เปิดกว้างสู่หนทางแห่งสีสรร
ครูใหญ่โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งเดินตรวจรอบ ๆ บริเวณโรงเรียน ขณะเดินมาถึงถนนเล็ก ๆ ที่เพิ่งเทคอนกรีตเสร็จใหม่ ๆ ที่ด้านหลังตึก เขาสังเกตุเห็นบนพื้นคอนกรีตที่ยังไม่แห้งดีนั้นมีลูกแก้วอยู่สองลูก เขาอ้อมเข้าไปพยายามให้ใกล้ลูกแก้วสองลูกนั้น คิดในใจว่าเด็ก ๆ คงเล่นกันในชั่วโมงเรียนแล้วกระเด็นออกมาตกอยู่ที่ตรงนี้ ถ้าไม่รีบแคะมันออกมารอจนปูนแห้งแล้ว ลูกแก้วสองลูกนี้ก็จะฝังอยู่ตรงนี้ตลอดไป เขาก้มลงเตรียมยื่นมือไปแคะเอาลูกแก้วออก ทันใดนั้น มีเด็กชายสองคนหัวเราะคิก ๆ จูงมือกันวิ่งผ่านตัวเขาไปอย่างเร็ว วิ่งห่างออกไปประมาณสิบกว่าเมตรแล้วหันกลับมามองอย่างระมัดระวัง คล้ายกับว่ากลัวจะถูกครูใหญ่ว่ากล่าววิจารณ์ ครูใหญ่ตะลึงไปครู่หนึ่ง เข้าใจอะไรขึ้นมาในทันที เขากวักมือแสดงเจตนาให้เด็กชายเดินเข้ามาหา
เด็กชายแลบลิ้นเดินเข้ามาอย่างไม่เต็มใจ ใช้มือปิดกระเป๋าเสื้อไว้ ครูใหญ่ยิ้มแล้วพูดว่า พวกเธอจะให้ครูยืมอะไรสักอย่างได้ไหม สองคนถามพร้อมกันว่า ยืมอะไร ครูใหญ่พูดว่า ของในกระเป๋าของพวกเธอ---
ลูกแก้ว เด็กชายสองคนประหลาดใจมาก ก้มศรีษะลง ไม่กล้าสบตาครูใหญ่ เสียงลูกแก้วกระทบกันดังกังวาล จากนั้นลูกแก้วในกระเป๋าสิบกว่าลูกก็ถูกส่งไปในมือของครูใหญ่
ครูใหญ่ก้มตัวลง ดูคล้ายเด็กซนคนหนึ่งที่เอาลูกแก้วทีละลูก ๆ กดลงไปบนพิ้นปูน เด็กชายสองคนรีบสารภาพผิดกับครูใหญ่ ยอมรับว่าลูกแก้วสองลูกแรกนั้นพวกเขาเป็นคนทำเอง และแสดงความตั้งใจว่าวันหลังจะ ไม่กล้าทำอีกแล้ว ครูใหญ่ฟังแล้วหัวเราะร่าเสียงดังและพูดว่า
ทำไมต้องรับผิดด้วยล่ะ ครูจะชื่นชมพวกเธอสองคนต่างหากเล่า พวกเธอดูซิ เดิมทีพื้นปูนนี่มันเทา ๆ ดำ ๆ ดูจืดชืดเสียนี่กระไร แต่ว่าพอฝังลูกแก้วเข้าไปแล้วดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที สวยงามมากทีเดียว ไปเร็ว ไปบอกเพื่อน ๆ นักเรียนให้ทุกคนเอาลูกแก้วที่เล่นแล้ว เปลือกหอย หรือหินสีต่างๆ เอามาให้หมด ก่อเป็นรูปที่พวกเธอชื่นชอบ----รูปหัวใจ วงกลม รูปสามเหลี่ยม รูปอะไรก็ได้ พวกเราจะทำถนนเส้นนี้ให้มีสีสรรสวยงาม ...............
หลายปีผ่านไป เด็ก ๆในปีนั้นก็มีลูก ๆ กันแล้ว พวกเขาเชื่อมั่นในโรงเรียนเก่าของตนจึงส่งลูก ๆ มาเรียนที่นี่อีก และไม่ลืมที่จะจูงมือลูกพาพวกเขามาที่ถนนสีสรรแห่งนี้ ภาพที่สวยงามเป็นอิสระเหล่านั้นประดับไปด้วยความฝันที่งดงาม มันถูกอธิบายอย่างชัดแจ้งเป็นรูปธรรมได้ด้วยถนนที่สวยดุจแพรไหมเส้นนี้ หัวใจที่ไม่เป็นเด็กอีกแล้วเต้นโครมคราม กระเพื่อม เบื้องหน้าการแบ่งปันความสุขจากปัญญาและความใจกว้างอย่างไม่มีที่สิ้นสุดนี้ ได้ดื่มด่ำถึงชีวิตที่สวยงามอีกครั้ง ได้ซึมซับถึงพลังที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างอาจหาญอีกครั้ง
*** โรงเรียนควรเป็นสวนสนุกที่สามารถรองรับความฝันหลากสีสรรของเด็ก ๆ มิใช่เป็นสายการผลิตแบบน้ำไหลที่ตายตัวน่าเบื่อ
*****
| Create Date : 30 กันยายน 2553 |
| Last Update : 30 กันยายน 2553 8:00:24 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 371 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [