สวัสดีครับคุณผู้อ่านที่รักทุกท่าน ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งครับกับเรื่องเล่าจากร้านหนังสือในข้าวสาร ร้านหนังสือมือสองเล็กๆแห่งหนึ่งที่อยู่สุดถนนข้าวสารด้านเดียวกับโรงพักชนะสงคราม เพียงแต่เดินข้ามถนนมายังห้องแถวฝั่งตรงข้าม ก็สามารถแวะมาเยี่ยมมาเยือนกันได้ หรือถ้าต้องการหาหนังสือไกด์บุ๊คมือสองหรือมือหนึ่ง ภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน ฮีบรูว์ ก็แวะเข้ามาเลือกชมได้เลยตามสะดวกครับ หนังสือของที่ร้านแม้จะถูกห่อไว้ด้วยถุงพลาสติกเกือบทั้งหมด แต่ก็สามารถแกะออกชมได้ครับ ไม่ว่ากัน ถุงพลาสติกที่ห่อส่วนใหญ่ผมใช้ถุงร้อนเป็นหลัก นอกนั้นบางทีก็เป็นแผ่นพลาสติกใสบ้าง ซองพลาสติกใสบ้างเท่าที่พอหาได้ นำมาใช้ซ้ำอีกหลายครั้ง จนกว่าจะหมดสภาพจริงๆ เพื่อเป็นการใช้ประโยชน์มันให้มากที่สุดก่อนจะทิ้งไปเป็นขยะ ... จำได้ว่ามีอยู่ทีหนึ่ง รู้สึกจะเป็นกลางปีที่แล้ว ได้พลาสติกแผ่นใหญ่ที่เขาใช้ห่อฟูกรองเตียงนอนขนาดใหญ่ขยำยู่ยี่มาก้อนหนึ่ง ผมเอามาห่อหนังสือได้ตั้งหลายสิบเล่ม ... เพลินวานดีจริงๆ

ร้านหนังสือยังคงเปิดอยู่ครับ สำหรับต้อนรับลูกค้านักท่องเที่ยวเหล่าแบ็คแพ็คเกอร์ที่เข้ามาพักผ่อนหย่อนใจในบ้านเราเมืองเรา โดยลูกค้าสามารถซื้อหนังสือไกด์บุ๊คของทางร้านไปใช้งานและเอามาขายคืนได้ในอัตราครึ่งราคาหลังจากใช้งานเสร็จแล้ว ล่าสุดนี่เห็นมีลูกค้าเพิ่งมาคว้าโลนลีแพลนเน็ตอินโดนีเซียฉบับล่าสุด ปี 2010 มือสองไปโดยบอกว่าจะกลับมาในอีกประมาณ 2 เดือน ไล่ๆกันกับ โลนลีแพลนเน็ตเพิร์ทแอนด์เวสต์โคสต์ออสเตรเลียมือสอง ฉบับพิมพ์เก่า ก่อนที่ลูกค้าสัญญาว่าจะกลับมาต้นเดือนกุมภาพันธ์ ระยะเดินทาง 3 สัปดาห์ ... ผมอวยพรให้ลูกค้าเดินทางโดยสวัสดิภาพ ก่อนจะหันกลับมาตบแต่งโลนลีแพลนเน็ตไชน่าเซาท์เวสต์ ฉบับพิมพ์ล่าสุด ปี 2007 หลังจากขายไปเมื่อประมาณ 5-6 เดือนก่อน แต่ดูเหมือนกับว่าปกนี้จะไม่ค่อยเป็นที่นิยมมากนัก เพราะไม่ได้พิมพ์ฉบับต่อมาอีกเลย จนถึงตอนนี้ก็ร่วม 6 ปีแล้ว ... แต่ถ้ามองมุมกลับ สำหรับใครที่ไม่ต้องการไปเที่ยวที่ๆคนเยอะๆ ผมว่าน่าสนใจนะครับ

โลนลีแพลนเน็ต China's Southwest ปี 2007 ปกนี้ดูธรรมชาติดี และท่าทางจะไม่ค่อยมีคนไปเที่ยวกันสักเท่าไหร่ เพราะพิมพ์มาครั้งเดียวแล้วหยุดยาวไปเลย

