ตลอดจนกระทั่งถึงสิ่งที่ไม่น่ารื่นรมย์อีกหลายๆอย่าง เช่น คนไทยดื่มเหล้ากลั่นมากเป็นอันดับ 5 ของโลก (มากกว่าค่าเฉลี่ย 9 เท่า) .... ข่าววัยรุ่นไทยตั้งครรภ์สูงสุดในเอเชีย - อันดับ 2 ของโลก (เด็กสุด 9 ขวบ ... ท้องแล้ว)

หรือแม้กระทั่งข่าวที่ออกจะงงๆว่าดีหรือไม่ดีก็ไม่รู้ เช่น ข่าวคนไทยใช้เฟสบุ๊คติดอันดับ 16 ของโลก ... กรุงเทพเป็นเมืองที่ใช้เฟสบุ๊คติดอันดับ 5 ของโลก !!!

ก็ว่ากันไปครับ ... แล้วแต่ชอบ แล้วแต่ถนัด มันเป็นความหลากหลายทางชีวภาพที่ต้องยอมรับ และเป็นประชาธิปไตยตามกระแสอย่างแน่นอน ... แต่ขออนุญาตมองต่างสักนิดหนึ่ง อ้างอิงจากหัวใจพุทธศาสนา 3 ประการว่าคนเราเกิดมาเพื่อ ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส เพื่อหลุดพ้นจากวัฏสังสารในบั้นปลาย .... ถ้างั้น "แล้วแต่ชอบ" แบบไทยๆในข้างบนย่อหน้าที่ 2 และ 3 ก็คงจะได้แต่วนๆอยู่ในวัฏนี่แหละ เป็น "ที่ชอบๆ" ที่ถูกใจและทำให้ไม่ต้องหลุดพ้นออกไปที่ไหนได้เสียที

สำหรับใครบางคนที่รู้ตัวและตั้งใจเดินทางอ้อม หรือตั้งใจวนๆอยู่ในวัฏนี้ ก็ขอเชิญตามสะดวกครับ แต่สำหรับใครบางคนที่เผลอๆไป ไม่รู้ตัว ไม่ได้ตั้งใจ ก็ขอสะกิดๆสักนิดก็ยังดี ว่าจากเกิดจนตายนั้น มันน่าจะมีทางตรงที่ทะลุได้ หรือไม่ก็เบี่ยงบ้างเล็กน้อยพองาม .... ไม่จำเป็นต้องเสียเวลากับมันก็ได้

... ขอบพระคุณที่เสียเวลา อ่านมา 5 ย่อหน้า ... พอดีอ่านข่าวแล้ว เส้นประสาทกระตุกนิดหน่อย หุหุ

เอ้า แวะเข้ามาครับ เชิญ .... ร้านหนังสือยังเปิดให้บริการตามปกติ ทั้งไกด์บุ๊คต่างประเทศ มือหนึ่ง มือสอง มีคอลเลกชันให้ได้เลือกชมกัน ซื้อได้ เช่าได้ ขายคืนก็ได้

วันก่อนนี้ หลังจากที่ลูกค้าหนุ่มชาวเยอรมันเข้ามาที่ร้าน เดินไปเดินมา 2 รอบก็เลือกหยิบราฟท์ไกด์บาหลีมือสองกับโลนลีแพลนเน็ตฟิจิปกเก่าไปแล้ว ผมเจอกับลูกค้าสาวผมทองชาวยุโรปคนหนึ่งที่เข้ามาทำให้ผมกลายเป็น "คนดี" ขึ้นมาเป็นพิเศษโดยไม่ได้ตั้งใจ ...

