ตามธรรมเนียมสำหรับงานเทศกาลสงกรานต์ถนนข้าวสาร ที่จะต้องมีสปอนเซอร์หลักสนับสนุนและขึ้นป้ายราวเป็นการประชาสัมพันธ์สินค้า ซึ่งปีนี้น้ำอัดลม "Est" ยังคงครองสิทธิ์นั้นเป็นปีที่ 2 ต่อจากปีที่แล้ว ทำให้โทนสีของสงกรานต์ถนนข้าวสารกลายเป็นสีฟ้าสดใส ... ส่วนที่ร้านหนังสือก็แปรสภาพเป็นป้อมค่ายขายปืนฉีดน้ำมาหลายปีแล้ว บางปีก็กำไรมาก บางปีก็กำไรน้อย บางปีก็เท่าทุน คละๆกัน เช่นเดียวกับปีนี้ที่ธุรกิจพิเศษยังคงเดินหน้าต่อไป ด้วยวัตถุประสงค์ง่ายๆคือเป็นการเล่นสนุกที่ได้เงินกินขนมติดมือนิดหน่อย แถมเด็กๆแถวนี้ก็จะได้มีกิจกรรมให้เล่นกันตอนปิดเทอมพอเป็นพิธี ทำให้ยังไม่มีเหตุผลที่จะเลิกขาย แม้จะต้องใช้ต้นทุนสุขภาพเข้าแลกกันบ้าง ก็เรียกว่ายัง "ไหวอยู่"

พูดถึงเรื่องของที่ขายในเทศกาลก่อนครับ หลังจากหาเวลาเป็นมั่นเหมาะ 6 เมษาพาเพลิน ก็เป็นอันได้ฤกษ์ขนกองทัพ 4 ชีวิตไปช่วยกันซื้อสินค้าปืนฉีดน้ำจากแหล่งไม่ใกล้ไม่ไกลรวม 2 รุ่น (8+1) เบ็ดเสร็จ 9 โหล เลขสวยไม่ขาดไม่เกิน จากการประเมินตลาดหลายปีที่ขายมา สาเหตุที่ทำให้ไม่เลือกรุ่นอื่นๆ และต้องเป็น 9 โหล - 108 กระบอก เพราะเหตุผลหลักๆคือ

1) เรื่องการตลาด รุ่นที่เลือกจะเป็นเหมือนกับคำม็อตโตโฆษณาเครื่องถ่ายเอกสารยี่ห้อหนึ่งในสมัยก่อนคือ "เล็กๆไม่ ใหญ่ๆทำ" นั่นคือเป็นไซส์ใหญ่จนถึงใหญ่ที่สุด แน่นอนราคาทุนและกำไรต้องใหญ่ตามไปด้วย ... แลกกันกับกลุ่มลูกค้าที่แคบลงเพราะ เด็กเล็กและสาวน้อยน่ารักที่จูงมือแฟนข้างหนึ่ง ถือปืนมือหนึ่งจะไม่ใช่ลูกค้าเป้าหมายของร้าน แต่จะเป็นฝรั่งต่างชาติกับหนุ่มสาววัยมันส์ วัยฉะกันเข้ามาแทน

2) เรื่องคุณภาพ รุ่นกลางจนถึงใหญ่นี้จะมีหลายเบอร์ หลายแบบ แต่ 2 เบอร์ที่ขายจะมีคุณภาพดีมากจนถึงมากที่สุด เพราะเปอร์เซ็นต์ของเสียต่ำ สังเกตุได้จากลูกค้าที่มาซื้อกระบอกใหม่แทนกระบอกเก่าที่เสีย จะไม่มีรุ่นที่ขายมาฝากทิ้งเลย ถึงแม้ว่าปืนฉีดน้ำปีนี้จะมีการลดต้นทุนจากการลดความหนาของพลาสติกลงบางส่วน แต่ก็ยังใช้ได้ดีอยู่ ไม่มีแตกจากแรงอัด (วันสุดท้ายที่ขาย เจอฝรั่งหนุ่มบ้าพลังคนหนึ่งที่มาถามหาเบอร์ใหญ่สุดซึ่งหมดไปแล้ว เหลือแต่เบอร์ใหญ่ธรรมดา พี่แกส่ายหน้าไม่เอา บอกว่าเบอร์นี้ไม่เหมาะ เพราะปั๊มแตกไป 5 กระบอกแล้ว จะเอาเบอร์ใหญ่สุดเท่านั้น ผมได้แต่ส่ายหน้า บอกในใจว่าแค่เล่นฉีดน้ำเอาขำๆก็ได้นะยู ถ้าจะปั้มแรงๆ ฉีดเอาเป็นเอาตายขนาดนั้นละก็ ไปชกมวยน่าจะเข้าท่ากว่า)