ช่วงสัปดาห์ก่อนลูกค้าสาวชาวอิสราเอลคนหนึ่งเข้ามาตามหาโลนลีแพลนเน็ตเวียตนาม คัมโบเดีย ลาวและอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง เวอร์ชันภาษาฮีบรูว์ที่ร้าน ซึ่งปกติแล้วปกนี้ที่ร้านจะมีติดไว้เสมอ เพราะมีลูกค้าอิสฯเอามาขายคืน หรือไม่ก็เอามาแลกหนังสืออื่นไปบ่อยๆ แต่พอดีช่วงก่อนขาดระยะไปช่วงหนึ่งพอดีกับที่เธอมาตามหา ทำให้แผนของเธอชะลอไปพอสมควร ผมเองก็ได้พยายามตามอยู่กับลูกค้าอิสฯคนอื่น ตามเป็นพิเศษเพราะเธอมีโลนลีแพลนเน็ตเนปาล ปี 2007 เวอร์ชันภาษาฮีบรูว์กับหนังสืออ่านอีก 1 เล่มมาแลก ซึ่งมีลูกค้าถามหาอยู่หลายคนเหมือนกัน ผมได้แต่ตกปากรับคำกับเธอว่า

"คุณมาดูบ่อยๆก็แล้วกัน ไม่น่าจะเกินสัปดาห์หรอก ถ้าได้มาแล้วผมจะเก็บไว้ให้ โดยเฉพาะกับเนปาลของคุณฉบับนี้นะ" ผมยิ้มพลางยักคิ้วสูงพร้อมกับชี้มือไปที่หนังสือในมือเธอ

"ได้เลย เป็นอันตกลง ฉันจะรอ" เธอกล่าวยิ้มๆพร้อมจับมือสัญญาเป็นมั่นเหมาะ

หลังจากเดินเข้าเดินออกอยู่ประมาณ 3-4 วัน ผมก็ได้เล่มเป้าหมายกลับคืนมา ซึ่งผมก็เก็บไว้ให้เธอในวันรุ่งขึ้น พร้อมๆกันกับที่เธอเลือกได้หนังสืออ่านเพิ่มเติมไปอีกเล่มหนึ่งสำหรับการเดินทาง เราคุยกันอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่วันรุ่งขึ้นเธอจะกลับมาอีกครั้งพร้อมหนังสือให้เปล่าผมมาอีกเล่ม สภาพดี

"ฉันให้คุณไว้ ตอบแทนที่คุณช่วยหาไกด์บุ๊คเล่มนี้ให้ฉันได้" เธอกล่าวยิ้มๆ

"Thank you so much.  I just do my best." ผมกล่าวขอบคุณเธอก่อนออกจากร้านไป

ภาพลูกค้าสาวชาวอิสราเอล ที่นั่งเลือกหาหนังสืออ่านภาษาฮีบรูว์

รอยยิ้มแจ่มใส เมื่อได้ไกด์บุ๊คเล่มที่เธอตามหา

ในทางกลับกัน เธอทำให้ผมนึกถึงลูกค้าอีกคนที่แลกหนังสือมาอย่างอารมณ์ดี ลูกค้าหนุ่มชาวอิสราเอลอีกคนหนึ่งที่เข้าในร้านเพื่อตามหาโลนลีแพลนเน็ตลาวมือสอง ปีล่าสุด 2010 พอดีผมมีปกนี้ติดอยู่สองเล่ม เล่มหนึ่งใหม่กิ๊กเป็นมือหนึ่งที่ยังไม่ผ่านการใช้งาน และมือสองอีกเล่มหนึ่ง วันนั้นชายหนุ่มเดินควงคู่มากับเพื่อนสาวเข้ามาในร้าน

"คุณมีโลนลีแพลนเน็ตลาวไหม เราต้องการมือสองเล่มนึง" ชายหนุ่มกล่าวถามมา

"มีสิ" ผมตอบพร้อมหยิบเล่มมือสองเล่มนั้นออกมาจากชั้น แล้วยื่นส่งให้ดู

"แล้วคุณรับแลกหนังสือด้วยหรือเปล่า เรามีหนังสือไกด์บุ๊คมาด้วย" เพื่อนสาวถามเพิ่มเติมมา ขณะที่ชายหนุ่มรับโลนลีแพลนเน็ตลาวมือสองเล่มนั้นไปพลิกดูอยู่ในมือ

