สวัสดีครับคุณผู้อ่านที่รักทุกท่าน ด้วยความยินดีที่ยังมีชีวิตอยู่ครับ และได้มาพบกันอีกกับเรื่องเล่าจากร้านหนังสือเล็กๆแห่งหนึ่งของถนนข้าวสาร ถนนที่เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางท่องตะวันออกจากเหล่านักท่องเที่ยวแบ็คแพ็คเกอร์ทั่วโลก ยุโรป อเมริกา ตะวันออกกลาง รวมไปถึงนักท่องเที่ยวมือใหม่-ตาตี่จากเอเชีย ทั้งเกาหลี ญี่ปุ่น โดยเฉพาะชาวจีนที่แห่เข้ามาเที่ยวกันเยอะแยะไปหมด กลางค่ำกลางคืนดึกดื่น ก็ยังเดินถือถุง นารายา ตะลอนๆกันไปเรื่อย ไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย ดูเหมือนว่ากระเป๋าผ้าสัญชาติไทยแบรนด์นี้จะเป็นที่ถูกอกถูกใจของนักช็อปจากแผ่นดินใหญ่เป็นพิเศษ ...

"Naraya" กับถุงพลาสติกสีเหลืองขนาดใหญ่ไซส์นี้แหละครับ ที่มักจะเห็นนักช็อปสาวๆเลือดมังกรเดินหิ้วตะลอนๆ แถวถนนข้าวสารตอนดึก สงสัยว่าคงจะกลับมาจากราชประสงค์

ก็เป็นที่แปลกตาออกไปอีกแบบหนึ่ง เพราะว่าอยู่แถวๆนี้มาก็นาน แต่ไม่ค่อยเห็นฝรั่งแบ็คแพ็คเดินหิ้วของอะไรที่มันเหมือนๆกัน ฮิตเหมือนๆกัน อย่างมากก็อาจจะมีที่ชินตาสักหน่อยก็หมวกใบจาก "Non la" ของเวียตนาม น่าจะเป็นเพราะรูปทรงสามเหลี่ยมที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ไม่เหมือนใคร ทำให้เป็นที่รู้จักและง่ายต่อการจดจำ นอกจากนั้นที่เห็นแปลกๆนานๆทีก็ เช่น เซิร์ฟบอร์ดยาวเป็นเมตร นอกนั้นก็ไม่มีอะไรนอกจากกระเป๋าสะพายหลัง กับน้ำเปล่าในมือเป็นขวด PET ขนาดลิตรที่เห็นเดินไปเดินมาตอนกลางวัน อาจมีโรตีแผ่นใส่กล้วยในจานกระดาษกลมๆหรือไม่ก็ก๋วยเตี๋ยวผัดในถาดโฟม เดินกินไปอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนกลางคืนก็เบียร์กระป๋องบ้าง ขวดดำบ้าง

(เจ้าเส้นก๋วยเตี๋ยวผัดในถาดโฟมนั้น ผมไม่อยากเรียกมันว่า "ผัดไทย" เพราะพวกพี่ๆแกผัดขายทั้งเส้นใหญ่ เส้นเล็ก เส้นหมี่ และเส้นบะหมี่เจสีเหลือง ในกะทะเดียวกัน แถมไม่เห็นมีน้ำมะขามสักขวดที่เทปรุงรสลงไปในกะทะ อย่างมากอาจจะมีไข่ตอกลงไปสัก 1 ใบ ... ผมเคยซื้อชิมอยู่บ่อยๆ ก็ไม่เคยเห็นว่ามันจะมีเต้าหู้หั่นซอยสักชิ้น ใบผักกุยช่ายสักใบหรือกุ้งแห้งสักตัว ถ้าฝรั่งเลือกเป็นเส้นหมี่เหลืองก็ออกมากลายเป็นผัดหมี่เจเยาวราชไปเลย แต่ถ้าเป็นเส้นอย่างอื่น มันก็ผัดซีอิ๊วดีๆนี่เอง ไม่เห็นมันจะเป็นผัดไทยตรงไหนเลย)

พูดถึงก๋วยเตี๋ยวผัดในถาดโฟมทำให้ผมนึกถึงลูกค้าหนุ่มล่ำแคนาเดียนคนนั้นขึ้นมา พี่แกเดินหัวเกรียนถือถาดโฟมเดินโซ้ยก๋วยเตี๋ยวเข้ามาในร้านพร้อมถามหาแผนที่กรุงเทพ แล้วก็คุยโทรศัพท์ไปด้วย ก๋วยเตี๋ยวผัดถาดนั้นดูเหมือนจะใส่พริกสดแดง และพริกป่นปรุงมาด้วยกันไม่มากนัก แต่ดูอาการแล้วเหงื่อซึมเต็มหัวกับหน้าแดงปานตำลึงสุก พี่แกดูแผนที่นิดเีดียวแล้วควักกระเป๋าจ่ายตังค์จากนั้นก็นั่งคุยโทรศัพท์ต่อกับเพื่อนอีกแป๊บนึงก่อนวางสาย