"คุณมีแผนที่จังหวัดเชียงใหม่หรือเปล่า" เธอถามพร้อมมองไปที่แป้นล้อหมุน

"มีครับ" ผมหยุดเกมส์ไพ่โป๊กเกอร์ชั่วครู่ แล้ววาดมือไปที่แผนที่เชียงใหม่ของ 2 บริษัทที่วางขายอยู่ ... หนึ่งกันน้ำ แผ่นเล็กกว่า และอีกหนึ่ง แผ่นใหญ่กว่า แต่เป็นกระดาษธรรมดา พร้อมแกะออกจากซองพลาสติกให้ดู และบอกราคาเสร็จสรรพ

เธอส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ และไม่พูดอะไรแต่กลับหันไปทางชั้นวางหนังสือไกด์บุ๊คมือสองแทน ก่อนที่จะเริ่มลงมือพลิกโลนลีแพลนเน็ตไทยแลนด์ดูเงียบๆ ผมอมยิ้มมุมปากก่อนจะเก็บแผนที่แล้วเดินกลับไปเล่นไพ่โปกเกอร์เท็กซัสต่อ ... อืมมม แจกไพ่ใหม่รอบนี้ จะเข้าฟูลเฮาส์ หรือ สเตรทฟลัชไหมว้า

"คุณๆ ขอโทษนะ ฉันขอยืมเล่มนี้ไปซีรอกซ์หน่อยได้ไหม" เสียงเธอถามมา ขณะที่ยื่นหนังสือโลนลีแพลนเน็ตมาให้ดู หน้าที่เปิดไว้คือหน้าที่เป็น "แผนที่กลางเมืองเชียงใหม่"

ผมมองแผนที่แล้วกระพริบตาปริบๆ "เธอคิดอะไรอยู่ ... เธอไม่ซื้อแผนที่เชียงใหม่ที่มีขาย แต่ขอยืมหนังสือไปถ่ายเอกสารหน้าแผนที่เชียงใหม่นั้นน่ะ ... "

"คุณจะ ... ขอยืม ... หนังสือไปซีรอกซ์แผนที่เชียงใหม่ ... เหรอ" ผมทวนคำถามเพื่อความมั่นใจ เผื่อเธอจะเปลี่ยนใจกลับไปซื้อแผนที่ 1 ใน 2 ฉบับนั้น

"ใช่ คุณไม่ต้องห่วงหนังสือนะ ฉันจะเอากระเป๋าสะพายของฉันวางไว้ที่นี่ เพื่อรับประกันว่าฉันกลับมาคืน" เธออธิบายหน้าชื่นตาบาน

ผมทำตาปรือเล็กน้อย "ไม่ดีละมั้ง ผมทำธุรกิจนะ แล้วผมได้อะไร" พลางตะโกนเงียบกริบในใจ "ที่นี่มันดูเหมือนห้องสมุดหรือองค์กรการกุศลตรงไหนกัน ... หรือหน้าตาของผมมันไม่ดุเหมือนลูกจ้างขายของในถนนข้าวสาร"

"You will be the good guy." เธอยิ้ม

ผมมองหน้าเธอพร้อมนั่งนิ่งๆอยู่กึ่งอึดใจ ก่อนหัวเราะ "ก็ได้" พลางคิดในใจ "เอาวะ เมื่อยูกล้าขอกันขนาดนี้ ไอก็กล้าให้เหมือนกัน ... เด๋วจะหาว่าแล้งน้ำใจ ไม่ใช่ "คนดี" "

เธอยิ้มร่าอย่างมีความสุข วางกระเป๋าไว้แล้วเดินออกไปพร้อมหนังสือ ส่วนผมก็ส่ายหัวดิกๆแล้วหันมาฟาดฟันกับเพื่อนร่วมวงต่อ "อ๊า .... ไอ่ วินนน" สาวคาวบอยหัวเราะ ก่อนแบไพ่ 2 คู่ในมือพร้อมกับกวาดชิพในกองไปจนหมด

5 นาทีผ่านไป เธอเดินกลับเข้ามาในร้าน ยิ้มแล้วยื่นหนังสือพร้อมกับธนบัตร 1 ใบมาให้ผมก่อนออกจากร้านไป "ขอบคุณมากนะ ... แล้วคราวหน้า ฉันจะกลับมาซื้อหนังสือจากคุณ"