"ก็ ... รับสิ ปกติแล้วสองเล่มแลกหนึ่งเล่มได้เลย หรือถ้าเล่มต่อเล่มคุณอาจจะต้องเสียเงินนิดหน่อย แต่ยังไงผมต้องดูสภาพหนังสือของคุณก่อนนะ" ผมตอบพร้อมบอกกติกาคร่าวๆให้ฟัง

"เรามีนี่แค่เล่มเดียวเอง" ลูกค้าสาวเอ่ยขึ้น พร้อมกับล้วงกระเป๋าสะพายหยิบไกด์บุ๊คขึ้นมาถือในมือ มันคือ "Lonely planet Discover Thailand 2012" ... ปีล่าสุด

ผมรับมาพลิกดูอยู่ในมือ ปกนี้เป็นฉบับพิมพ์เวอร์ชันใหม่ "Discover" ซีรี่ส์ ซึ่งพิมพ์สี เล่มบางกว่าฉบับคลาสสิค แต่ราคาหย่อนกว่ากันนิดเดียว ผมเคยเปรียบเทียบดูแล้วข้อมูลจะเป็นไฮไลท์สำคัญ แต่ไม่ละเอียดเท่าฉบับคลาสสิค เพราะบางกว่า เหมาะกับทริปที่ฉาบฉวยกว่า งบประมาณไม่ต่ำเกินไป และเวลาจำกัดตายตัว ... ไม่ใช่ทริปเปิดยาวๆ งบประมาณจำกัดจำเขี่ย ถ้าเทียบชัดๆก็เช่น "Discover China" / "Discover Australia" หรือ "Discover India" ที่เล่มบางกว่าฉบับคลาสสิคตั้งครึง แต่แน่นอนที่น้ำหนักเบากว่า เพราะฉะนั้นลูกค้าที่วางแผนเดินทางสั้นๆบางกลุ่มก็จะเลือกซื้อฉบับ "Discover" เหล่านี้ใช้งานเหมือนกัน

"Brand new, can I change without money?" ลูกค้าชายหนุ่มกล่าวมา หมายถึงว่าเป็นเล่มใหม่ พิมพ์ปีนี้

"Yes, I know. It's brand new but used already. Do you have any others?" ผมส่ายหน้าตอบกึ่งปฏิเสธ ... ใช่มันเป็นฉบับพิมพ์ปีล่าสุด 2012 แต่ว่าผ่านการใช้งานแล้ว ... เป็นของมือสอง ... ถ้าจะแลกโดยไม่จ่ายเงินเพิ่มจริงๆ ต้องเพิ่มอีกสักเล่ม

"Never mind." หญิงสาวยิ้มจืดๆ ก่อนรับหนังสือกลับไป

"Sorry." ผมกล่าวก่อนจะเก็บหนังสือโลนลีแพลนเน็ตลาวเล่มนั้นเข้าชั้น

หลังจากนั้นผมก็เจอลูกค้าหนุ่มคนนี้เข้าอีก จริงๆผมลืมไปแล้ว ไม่รู้ว่าทั้งคู่ทำยังไงต่อไปกับหนังสือเล่มนั้น ... แต่สองวันถัดมา ในตอนบ่ายชายหนุ่มก็เดินเข้ามาคนเดียว

"โลนลีแพลนเน็ตลาวมือสองเล่มนั้นยังอยู่ไหม" ลูกค้าหนุ่มกล่าวถามตั้งแต่เดินเหยียบเข้าหน้าร้าน

ผมชะงักมองหน้าลูกค้าหน้าคุ้นๆนิดหนึ่ง ก่อนพยักหน้านึกออก ตอบไปยิ้มๆ "อ๋อ คุณน่ะเอง ... ยังอยู่ เล่มนั้นยังอยู่ คุณได้อะไรมาเพิ่มล่ะ"

"นี่ไง" ลูกค้าหนุ่มวางหนังสือ "Lonely planet Discover Thailand 2012" เล่มนั้นบนโต๊ะพร้อมหนังสืออีกเล่มหนึ่ง ป้อม-สั้น

