ร้านหนังสือในข้าวสาร ... ตอน M&M
สวัสดีคุณผู้อ่านที่รักทุกท่าน ด้วยความยินดีครับที่ยังมีชีวิตอยู่ โดยไม่ร้อนตายหรือเป็นบ้า-เสียสติไปก่อนกับสภาพอากาศปีนี้ นับเป็นเมษาหน้าร้อนที่ดุเดือดที่สุดปีหนึ่งที่เคยเจอมา จากข่าวเขาว่านักท่องเที่ยวจีนกับรัสเซีย เฮโลกันมาเที่ยวสงกรานต์เมืองไทยกันเยอะเป็นพิเศษ ก็คงต้องดูกันว่ามีกระเส็นกระสายเข้ามาที่ถนนข้าวสารกันบ้างพอหอมปากหอมคอ ... แต่ว่าส่วนใหญ่คงจะหนีหลบร้อนขึ้นเหนือไปเชียงใหม่กันหมด ไม่ก็ลงใต้ไปชายหาด ปล่อยให้ถนนข้าวสารถูกแดดเผาอยู่อย่างเดียวดายใต้เงาจันทร์ ร้านหนังสือยังคงเปิดอยู่ครับ สำหรับแบ็คแพ็คเกอร์ที่ต้องการหนังสือไกด์บุ๊คภาษาต่างประเทศ หลากหลายภาษา ใหม่มือหนึ่งและเก่ามือสอง ตลอดจนแผนที่และเฟรสบุ๊คให้เป็นตัวช่วยตลอดการเดินทาง แม้จะร้อนเพียงใด ก็ไม่เกินความสามารถ แถมช่วงนี้เพื่ออำนวยความสะดวกเพิ่มเติมให้ลูกค้า ก็รับชำระค่าหนังสือเป็นเงินดอลลาร์อีกต่างหาก จะได้ไม่ต้องไปเดินแลกเงินแล้วหายไปกับสายลมร้อนกลางเดือนเมษาให้เสียเวลาทั้งคนซื้อและคนขาย ปลายเดือนมีนาคมก่อนปิดยอดตอนสิ้นเดือน ที่แสดงผลออกมาแล้วว่าลูกค้าหายไปพร้อมกับยอดขาย ปรากฏว่าได้เจอลูกค้าจากเม็กซิกันคู่หนึ่ง ทั้งคู่เป็นชายสูงวัย คนหนึ่งผมดำหยักศกสะพายกล้อง สวมเสื้อฮาวายลอยชาย ลักษณะออกติสต์หน่อยๆ ส่วนเพื่อนอีกคนที่มาด้วยกันรูปร่างผอมสูง ผมขาวหวีเรียบติดศรีษะสะพายกระเป๋าด้านหลัง เสื้อโปโลทับชายเรียบร้อยสวมแว่น บุคลิกคล้ายครูใหญ่โรงเรียนประชาบาล หลังจากเดินดูเงียบๆอยู่พักหนึ่ง ลูกค้าคุณน้าผมดำก็หยิบหนังสือภาษาสเปนติดมือมาเล่มหนึ่ง มันคือ "Cambios" ของ "Mo Yan"
หนังสือ "Cambios" ของ "ม่อ เอี๋ยน" เรื่องราวประวัติศาสตร์จีน ผ่านสายตาของเด็กชายชาวจีนตลอด 40 ปี ตั้งแต่เด็กจนย่างเข้าสู่วัยชรา เวอร์ชันภาษาสเปน
"คุณเคยอ่านหนังสือเล่มนี้หรือเปล่า" ลูกค้าติสต์รุ่นน้าถาม พร้อมยื่นหนังสือในมือมาให้ผมดู
"ไม่อ่ะ" ผมขมวดคิ้ว หยิบมาพลิกดูหน้า-หลัง ภาษาสเปน ผมอ่านไม่ออก พยายามเดาสุดชีวิตจากตัวหนังสือ "Cambios" บนหน้าปก ... คัมเบียส ... คัมโบเดีย ป่าววะ ... ส่วน โมยัน น่าจะเป็นคนเขียน
"เรื่องเกี่ยวกับสงครามในกัมพูชาหรือเปล่า" ผมถามกลับไปพร้อมชี้ไปที่ตัวหนังสือบนปก
"ไม่ใช่ มันแปลว่า การเปลี่ยนแปลง เป็นเรื่องราวของนักเขียนจีนน่ะ" น้าติสต์บอกมาและพยักหน้าตกลงซื้อเล่มนี้พร้อมกับที่เพื่อนรุ่นลุงผมขาวที่มาด้วยกันเดินเข้ามาพร้อมกับแผนที่กรุงเทพฉบับใหญ่ในมือ
ผมคิดราคารวมแล้วทอนเงินพร้อมกับใส่แผนที่และหนังสือลงในถุงพลาสติก ทั้งคู่รับเงินแล้วเดินออกไปที่หน้าร้าน ขณะที่ผมจำชื่อหนังสือ ท่องอยู่ในใจ ... "โมยัน" "คัมเบียส" "คัมบิโอส" ...
