สวัสดีครับคุณผู้อ่านที่รักทุกท่าน ยินดีที่ได้พบกันอีกครับ แม้จะไม่รู้จัก สำหรับใครสักคนที่เพิ่งเข้ามาอ่านบล็อกนี้เป็นครั้งแรก และยินดีเหมือนกันครับกับคุณผู้อ่านที่เคยอ่านผ่านตามาบ้างแล้ว และก็ยังติดตามกันอยู่ ทั้งที่แทบจะไม่เคยเห็นหน้าค่าตากัน เรียกว่ารู้จักกันเพียงผิวเผิน ผ่านทางตัวหนังสือเท่านั้นเอง ... ก็ขอบอกว่ายังอยู่ดี มีสุข กินได้ นอนหลับ และครบ 32 เขียนบล็อกได้ โดยยังไม่ต้องกระพริบตาให้สะกดเป็นคำเหมือนกับ ฌอง โดมินิค โบบี้ แห่ง ชุดประดาน้ำกับผีเสื้อ

เห็นข่าววิกฤติไครเมียร์ที่ซาๆกันไป (ดูเหมือนว่าทาง UN จะทำอะไรไม่ได้) เพราะรัสเซียใหญ่เกินกว่าจะเอากำลังรบเข้าไปบุก ได้แต่คว่ำบาตรกันนิดๆหน่อยๆพอเป็นพิธี ก็เหลือแต่จีนที่ยังโวยวายมาเลเซียไม่เลิก ก็ไม่รู้ว่ามาเลย์เจอตออะไรเข้าให้ถึงได้ยอมเสียรังวัดขนาดนี้ (ปกติจะซ่ากับไทยกับสิงคโปร์เสมอๆ) ได้แต่อมสากกะเบือกับยอมโดนด่า และก็ทำเป็นค้นหาทางอากาศพอเป็นพิธี แต่ดูแล้วคงมีเรื่องลึกลับซับซ้อนค่อนข้างเยอะ อยากรู้ว่าอีกสัก 20 ปีตอนเกษียณแล้วนั้น ข้อเท็จจริงจะถูกใครสักคนเปิดเผยออกมาไหม เป็นอย่างไร หรือมันจะกลายเป็นเหมือนกับคดีลึกลับระดับโลกอีกมากมาย ที่ยังไขปมปริศนาไม่ออก ... พร้อมๆกับที่ได้แต่สงสารและเสียใจกับญาติโกโหติกาของผู้โดยสารที่ดวงกุด เดินทางไปกับเที่ยวบินปัญหาเที่ยวนี้

ส่วนร้านหนังสือก็ยังคงเปิดอยู่เหมือนทุกวันครับ เพื่อให้บริการลูกค้าที่ต้องการใช้หนังสือไกด์บุ๊คภาษาอังกฤษ โลนลีแพลนเน็ตเป็นส่วนใหญ่ ทั้งใหม่มือหนึ่งและเก่ามือสอง ซึ่งหนังสือของที่ร้านก็จะมีเงื่อนไขพิเศษ แลกได้ คืนได้ แถมได้ แล้วแต่ความคุ้มดีคุ้มร้ายของคนขายในแต่ละวัน ... เอ้อ ล้อเล่นน่ะครับเรื่องคนขาย แต่ไม่ได้ล้อเล่นเรื่อง แลก คืน หรือแถมนะครับ ซึ่งก็ต้องดูเป็นเคสบายเคสไป แต่ส่วนใหญ่ลูกค้าคนไทยไม่ค่อยมีมาคืนครับ มักจะเก็บไว้เป็นที่ระลึกกัน จะมาคืนก็เป็นลูกค้าฝรั่งแบ็คแพ็คเกอร์อาชีพเท่านั้นเอง ซึ่งบางเล่มก็ได้ครึ่งราคา หรือไม่ก็เปลี่ยนเป็นหนังสืออ่านไป