ผมพลิกธนบัตรในมือใบนั้นไปมา มูลค่าของมันยังไม่ถึงครึ่งหนึ่งของราคาแผนที่เลย

... หึ หึ คราวหน้าอีกแล้ว คราวหน้าเหมือนกับ 2 สาวฝรั่งเศสที่ขอต่อราคาหนังสืออ่านไป 2 เล่ม พร้อมกับคำยืนยันว่าวันพรุ่งนี้จะเอาหนังสือเล่มหนึ่งมาให้แทนส่วนลด แล้วผมก็ไม่เคยเห็นหน้าเธออีกเลย

... คราวหน้าเหมือนกับสาวชาวยิว ที่เอาโลนลีแพลนเน็ตไชนา ฮีบรูว์มาขอส่วนลดโลนลีแพลนเน็ตพม่ามือสองใหม่กิ๊ก ก่อนจะสัญญาว่า "I will be back and change for Nepal guide, I promise to you" ... ฉันจะกลับมาเปลี่ยนเอาหนังสือไกด์บุ๊คเนปาล ฉันสัญญา ...

... สัญญา อย่างกับวิญญาณโกโบริที่ทางช้างเผือกเลยเธอ

โลนลีแพลนเน็ตจีน ในภาษาฮีบรูว์ เล่มล่าสุด

พูดถึง "คนดี" ขึ้นมา ทำให้ผมนึกถึงเธอคนหนึ่งขึ้นมา เธอคนนี้เข้ามาในร้านเพื่อเอาหนังสือรุทตาร์ทตุรกีกับนอร์ทอินเดียปกเก่ามาแลกกับรุทตาร์ทไทยแลนด์ปกล่าสุด หลังจากนั้นเธอก็เข้ามาตามหาโลนลีแพลนเน็ตพม่าภาษาฝรั่งเศส รวมแล้วเธอเข้ามาในร้านประมาณ 5-6 ครั้ง เธอเป็นสาวปารีเซียง

ปลายปีก่อน ช่วงวันทำงานกลางสัปดาห์ หลังจากผมกลับจากงานประมาณทุ่มเศษ เธอเข้าในร้านถามหาไกด์บุ๊คไทยแลนด์-เฟรนช์ ผมชี้ไปที่ชั้นกลางร้าน-แถวที่ 2 จากด้านล่างที่มีไกด์บุ๊คภาษาฝรั่งเศสวางเรียงกันอยู่ 60-70 เล่ม เธออุทานตาโตแล้วปรี่เข้าหาอย่างดีใจ ก่อนจะเลือกได้เล่มที่ต้องการออกมาถือไว้

Routard Thailand 2011 - ปกคุณยายชาวเขาถือกล้องสูบยาอยู่ในมือ

"คุณรับแลกหนังสือด้วยหรือเปล่า ฉันมีหนังสือจะมาแลกกับคุณเล่มนี้" เธอถามตาวาว

"รับสิ บางทีผมอาจจะแลกให้คุณฟรีนะ แต่บางทีคุณอาจจะต้องจ่ายเงินเพิ่ม ผมต้องขอดูหนังสือที่คุณจะแลกก่อน" ผมยิ้มดีใจกับลูกค้าและตัวเอง ... เรากำลังจะได้ทำธุรกิจกัน

"ถ้างั้นคุณเก็บเล่มนี้ไว้ให้ฉันด้วยนะ พรุ่งนี้ฉันเอาหนังสือมาแลก พอดีโรงแรมที่ฉันพักอยู่ไกลไปหน่อย วันนี้ฉันคงกินอาหารเย็นแล้วกลับที่พักก่อน" เธอให้ผม ... สัญญา ว่าจะเก็บหนังสือเล่มนี้ไว้ให้