"เอ่อ คุณช่วยหยิบหนังสือเล่มนี้ให้ผมดูหน่อยสิ" น้าติสต์เดินยิ้มๆเข้ามาเรียกผมจากหน้าร้าน ขอดูสมุดภาพระบายสีของแนนซีแชนด์เลอร์ที่โชว์อยู่หน้าร้าน หลังจากที่ทั้งคู่เดินกลับเข้ามาใหม่
"ของผมด้วย" ครูใหญ่ผมขาวเดินย้อนออกไปหน้ากระจกพร้อมกับชี้มือมาที่เฟรสบุ๊คโลนลีแพลนเน็ตภาษาอังกฤษ-จีน ที่ผมวางเรียงซ้อนกันเป็นปึก โชว์สันปกอยู่ที่ชั้นหน้าร้านเหมือนกัน
ผมหยิบสมุดภาพเป็นเล่มแรก ก่อนที่จะกวักมือเรียกครูใหญ่ให้เดินตามเข้ามาที่ชั้นหนังสือเฟรสบุ๊คหน้าโต๊ะคิดเงินด้านใน พร้อมกับหยิบฉบับมือสองยื่นให้ ทั้งคู่พลิกดูหนังสือในมือก่อนจะพยักหน้าตกลงจ่ายเงิน โดยครูใหญ่ขอซื้อเป็นฉบับใหม่มือหนึ่งแทน
"ยินดีต้อนรับสู่เมืองไทย พวกคุณมาจากไหนกัน เป็นคนสเปนหรือ มาถึงที่นี่นานหรือยัง" ผมถามชวนคุยไปเป็นชุด หลังคิดเงินรอบสองเสร็จ
"เรามาจากเม็กซิโก ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น วันนี้เลยนอนพักทั้งวัน กว่าจะฟื้นก็ค่ำๆนี่แหละ เลยออกมาเดินสำรวจกันตอนมืด" น้าตอบมาเรื่อยๆ
"แต่คุณอ่านภาษาสเปนได้ด้วย มันคนละทวีปเลยนี่" ผมถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
"ได้สิ ที่อเมริกากลาง อเมริกาใต้ มักจะมีภาษาท้องถิ่น รวมทั้งใช้ภาษาสเปน ภาษาโปรตุกีสได้ ส่วนเม็กซิโกเอง ถึงจะจัดว่าอยู่ในอเมริกาเหนือ แต่เราก็ใช้ภาษาสเปนเป็นภาษาราชการเหมือนกัน ว่า แต่ ... คุณอยู่ที่นี่เหรอ คุณเป็นคนจีนหรือเปล่า" น้าติสต์ตอบพร้อมกับถามมา
"ใช่ ผมอยู่นี่ พ่อ-แม่เป็นคนจีน แต่ผมเกิดที่เมืองไทยเป็นเจนเนอเรชันที่ 2 น่ะ ... คุณพักแถวนี้สิ" ผมพยักหน้าถามต่อ
"ไม่ โรงแรมของเราอยู่ด้านโน้น ข้ามสะพานไป รู้สึกจะเป็นสามเสนซอย 2" ครูใหญ่ผมขาวตอบมาพร้อมชี้มือออกไปทางสี่แยกบางลำพู
"อ้า กู๊ดไอเดีย ... เยี่ยมมากเลยแถวนั้น ท่าทางคุณชอบที่พักเงียบๆ ไม่พลุกพล่านเหมือนแถวนี้" ผมพยักหน้าพร้อมยกนิ้วให้
"ใช่ พวกเราเลยวัยแล้ว ... และที่พักของเราก็เยี่ยมเลย ด้านหลังเราติดคลองเล็กๆด้วย บรรยากาศก็ดี" ครูใหญ่ยิ้มกว้างตอบมา ... แกหมายถึงคลองบางลำพู
"ใช่เลย" ผมคิด ... หลังจากที่เมื่อก่อนนี้นานพอควร น้ำคลองสีดำ กลิ่นเหม็น ดูสกปรก แต่ตอนนี้มีการปรับปรุงดูดีขึ้น น้ำดูสะอาดขึ้น มีปลาฝูงเล็ก ฝูงใหญ่ให้เห็นพอสมควร พร้อมป้ายห้ามจับปลาติดไว้ตามริมคลอง เมื่อเร็วๆนี้ผมเพิ่งได้มีโอกาสแวะไปนั่งกินโป๊กเกี้ย (เพื่อนสมัยประถมเคยเรียกว่า ขนมขี้ไคลไหหลำ) ตรงเชิงสะพานตลาดนานาตอนสายๆ ริมคลองปลูกต้นไม้ไว้ร่มรื่น รวมกับวิวคลองที่มีปลาตัวใหญ่ๆแหวกว่ายเป็นฝูง ก็นับว่าเป็นบรรยากาศดีที่หาไม่ได้ง่ายๆใจกลางเมืองกรุงเทพทีเดียว