ส่วนลูกค้าคนไทยหลายๆคนที่มาซื้อที่ร้านก็แกะรอยมาจากทางอินเตอร์เน็ต บางคนมาซื้อเองแต่บางคนก็ไม่สะดวก ต้องใช้วิธีส่งไปรษณีย์ไปให้ซึ่งก็ได้ใช้บริการของไปรษณีย์ไทยปีๆนึงไม่กี่ครั้ง เท่าที่ผ่านมาก็ถึงมือลูกค้าดีนะครับ ไม่มีสูญหาย ไม่มีปัญหาอะไร ... พอดีเคยอ่านข่าวเห็นไปรษณีย์โดนร้องเรียน-ต่อว่า ช่วงก่อนที่มีข่าว ประมาณดาราหลายๆคนที่ทำธุรกิจพวกเครื่องสำอางบ้าง เครื่องประดับบ้าง หรือไม่ก็สั่งของเข้ามาจากต่างประเทศ แล้วทำให้ต้องส่งของให้ลูกค้าทางไปรษณีย์ แต่ปรากฏว่า ลูกค้าได้สินค้าที่สั่งมาไม่ครบบ้าง ของเสียหายบ้าง เว็บขายสินค้าต่างประเทศไม่ส่งมาเมืองไทยบ้าง เพราะสินค้าจะขาดการติดตาม หายเข้ากลีบเมฆไปเฉยๆ เหมือนกับโบอิ้งของมาเลย์ลำนั้น ... ก็เป็นโอกาสที่ต้องปรับปรุงกันไปครับสำหรับการไปรษณีย์ ... แต่กลับกันครับ เมื่อต้นปีได้มีโอกาสที่คนไปรษณีย์มาใช้บริการที่ร้านบ้าง เป็นถึงไปรษณีย์ต่างประเทศทีเดียว เขาเป็น "Italian Postman" ที่มาเที่ยวเมืองไทย ... ตามมาครับ ผมจะเล่าให้ฟัง

(เอ้อ ... ไม่ใช่ แจ็ค นิโคลสัน ที่เข้ามา "Ring twice" กับ เจสสิกา แลงก์ นะครับ ... อย่าเข้าใจผิด)

"คุณมีโลนลีแพลนเน็ต 3 ประเทศนี้ใช่ไหม มือสองมีหรือเปล่า" ลูกค้าหนุ่มผมยาวหยิกเอ่ยถามผม หลังจากยืนเลือกหนังสืออยู่พักหนึ่ง ในมือถือมองโกเลียมือสองไว้ ท่าทางจะยังได้ไม่ครบ สายตามองหาปาปัว-นิวกินี กับเกาหลี เพิ่มเติม

"มีสิ" ผมชี้ให้ดูบนชั้น บางปกมีเพียงมือหนึ่ง ขณะที่บางปกมีทั้งมือหนึ่งและมือสอง

"คุณเก็บไว้ให้ด้วยนะ ผมไปเที่ยวประมาณ 3 สัปดาห์จะกลับมาอีกที ก่อนกลับอิตาลี" ลูกค้าสั่งไว้ ก่อนที่ผมจะทำได้แค่พยักหน้ารับ ... ระหว่างนั้นมีลูกค้าคนไทยบ้าง ฝรั่งบ้างที่เข้ามาเลือกซื้อหนังสือในช่วงไฮซีซันต้นปี เฉียดไปเฉียดมา แต่ทั้ง 3 เล่มก็อยู่รอดปลอดภัยดี รอการกลับมาของลูกค้าหนุ่มจากอิตาลี จนกระทั่งวันหนึ่งตอนหัวค่ำ หลังเลิกงานกลับถึงร้าน ผมก็ได้พบเขาอีกครั้ง

"เฮ้ย ยูกลับมาจริงๆด้วย" ผมเอ่ยปากทัก พร้อมโบกมือให้

"เมื่อกลางวันผมมาดูแล้วทีนึง แต่หาได้ไม่ครบ คุณดูให้หน่อยสิ" ลูกค้าเอ่ยถาม สีหน้ากังวลเล็กน้อย

"อยู่สิ ผมจำได้ว่ายังไม่ได้ขายไปไหนนะ ทั้ง 3 เล่มเลย" ผมขมวดคิ้ว ก่อนเดินมาไล่ดูที่ชั้น และพบว่า 1 ใน 3 เล่ม เป้าหมายถูกขยับไปแทรกไว้มุมสุดของชั้นด้านหนึ่ง ติดกับขาตั้ง