"This fucking noodle is going to kill me. ... " เสียงพี่แกสบถลอดไรฟันออกมา ขณะที่คีบเส้นหมี่เข้าปาก ... ก๋วยเต๋ยวห่านี่เผ็ดจะตายอยู่แล้วเนี่ย ... ประมาณนั้น

ผมนั่งอ้าปากหัวเราะแบบไม่มีเสียงให้ลูกค้า ก่อนที่จะหาแก้วมารินน้ำเปล่าจากขวดบนโต๊ะ เลื่อนส่งไปให้เต็มแก้ว ... ขำที่ดูท่าจะเผ็ดขนาดนั้น แต่ก็ยังไม่หยุดกิน ชำเลืองแวบจากหางตาดูเงินในกระเป๋าแล้ว ความเสียดายเงินค่าอาหารน่าจะไม่ใช่ปัญหา

"Thank you so much. ... Crazyyyy ...., It's very hot.  Fuck ...." เกรียนหนุ่มนั่งกินไปบ่นไปเหมือนคุณสมัคร จนหมดจานแล้วซดน้ำเต็มแก้ว

ผมนั่งหัวเราะด้วยความรู้สึกเปรี้ยวปาก เห็นอาการเผ็ดแล้วนึกถึงตัวเองเวลากินส้มตำรสจัดแล้วมันหยุดไม่ได้ คงคล้ายๆกัน ... แถมพี่เกรียนนี่ก็ไม่มีขวดน้ำติดมาด้วย คงไม่ได้คาดว่าจะมาเจอพริกเข้าให้

"Thank you very much.  Do you have bin?" เสียงกล่าวขอบคุณมาอีกครั้ง พร้อมถามหาถังขยะ

"Yes, you can leave it to me.  No problem." ... ไม่เป็นไร ฝากทิ้งไว้ที่นี่แหละ ก่อนที่ผมจะถามต่อพร้อมชี้มือไปที่ขวดน้ำ "Do you need some more water?"

"No, thanks." ลูกค้าขาเกรียนขอบคุณอีกครั้งก่อนหยิบแผนที่แล้วเดินออกจากร้านไป ผมเก็บถาดไปทิ้งพร้อมล้างแก้วก่อนจะเดินกลับมาเจอกับลูกค้าอีกหนึ่งหนุ่มที่มองหาหนังสือเกี่ยวกับบุคคลสำคัญกลุ่มหนึ่งในบ้านเรา ... ใช่แล้วครับ ลูกค้าถามหาหนังสือเกี่ยวกับ "Ladyboy" แกบอกว่ามาจากเดนมาร์ก มาทำวิทยานิพนธ์ปริญญาโทเกี่ยวกับเพศที่สามในประเทศไทย ก็เลยอยากจะได้วัตถุดิบสำหรับการเขียน ผมเลยไปหยิบมาให้เลือกอยู่ 2 เล่ม ไม่รู้จะถูกใจหรือเปล่า

"Ladyboys" เล่มนี้เป็นหนังสือของ "Maverick house" จัดจำหน่ายโดยเอเชียบุ๊คส์ หนึ่งในไม่กี่เล่มที่ลูกค้าต่างชาติถามหา

"The third sex" - เลดี้บอยส์เมืองไทยจากสำนักพิมพ์ "Silkworm"

ปรากฏว่าลูกค้าส่ายหน้าบอกว่าเคยอ่านแล้วทั้ง 2 เล่ม ผมเลยบอกไปว่าไม่มีแล้ว คุณคงต้องไปหาข้อมูลจากของจริงตามโชว์แล้วล่ะ อัลคาซ่า หรือ ทิฟฟานี ที่พัทยาก็ได้ ... หรือคุณจะไปหาดูหนังไทยของผู้กำกับบางคนก็ได้ เพียงแต่ว่าบทบาทในภาพยนตร์มักจะออกมาแปลกๆ บางทีก็ออกตลก ส่วน "หญิงพิเศษ" เหล่านี้หลายคนที่โลดแล่นอยู่ในกระแสก็มีมานานแล้ว ทั้งนักร้อง นักแสดง ดารา พิธีกร ทั้งรุ่นเล็ก รุ่นใหญ่ เพียงแต่บางคนอาจจะคงรูปลักษณ์ไว้ หรือบางคนอาจจะเปลี่ยนแปลงตัวเองไปเลยตลอดกาล

