จงให้ความสำคัญต่อสิ่งที่ถูกต้อง มากกว่าสิ่งที่ถูกใจ
Group Blog
 
<<
กันยายน 2555
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
23 กันยายน 2555
 
All Blogs
 

นักสิบพราน - เรื่องที่ 5 ตายซ้อน (ตอนที่ 10)

โดย 4411


พราน เจนเชิง ส่งแฟ้มบันทึกเอกสารให้กับ กัลยา ชาญวิทยา พลางพูดว่า
“ เรื่องของนายวินัย ประภาวรรณ เป็นอันเกมได้แล้วสำหรับเรา เพราะผมทราบมาว่า นายประกอบได้ให้การรับสารภาพ ในเรื่องที่เขาได้ฆ่าพี่ชายของเขาแล้วโดยสิ้นเชิง บันทึกของเกรียงและของพิชิต ให้ประโยชน์แก่คดีนี้มาก ”

กัลยารับเอาแฟ้มนั้นมาถือไว้ พลางพูดว่า
“ สารวัตรพจน์ มีหนังสือมาถึงหัวหน้าเมื่อเช้านี้ แจ้งผลการสอบสวนทั้งหมดมาให้ทราบ ความมีว่า สาเหตุแห่งการฆาตกรรมรายนี้ ได้มีเรื่องเป็นมาตามที่หัวหน้าพูดไว้ในที่สอบสวนนายประกอบต่อหน้า ร.ต.อ. ผจญ ทุกประการ ทางสารวัตรกองปราบปรามเขาต้องการหลักฐานต่าง ๆ เหล่านี้จากเรา ไปประกอบสำนวนสอบสวน หัวหน้าจะขัดข้องไหมคะ ”

“ ไม่ขัดข้อง ส่งบันทึกรายงานของเกรียงไปให้เขาก็ได้ หรือจะให้เขาสอบสวนคุณเกรียงของเราก็ได้ แต่ก็จะได้แต่เพียงเหตุการณ์แวดล้อมเพียงเลา ๆ เท่านั้น ผมหยิบเอาเหตุการณ์ต่าง ๆ เหล่านี้มาคาดคะเน ปะติดปะต่อกันเอาเอง และมันบังเอิญไปจี้เอาจุดสำคัญเข้าต่างหากเล่า ”

กัลยายิ้มเล็กน้อย และพูดว่า
“ สารวัตรพจน์ แจ้งมาด้วยว่า เขาต้องการจะสอบสวนนายจอน ดิฉันไม่ทราบว่า นายจอนของเราไปเกี่ยวข้องอะไรกับเขาด้วย ก็แกเฝ้าสำนักงานของเราอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้ไปไหนมาไหนกับเขาเลย จะไปรู้เห็นอะไรกับเขาด้วย ”

พรานหัวเราะ
“ คุณช่วยต่อโทรศัพท์ถึงสารวัตรพจน์ให้ทีเถอะ ผมต้องการพูดกับแกเรื่องตาจอนของเรา ”

กัลยาเดินไปที่เครื่องโทรศัพท์ เมื่อจัดการต่อโทรศัพท์ได้แล้ว จึงส่งเครื่องพูดให้หัวหน้าของหล่อน

พรานรับโทรศัพท์มา พูดลงไป
“ ฮัลโหล – ท่านสารวัตรครับ นี่พรานพูด ”

“ นี่ – พจน์พูด ” เสียงสารวัตรพจน์ ดังมาตามสาย “ นี่แนะ – พราน – ทางกองปราบปรามเขาต้องการตัวนายจอน เพื่อจะมาสอบสวนเป็นพยาน คุณจะส่งตัวนายจอนให้เขาได้เมื่อไร ”

พรานหัวเราะ
“ ตาจอนแกไม่ได้รู้เห็นอะไรนี่ครับ แกเฝ้าสำนักงานของผมอยู่ตลอดวัน ”

“ อ้าว – ก็ไหนคุณว่า แกเป็นคนเห็นนายประกอบที่ร้านอาหารผ่านฟ้าอย่างไรเล่า ”

“ ใครบอกเล่าครับ ผมเป็นแต่เพียงพูดว่า คนของผมคนหนึ่งได้เห็นนายประกอบที่ร้านผ่านฟ้า ไม่ใช่บอกว่า ตาจอนเป็นคนเห็น ส่วนตาจอนนั้น ผมสั่งให้แกมานั่งคอยอยู่หน้าห้องสอบสวน เวลาผมเรียกให้เข้าไป ก็ให้เข้าไป และเวลาผมถามว่า ‘ คนนี้ใช่ไหม ’ ก็ให้แกตอบว่า ‘ ใช่แล้วครับ คุณคนนี้เอง’ เท่านั้นนี่ครับ ”

“ คุณหมายความว่า ตาจอนไม่ได้รู้เห็นอะไรจริง ๆ หรอกหรือ ”

“ ไม่รู้อะไรหรอกครับ ”

“ อ้าว – แล้วคุณเอาอะไรมาเล่าเป็นตุเป็นตะว่า มีคนพบนายประกอบที่ร้านอาหารผ่านฟ้า ”

“ ผมทราบแต่เพียงว่า นายประกอบแกชอบไปรับประทานอาหารเย็นที่ร้านนั้นบ่อย ๆ และผมทราบมาว่า ในวันที่เกิดเหตุนั้น แกออกจากบ้านไปตั้งแต่ ๑๕.๐๐ น. แล้วเลยไม่กลับบ้านจนดึก เพราะนิสัยของแกจะต้องกินอาหารเย็นก่อน ๑๘.๐๐ น. ผมก็เลยเล่าเป็นเรื่องเป็นราวว่า แกจะต้องไปกินอาหารเย็นที่นั่น ในวันนั้น ก่อน ๑๘.๐๐ น. เพราะผมไม่เชื่อว่า แกได้กินอาหารกัยนายวินัยที่โรงแรมเวลา ๒๐.๐๐ น. ตามที่แกพูด ”