"นี่ไง ตกลงคุณซื้อทั้ง 3 เล่มนี้แล้วจะไปต่อทริปนี้เลยเหรอ" ผมชี้และหยิบออกมาให้ลูกค้าดู พร้อมกับถามชวนคุย

"เปล่าหรอก ผมเอาไว้ดูเพื่อศึกษาข้อมูลก่อนเดินทางปีหน้า" ลูกค้าตอบพร้อมกับจ่ายเงินค่าหนังสือ

"3 ประเทศก็นานสิ คุณลางานได้นานดีนะ" ผมหยิบหนังสือใส่ถุงส่งให้

"ที่ทำงานเขาอนุญาตให้นานพอสมควร มาเที่ยวเมืองไทยทริปนี้ก็หลายสัปดาห์อยู่ ผมเป็นบุรุษไปรษณีย์ แล้วก็พอดีผมโสดด้วย ก็เลยไม่ต้องคิดอะไรมาก" ลูกค้าหนุ่มอธิบาย

"ที่อิตาลี มีมาเฟียเยอะไหม เจ้าพ่อล่ะ" ผมถาม นึกถึงหนังก็อดฟาเธอร์ขึ้นมาทันใด

"โฮ้ยยยย ดงเลยแหละ เขตไปรษณีย์ที่ผมรับผิดชอบ มีพวกนี้เต็มไปหมด ผมทำงานนี้มาร่วม 10 กว่าปีแล้ว เคยลาออกไปทีนึง แต่ไม่นานนักก็ถูกตามตัวกลับมาอีก" ลูกค้าตอบ แล้วเล่าต่อ

"เพราะว่าเขตนั้นจะมีพวกมาเฟีย-มิจฉาชีพ มีคนทำธุรกิจนอกกฎหมายเยอะ ทั้งอาวุทธปืน ยาเสพย์ติด หัวขโมย คนที่อยู่ที่นั่นจะไม่ค่อยเปิดเผยตัวซักเท่าไหร่ มักจะหลบๆซ่อนๆ หนีตำรวจ บางทีก็จะย้ายที่อยู่กันบ่อยๆ แต่ไม่ออกไปนอกพื้นที่ไกลมากนัก ผมต้องไปตามหา ปวดหัวมาก"

"ฮ้า เหรอ ต้องตามหาด้วยเหรอ" ผมหัวเราะ ถามแทรกกลับไป ภาพตึกเก่า อาคารทรงสูงพร้อมเสาหิน โครงสร้างศิลปกรรมยุคเก่าในหนังดาวินชีโค้ดลอยผ่านแวบเป็นฉากๆ

"ใช่ คือ เพราะว่าผมทำมานานน่ะ ดังนั้นก็เลยจะรู้จักคุ้นเคยกับคนพื้นที่ ก็พอจะตามหาได้อยู่ แต่ไม่ถึงกับหาพวกผู้ต้องหาคดีต่างๆเจอนะ ไม่ขนาดนั้น" ชายหนุ่มออกตัวพลางหัวเราะ

เราคุยกันอีกนิดหน่อย ก่อนที่บุรุษไปรษณีย์จากอิตาลีจะออกจากร้านไป ลูกค้าหนุ่มเป็นลูกค้าจากอิตาลีน้อยคนที่เข้ามาเป็นลูกค้าที่ร้าน เช่นเดียวกันกับลูกค้าอีกคู่หนึ่งที่เข้ามาซื้อโลนลีแพลนเน็ต มาเลเซีย-สิงคโปร์-บรูไน ปี 2010 เวอร์ชันภาษาอิตาเลียนไปไม่นานนัก

 อิตาเลียนโพสต์แมนผู้เข้ามาเหมาโลนลีแพลนเน็ตไป 3 เล่ม สำหรับการเดินทางปีถัดไป

มีเรื่องโปสการ์ดมาเปรียบเทียบให้ฟังกันอีกเรื่องหนึ่งครับ เป็นการเปรียบเทียบที่อาจจะไม่ใช่มวยถูกคู่สักเท่าไหร่ ระหว่างนักท่องเที่ยวชาวฝรั่งเศสกับนักท่องเที่ยวชาวจีน (ที่มีภาพประวัติศาสตร์กับคูเมืองเชียงใหม่เร็วๆนี้ ... ใครไปเที่ยวสงกรานต์เชียงใหม่ก็ 555 5555)