"ได้สิ" ผมรับปากเธอก่อนออกจากร้านไป .... ปากแข็ง แต่ใจอ่อน หนังสือที่จะเปลี่ยนเล่มนั้นคงไม่รอดมาหาผมพรุ่งนี้แน่ๆ ผมคิด

วันรุ่งขึ้นผมฟาล์วจริงๆด้วย เธอมาก่อนผมกลับเข้าถึงร้าน ผมนึกอยากเขกกะโหลกตัวเองแรงๆ ที่ช้าไปเพียง 10 นาทีหลังจากที่เธอออกไป ผมพยายามไปยืนรดน้ำต้นนางกวักหน้าร้านอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง ตัดใบเหลืองก็แล้ว เก็บขยะที่กระถางชวนชมหน้าร้านก็แล้ว ก็เงียบกริบ .... เธอคงไม่ได้แวะอยู่แถวนี้

วันถัดไปผมกลับมาอย่างเร็วเพราะรถไม่ติด และภาวนาให้เธอกลับมาอีก .... ได้ผล เธอปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

"เมื่อวาน คุณไม่อยู่" เธอกล่าวยิ้มๆ เชิงต่อว่าพร้อมยื่นหนังสือให้ผม 2 เล่ม

"ขอโทษที เมื่อวานผมกลับช้าไปหน่อย" ผมกล่าวขณะพลิกหนังสือ 2 เล่มนั้นตรวจสภาพ และประเมินราคา "คุณอยู่เมืองไทยนานหรือเปล่า แล้วจะกลับมาคืนผมไหม"

"กลับมาสิ ฉันจะลงใต้ไปพักผ่อนที่ทะเลสัก 2-3 สัปดาห์ ก่อนจะกลับมากรุงเทพอีกครั้ง"

สาวปารีเซียง ผู้เดินตามความฝัน

คุยกันไปมาพักใหญ่ ได้ความว่าเธอเรียนจบแล้ว แต่ไม่ได้ทำงานประจำอะไรที่ไหน หากแต่กลับเก็บข้าวของพร้อมเพื่อนชายออกเดินทางมาที่เอเชีย เพื่อทำสกู๊ปทั้งสัมภาษณ์และบันทึกเทปเกี่ยวกับสิ่งต่างๆที่เธอสนใจ เธอวางแผนไว้ประมาณ 30 โปรเจ็คท์ หลังจากนั้นเธอจะนำมันกลับไปที่ฝรั่งเศส แล้วนำเสนอให้กับโรงเรียนที่นั่น

ผมสงสัยเป็นกำลัง "คุณใช้ทุนจากรัฐบาลเหรอ คุณเป็นเอ็นจีโอหรือเปล่า"

"เปล่า ฉันใช้เงินเก็บของฉันเอง ฉันคิดว่าหลังจากที่นำเสนอกับโรงเรียนแล้ว ฉันอาจจะตั้งบริษัทและเมกมันนีจากสารคดีเหล่านี้ได้บ้าง" เธออธิบาย

"เข้าใจล่ะ" ผมเริ่มเห็นภาพหนุ่มเช็คแห่งรายการ "คนค้นคน" ขึ้นมารำไรๆ

ชายหนุ่มผู้เป็นสัญลักษณ์ แห่งทีวีบูรพา และ รายการ คนค้นคน

"ที่อินเดีย ฉันได้มา 3 โปรเจ็กท์แล้ว คนแรกเป็นวิศวกรโยธาที่ออกแบบและสร้างห้องส้วมที่ใช้น้ำน้อยมาก คุณรู้ไหม ผู้คนที่นั่นยากจนมาก จนไม่มีเงินพอที่จะสร้างห้องส้วมในบ้านได้ ทำให้พวกเขาต้องขับถ่ายนอกบ้าน ตามถนนและพื้นดินทั่วไป วิศวกรคนนี้สร้างส้วมประหยัดน้ำนี้ได้มากกว่า 1000 หลัง ตลอด 3 ปีที่เขาทำมา เพื่อบริจาคให้กับคนยากจนทั่วไป"

