นักสืบพราน - เรื่องที่ 5 ตายซ้อน (ตอนที่ 1)
โดย 4411 โทรศัพท์ที่ข้างเตียงนอนส่งเสียงครางขึ้นในตอนดึก พราน เจนเชิง ตวัดผ้าห่มออกจากร่าง ยันกายลุกขึ้นด้วยความงัวเงีย เขาชำเลีองดูนาฬิกาปลุกที่หัวนอน ซึ่งชี้บอกเวลา ๐๑.๓๕ น. เอื้อมมือไปยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู พร้อมกับพูดด้วยเสียงซึม ๆ ฮัลโหล กัลยา ว่ายังไง มีเสียงผู้หญิงดังมาจากอีกทางหนึ่ง นั่่น คุณพรานพูดใช่ไหมคะ พรานขมวดคิ้ว กิริยาง่วงงุนหายไปราวกับปลิดทิ้ง เขาลุกขึ้นนั่งที่ขอบเตียง เสียงที่พูดไม่ใช่เสียงของ กัลยา ชาญวิทยา เลขานุการของเขาแน่ พรานแปลกใจที่ว่าหมายเลขโทรศัพท์ประจำบ้านของเขา จะมีผู้รู้อยู่ก็แต่ กัลยา และบรรดานักสืบประจำสำนักงานของเขาเท่านั้น เสียงผู้หญิงที่แปลกมานี้ เป็นเสียงของใคร และเหตุใดจึงล่วงรู้หมายเลขโทรศัพท์ประจำบ้านของเขาได้ นักสืบพราน พูดใช่ไหมคะ ฮัลโหล เสียงนั้นกลับเตือนมาอีก คุณต้องการพูดกับพรานหรือครับ ขอโทษ คุณเป็นใคร และพูดมาจากไหน ดิฉันต้องการพูดกับ นักสืบพราน ค่ะ ดิฉันชื่อ พิมพ์พร และดิฉันกำลังตกอยู่ในระหว่างอันตราย ซึ่งไม่มีใครจะช่วยดิฉันได้ ดิฉันต้องการพบ นักสืบพราน เดี๋ยวนี้ เป็นเสียงพูดมาจากสายอย่างระล่ำระลัก พราน กำลังพูดอยู่เดี๋ยวนี้ครับ เขาพูดกรอกลงไป หลังจากหยุดชั่งใจสักครู่ โปรดเล่าเรื่องของคุณให้ละเอียดสักหน่อย คุณพรานพูดหรือคะ เสียงที่พูดถอนหายใจอย่างเบาใจ กรุณามาที่บ้านเลขที่ ๑๐๔ ซอยพิพัฒน์ เดี๋ยวนี้ได้ไหมคะ ดิฉันมีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับความเป็นความตายของดิฉัน กรุณาช่วยเหลือหน่อยเถิดค่ะจะให้เล่าเรื่องละเอียดเดี๋ยวนี้ ดิฉันไม่มีกะจิตกะใจที่จะเล่าได้ ดิฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย มันวนเวียนอยู่รอบ ๆ ข้างดิฉัน คุณรู้ไหมครับว่า เดี๋ยวนี้เวลาเท่าไรแล้ว พรานถามไป ทราบค่ะ ตีหนึ่งครึ่งกว่าแล้ว แต่ โธ่ ดิฉันไม่มีความอดทนพอที่จะทนต่อไปได้ ดิฉันกลัวมันจริง ๆ ค่ะ เสียงนั้นสั่่นเครือ พรานรู้สึกว่า เสียง โธ่ นั้น มันช่างดึงหัวใจของเขาให้หวิวลึกลงไป อย่างบอกไม่ถูก เขายิ้มกับตัวเอง อีก ๒๐ นาที ผมจะไปถึงคุณ ขอเวลาผมแต่งตัวหน่อย ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ พราน วางหูโทรศัพท์ เขาเอื้อมมือไปกดกริ่งที่หัวตียง นั่งใช้ความคิดอยู่สักครู่ จึงลุกขึ้นบิดขี้เกียจ พลางเดินไปที่หน้าต่าง เขาเพ่งมองฝ่าความมืดออกไปอย่างใช้ความคิด อากาศข้างนอกกำลังหนาวเย็น และมันน่าที่จะนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม มากกว่าที่จะออกไปหางานข้างนอก เขากำลังใช้ความคิดเดาเอาว่า ผู้หญิงซึ่งชื่อ พิมพ์พร นี้ จะนำเขาไปพบกับเหตุการณ์อะไรต่อไปอีกบ้าง อันตรายที่หล่อนว่า กำลังจะได้รับ จะเป็นอันตรายชนิดไหน แต่อย่างไรก็ตาม พราน เจนเชิง ถือว่าเขามีหน้าที่ที่จะต้องช่วยเหลือทุกคน ที่มาขอความช่วยเหลือจากเขา และขึ้นชื่อว่าอันตรายแล้ว พราน เจนเชิง พร้อมที่จะผจญกับมันทุกโอกาส แต่.... ถ้าหล่อนเล่นตลกกับเขาล่ะ ..... พราน สลัดเจ้าความคิดนี้ออกไป เขาเดินไปที่เครื่องโทรศัพท์ ยกหูขึ้นหมุนหมายเลข แล้วยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู มีเสียงครางในเครื่องโทรศัพท์ประมาณ ๑-๒ นาที เมื่อเสียงครางหยุดลง จังมีเสียง ฮัลโหล อย่างงัวงัยดังมาจากปลายทาง ฮัลโหล นี่ พราน พูด เขาพูดกรอกลงไป นั่น เกรียงใช่ไหม ครับ นี่ เกรียง พูด ว่าไงครับ หัวหน้า เสียงงัวเงียหายไป เกรียง ผมจะออกไปที่ บ้านเลขที่ ๑๐๔ ซอยพิพัฒน์ เดี๋ยวนี้ มีงานรอเราอยู่ที่นั่น คุณเอาคนของเราไปคนหนึ่ง ไปคอยพบผมที่นั่นเดี๋ยวนี้ สำรวจลู่ทางเอาไว้ด้วย เผื่อมีคนเล่นตลกกับเรา อืม์ เสียงครางเบา ๆ ลอดเข้ามา ครับ หัวหน้า เท่านั้นหรือครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ เท่านั้น ขอบใจ เขาวางหูโทรศัพท์ พร้อมกับหันไปสั่ง โทนคนรับใช้ของเขา ซึ่งมาคอยอยู่ที่หน้าประตูมุ้งลวดห้องนอน "โทน ให้เจ้าช่วยเอารถออก เดี๋ยวนี้
Create Date : 10 กันยายน 2555 |
|
4 comments |
Last Update : 11 กันยายน 2555 0:25:20 น. |
Counter : 1300 Pageviews. |
|
|
|
พบก้ันใหม่อีกแล้วค่ะ หลังจากที่หายไป 7-8 วัน
ติดงานจริง ๆ เลยไม่มีเวลา upblog เรื่องนักสิบพราน ตอนใหม่
"ตายซ้อน" ตอนนี้ เป็นตอนที่สนุกอีกตอนหนึ่งที่น่าติดตาม
comment กันไปบ้างนะคะ
ขอให้สนุกกับการอ่าน