"คุณอยู่กรุงเทพนานไหมนี่" ผมถามต่อ
"ยังไม่แน่ใจเลย เรามีแผนจะขึ้นเหนือ น่าจะเป็นเชียงใหม่" ครูใหญ่ตอบมายิ้มๆ
"อีก 2 สัปดาห์ กลางเดือนเมษายน เรามีเทศกาลสงกรานต์ฉลองปีใหม่เมืองไทย คุณอย่าพลาดนะ ไม่ว่าจะเป็นที่ถนนข้าวสารนี่หรือที่เชียงใหม่ก็เถอะ" ผมโฆษณาให้ ททท. ฟรี ไม่คิดเงิน
"อ้า ใช่ๆ ที่นี่เล่นสาดน้ำกัน ผมจำได้จากที่เคยมาคราวก่อน" ครูใหญ่พยักหน้ายิ้มๆกับเพื่อนติสต์ ที่เดินวนอีกรอบพร้อมกับเดินถือหนังสือ "Angkor Wat" เข้ามาหาผม
"หนังสือเล่มนี้ราคาเท่าไหร่" น้าติสต์ยื่นหนังสือถามมา ก่อนที่ผมจะทำท่าพลิกมือให้ดูที่ปกหลัง
"อ้อ" ลูกค้าเอาเครื่องคิดเลขมาคิดเป็นราคายูโร ก่อนถาม "คุณลดราคาให้ผมหน่อยได้ไหม"
"ได้สิ" ผมกดเครื่องคิดเลขให้ดู พร้อมบอกราคาปัดเศษไปให้ น้าติสต์ยิ้มอย่างพอใจก่อนจ่ายเงิน ร่ำลาพร้อมกล่าว "ขอบ-คุณ-ครับ" ชัดถ้อยชัดคำ
"อาดิโอส" ผมกล่าวลายิ้มๆ ให้ก่อนทั้งคู่จะหัวเราะหันมาโบกมือจากหน้าร้านโบกมือ ก่อนหันมาเตรียมตัวปิดร้าน
"เอ่อ ขอโทษนะ ... คุณมี "Special bin" สำหรับทิ้งสิ่งนี้หรือเปล่า" น้าย้อนเข้ามาอีกทีพร้อมกับยื่นมือมาให้ผมดู ในขณะที่อีกมือหนึ่งที่ค่อยๆคลี่กระดาษที่ห่ออยู่ออกจากกัน
"มันเป็นแบตเตอรี่แห้งน่ะ พอดีเราเห็นมันบนถนน ... ฝากด้วยนะ" น้าติสต์บอกมา ... ใช่ครับ มันคือถ่านไฟฉายขนาด "3A" ในสภาพที่ถูกทับบี้แบน
ถ่านไฟฉายขนาด 3A ถูกทับบี้แบน ห่อด้วยกระดาษ
พริบตานั้น ภาพข่าวมลพิษในเม็กซิโกก็วาบเข้ามาในสมอง ธุรกิจที่มีผลกระทบสิ่งแวดล้อมมากมายในอเมริกา ถูกต่อต้านมากขึ้นๆ แน่นอนบริษัทเหล่านั้นก็แค่ย้ายข้ามพรมแดนไปลงในเม็กซิโก ประเทศที่อยู่ติดกัน แต่เจริญน้อยกว่า กฎหมายล้าหลังกว่า การควบคุมมลพิษหละหลวมกว่า
Young man and former gang member walking along a polluted river that runs through Santa Fe section of Mexico City
Densely populated Mexico City contributes 30% of Mexicos industrial emissions, in the form of mostly sulfur dioxide and carbon dioxide. Over 3 million automobiles emit carbon dioxide into the atmosphere every day. Mexico City is surrounded by mountains that rise 1000 meters (3,280 feet) above the valley floor. The pollution emitted from the city becomes trapped above the city, locked in by the mountains.