“ นายจอนจะถูกข้อหาว่าแจ้งเท็จ หรือไม่ก็คุณนั่นแหละ จะต้องถูกข้อหานี้ ”

พรานหัวเราะอีก
“ ที่ผมพูดในวันนั้น ผมพูดกับนายประกอบต่างหาก ผมไม่ได้ให้การกับพนักงานสอบสวนคนใด จะว่าผมแจ้งเท็จอย่างไรได้ และอีกประการหนึ่ง ทางด้านนายจอน แกก็ไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่า ‘ ใช่แล้วครับ คุณคนนี้เอง ’ ใช่แล้วอะไรก็ไม่รู้ คุณคนนี้ใช่ใครก็ไม่รู้ แกก็ไม่ได้บอก จะหาว่าแกแจ้งเท็จอย่างไรได้ ”

“ สำคัญนัก – พราน – คุณพลอยมาต้มเอาผมเข้าด้วย ” มีเสียงหัวเราะเบา ๆ ดังมาตามสาย

“ เพราะประโยคนี้ของตาจอนไม่ใช่หรือครับ นายประกอบจึงได้สิ้นท่า ท่านสารวัตรกรุณาเรียนคุณผจญด้วยนะครับว่า ผมขออภัยด้วย แต่ถ้าหากอยากได้หลักฐานการสืบสวนของนักสืบของผม ผมจะส่งไปให้ จะเอาตัวนักสืบของผม ที่ส่งขึ้นไปเมืองเหนือ ไปสอบสวนก็ได้ ผมไม่ขัดข้อง ”

“ ดีแล้ว – พราน – ผมจะบอกเขา แต่ขอให้คุณระวังหน่อย อย่าเล่นตลก กับกฏหมายให้โลดโผนมากนัก ”

“ ครับ – ขอบคุณครับ ท่านสารวัตร ”
เขาวางหูโทรศัพท์เข้าที่ หันหน้ามายิ้มกับกัลยา ซึ่งกำลังมองเขาอย่างฉงน พลางพูดว่า

“ หากสารวัตรกองปราบปรามเขาต้องการหลักฐานจากแฟ้มของเรา คุณมอบให้เขาไปได้ แต่ต้องคอยระวังเตือนเอากลับมาเก็บของเรา อย่าให้ขาดหายไปได้ ”

เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ หลับตาอย่างผ่อนอารมณ์ และพูดขึ้นอีกว่า
“ เย็นนี้ออกจากสำนักงาน ผมเห็นจะต้องไปเยี่ยมลูกค้าของเราสักหน่อย คุณพิมพ์พรเขาชวนผมรับประทานอาหารเย็นกับแกในวันนี้เสียด้วย – กัลยา – คุณช่วยโทรศัพท์ไปบอกตาโทนที่บ้านผมด้วยว่า ไม่ต้องเก็บอาหารไว้รอผมเย็นวันนี้ บางทีผมอาจจะกลับดึกสักหน่อยคืนนี้ ”

กัลยารับคำ แอบค้อนเขาครั้งหนึ่ง แล้วกลับออกไป หล่อนหารู้ไม่ว่า นายจ้างของหล่อนได้แอบหรี่ตามองดูกิริยาของหล่อนขณะนั้น เขายิ้มกับตัวเองอย่างครื้มใจ ในขณะที่ร่างของหล่อนลับตาออกไป

- จบ ตอน ตายซ้อน -





 

Create Date : 23 กันยายน 2555
5 comments
Last Update : 23 กันยายน 2555 4:51:52 น.
Counter : 1319 Pageviews.

 

จบไปอีก หนึ่งตอน ของ นักสืบพราน นะคะ

เรื่องที่ 6 จะมาพาเพื่อน ๆ นักอ่านเรื่องแนวสอบสวนสืบสวนนี้ ให้สนุกเพลินใจอีก เร็ว ๆ นี้

โปรดติดตามต่อไปนะคะ

แล้วพบกันเร็ว ๆนี้ค่ะ
ตอนนี้ ขอลาไปนอนก่อนนะ...
สวัสดีค่ะ

 

โดย: ธารน้อย 23 กันยายน 2555 4:40:51 น.  

 

ขอบคุณค่ะ ได้ลุันทุกตอนเลยค่ะ

 

โดย: โอวหมวย IP: 125.26.210.232 23 กันยายน 2555 7:19:47 น.  

 

ผมยังติดตามอ่านอย่างไม่ลดละครับ
ได้บรรยากาศและกลิ่นอายของสังคมสมัยนั้น
ขอบคุณครับ

 

โดย: Insignia_Museum 23 กันยายน 2555 7:44:50 น.  

 

ขอบคุณมากๆ..

 

โดย: ก้นกะลา 23 กันยายน 2555 18:26:41 น.  

 

เวลาได้อ่านแบบจบทั้งตอนแบบนี้ มีความสุขที่สุดเลยค่ะ อารมณ์ไม่ค้างด้วย ขอบคุณนะค่ะ

 

โดย: ใบข้าวสีเขียว (ใบข้าวสีเขียว ) 6 ตุลาคม 2555 23:13:20 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ธารน้อย
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?]




New Comments
Friends' blogs
[Add ธารน้อย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.