ภาพโปสการ์ดร่วม 20 ฉบับจากนักท่องเที่ยวชาวจีน กับวิวทิวทัศน์ วัด-วัง-พระพุทธรูป สีเหลืองทองผ่องกระจ่างสวย ที่มาฝากส่งที่ร้านไล่ๆกันกับ โปสการ์ด 3 ฉบับจากนักท่องเที่ยวชาวฝรั่งเศส เป็นวิวทะเล - 1 ลิงน้อย - 1 และเศียรพระในต้นไม้จากอยุธยา - 1

โปสการ์ด 20 ฉบับ เรียกสายตาของผมให้พลิกๆดู ก่อนจะแยกได้ 3 กลุ่ม คือ

1) ไม่เขียนเลย - ส่งอย่างเดียว

2) เขียนสั้นๆ ประโยคเดียว

3) เขียนพอประมาณ 4-5 บรรทัด

โดยกลุ่ม 1) กับ 2) รวมกันได้สักครึ่งหนึ่งของทั้งปึก ประมาณคอนเซปท์อาหารแดกด่วน รีบกินรีบไป - ส่วนนี่ก็เป็นโปสการ์ดส่งด่วน รีบเขียนรีบส่ง ... ทั้งนี้ทั้งนั้น ไม่ได้ว่าผิดว่าอะไรครับ เพียงแต่ให้ไว้เป็นข้อสังเกตุ เนื่องจากเห็นมาตลอดหลายปีแล้ว ว่าสไตล์การส่งโปสการ์ดของนักท่องเที่ยวเลือดมังกร จะเป็นเอกลักษณ์เฉพาะที่ไม่เหมือนชาติใด

โปสการ์ดเกือบ 20 ฉบับ ที่ฝากส่งไปปลายทางเมืองจีนแผ่นดินใหญ่

นั่งว่างๆ แยกไว้ได้ 3 กลุ่ม เขียนทักทายพอประมาณ / เขียนนิดหน่อย และส่งเฉยๆ ไม่บอกอะไร ให้มโนเอาเอง

เทียบกันกับอีก 3 ฉบับปลายทางฝรั่งเศสที่ใส่อารมณ์ ความรู้สึกลงไปโดยการวาดรูปดอกไม้สวยๆ มีการวาดรูปสัตว์ใส่ลงไป แถมติดสติ๊กเกอร์รูปพัดไปให้ด้วยอีก 1 ดวง ดูเป็นโปสการ์ดที่ "มีชีวิต มีความรู้สึก มีความสุนทรียะ" ที่แตกต่างกัน

"Forget something, what ? ลืม ... อะไรเหรอ" หญิงสาวกระพริบตาปริบๆ ทำหน้างง แล้วย้อนถามมา

"Postcode ? Normally we use 5 digits of number. รหัสไปรษณีย์ไง ปกติจะเป็นตัวเลข 5 หลัก" ผมตอบพร้อมกับคิดในใจ ที่เคยเห็นบางประเทศมัน 6 หลักก็มีนี่นา

"Oh no. At Canada, we use the different postcode. อ้อ ไม่ล่ะ ที่ปลายทางแคนาดานี่ เราไม่ได้ใช้อย่างนั้น" ลูกค้าสาวสวยตอบพร้อมยิ้มสวย และชี้มือให้ดูรหัส "H2J 1M2"

"Really, I got it. Thank you. อ้า เหรอ เข้าใจละ ขอบคุณนะ" ผมยิ้ม และไล่ตามตะครุบไก่ที่วิ่งหนีออกไปจนหมดเล้า ก่อนโบกมือลาลูกค้าสาวสวยที่ส่งโปสการ์ดไป มอนทรีออล / แคนาดา

Create Date : 11 พฤษภาคม 2557
Last Update : 11 พฤษภาคม 2557 22:01:29 น.		4 comments
Counter : 1441 Pageviews.
Share Tweet