3) เรื่องโลเกชันก็มีส่วนกับจำนวน 9 โหล คือหน้าร้านอยู่หัวถนนข้าวสารเกือบใจกลางพื้นที่ คำนวณคร่าวๆมีถึง 100000 คน ที่เป็นกลุ่มลูกค้าเป้าหมายผ่านหน้าร้าน ผมฟอร์แคสต์ลูกค้าแค่ 0.1% คือประมาณ 100 กระบอกพอได้อยู่

มากันเต็มพิกัดกับปืนฉีดน้ำรุ่นใหญ่ใส่สูท

นอกจากนั้นแล้ว ลูกค้าซองกันน้ำนี่ขยายตัวมาก สินค้าตัวนี้เพิ่งเข้าตลาดมาไม่กี่ปีนี้เอง ปีนี้ก็ยังไม่อิ่มตัว ดูเหมือนจะกลายเป็นพร็อบที่ต้องมีคล้องคอแทบจะทุกคนเลย บางคน 2 ซอง บางคนมาถามหาซองใหญ่เพราะดูเหมือนซองจะต้องใหญ่ตามขนาดของแก็ดเจ็ตที่เอามาถ่ายรูป-อัพเฟส บางคนซองเดียวนั่นแหละแต่ยัดเข้าไปไม่รู้เท่าไหร่ หนักสุดที่เจอคือสมาร์โฟน 2 เครื่อง บวกเงินมัดนึงพร้อมเหรียญแถมไฟแช็คอีกต่างหาก ผมลองถามลูกค้าหนุ่มวัยรุ่นที่มาซื้อซองเพิ่มว่าเพราะอะไร ของเก่ามันซึมหรือขาด น้องแกบอกว่า "ของมันเยอะ พี่ ... ยัดลงไปจนแน่น เดี๋ยวซองพลาสติกมันจะแตก" ผมได้แต่พยักหน้าหงึกๆ ตอบไปว่า "ดีแล้ว ซองแตกสมาร์ทโฟนร่วงก็แทบจะไม่ต้องพูดแล้ว คนเดินอัดกันแน่นขนาดนั้น อาจร่วงลงถนนเละๆ ตกแตก เผลอๆหาไม่เจอ" ... ผมกำลังคิดอยู่ว่าปีหน้าจะหาซองแบบไหนมาขายดี อาจเป็น

- ซองใหญ่ขึ้น ยัดของได้มากขึ้น

- โชว์ลวดลาย ปรับวัสดุให้ดูดีมีชาติตระกูล ทั้งซองพลาสติก ทั้งสายคล้องคอ ก็น่าสนใจ

- เปลี่ยนวิธีการใช้ จากคล้องคอเป็นวิธีอื่นที่ปลอดภัยขึ้น โชว์เท่ห์ได้ด้วย อาจเป็นซองสะพายไหล่แบบตำรวจหรือซองคาดเอวแบบนักท่องเที่ยว

- ฯลฯ

ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ปีนี้มีพร็อบใหม่เกิดขึ้นในตลาดสงกรานต์ที่ใช้ประโยชน์ได้จริงแถมเพิ่มความสวยงาม ดูเท่ห์ได้อีก ถูกใจคนคิดเอามาขายไม่น้อยเลยทีเดียว มันคือก็อกเกิลครับ คนโรงงานรู้จักดี ภาษาไทยก็แว่นตานิรภัยนั่นแหละ กันน้ำจากปืนฉีดก็ดี กันแป้งเข้าตาก็ได้ ขายอันละ 100-200 บาท ... โอ้โห ถ้าอุปกรณ์ครบชุดต่อคนนึง ปืนฉีดน้ำ - 300 / ซองกันน้ำ - 40 / แว่นตากันน้ำ - 200 / ขันกับแป้งดินสอพอง - 30 ... รวมกันเป็นงบประมาณไม่ต่ำกว่า 500-600 บาท เล่นน้ำจนเปียก เหนื่อย หมดแรงก็มานั่งกินข้าวไข่เจียว กระเพราหมู 15 บาท ให้สาสม 555 ...