"นอกจากนั้น คนที่ 2 ก็เป็นครูที่ทำโรงเรียนเคลื่อนที่ เพื่อออกไปสอนหนังสือให้กับเด็กๆตามท้องถนน ส่วนคนสุดท้ายคือคนเก็บขยะที่ทำโครงการรีไซเคิลขยะที่เธอเก็บมา" เธอเล่า

"แล้วเมืองไทยล่ะ คุณแค่แวะพักผ่อนหรือมีโปรเจ็คท์ติดมาด้วย" ผมพยักหน้าแล้วถามไป

"ฉันวางแผนไว้ 2 เรื่อง หนึ่งคือเรื่องชาวสลัม ในความเห็นของฉันนะ คนที่อยู่ที่นั่นนานๆ พอเจ้าของที่มาไล่ เขาควรจะต้องจ่ายเงินให้กับชาวสลัมเหล่านั้นบ้าง ฉันนัดคนที่จะสัมภาษณ์ไว้วันนี้ แต่เธอไม่มา" เธอเล่า

"ส่วนอีกเรื่องหนึ่ง คุณรู้ไหมเรื่องอะไร ในถนนข้าวสารนี่ก็เยอะ" เธอถามต่อ

"นักท่องเที่ยวเหรอ" ผมส่ายหน้าไม่แน่ใจ

"ไม่ ... หญิงขายบริการไง ที่นี่มีเยอะมาก ใครๆก็รู้" เธอตอบ

ผมได้แต่อมยิ้ม พลางนึกในใจ "สาวไทย ... ชื่อเสียงโด่งดังไปไกลกว่าบอลไทยไปบอลโลกอีกแล้ว"

"หลังจากนั้นฉันมีแผนจะไปฟิลิปปินส์ต่อ" เธอว่า

ผมเลยช่วยสนับสนุนแผนงานของเธอโดยไม่คิดค่าใช้จ่ายในการเปลี่ยนหนังสือ หลังจากนั้นประมาณ 3 สัปดาห์ เธอกลับมาคืนรุทตาร์ทเล่มคุณยายก่อนที่เธอจะปรากฏตัวมาอีก 2 ครั้งตอนต้นเดือนกุมภาพันธ์ เพื่อตามหาหนังสือไกด์บุ๊คพม่าในภาษาฝรั่งเศส ผมบอกให้เธอกลับมาในวันรุ่งขึ้น เพราะมีสาวเฟรนช์อีกคนที่จะมาแลกไกด์บุ๊คเวียตนาม โดยเอาพม่ากับนอร์ทอินเดียมาให้แทน แต่แล้วก็ฟาล์วทั้งคู่ เพราะไกด์บุ๊คพม่าที่จะมาเปลี่ยนนั้นไม่มาตามนัด .... สาวปารีเซียงของผมก็เลยต้องมือเปล่าไปวัดดวงที่พม่าเอาเอง

... ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน โปรเจ็คท์หญิงไทยขายบริการของเธอ มันจะเป็นยังไง ... จะออกมาเป็นเหมือนวัดคณิกาผลหรือวัดใหม่ยายแฟง ที่เปิดซ่องหาเงินมาสร้างวัดหรือเปล่า

รู้แต่ว่า ฟังแล้วก็ได้แต่ถอนใจ เหมือนบอลไทยไปบอลโลก ยังไงยังงั้น



หมายเหตุ

ตอนที่เขียนเรื่องนี้ รู้สึกว่าเป้าหมายบอลไทยไปบอลโลกกำลังลอยห่างออกไปอีก เพราะเตะคัดเลือกนัดสุดท้ายกับโอมานกำลังจะแข่งตอนสิ้นเดือนนี้ แต่วินนี่เรียกเก็บตัวนักบอลที่เชียงใหม่ ... พ่อเจ้าประคุณมากันแค่ 5 คน ... สวัสดี

Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2555 10:00:56 น.		0 comments
Counter : 2413 Pageviews.
Share Tweet