ผมดูทรงแว่บเดียวก็ใจหายวาบ คิดในใจ "พี่แกไปขุดมาจากไหนวะเนี่ย ทรงป้อมสั้นแบบนี้มันเป็นรุ่นเก่า-ขายยาก ถึงจะเป็นไกด์บุ๊ค มันก็พิมพ์ก่อนปี 2000 แน่นอน"

ผมพลิกดูไปมาในมือพร้อมหัวเราะ หึหึ "โลนลีแพลนเน็ต ภาษาฮีบรูว์ ปกเป็นภาพวาด ... เก่าแน่นอน" ... แล้วเปิดดูปกในต่อ "ออสเตรเลีย ปี 1995" ... 17 ปีก่อน ... เวรกรรม

"Australia nineteen-ninety five, seventeen years ago. All your best? สองวันหายไปเพื่อขุดได้หนังสือเก่า 17 ปีก่อนมาเนี๊ยะ ดีที่สุดแล้วเนี๊ยะ" ผมถามกลับไปยิ้มๆ คิดในใจว่า "พี่แกหายไปสองวัน แล้วกลับมาอีกที คงไม่หวังกลับไปมือเปล่าแน่ สงสัยคงต้องหาที่เก็บขึ้นหิ้งบูชา หรือไม่ก็เปิดคอลเลคชันฉบับเก่าไว้ให้นักสะสมละมั้ง"

"ก็คุณบอกว่า สองเล่มแลกหนึ่งเล่มไง ... น่า ... c'mon" ชายหนุ่มยักไหล่ อ้อนยิ้มๆ

"ได้ เดี๋ยวผมเก็บเล่มนี้ ปี 1995 เข้าคอลเลคชันหนังสือเก่าสำหรับสะสมก็แล้วกัน" ผมตอบพร้อมกับยื่นโลนลีแพลนเน็ตลาวเล่มนั้นให้ไป ชายหนุ่มรับไปอย่างยินดีแล้วโบกมือให้ผมก่อนออกจากร้านไป

Lonely planet Australia 1995 / Hebrew Language ... ข้างซ้ายเป็นเวอร์ชัน 2002 ออสเตรเลียเหมือนกัน ส่วน 2 เล่มด้านขวาเป็นโลนลีแพลนเน็ตนิวซีแลนด์-ฮีบรูว์ พิมพ์ล่าสุด แปลจากภาษาอังกฤษในปี 2011

ไม่กี่วันถัดมา ผมเจอสาวไทยตาโต คมขำคนหนึ่งเข้าร้านมาพร้อมกับหนุ่มฝรั่งวัยทีนอีกคน ถามไปถามมาปรากฏว่าเป็นหนุ่มยุโรป ... เพื่อนสาวชาวไทยคงพามาเที่ยว ผมคิด

"พี่มีแผนที่เชียงใหม่ไหม เพื่อนหนูเพิ่งมาจากบ้านมาเที่ยวเมืองไทย เขาอยากไปเหนือ ไปเชียงใหม่ ไปปาย เขาเพิ่งมาเมืองไทยเป็นครั้งแรก ไม่อยากให้เขาผิดหวัง" สาวไทยถามมา

"มีสิ นี่ไง" ผมหยิบแผนที่เชียงใหม่มาให้ดูเปรียบเทียบกัน 2 ยี่ห้อ 2 ราคา

"หนูเอาอันนี้ละกัน" เธอเลือก พร้อมๆกับที่หนุ่มฝรั่งบอกเตือนมาว่าเขามีไกด์บุ๊คไทยแลนด์อยู่แล้ว และหลังจากเปรียบเทียบดูรายละเอียด "แล้วมันมีที่ไหนน่าเที่ยวบ้างล่ะ หนูเองเคยไปกับที่บ้าน นานแล้ว ตอนเด็กๆ ... ตอนนี้จำไม่ได้แล้ว"

