นักสืบพราน - เรื่องที่ 5 ตายซ้อน (ตอนที่ 7)

โดย 4411


กัลยา ชาญวิทยา เงยหน้าขึ้นมาจากเครื่องพิมพ์ดีด ขณะที่ได้ยินเสียงออดของเครื่องเรียกดังขึ้น หล่อนหยิบกระดาษบันทึกและดินสอขึ้นมาถือ เมื่อได้ยินเสียงนายจ้างของหล่อนเรียก ให้เข้าไปในห้องทำงานของเขา

เมื่อ กัลยา เปิดบังตาห้องทำงานเข้าไป พราน เจนเชิง กำลังเดินกลับไปกลับมา อยู่ที่หน้าโต๊ะทำงานของเขา เกรียง ศักดา และพิชิต กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟาร์ ซึ่งติดอยู่กับผนังห้อง

เมื่อได้ยินเสียงบังตาเปิด พรานจึงหันมาทางกัลยา และพูดว่า
“ กัลยา - ผมต้องการให้คุณร่างจดหมายฉบับหนึ่ง ถึงบริษัทประกันชีวิตไทยพันธะ แจ้งให้เขาทราบว่า เรามีเหตุผลบางประการที่จะให้เขายับยั้งการจ่ายเงินประกันชีวิตของ นายวินัย ประภาวรรณ ไว้ก่อน เพราะนายวินัย ประภาวรรณ ยังไม่เสียชีวิตตามที่มีข่าว และศพที่เชื่อว่า เป็นศพของนายวินัยนั้น หาใช่ศพนายวินัยไม่ เป็นศพของคนอื่น ซึ่งผมกำลังหาเค้าเงื่อนอยู่ ”

เกรียง ผงกหัวขึ้นจากท่าเอนสบาย ขึ้นมานั่งตัวตรง เขาพูดขึ้น
“ หัวหน้าแน่ใจเช่นนั้นหรือครับ ในรายงานของผมเพียงแต่ได้ข่าวว่า นายวินัย ได้ขึ้นไปแม่สายจริง พร้อมทั้งน้องชาย คือ นายประกอบ และคนของนายประกอบอีกคนหนึ่ง ก่อนที่จะมีผู้พบศพซึ่งเชื่อกันว่าเป็นศพของนายวินัย สาเหตุที่คนทั้งสามขึ้นไปแม่สายอย่างรีบด่วน ก็ยังไม่มีใครทราบชัด เป็นแต่เพียงรู้กันในหมู่พ่อค้าฝิ่นว่า ได้มีการหักหลังกันในเรื่องฝิ่นรายหนึ่ง และพวกฮ่อซึ่งเป็นเจ้าของฝิ่น กำลังต้องการตัว นายวินัย อยู่เท้านั้น ”

พรานหยุดยืนนิ่ง เขายิ้มเล็กน้อย และพูดว่า
“ ผมเชื่อความคิดของผม นายวินัย ไม่ใช่คนที่จะแพ้รู้ใครง่าย ๆ นัก และเวลานี้ ตัวนายประกอบ ก็อยู่กรุงเทพ ฯ เท่าที่ผมได้พบเขามาแล้ว เขาไม่ได้เปิดเผยเรื่องนี้กับผมเลย ”

เขาหยุดสักครู่ เดินไปที่โต๊ะ หยิบกระดาษรายงานของเกรียง ขึ้นมาถือไว้
“ รายงานฉบับนี้ถึงผมช้าไปวันเดียว ผมคิดว่า ผมพอจะมองเห็นรูปร่างของเรื่องนี้อยู่บ้างแล้ว การสอบสวนทางอำเภอ เป็นแต่เพียงให้คนที่รู้จัก มาดูศพและชี้แจงเท่านั้นว่า รูปร่างลักษณะและเครื่องแต่งกายเหมือนกับนายวินัย ก็ลงความเห็นว่า เป็นศพนายวินัย และเมื่อคุณผกามาศ เมียนายวินัย ขึ้นไปดูศพผัว เป็นธรรมดาอยู่เอง ที่ความตกใจและเสียใจอย่างสุดขีด ย่อมทำให้แกไม่ได้พิจารณาอะไรถี่ถ้วน พอเห็นเข้าก็ปลงใจเชื่อว่า เป็นผัวของตัว และตั้งหน้าแต่จะเสียใจคร่ำครวญ เดี๋ยวนี้ศพที่เชื่อว่า เป็นศพนายวินัยก็ถูกเผาไปเรียบร้อยแล้ว เราจะพิสูจน์กันด้วยข้อเท็จจริงต่อไป และผมเชื่อว่า นายวินัย ไม่ได้อยู่ห่างไกลจากเราเท่าไรเลย ”

“ หัวหน้าหมายความว่า ... ” เกรียง พูดขึ้น

“ถูกแล้ว ” พราน ตอบ พยักหน้าและพูดช้า ๆ “ บางทีอาจในกรุงเทพ ฯ นี่เสียด้วยซ้ำไป ”

พราน เดินกลับไปกลับมาอย่างใช้ความคิดอีกครั้งหนึ่ง ครั้นแล้วจึงพูดขึ้น
“ กัลยา – คุณบอกไปในจดหมายนั่นด้วยว่า เราจะพิสูจน์ข้อเท็จจริงนี้ให้ได้ภายในเจ็ดวัน – คุณไปทำงานของคุณได้ ”