ขออนุญาตสักเล็กน้อย สำหรับหญิงสาวคน "พิเศษ" คนนี้ที่ออกตัวเป็นเรือธงนำหน้ามาแต่ไกลในวงการบันเทิง

นี่ก็เหมือนกันครับสำหรับอีกหนึ่งคน "พิเศษ" ที่ฝ่าฟันอยู่ในแวดวงกีฬา

นอกจากนั้นมาก็นักร้อง 2 เสียงจาก TGT รวมถึงคนล่าสุดจาก เดอะวอยซ์ ไทยแลนด์ที่ไปขุดเอาเพลง "ฟั่นเฟือน" ของพี่อ๊อฟมาร้องบนเวทีเรียกน้ำตาจากใครหลายคน .......

เช้าวันถัดมา ขณะที่ผมตื่นแต่เช้าแล้วเดินผ่านเข้าไปในถนนข้าวสาร ทะลุซอยด้านซ้ายมือก่อนถึงบัดดี้เพื่อจะไปร้านกาแฟป้าพรรณีที่ตลาดเช้าบางลำพู ถนนข้าวสารยังไม่ตื่นกันสักเท่าไหร่ ไม่ค่อยเห็นฝรั่งตื่นเช้า แต่ผ่าไปเห็นอยู่หลายอย่างที่ยังเหมือนเดิม คือกลางซอยหลายโต๊ะ หลายร้าน ยังคงเต็มไปด้วยผู้ที่ร่ำสุรากันยันเช้า ชนิดที่ไม่มีอะไรจะมาห้าม มาหยุดได้

อีกอย่างหนึ่งที่เห็นก็คือเหล่าแบ็คแพ็คเกอร์ที่ตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะออกเดินทางโดยมีบัสบอยหรือเด็กรถเดินนำเป็นทิวแถว บางชุดก็เดินๆหยุดๆ ไม่ได้แบกของอะไรมากมาย น่าจะเป็นประเภทไปใกล้ๆ เช้าไป-เย็นกลับ ส่วนอีกประเภทก็แบกกระเป๋าเดินทางบ้าง ลากกระเป๋าล้อเลื่อนบ้าง ประมาณว่าต้องเช็คเอ๊าท์แต่เช้าเพื่อไปทริปประเภทแพ็คเกจค้างคืน หรือไม่ก็ย้ายภาคย้ายประเทศแล้ว ว่ากันอย่างนั้น

ส่วนอีกอย่างหนึ่งที่เห็นและเป็นอยู่มานานแล้ว (เป็นมาตั้งแต่สมัยผมต้องเดินผ่านไปขึ้นรถที่ถนนราชดำเนินทุกเช้าเพื่อไปทำงาน) ก็คือ สาวสวยเลดี้บอยในชุด "สวย-สั้น-เว้า" และแต่งหน้าทาปากสวยสุดชีวิต ยืนๆเดินๆส่งเสียงเรียกทักทายนักท่องเที่ยวหนุ่มวัยรุ่นน้อยบ้าง ใหญ่บ้าง เพื่อพูดคุยและ / หรือ ... กันไปตามวิถีทาง ประโยคที่ได้ยินก็มักจะเป็นภาษาอังกฤษนำไปก่อนว่า

"Hello, I love you." แล้วก็ตามไปด้วยภาษาแปลกๆอย่างอื่นที่ผมก็ไม่รู้ว่ามันคือภาษาอะไร

นั่น ... "อานาตะ อานาตะ ..." พวกเธอสองคนนั้นเดินตามหนุ่มญี่ปุ่นที่จ้ำเดินอย่างรวดเร็วไม่ทัน ... หันมาเห็นผมซึ่งเดินอมยิ้มอยู่

"เฮลโล่ ... อานาตะ" เธอเอ่ยทักทายผม แล้วเดินฉีกยิ้มสวยเข้ามาหาในชุดรัดรูปฟิตสวยแต่เช้า

ผมยิ้มตอบพร้อมเอ่ยบอกไป "คนไทยครับ ไปตลาด กินน้ำเต้าหู้ ... ไปไหมครับ"

เจตตจัน

085-8035412

087-0719858

jettajan227@yahoo.com

Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2556 22:29:41 น.		0 comments
Counter : 2474 Pageviews.
Share Tweet