ผมนึกๆดู พร้อมกับบอกคร่าวๆ พร้อมจดรายชื่อใส่กระดาษให้ไป ประมาณ พระธาตุดอยสุเทพ สวนผีเสื้อ ไนท์ซาฟารี น้ำพุร้อน ถ้ำ ฯลฯ ... การเดินทางก็รถไฟหรือรถทัวร์รอบกลางคืน ถึงเชียงใหม่เช้า เช็คอินเข้าที่พัก รถท่องเที่ยวท้องถิ่นก็มี หรือจะเช่ารถพร้อมคนขับตะลอนทั้งวันก็ได้ ... แต่ถ้าคนเดียวแล้วก็มีเวลาเหลือเฟือ และอยากผจญภัยนิดหน่อย ก็ใช้รถท่องเที่ยวท้องถิ่นน่าจะประหยัดกว่า ลุยกว่า

"อ๋อ หนูไปด้วยกันสองคน ... นั่งรถท้องถิ่นเที่ยว ก็พอโอเคเนอะ" เธอบอกพร้อมถามต่อ "พี่ว่าพรุ่งนี้ หนูพอหารถรอบดึกได้ไหม รถไฟก็ได้"

ผมชะงักไปเสี้ยววินาทีกับ "... สองคน ..." กระพริบตาปริบๆ ก่อนตอบไปว่า "ก็ ... น่าจะพอได้นะ รถทัวร์รอบค่ำของขนส่งหมอชิต มีอยู่แล้ว จากหัวค่ำยันดึกก็น่าจะหลายรอบอยู่ แต่ถ้ารถไฟก็ต้องไปที่หัวลำโพง ตู้นอนก็น่าจะพอได้" ผมเปิดอินเตอร์เน็ตโชว์ตารางเดินทางของรถไฟสายเหนือให้ดู

"พี่ช่วยอธิบายให้เขาฟังโดยตรงเลยได้ไหมคะ หนูจะได้ไม่ต้องแปลอีกที" หญิงสาวขอร้อง

ผมพยักหน้า แล้วอธิบายให้หนุ่มฝรั่งฟังถึงทางเลือกระหว่างรถบัสกับรถไฟ ก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบพร้อมหันหน้าไปทางหญิงสาว "I prefer train, you OK?"

หญิงสาวพยักหน้า แล้วถามต่อมาที่ผม "จากนี่ไปหัวลำโพง ไกลไหมคะ"

"ก็ไม่ไกลเท่าไหร่ ถ้ารถไม่ติดก็แป๊บเดียว ไม่เกินครึ่งชั่วโมงพอไหว ... ขอโทษครับ อยู่แถวนี้หรือเปล่า" ผมถามกะว่าถ้าเธออยู่กรุงเทพ อาจพอเผื่อเวลาชั่วโมงรถติดได้ถูก ตอนเย็นรถอาจติดเป็นตังเม จะตกรถไฟได้

"อ๋อ เปล่าค่ะ หนูไม่ได้อยู่แถวนี้ ... พอดีไม่ได้อยู่เมืองไทยนานค่ะ ไปอยู่นิวซีแลนด์มาปีกว่า เพิ่งลงเครื่องมาเมื่อเช้า ... ไม่เป็นไรค่ะ พอดีพักอยู่ด้วยกันที่เกสต์เฮาส์ใกล้ๆนี่เอง เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า หนูจะพาเขาไปซื้อตั๋วรถไฟที่หัวลำโพงแล้วค่อยดูอีกทีก็ได้ ว่าได้ตั๋วไหม ต้องพักอีกคืนหรือเปล่า" เธอตอบคล่องแคล่ว ขณะที่ผมชะงักไปอีกเสี้ยววินาทีกับ "... ด้วยกัน ..." ก่อนที่เธอจะกล่าวขอบคุณพร้อมกับชำระเงินค่าแผนที่ หันไปจับแขนชายหนุ่มเดินออกจากร้านไป 

ผมมองตามหลังลูกค้าหนุ่มฝรั่ง-สาวไทยคู่นั้น กระพริบตาปริบๆ พลางปิดคอมพิวเตอร์แล้วเก็บเงินค่าแผนที่ลงลิ้นชัก ถอนใจยาว คิดถึง "ขอสามคำ" ของปลื้ม "Do your best ?" 

เจตตจัน

085-8035412

087-0719858

jettajan227@yahoo.com

Create Date : 19 มกราคม 2556
Last Update : 19 มกราคม 2556 18:06:14 น.		2 comments
Counter : 2097 Pageviews.
Share Tweet