คนหาปลาสองคน
ชายสองคนออกไปหาปลาด้วยกัน
พวกเขาหาปลาในแม่น้ำ ได้ปลามาจำนวนมาก ระหว่างแบ่งปลากัน ทั้งคู่เกิดข้อขัดแย้งขึ้น ต่างคนต่างพูดว่าตัวเองได้แบ่งน้อยไป อีกฝ่ายได้แบ่งมากกว่า ไม่รู้จะทำอย่างไร พวกเขาตกลงขุดบ่อไว้ข้างๆ แม่น้ำ เอาปลาทั้งหมดใส่ไว้ในนั้นชั่วคราว แล้วกลับบ้านไปเอาตาชั่งมาเพื่อแบ่งกันใหม่ แต่ว่ารอจนพวกเขากลับมาปลาในบ่อที่ขุดไว้ก็กระโดดออกลงไปในแม่น้ำหมด พวกเขาต่างรู้สึกโกรธเคือง จึงโทษกันไปโทษกันมา
นาทีนั้นพวกเขาได้ยินเสียงร้องของนกเป็ดน้ำ จึงตกลงว่าไปจับนกเป็ดน้ำกัน ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้นกเป็ดน้ำและเล็งปืนไปที่มัน คนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า ไม่ต้องรีบ พวกเราตกลงกันก่อนว่าจะแบ่งนกเป็ดน้ำอย่างไร จึงไม่ให้นกเป็ดน้ำหนีไปได้อีก และแล้วพวกเขาก็ทะเลาะกันเรื่องแบ่งนกเป็ดน้ำกัน เสียงทะเลาะของพวกเขาทำให้นกเป็ดน้ำตกใจและบินหนีไป แต่พวกเขาก็ยังทะเลาะกันไม่เลิก
*** นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า ไม่ควรยึดถือเรียกร้องความยุติธรรมในเรื่องเล็กน้อยอย่างเด็ดขาด ในความเป็นจริงนั้นความยุติธรรมไม่มีในโลก ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่า ควรจะมองผลประโยชน์ระยะยาว ไม่ควรสายตาสั้นคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องหยุมหยิม
*****
| Create Date : 25 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 25 กรกฎาคม 2553 14:30:21 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 401 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
โดยส่วนตัว เลิกถามหาความยุติธรรมเสียแล้ว
ปล.ชายสองคนในนิทานเลิกทะเลาะกันรึยังคะ