เขาหันมาทาง เกรียง และ พิชิต อีกครั้งหนึ่ง เมื่อ กัลยา เดินออกไปจากห้อง
“ ผมจะพิจารณารายงานของคุณทั้งสองโดยละเอียดอีกครั้งหนึ่ง แดแร็คเตอร์ของคุณพิมพ์พร ผกามาศ เท่าที่ พิชิต ได้มา นับว่าละเอียดพอใช้ เข้าเรื่องราวของเราได้ ส่วนของนายประกอบนั้น – เกรียง – คุณยังได้มาน้อยไปหน่อย แต่รายงานพฤติการณ์ต่าง ๆ ที่คุณได้มานี้ เป็นประโยชน์มาก มันทำให้ผมพอจะเห็น และวาดรูปเรื่องนี้ได้ว่า มันจะเดินไปในทางใด เราเสียเวลาสำหรับเรื่องนี้ไปถึงสามวันแล้ว แต่ผมก็ยังทำอะไรไม่ได้ จนกว่าจะได้ข่าวจากคุณ - เกรียง ”

เขาหยุดพูด เดินไปที่ตู้ข้างฝาผนัง เปิดหยิบเอาขวดบรั่นดี และถ้วยแก้วสามใบออกมา รินบรั่นดีลงไปในแก้วทั้งสามนั้น และส่งให้ เกรียง และพิชิต คนละถ้วย เขายกแก้วเหล้าขึ้นจดริมฝีปาก

“ ขอให้เราดื่มเพื่อความมีโชคของเราในคดีนี้ ผมมีงานที่จะให้คุณทั้งสองทำต่อไปอีก ซึ่งมันอาจต้องเสี่ยงสักหน่อย ”

คนทั้งสามยกแก้วบรั่นดีชึ้นดื่มพร้อม ๆ กัน และคว่ำถ้วยลงบนโต๊ะ

เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้นในขณะนั้น
สักครู่หนึ่ง กัลยาก็พูดมาทางเครื่องพูดว่า สารวัตรต้องการจะพูดกับพราน
พรานเดินไปที่เครื่องโทรศัพท์ เมื่อเขายกหูขึ้นฟัง ก็มีเสียงพูดอย่างร้อยรนมาตามสาย

“ นั่นคุณพรานหรือ – ผมต้องการพบคุณด่วนเดี๋ยวนี้ มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นแล้ว ”

พรานหัวเราะ
“ เรื่องอะไรกันครับ – ท่านสารวัตร – สำคัญขนาดไหน ”

“ เร็วเข้าเถอะ – เกิดเหตุฆาตกรรมขึ้นที่โรงแรมไทยนคร และคุณรู้ไหม ผู้ตายคือใคร ”

“ ผมยังโง่อยู่นั่นเอง ” พรานพูดยิ้ม ๆ

“ นายวินัย ประภาวรรณ ถูกฆ่าตายอยู่ในห้องพักที่โรงแรมไทยนคร นายวินัยเรื่องของคุณนั่นแหละ และเวลานี้ ทางกองปราบปรามเขาจับตัวผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ พิมพ์พร ไว้โดยสงสัยว่า จะรู้เห็นในการฆาตกรรมรายนี้ คุณรีบมาเร็ว ๆ เข้าเถอะ รายละเอียดไว้พูดกัน เดี๋ยวก็รู้ ”

“ เวลานี้ คุณพิมพ์พรถูกควบคุมตัวอยู่ที่ไหน ”

“ กองปราบปราม ”

“ ผมจะพบท่านสารรวัตรได้ที่ไหนครับ ”

“ คุณเลยไปพบผมที่โรงแรมไทยนครเลยทีเดียว ผมกำลังจะไปสอบสวนพวกที่โรงแรมอยู่ ”

“ อ้อ – ประเดี๋ยวครับ เรื่องเกิดตั้งแต่เมื่อไร ”

“ เมื่อคืนนี้ ประมาณ สองทุ่มเศษ – เราประมาณเอา แต่เพิ่งจะพบว่าถูกฆ่าตายในตอนเช้าวันนี้เอง ”

“ ขอบคุณมากครับ ท่านสารวัตร ผมจะไปเดี๋ยวนี้ ”

เขาวางหูโทรศัพท์ และหันมาทางสหายทั้งสองของเขา
“ มีเรื่องรอเราอยู่ที่โรงแรมไทยนคร – ไปกันเถอะ"

"เกรียง - คุณเลยไปที่กองปราบปรามก่อน เร็วที่สุด คุณจะพบคุณพิมพ์พร ลูกค้าของเรา ถูกควบคุมตัวอยู่ที่นั่น ในข้อหาสงสัยฆ่านายวินัย ประภาวรรณ บอกแกว่า อย่าเพิ่งให้การอะไรกับตำรวจทั้งหมด จนกว่าจะได้พบผม "

" พิชิต - ไปกับผม "

คนทั้งสองลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เกรียง เปิดบังตาออกไป โดยไม่ได้ไต่ถามอะไรเลย

ขณะที่พรานเปิดประตูห้องออกมา เขาพูดกับกัลยาซึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาพิมพ์ดีดอยู่ว่า
“ หนังสือที่ผมบอกคุณเมื่อกี้นี้ เอาเก็บไว้ก่อน ยังไม่ต้องส่งไป นายวินัยเกิดตายจริง ๆ ขึ้นมาเสียแล้ว ”

กัลยาเงยหน้าขึ้นมองนายจ้างของหล่อนอย่างสงสัย แต่เขาลับตัวลงบรรไดไปเสียแล้ว

Create Date : 21 กันยายน 2555		5 comments
Last Update : 21 กันยายน 2555 1:35:24 น.
Counter : 1249 Pageviews.
Share Tweet