ตลอดระยะ 10-20 ปีที่ผ่านมา จากข่าวต่างประเทศ ข่าวมลพิษสิ่งแวดล้อม เม็กซิโกเป็นหนึ่งใน "ท็อปคันทรี่" ที่ผจญกับปัญหาสิ่งแวดล้อมอันเนื่องมาจากการเจริญเติบโตและขยายตัวอย่างรวดเร็วของเขตเศรษฐกิจ เมื่อมันมาประจวบเข้ากับความหละหลวมของกฎหมายควบคุมและคอรัปชัน ผลรวมของสมการนี้ก็คือปัญหามากมายที่เกิดขึ้น และแน่นอน ปัญหาสิ่งแวดล้อมด้วย ...
เพียงแต่ ... ลูกค้ารุ่นใหญ่จากเม็กซิโกคู่นี้ทำให้ผมรู้สึกสะดุดขึ้นมา สะดุดในความหวังว่าอย่างน้อยนักท่องเที่ยวของเขาที่มาบ้านเราก็มี "จิตสำนึกสิ่งแวดล้อมดีๆ" ติดมาด้วย สะดุดว่าคนของเขามีคุณภาพดี มีการเรียนรู้ปัญหา และต่อยอดเข้ามาสู่ชีวิตประจำวันได้อย่างง่ายๆ ...
ก่อนปิดร้านคืนนั้น ผมยิ้มให้กับตัวเอง
- ผมรู้สึกสบายใจว่า ลูกค้าคู่นี้คงจะไม่ทำให้คลองบางลำพูสะอาดน้อยลง
- ผมรู้สึกสบายใจว่า คนเราสามารถเรียนรู้ปัญหา และแก้ไขได้จริง ช้าหรือเร็วเท่านั้น
- ผมรู้สึกดีๆอีกหลายอย่าง ... ....
... แต่ ...
แล้วตัวเราจะเอา "ถ่าน Tectron 3A" ก้อนนี้ไปทิ้งไหนดีวะเนี่ย งานเข้าแล้วสิ
เจตตจัน 085-8035412 087-0719858 jettajan227@yahoo.com
หมายเหตุ
"ม่อ เอี๋ยน" ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมประจำปี 2012 จากนวนิยายเรื่อง "Life and Death Are Wearing Me Out" นับเป็นนักเขียนเอเชียคนที่ 4 ที่ได้รางวัลนี้ต่อจาก รพินทรนาฏ ฐากูร (1913) / ยาสุนาริ คาวาบาตะ (1968) และ เคนซาบุโร โอเอะ (1994) ... และนับเป็นคนจีนคนแรกที่ได้รับรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม ... ส่วน เกา สิงเจี้ยน (2000) นั้นรับรางวัลโนเบล ในขณะที่ลี้ภัยอยู่ในฝรั่งเศส ในสัญชาติฝรั่งเศสแทนสัญชาติจีน
| Create Date : 28 เมษายน 2556 |
| Last Update : 28 เมษายน 2556 11:51:55 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1961 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [