จำไม่ได้ ที่ต้องมีอุปกรณ์บังคับ ขาดไม่ได้คือ "ไม้ที" จัดเป็นเครื่องแบบโชว์หล่อได้เลย ไม้ทีบางอันเป็นสีเนื้อไม้เหลืองๆธรรมดา แต่ของบางคนจะเป็นพลาสติกใสๆดูไฮโซ ... แถมต่อไปถึงตอนเรียนงานช่าง ตะไบฆ้อน เชื่อมเหล็ก ควันเชื่อมคลุ้งลอดหน้ากากเข้าตา ตอนเช้ารุ่งขึ้นหลังจากเชื่อมเหล็กทะลุไป แสบตา ลืมไม่ขึ้น ขี้ตาเต็มเลย ... เอ๊ะๆๆๆ ชักจะกลายเป็น บล็อกดักแก่เข้าไปซะแล้ว ... นั่งไทม์แมชชีนกลับมาที่ร้านหนังสือดีกว่า

ก่อนเธอทั้งคู่ออกจากร้านไป พวกเธอฝากส่งโปสการ์ด 5 ฉบับไปเยอรมัน มีอยู่ 3 ฉบับที่เธอวาดภาพประกอบน่ารักๆเพิ่มมาให้ดู บ่งบอกฝีมือการวาดภาพเล็กๆน้อยๆได้เป็นอย่างดี

โปสการ์ด 5 ใบที่สองสาวฝากส่ง ปลายทางคือเยอรมัน

ตึกรามบ้านช่อง และ วัด ในโปสการ์ดที่เธอเขียนขึ้น

ภาพโบสถ์ วาดง่ายๆจากปากกาหมึกซึม แต่อุตส่าห์ใส่รายละเอียดมีพระประธานด้วย

พูดถึงงานศิลปะแล้ว เลยพานให้นึกถึงโปสการ์ดอาร์ตอีกแบบหนึ่งซึ่งลูกค้าละตินฝากส่งไปชิลีเมื่อไม่นานมานี้ เป็นโปสการ์ดศิลปะที่ผนวกความเป็นของฝากที่ระลึกไปด้วย ตัวโปสการ์ดแบ่งเป็น 3 ตอน โดย 2 ตอนจะพิมพ์ภาพและเส้นไว้เพื่อตัดพับเป็นหุ่นกระดาษหนึ่งตอนและฐานกระดาษอีกหนึ่งตอน ข้อความอธิบายภาพ พิมพ์ 2 ภาษา คืออังกฤษกับญี่ปุ่น ส่วนคู่มือการพับเป็นภาษาอังกฤษอย่างเดียว เป็น "Greeting card" ของ "Postcard Cube" ออกแบบโดย "ธฤต เกตุประภากร" จากบริษัทเกตุเจริญศิลป์ที่ทำโปสการ์ดหุ่นกระดาษรามเกียรติ์ชุด 4 แบบ ประกอบด้วย ทศกัณฑ์-พระราม-นางสีดา-หนุมาน และยังมีโปสการ์ดหุ่นกระดาษชุดไทยราชนิยมอีก 8 แบบ พ่อหนุ่มบอกว่าแปลกดี ไม่เหมือนใคร เพื่อนที่ชิลีน่าจะชอบ

โปสการ์ดและจดหมาย 5 ชิ้นจากลูกค้าละตินที่ส่งไปไกลถึงอเมริกาใต้ ที่ชิลี - ภาษาที่จ่าหน้าไม่แน่ใจว่าเป็นภาษาสเปนหรือโปรตูกีส

โปสการ์ดด้านในตอนกลางสำหรับตัดและพับเป็นหุ่นกระดาษนางสีดา ส่วนด้านขวาสำหรับตัดและพับเป็นฐานยึดวางตัวหุ่น

ภาพหุ่นนางสีดาหน้าขาวจิ้มลิ้ม พร้อมส่วนแขนที่พิมพ์แยกไว้เพื่อติดตัวหุ่นหลังพับเสร็จแล้ว

สวัสดีครับ

Create Date : 16 พฤศจิกายน 2556
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2556 12:54:26 น.		0 comments
Counter : 2592 Pageviews.
Share Tweet