พูดถึงเรื่องงบประมาณแล้ว ทำให้นึกถึงเรื่องที่ขายของขึ้นมาได้ เพราะเป็นเรื่องงบประมาณเหมือนกัน หน้าร้านหนังสือนั้น โชคดีที่อยู่ตรงนี้อยู่แล้วเลยไม่ต้องเสียเงินค่าเช่า ก็เลยอยู่เอง ขายเองไปเลย แต่ข้างบ้านหลายๆร้านก็ให้เช่าไปเลยนะครับ เพราะไม่ไหวจะอยู่ เพราะไม่อยากเล่นน้ำเปียก เข้า-ออกบ้าน ไม่สะดวกบ้าง ร้านจะเลอะเทอะบ้าง ก็เลยเห็นให้เช่ากันหลายราคาอยู่ ตั้งแต่หลักร้อยจนถึงหลักพันก็มี สำหรับแค่ 3-4 วันนี่แหละ แล้วเจ้าของร้านก็ปิด ออกนอกพื้นที่ไปเลย ไม่มีไฟ ไม่มีน้ำ ไม่มีบริการอะไรทั้งสิ้น แต่ก็ยังมีคนมาเช่ากันจากไกลๆหลายที่ครับ ปีนี้มีมาจากนนทบุรีบ้าง ราชพฤกษ์บ้าง บางกะปิบ้าง ทั้งมืออาชีพและมือสมัครเล่น เป็น "หลายชีวิต" ฉบับสงกรานต์ถนนข้าวสารได้เหมือนกัน เพียงแต่ไม่ได้ประสพชะตากรรมที่จมน้ำตายทั้งลำเรือเท่านั้น ... 6 ชุดตัวละครใน "Songkran Festival Business & Management University" มีดังนี้

1) คู่รักนักศึกษากับบทเรียนธุรกิจระดับปริญญา

2) คู่สาวทอม-ดี้ จากตลาดมืดใกล้บ้าน

3) เพื่อนซี้จากทุ่งบางกะปิ

4) แม่ค้าข้าวโพด

5) ป้าหลังวัด

6) แก๊งค์เช่ามืออาชีพ

เอาเป็นสัปดาห์นี้ปิดท้ายกันที่เสียงนุ่มๆหล่อๆของประชาสัมพันธ์หนุ่ม ที่ถือไมค์อยู่ที่เต๊นท์หน้าทางเข้าถนนข้าวสารก็แล้วกัน ทางเข้าจะถูกจัดไว้แยกเป็น 2 แถวสำหรับเพศชายและเพศหญิง โดยมีตำรวจคุมอยู่เพื่อสกัดคนเมาหรือคนเล่นแป้ง

"เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ห้าม แป้งห้ามนะครับ"

"ซองกันน้ำให้ใส่ไว้ในอกเสื้อนะครับ ตอนนี้หายไปแล้ว 200 กว่าเครื่อง ถ้าหายเพิ่มก็ไม่ต้องมาแจ้งความนะครับ มีแต่สมน้ำหน้าครับ เราเตือนคุณแล้ว"

ผมขายปืนไปก็อมยิ้มกับอารมณ์ขันป้อง-ปรามของคุณตำรวจ เพราะนึกภาพออกเหมือนกันว่าคนเยอะขนาดนั้น มันคงต้องระวังดูแลตัวเองให้ดี

... ก่อนจะมีเสียงให้ได้เฮฮากรี๊ดกร๊าดตามมาอีกครั้ง ...

เจตตจัน

02-2820358

085-8035412

087-0719858

jettajan227@yahoo.com

บรรยากาศที่ลานหน้าเกสต์เฮาส์บ้านชาติ

คอนเทนเนอร์ขนาดยักษ์บรรจุน้ำสำหรับสาดกัน วางเรียงรายหน้าสตาร์บัคส์

แม่ค้าวางแผงขายของกันตั้งแต่เช้าของวันเสาร์ 12 เมษา

ภาพหน้าถนนข้าวสาร ถ่ายจากหน้าร้านหนังสือ

ฝรั่งสาวนางนี้เปียกได้ที่แล้ว

สีสันของแท็กซี่ที่ทำการบ้านมา

ร้อนครับร้อน

บรรยากาศหน้าร้าน-วันเสาร์ ตั้งแต่บ่ายยันเย็น